Γράμμα από έναν Ερυθρόδερμο.

All Hail the American Night !

Τι ‘ταν αυτό;

Λοιπόν,
ομολογώ πως δεν κατάλαβα
πότε ακριβώς κατέβηκαν
αι Ιπτάμενοι Δίσκοι
πάνω από το Σύνταγμα.
Τι; Δεν τους είδατε;

Ε, τότε γιατί
αυτή η εμμονή
στον όρο
«απλοικτ..», «παλιοκτ…», χρουμφ…
άιντε, θα το πω μια φορά
και άλλη δεν το ξανακούτε…
«απολιτίκ»;

Ακομμάτιστος ναι,
να το καταλάβω,
ανένταχτος
–για λόγους εντελώς ιδιοτελείς –
επίσης.

Αλλά το «ακατανόμαστο»
πως προέκυψε;

Μήπως οι «Αγανακτίστας»
ήρθαν από τον πλανήτη Άρη;
Δεν έλαβαν την ίδια
ελληνική παιδεία;
Δεν έγινε το μυαλουδάκι τους
πουρές από τα ίδια
(μπλέντερ μαζικής εξαπάτησης)
ΜΜΕ;
Οι σκέψεις και οι πράξεις τους
δεν επηρεάζονται
–δια της σύμπλευσης ή της αντίδρασης –
από κάποιο περίγυρο όπως
οικογένεια, συμμαθητές, καθηγητές,
εργοδότες, συνάδελφοι, φίλοι, κλπ;

Μήπως είχαν τρόπο
να εξαφανίζονται στιγμιαία
όποτε συνέβαινε κάτι
που θα μπορούσε να επηρεάσει
τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους,
όπως π.χ.
οι πτώσεις των μισθών και
η άνοδος του κόστους ζωής,
τα σκανδαλο–ρεζιλίκια της Μαμάς Ελλάδος,
τα γεγονότα του Δεκέμβρη 2008;

Όχι, ε;
Επομένως… φέρουν
–στον Α΄ ή Β΄ βαθμό –
και αυτοί θέσεις και προκαταλήψεις,
τάσεις εμφανιζόμενες συχνά
στην πολιτικοφιλοσοφική τους πυξίδα,
συμπάθειες και αντιπάθειες.

«Η ίδια πραγματικότητα υπάρχει και μας συνθλίβει».
(Αδιέξοδο, «Εναλλακτική Λύση»)

Όταν δηλαδή τα «βαρόμετρα»
που σερβίρουν οι ΜΜΕτζήδες
παρουσιάζουν την όποια τάση
στον γενικότερο πληθυσμό,
π.χ. για ξενοφοβία
ή πτηνοφοβία ή αγγουροφοβία
ή δεν ξέρω και ‘γω τι άλλο,
το λογικό συμπέρασμα
θα πρέπει να είναι
ότι η μερίδα του συνόλου
που φέρει αυτή την τάση
ανήκει εξ ολοκλήρου
στους άμεσα πολιτικοποιημένους;

Κι’ αφού βαφτίζουμε
την καθημερινή συνειδητοποίηση
των αδιεξόδων ως «επανάσταση»,
ας συνταγογραφήσουμε
αυτή την παλιά «ριζοσπαστική θεραπεία»
σε δόσεις ανά οκτάωρο,
το πρωί επανάσταση θαλασσί,
το μεσημεράκι σμαραγδί
και το βραδάκι μαυροκόκκινη.

Να δοθεί επιτέλους απάντηση
στο πανάρχαιο ερώτημα:
«μπλε χάπι ή κόκκινο χάπι»;
Όλα δικέ μου, όοολλααά!

Θα ήθελα να δω
αν ανέβαιναν
–θεωρητικά μιλώντας πάντοτε –
οι μισθοί κατά 200 ευρώ
και έπεφταν τα βασικά αγαθά
κατά 1 – 1.5
μαζί με την ανεργία,
τότε πόσοι
θα έμεναν στο Σύνταγμα
και πόσοι
πατριωτικοεπαναστατοπατέρες
θα τολμούσαν να πουν
«αφυπνίσθησαν οι Μάζες»,
αέρα, αέρα,
στα όπλα, στα όπλα,
και τα λοιπά,
και τα λοιπά.

Πάντως,
παρά την φοβοελπίδα μου
για κάθοδο των εξωγήινων,
στο Σύνταγμα και στις άλλες πλατέες
μέχρι τώρα θεάθηκαν μόνο
Εγνωσμένης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα
να προσεγγίζουν.

Έχουμε και λέμε:

• Άναψε το τσιγάρο, δωσ’ μου φωτιά (έχω μεγάλο ντέρτι μες τη καρδιά)


• Είμαστε δυο, είμαστε τρεις… εεε… παλιό αυτό… είπε κανείς άσμα για 10;


• ...είμαστε 1013… Εεεε, κόψε κάτι, κόψε κάτι. Καλά, είμεθα 32...


• Ξένο ρεπερτόριο: we want the world and we want it NOW!


• Έλα αγάπη μου, έλα, να κάνουμε ένα Έλληνα ακόμα…


• Όπου κι αν πας όπου κι αν πας, εδώ παπάς εκεί παπάς, πού είν' ο παπάς πού είν' ο παπάς…


• Μετανοείτε Αντίχριστοι !


Να το δούμε Σαιξπηρικά το θέμα:

• Αγανακτισμένοι…

ή

• Αγανακτίστας ;

Ιδού το ερώτημα…

Τώρα,
ποια από όλες αυτές είναι
η ορίτζιναλ συνταγή
για Kentucky Fried Chicken,
Κύριος οίδε…
άιντε, μπορεί και η Λουκά!

Ε, ρε
ένας Johnny Rotten που μας αξίζει,
να στριγγλίζει παράφωνα
«Πάμπλικ Ίιιιμμμεεεεηητζζζζζζζ»
και ‘μεις τα στουρνάρια να στεκόμαστε
σαν χάννοι με το στόμα ανοικτό
και να αναρωτιόμαστε
«τι άραγες να θέλει να πει ο ποιητής»…

Ξέρετε τι συμπέρασμα
βγάζω εγώ;

Κάποια αρκούδα ευτραφής
πρέπει να έχεσε στο δάσος
και μαζεύτηκαν τόσες μύγες.

Ουγκ!

***

Πάμπλικκκ Ίιιιιμμμεεεηηηηηητττζζζζ…

Καπελώματα και αντικαπελώματα,
ελευθερία της έκφρασης και
ελευθερία στις
–πολιτικής φύσεως –
αλλεργίες,
γα@# την αρκούδα μου,
γ@#ώ!

Αντικομουνισμό και φανατίλα
• βλέπουν οι μεν,
ένεκα της αρνητικής διάθεσης
απέναντι σε μπαντιέρες άλλες
από την γαλανόλευκη.

Όπως είπα και προ ολίγου καιρού,
• αφού θες να συμμετέχεις
με τους πολλούς,
θα φας με τους πολλούς,
θα πιεις με τους πολλούς…
και με τους πολλούς θα κοιμηθείς.
Αυτά έχει η μαζικότης.

(Κάποιοι φάνηκαν
αρκετά έξυπνοι
ούτως ώστε να μην κάνουν
διείσδυση ανεμίζοντας
την αναλογική μπαντιέρα
και εισχωρούν
στον ψηφιακό συρφετό
με άσσους και μηδενικά.)


Προσπάθεια για καπέλωμα,
• βλέπουν οι δε,
αναφερόμενοι στους κομματικούς,
τα γκρουπούσκουλα και
τις μεμονωμένες τρελλάρες
που δεν ξεκινούν το ποίημα
με τους στίχοι,
«εγώ εξωγήινος είμαι,
δεν έχω καμία σχέση,
καμιά άποψη,
μόνο αγανάκτηση αδελφέ μου».

Καλά βρε μπουμπούνες,
το «αμεσοδημοκρατικό»
που πιπιλάνε διάφοροι
αυτές τις μέρες,
θεοποίηση της πλειοψηφίας
και καπέλωμα της μειοψηφίας δεν είναι;

Έντεχνο καπέλωμα μάλιστα,
• αφού η χειραγώγηση του συναισθήματος
απαιτεί μια κάποια μαεστρία.

Τέτοια "δημοκρατία",
άμεση ή έμμεση,
με το συμπάθειο...
αλλά να την κάνω …
ότι έκανε και
η προαναφερθείσα αρκούδα.

Εκτός όμως
από την κουράδα της αρκούδας
διαβλέπω και μια άλλη
–σχε(σ)τική –
παθολογία.

Την μάζωξη

ονειρώξεων.

Σαν αυτές
που «τυγχάνουν»
• στις παραλίες τα καλοκαίρια,
μόνο να…
κάπως πιο επικίνδυνες.

Διότι όλοι θέλουμε
την ελευθέρια και την ευτυχία
αλλά όλοι,
μα όλοι μας, ε…
όπως εμείς την καταλαβαίνουμε.
Όχι όμως μόνο
για «εμένα»
αλλά για «εμάς».
Παρτούζα η Ονείρωξη.

( Άμα δε
δεν μας βγαίνει
η παρτούζα στο εθελοντικό
ενδέχεται τα πράγματα
να γίνουν και πιο ζόρικα.
Δια τούτον εγώ
είχα πάντοτε
επιφυλάξεις
δια τα «μαζικά». )

Και ξέρετε
ποιοι φταιν
για όλα αυτά…

Nαι, σωστά το μαντέψατε!



Οι Γιάνκηδες !

Οι Αμερικάνσκι,
με εκείνα τα αισχρά
δικαστικά δράματα
και τις κοινωνικού
περιεχομένου
προπαγάνδες,
όπου ο αδικημένος
Ήρωας
σε μια απέλπιδα προσπάθεια
αγορεύει με λόγο
εμπρηστικό (αχ, βρε σπίθα)
ή μελιστάλακτο,
καμία σημασία,
και πείθει
–ναι, πείθει –
την ερωμένη
και τους ένορκους μαζί,
μαζί και τον ιερέα,
τα Όργανα κι’ αυτά μαζί,
την εργατιά,
την αγροτιά,
τους Λούμπεν,
την διανόηση… αχχχχ, την διανόηση,
την παρανόηση μαζί,
ναι… μαζί…
όλοι μαζί,
έτσι προστάζει η εποχή.

«This is what you want, this is what you get…»
(P.i.L., «the Order of Death»)

Όλοι περιμένουν την
–όποια –
«επανάσταση»,
κομμένη και ραμμένη
στα μέτρα του σεντονιού
που τον καθένα μας σκεπάζει.

Που ‘σαι ρε Μόρρισον
να δεις πλατέες
και κοσμάκη,
πρόθυμο ακροατήριο
για τους μαϊμουνιές σου;
Ήσουνα
–πράγματι –
Πολύ Προχώ.

***

Κύριοι και κυρίες,
αφού μπήκε ήδη καλοκαίρι…
εγώ συμπεραίνω πως
κίνηση μία σας απομένει.

Εγκαταλείψτε τις Πλατέες,
οι Πόλεις έχουν ήδη αλωθεί.



Βουρ για την ύπαιθρο!

(Θα στείλει λέει
κι’ ο Ομπάμα
τουρισμό,
θα βρούνε τα νησιά,
τις παραλίες,
τα βουνά
αφύλακτα.
Προσοχή ! )

Επί του γενικού,
μια τελευταία σημείωση,
μια υποψία
–ελπίζω άκαρπη.
Η της «ελεύθερης Αγοράς»
οικονομία,
τα «κάτω στρώματα»
τα σπρώχνει στα ψηλά
όταν η ανάγκη για κατανάλωση
έτσι προστάζει.
Τα στέλνει δε
πίσω στα χαμηλά,
μαζί με παλαιούς και νέους
του μέσου στρώματος
–και τάξεως αστικής –
όταν η ανάγκη είναι πλέον
για Στρατιώτες.

Επί του ειδικού τώρα,
του προσωπικού.

Εις το προφίλ μου θα δείτε να περιγράφω τη φύση μου ως «ανένταχτη». Ετούτο προέκυψε από μια ανάγκη να (αυτό)προστατευθώ από τον κάθε πρήχτη… που άμα του πεις «μου αρέσει η σκέψη του Αυτου-νού ή του Αλλου-νού»… αμέσως σου φορτώνει την τάδε ή την δείνα σκέψη / ατάκα / θεώρηση του ιδίου, ωσάν να έχεις υπογράψει συμβόλαιο αποδοχής κάθε παπαριάς που ο Α ή Β ιδεολόγος-ιδεογράφος ξεστόμισε.
(Πριτς)

Επειδή είναι δύσκολοι οι καιροί… και επειδή το «ανένταχτος» έχει αρκούντως αμαυρωθεί… σκέφτομαι σοβαρά το αυτοταμπέλωμα.

Δηλώνω λοιπόν:
• ερυθρόδερμος
DiscordiaNής απόχρωσης.

Και επειδή αυτό
ίσως να μην φτάνει
για να αποφύγω
το ιδεολογικό πρήξιμο,
θα προσθέσω κάτι ακόμα.

Είχα κάνει
μια παραπλήσια δήλωση
το 08,
μάλλον επαγγελματικής φύσης
παρά πολιτικοφισλοσοφικής,
δηλώνοντας • Τουρτίστας.

Οπόταν,
δια να αποφύγω
(πρήξιμο και)
συγκρούσεις ιδεολογικές,
δεοντολογικές και οντολογικές,
θα είμαι
Ερυθρόδερμος απόχρωσης DiscordiaNής
κάθε Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σαββάτο…
ενώ Τουρτίστας θα είμαι
Δευτέρα, Τετάρτη και Κυριακή.

Οι εν Ελλάδι αδελφοί, ας πράξουν όπως νομίζουν.

Εγώ πάντως τους εύχομαι
• Goodnight & Good Luck…

Ουγκ!

Παρα-ποίηση φωτογραφίας του • James H. Hamilton. .