Tuesday, March 17, 2009

Κραυγή Σκιάχτρου Μιγάδα

”…what was needed now
was a good comedian, ancient style, a jester
with jokes upon absurd pain; pain is absurd
because it exists, nothing more…”
Charles Bukowski: The Tragedy of the Leaves




Αυτό που μας λείπει τώρα είναι μια «χέβη μέταλ» μπάντα με ηρωικά άσματα θριάμβου.
Ορδές Απάτσι ερυθρόδερμων να επιτίθενται στα βαγόνια πετώντας μπουκάλια ουίσκι και οι εχθροί-συμπολεμιστές γιάνκηδες να απαντούν με καπνό.



Αξιαξιαξιαξιαξιαξιαααααα.

Όχι, δεν μουρλάθηκα (ακόμα), παλιό ινδιάνικο ξόρκι είναι.


Είδα και άκουσα προ ολίγων ημερών –δια τηλεοπτικού μέσου –την κ. Λιάνα Κανέλλη να σχολιάζει το πρόσφατο ινδιάνικο-καουμπόικο-ποδοσφαιρικό αγώνα «Λαός vs, Κολωνάκι» και τα μετέπειτα έκτροπα.
Ανέφερε η συμπαθέστατη κοινοβουλευτικός και (μπαρουτο)καπνισμένη δημοσιογράφος τα άτσαλα παιδιά με το παραστρατημένο γονίδιο (που από «σφυρί-δρεπάνι» έγινε «σφυρί-στο-τζάμι») ως «lumpen καταστάσεις».


Πάντα βόλευε την «Ορθόδοξη Αριστερά» να ονομάζει όσους «τζειλούν έξω» (εξοκείλουν) … άλλους περιγραφικά ως «…μικροαστικό κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα, εχθρικό προς τον επιστημονικό σοσιαλισμό…»
(* από Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, έκδοση Τρίτη, 1978, σελ. 587, λήμμα «αναρχισμός», πρώτη παράγραφος, copyright ΑΚΑΔΗΜΟΣ ΑΕ)
που κάπως μαγικά εξαφανίστηκε από το πολιτικό προσκήνιο σε χώρες με «δικτατορία του προλεταριάτου»
…άλλους δε ως «εχθρικές διεισδύσεις στις εργατικές τάξεις, παράγωγα της (μικρομεσαιοφερτεμουτομετρο)αστικής δημοκρατίας, Lumpen εκφάνσεις της φθοράς του καπιταλισμού, »
… και άλλες αφράτες, σοσιαλ-επιστημονικές
αρΛΟΥΜΠΕΝ.

Ας δεχτούμε ότι περί τοιούτων επρόκειτο.

Όταν όμως συμμετέχεις σε μια «αστική δημοκρατία» δια της κοινοβουλευτικής οδού, συμμετέχεις και των ευθυνών για τις όποιες εκφάνσεις παρακμής της. Ε;

Δεν είναι αποτέλεσμα μόνο των «καπιταλιστικών επιρροών» ετούτα, έχει και η Αριστερά κινήσει τη χείρα της (και όχι μόνο, εαυτο-φάσκελο με τριπλή πιρουέτα, full marks) για να γίνει αυτό το κατόρθωμα. Όχι, δεν θα αναφερθώ διόλου σε πολιτικές διασυνδέσεις τέτοιων ομάδων με κόμματα και παρατάξεις. Άλλο λέω.

Πώς να μην αποτρελαθούν τα έρμα άμα …

…από τη μια η Αριστερά τους… τους πείθει πως στην ελεύθερη μας αγορά της αστικής δημοκρατίας…
ο κακός καπιταλισμός εκμεταλλεύεται και την εργασία τους και πως μέσω των όσων παράγουν εκμεταλλεύεται και τον καταναλωτή ΑΛΛΑ… η εργασία, αυτή η συγκεκριμένη, πρέπει να είναι για όλους τιμή και χαρά;


και από την άλλη η Δεξιά τους σερβίρει την παραμύθα-ανέκδοτο του προτεσταντισμού (δούλευε, κάνε οικονομίες, η εγκόσμια επιτυχία είναι συστατικό επουράνιας σωτηρίας) ναρκισσιστικά μεταλλαγμένη σαν σκιάχτρο σε χωριό της πρώην-Ανατολικής (να το βλέπει το φάντασμα του Χόνεκερ και να τρομάζει) που αποζητά να νοιώσει «ξεχωριστό» και «διαφορετικό» αγοράζοντας εγκέφαλο μαζικής παραγωγής από το τοπικό σουπερμάρκετ.
Το σκιάχτρο έβαλε μυαλό αλλά προγραμματισμένο. Σαν κασέτα ραδιοφωνικού σταθμού. Που παίζει "μέταλ". Τώρα το βλέπετε σε πασαρέλες … να σπινάρει αφήνοντας άχερα στο πέρασμα του … και να κυνηγάει προ-κατ. σπίτια, έπιπλα, βιβλία, μπιχλιμπίδια, ηλεκτρονικά, πλαστικές εγχειρήσεις, διαδικτυακές κοινότητες αυτοαπομόνωσης, πρωτεία κοινωνικότητας, ντοπάρισμα με ντοπαμινούχες δραστηριότητες, αρχηγίες σε καπετανάτα, εκκρίσεις αδρεναλίνης, διαστρωματικούς μηχανισμούς που του γλυτώνουν χρόνο για να έχει χρόνο να ζητάει κι’ άλλα, κι’ άλλα, κι’ άλλα… ώσπου να νοιώσει επιτέλους Μάγος του Οζ, παντοδύναμος και απόλυτα ικανοποιημένος με τον αλλ-εγκέφαλο εαυτό του.


Καλός ο Ρίτσος,
χάλια όμως η Αριστερά σαν ατζέντης,
μας πήραν τα μεταλλικά
  • σώβρακα

  • ένα τσούρμο χέβη-μέταλ μπάντες.


    Ωιμέ!

    Πως να μην γίνουν μη παραγωγικά, ναι, «lumpen», ναι, αποτρελαμένα, ναι, ακραία, ναι, άκρως αντιπροσωπευτικά όμως μέλη της κοινωνίας μας άμα
    η Αριστερά μας χείρα –ως ατζέντης αστέρων σε reality αυτιστικών –έχει το δείκτη τεντωμένο και στραμμένο στο δόξα πατρί και τον αντίχειρα να περιμένει ούριο άνεμο για να παρασύρει το κόκορα που θα θυσιάσει-εκτελέσει εαυτόν για χάρη ενός ανταγωνιστικού-εχθρικού «όλου»…

    … η Δεξιά μαλακίζει τα μόρια μας με μια χούφτα εγωπάθειας για να μας πουλήσει μετά τα υγρά παράγωγα ως κρέμα προσώπου …

    και το Κέντρο βρίσκεται κάπου ανάμεσα στα οπίσθια, πότε ως γλώσσα και πότε ως τρύπα;



    Άκουσα και πρωτύτερα,

  • , τη κ. Λιάνα Κανέλλη να μιλά.


    Έλεγε περίπου, «…εμείς θέλουμε ο κόσμος να μας δώσει την εξουσία, θέλουμε να πάρουμε τα μέσα παραγωγής».

    Ήθελα να χώσω τη κεφάλα μου στην οθόνη και να της φωνάξω…
    «Μα πως κ. Κανέλλη;»


    Τι έχει δει σαν δείγμα γραφής ως τώρα ο κόσμος για να το κάνει αυτό;
    Μήπως τη Σοβιετική Ένεση;
    Που έσπρωξε εκατομμύρια στον Μεγάλο Ύπνο και «κοίμισε» τις όποιες άλλες αριστερές δυνάμεις βρίσκονταν εκτός της ζώνης επιρροής της;
    Που με το παραμύθι της Δικτατορίας του Προλεταριάτου
    απέτρεψε τις όποιες άλλες προσπάθειες
    για διαφορετικό τρόπο αριστερών πρακτικών;

    Ή μήπως είδε την δια του κοινοβουλευτισμού προσπάθεια του ΚΚΕ να αποδίδει καρπούς;
    Χωρίς συνεργασίες και χωρίς πλειοψηφία… εσείς ή ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ
    πόσες απ΄ τις προτάσεις σας καταφέρατε
    να κάνετε Νόμο και Πράξη διαχρονικά;

    Και μη μου πεις για την αντίδραση των νέων για τις «μεταρρυθμίσεις» στην παιδεία. Δεν ήταν μόνο δικοί σας η του ΣΥΡΙΖΑ οι νέοι που αντέδρασαν και αντιδρούν.
    Δεν τους έχετε στο τζεπάκι σας.
    Άσε που… η αποτροπή μιας ανεπιθύμητης εξέλιξης
    δεν ισοδυναμεί με την εφαρμογή της επιθυμητής.

    Επιτρέψετε μου κ. Κανέλλη να χρησιμοποιήσω την Κυπριακή αλλά και την ύβρη:
    «Να μας τη δείξετε
    τζιαι ύστερα
    να μας τη μπήξετε
    ».

    Αλήθεια κ. Κανέλλη, πότε η Αριστερά
    (γενικότερα)
    θα δώσει πρακτικά παραδείγματα συμπεριφορών
    όμοιων με αυτών που θα υπάρχουν
    στο «μελλοντικό κόσμο του σοσιαλισμού και της ελευθερίας»;

    Πότε δεχτήκατε ως παράταξη ότι
    «καλός ο κοινοβουλευτισμός αλλά
    και η ιδιωτική πρωτοβουλία
    αντί του κράτους
    μέσα στην ‘ελεύθερη αγορά’ πρέπει
    να πάρει και να δώσει ώθηση
    για να παραχθούν απτές αποδείξεις
    του πώς μπορούν να λειτουργήσοτν
    η συμμετοχικότητα, η κοινή ιδιοκτησία, κλπ.»;

    Πότε σταματήσατε να σπρώχνετε
    τις συντεχνίες / τα συνδικάτα σε ρόλους
    μεσάζοντα μεταξύ εργαζομένου και κεφαλαίου και
    –ως προέκταση –
    σε ρόλους πολιτικού μοχλού,
    πολιτικού πηγαδιού (άντληση ψήφων),
    πολιτικού ξωκλησιού (χώρος κατήχησης),
    πολιτικού μαντριού

    και άλλων μνημείων αστικής-βουκολικής
    αρχιτεκτονικής προηγουμένων αιώνων;

    Ή μήπως ο εργάτης που έχει ιδιοκτησία του
    τον κόπο του, την εργασία του,
    τα όσα παράγει, τα μέσα παραγωγής, κλπ.
    μέσα σε μια δημοκρατία είναι το πρώτο
    –απαγορευμένο –
    βήμα προς τη
    χειραφέτηση και την απαλλαγή
    από τους πολιτικούς ατζέντηδες;


    Μήπως πρέπει να εφαρμοστεί το παλιό καλό κόλπο του «περίμενε να έρθει η φυσική φθορά του καπιταλισμού για να αφυπνιστεί ο κοσμάκης από την φτώχεια και την μιζέρια»;
    Μα η εκμετάλλευση δεν προϋποθέτει αναπόφευκτα την φτώχεια, το είδαμε αυτό ξεκάθαρα στο Δυτικό μας κόσμο.
    Μπορεί να έχεις μια στέγη και ένα πιάτο φαί
    και να τυγχάνεις πάλιν εκμετάλλευσης
    (απλά
    -μα όχι πάντα -
    λιγότερης από τους άτυχους του Τρίτου Κόσμου).

    Άιντε, να δεχτώ ότι θα έρθει η φθορά του «τέρατος».
    Τι μας εγγυάται ότι δεν θα το αντικαταστήσει άλλο,
    «δικό» μας ή «ξένο» τέρας;
    Ένας πεινασμένος και εξαθλιωμένος λαός…
    πως θα καταφέρει να μην υποδουλωθεί
    σε ένα νέο δολοφονικό δογματισμό
    και μια νέα γραφειοκρατία εξανδραποδισμού;
    Με ποιες αντιστάσεις και
    με ποια δύναμη;

    Όλοι σχεδόν στον «αριστερά πέραν του ΠΑΣΟΚ» χώρο καταδικάσατε Σέχτες και Αγώνες για τις πράξεις τους.

    Πιστεύω όμως πως ενδόμυχα θέλατε να τους ευχαριστήσετε
    γιατί φρόντισαν αυτοί
    να κλείσουν πάλ
    ι τα στεγανά.

    Εκεί που η οργή και η μαχητικότητα των παιδιών
    μπορούσε να μετεξελιχθεί,
    εκεί που η τακτική «σπάω και καίω»
    μπορούσε να γεννήσει
    άλλες
    δικαιότερες,
    ριζοσπαστικές και αποδοτικότερες μορφές αγώνα…
    ο από μηχανής θεός του τρόμου
    σας έβγαλε από τη δύσκολη θέση.

    Γιατί σε δύσκολη θέση θα βρισκόσασταν σίγουρα αν γινόταν η μετεξέλιξη.

    Νέοι τρόποι αγώνα από νέα γενιά
    σημαίνει απώλειες δυνάμεων από όσους
    παραμένουν προσκολλημένοι στις παλιές τακτικές
    -είτε αφορούν τον κοινοβουλευτισμό των ατζέντηδων,
    είτε αφορούν κάποια «κόκκινη επανάσταση» -
    και εσείς (ΚΚΕ αλλά και ΣΥΡΙΖΑ) εκεί ανήκετε,
    μαζί με τις Σέχτες.
    Στον παλιό και αδιέξοδο τρόπο.

    Αν τα παιδιά έκαναν το επόμενο βήμα…
    και ειδικά αν μετατόπιζαν το βάρος των πράξεων τους
    από τη «θυσία του άλλου» στη «θυσία εαυτού»
    τότε θα μένατε όλοι οι κοινοβουλευτικοί
    ξεβράκωτοι στο αγγουροχώραφο.
    Παραδείγματα τέτοιων μορφών πρακτικής πολλά
    …. μα φρόντισαν ορισμένοι
    να μην είναι η ώρα τους τώρα.

    Θέλετε κ. Κανέλλη να πάρετε τα Μέσα Παραγωγής;
    Όχι, να μην τα πάρετε.
    Όταν τα πήρε η Δικτατορία του Προλεταριάτου
    στα χέρια της είδαμε το αποτέλεσμα.
    Να τα πάρει ο κόσμος ό ίδιος
    και όχι κάποιοι αντιπρόσωποι,

    τούτο το εκτρωματικό πείραμα το δοκιμάσαμε.

    Απέτυχε.

    Να τα πάρει τα μέσα παραγωγής ο λαός
    αλλά όχι μέσω της επιβολής και του Κράτους.

    Κάτι τέτοιο πάλι κουτσουρεμένη
    και επικίνδυνη αντιπροσώπευση θα ήταν.
    Να τα πάρει ΑΝ ΘΕΛΕΙ φτιάχνοντας ο ίδιος
    αυτόνομες κοινότητες
    που να τις χαρακτηρίζει η αυτάρκεια,
    να τα πάρει μέσω των ενισχυμένων τοπικών αρχών
    και της άμεσης δημοκρατίας,
    να τα πάρει μέσα από τη δημιουργία
    συμμετοχικών – συνεταιριστικών επιχειρήσεων
    που θα ανήκουν στον ίδιο
    όπως και η διοίκηση τους
    και που θα κάνουν πραγματικότητα
    τη δικαιότερη κατανομή του πλούτου…


    Κυρίως, να τα πάρει τα ευλογημένα
    αφού πρώτα ξεπεράσει
    την «ευδαιμονία» του καταναλωτισμού
    και την παραμύθα του
    «μπορείς και εσύ να γίνεις πρωταθλητής στο φιλελεύθερο μας κόσμο».
    Διότι σε τέτοιο κόσμο
    γεννηθήκαν και μεγαλώνουν
    οι νέες γενιές,
    όλοι μας
    –στη πόλη και στο χωριό –
    είμαστε αστόπαιδα στα «θέλω» μας.
    Τέτοιος είναι ο «δυτικός μας κόσμος».
    Πως θα αλλάξει
    αν δεν πειστούμε και θελήσουμε πρώτα εμείς
    και ιδίως οι νεότεροι
    να αλλάξουμε;


    ¨Η μήπως η αριστερή ιδεολογία
    έγινε απλώς καύσιμο για οχήματα ατζέντηδων
    σε μια ακόμη αγορά;

    Τι κάνατε εσείς
    οι «ορθόδοξοι κομμουνισταί»
    για να έρθει αυτή η αλλαγή;

    Τι πετύχατε πέραν της συνθηματολογίας στα ΜΜΕ;

    Με πόσες συμμετοχικές επιχειρήσεις
    μπήκατε στην αγορά
    για να δει ο λαός πως θα είναι
    η δίκαια κοινωνία του αύριο;
    Πόσους αριστερούς βοηθήσατε
    να δημιουργήσουν αγροτικούς συνεταιρισμούς
    για να μείνει ο πλούτος στα χέρια του αγρότη;

    Μήπως βολευτήκατε στον κοινοβουλευτισμό σας;

    Ή μήπως Λενινιστικά
    περιμένετε την εξαθλίωση
    να φέρει την ένοπλη επανάσταση;

    Όπως οι Σέχτες;

    *********

    Να κάνω μια αφιέρωση;
    Από νωρίς σήμερα τριγυρνούσε
    μες τη κούτρα μου ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης
    και δεν ήξερα γιατί.
    Μετά που κατέβασα ένα «άπαντα» του
    που βρήκα στο διαδίκτυο,
    έριξα και μια ματιά στο

  • βιογραφικό του .
    Εκτός από ομο-γενέθλιος ο μπαγάσας
    είχε σήμερα και την επέτειο
    της απελευθέρωσης του.

    Άραξε το λοιπόν πίσω απ’ το μετωπικό λοβό μου
    και έπιασε κουβέντα με ένα άλλο
  • του εγκεφάλου μου.

    ***


    Σκουζάτε με ωραιότερο των φύλων
    που δεν σας έκανα αφιέρωση στις 8.
    Μετά τον

  • έχω πάθει μεγάλο χουνέρι.
    Μπήχτηκα σε μια μήτρα,
    μόνο που δεν ήταν μήτρα-φιλική, μήτρα μητέρας.
    Είναι η Μήτρα του Καπιταλισμού
    μου και μου
    ικανοποιεί όοοολες
    μου τις ανάγκες.
    Μου.
    Σαν στου σκιάχτρου τον εγκέφαλο,
    περνά τους ομφάλιους λώρους της
    μέσα από τα γνωσιακά σχήματα του ανώτερου εγκεφάλου και…
    φτάνοντας ως των ερπετών τα έγκατα

    αποδεικνύει περίτρανα

  • αυτό που ήθελε να πει ο ποιητής .
    Ότι δηλαδή εντός μας πρέπει να ψάχνουμε το πέπλο.

    Συγχωρήστε μου επίσης όλοι τη σημερινή κατάντια…
    Ρίτσος, Low-Bap και Χέβη-Μέταλ
    είναι δυσβάσταχτη ωτακουστική καφρίλα
    για να την υποφέρει κανείς αλλά…
    αυτό το «εξάρτημα» έχουμε στη κεφάλα μας,
    μ’ αυτό θα πορευτούμε-πορευτούμε.
    Τι να κάνω;

    Keep on rockin’ in the free world.

    Αξιαξιαξιαξιαξιαξιαααααα.
  • Labels: ,

    0 Comments:

    Post a Comment

    << Home