Πως θα βοηθήσουμε την Ελλάδα.

Παρακολουθούσα το μεσημεράκι την μεσημβρινή ειδησεογραφική ζώνη του Ιδρύματος –ένα είναι το ίδρυμα, το ΡΙΚ –με τον κύριο Ποταμίτη και τους καλεσμένους του να σκίζουν τα ιμάτια τους λόγω του προβλήματος της ανεργίας που –λέγανε –γίνεται ολοένα και χειρότερο λόγω των τρισκατάρατων «κοινοτικών» που μας τρώνε το ψωμί, μας τρώνε τα επιδόματα ανεργίας, μας ρίχνουν το επίπεδο των υπηρεσιών που προσφέρουμε, ρίχνουν πιο κάτω τους μισθούς για όλους τους εργαζόμενους και …γενικά βρε παιδί μου… μας ρίχνουν.

Βέβαια, σε αυτούς αποκλείεται να συμπεριλαμβάνουν και τους αδελφούς μας, τους εξ Ελλάδος έλληνες. Αυτοί … και δικοί μας είναι… και έχουν ανάγκη τώρα. Οι άλλοι όχι.

Μπορεί η Εκκλησία της Κύπρου και άλλοι φιλεύσπλαχνοι οργανισμοί να μαζεύουν τρόφιμα και χρήματα –άλλων –για να τα στέλνουν στη μαρτυρική Μητέρα Πατρίδα, αναρωτιέμαι όμως αν δεν μπορούμε να κάνουμε πολύ περισσότερα για να βοηθήσουμε.

Παραθέτω ορισμένες σκέψεις προς συζήτηση:

1) Γιατί τόσοι λίγοι έλληνες δάσκαλοι και καθηγητές στους • καταλόγους διοριστέων; Προτείνω –ανεπίσημο –εμπάργκο προσλήψεων Κύπριων. Η Ευρώπη μπορεί να μας απαγορεύει ένα τέτοιο εμπάργκο για τους ξένους, μπορεί όμως να μας το απαγορεύσει και για τους δικούς μας; Μεσοπρόθεσμα αυτό φαίνεται να δυσχεραίνει την κατάσταση σε σχέση με την ανεργία εδώ ΑΛΛΑ… δώστε προσοχή… πέραν του ότι έτσι μπορούν να • καλυφθούν οι ανάγκες της Ελλάδας, … μακροπρόθεσμα αυτό θα βοηθήσει και τα παιδιά μας που θα μάθουν επιτέλους σωστά Ελληνικά. Έτσι θα αυξήσουν τις πιθανότητες τους να βρουν κάποια εργασία στο μέλλον!

2) Το Ίδρυμα αλλά και τα ιδιωτικά κανάλια να εφαρμόσουν παρόμοιο εμπάργκο και να στραφούν προς την • αστείρευτη πηγή ταλέντων που λέγεται Ελλάδα. Όχι όμως μόνο για ηθοποιούς, τραγουδιστές και δημοσιογράφους αλλά και για μακιγιέζ, σκηνοθέτες, οπερατέρ, γραφίστες, διαφημιστές, κλπ. Όλοι οι καλοί χωράνε.

3) Μεγάλο μέρος μια όποιας δίκης συμβαίνει μέσα στο μυαλό του κάθε Δικαστή. Για να αυξήσεις την πιθανότητα θετικής κατάληξης… απαραίτητη είναι η ορθή και συνάμα ευρηματική χρήση της γλώσσας εκ μέρους του συνηγόρου. Ε, μα είναι δυνατόν να βρεις κάποιον καλύτερο στο μπλα-μπλα από «καλαμαρά»; Αδύνατον.

4) Μιας και πιάσαμε τα επαγγέλματα για τα οποία προορίζονται τα παιδιά «από οικογένεια», να βάλουμε μέσα και τους τραπεζικούς, τους ανώτερους και ανώτατους λειτουργούς του Δημοσίου, του Κλήρου (θα πέσει κεραυνόοοοοος να με κάαααψειιιιι), του στρατού (παλιά μας τέχνη κόσκινο) …

5) Αλλά και στις «κατώτερες» –τις πιο «λαϊκές» –θέσεις εργασίας των λοιπών σωμάτων ασφαλείας έχουμε χώρο. Άλλη χάρη να σε δέρνει ΜΑΤατζής, σε κυριεύει ο • ποιητικός οίστρος σου λέω. Άσε που έτσι θα αντιμετωπίσουμε –σιγουρότατα –το μέγιστο πρόβλημα της διαφθοράς. Καλό, ε;

6) Εφόσον μιλάμε για «λαϊκά στρώματα»… οι συντεχνιακοί, οι εργατοπατέρες, ακόμα και οι μπαχαλλάκηδες –ανεξαρτήτως κοινωνικού στάτους –κάλλιστα μπορούν να μας διδάξουν άμεσα τις τέχνες τους. Ούτως ή άλλως … πάντα μιμούμασταν –συνήθως ανεπιτυχώς –την Ελλάδα με καθυστέρηση περίπου 5-10 χρόνων. Να μην προοδεύσουμε;

Βέβαια… θα μου πείτε πως σε πολλούς από αυτούς τους τομείς ήδη έχει γίνει μια καλή αρχή… όπως και σε άλλους, π.χ. ποδόσφαιρο, εξωτικοί χοροί, μασάζ, κατ’ οίκον διανομή ταχυφαγίων, διακίνηση βοηθημάτων αναψυχής, κλπ. Ακολουθούν κάποιες καινοτόμες προτάσεις που σχετίζονται με χώρους όπου ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να ανεβάσουμε τη ποιότητα μας:

7) Πόσες φορές να ακούσεις τον Λευτέρη «ο κασέτας» Χριστοφόρου σε ρεπορτάζ και πάνελ; Γιατί να εμμένουμε στη μιζέρια; Ίδιο είναι να βλέπεις και να ακούς αυτόν … με το να απολαμβάνεις την ευλογία που λέγεται Άδωνις Γεωργιάδης; Εεε; Είναι βέβαια δύσκολες στιγμές για τη Μαμά Πατρίδα και επομένως οι πρωτοκλασάτοι θα πρέπει να μείνουν επί των επάλξεων. Ας μας στείλουν τα τσικό. Θα βολευτούμε.

8) Έχουμε ήδη πάμπολλους αναλυτές, επικοινωνιολόγους και συμβούλους να πλαισιώνουν τους πολιτικούς μας. Ναι αλλά … ψηφοφόρους; Πόσους ψηφοφόρους έχουμε από την Ελλάδα; Σίγουρα όχι αρκετούς. Κι’ αυτό δουλειά είναι.

9) Τουρισμός – ξενοδοχειακά. Πέραν του ότι θα ξεφορτωθούμε τους ενοχλητικούς «κοινοτικούς» που τρώνε το ψωμί μας και δεν μιλάνε ούτε ελληνικά, ούτε αγγλικά… προβλέπω και άμεση αναβάθμιση του τουριστικού μας προϊόντος καθότι το ΑγιαΝαπίτικο «γιου γοντ τρινκ ρα» δεν μπορεί με κανένα τρόπο να συναγωνιστεί το Greek Kamaki. Εξάλλου, πόσες τουρίστριες να προλάβουμε να γ… και πόσους τουρίστες να ξυλοκοπήσουμε; Βοήθεια θα ‘ναι για μας τους ίδιους.

10) Τώρα που έχουμε φυσικά αέρια… εμμ… δηλαδήηηη… είχαμε και πριν αλλά λόγω φασολάδας, εννοώ τα άλλα, τα ενεργειακά.. καταλαβαίνετε… παρατηρώ ένα ανησυχητικό φαινόμενο. Ακούω όλους τους πολιτικούς και ειδήμονες να μιλάνε για τους Ρώσους, τους Ισραηλίτες, τους Γάλλους, τους Άγγλους, τους Αμερικάνσκι… αλλά δεν ακούω ΚΑΝΕΝΑΝ να μιλάει για το πώς θα πρέπει εμείς να αποκτήσουμε τεχνογνωσία και ΔΙΚΕΣ μας υποδομές για να μπούμε στο παιχνίδι. Κάτι το σύνδρομο του μικρού νησιού… κάτι –υποψιάζομαι –η διαπλοκή… φαίνεται πως είτε δεν θα μπούμε ποτέ εμείς οι ίδιοι στο παιχνίδι… είτε θα μπούμε όταν θα είναι έτοιμα τα τέκνα εκείνων που… άμα γεννηθεί παιδί στην οικογένεια τους λαμβάνει σαν πρώτο δώρο ένα εκατομμύριο στη τράπεζα. Τι νομίζατε, κουδουνίστρα θα του παίρνανε;

Λέω λοιπόν, οι αντίστοιχες ελληνικές –εξ Ελλάδος –οικογένειες να στέλνουν από δω τα βλαστάρια τους αμέσως μετά το 12ο έτος… ούτως ώστε να εκπαιδεύονται καταλλήλως και να καλλιεργείται έδαφος πρόσφορο δια την ευγενή άμιλλα και τον υγιή ανταγωνισμό.

Ουσιαστική αλληλοβοήθεια, όχι λόγια του αέρα, ε;

11) Για τελευταίο σας άφησα το καλύτερο.  Xρόνια τώρα γίνεται λόγος για την θαλάσσια σύνδεση Ελλάδας – Κύπρου. Αν είσαι φορτίο, καλώς. Αν είσαι επιβάτης όμως, δύσκολα τα πράγματα. Μην ακούτε κουβέντες για συμφέροντα και άλλες παρλαπίπες. Το κόστος φταίει. Ε, λοιπόν, βρήκα τη λύση. Τώρα που οι συμπαθείς ψαράδες της Ελλάδος κτυπιόνται βάναυσα από τα κύματα της κρίσης και του αθέμιτου, ευρωπαϊκού ανταγωνισμού… τι θα λέγατε να κάνανε τη διαδρομή Πειραιάς–Λατσί–Πειραιάς με τους όποιους επιβάτες… αντί εισιτηρίου να πληρώνουν το τίμημα με την εργασία τους, βοηθώντας στο ρίξιμο των δικτύων, του παραγαδιού, κλπ.; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Αγαπητέ μου αναγνώστη, με τους εξ Ελλάδος Έλληνες δεν έχω κανένα πρόβλημα. Αντίθετα, το βρίσκω πιο εύκολο να συζητώ αλλά και να συνδέομαι φιλικά με «καλαμαράδες».

Τη βλακεία των συμπατριωτών μου όμως τη βρίσκω εκνευριστική και συνάμα διασκεδαστική.

Κάποιοι, που υποτίθεται κόπτονται για το πρόβλημα της ανεργίας… θεωρούν ότι το πρόβλημα θα λυθεί αν με διάφορους τρόπους «κόβουμε ξένους κοινοτικούς» που ψάχνουν εδώ εργασία. Το ότι τις όποιες θέσεις ανοίξουν ενδέχεται να μην τις πάρουν Κύπριοι αλλά «καλαμαράδες» το αντιλαμβάνονται μια χαρά αλλά… επειδή η πραγματική τους έγνοια δεν είναι η ανεργία αλλά η «ελληνικότητα» μας… δεν λένε κουβέντα για τις χιλιάδες των απελπισμένων ελλήνων που «κατεβαίνουν» στο νησί για να εξασφαλίσουν τη ζήση τους.

Χαίρονται δε διότι θεωρούν ότι αυτό το φαινόμενο ενισχύει την «ελληνικότητα» μας, έννοια που αντιλαμβάνονται ως ασύμβατη με ο,τι Κυπριακό.

Δεν ξέρω για πόσο καιρό θα κάτσουν εδώ οι έλληνες αδελφοί μας. Ίσως μέχρι που να καταρρεύσει και η Κυπριακή οικονομία, π.χ. λόγω της έκθεσης των τραπεζών μας στα ελληνικά ομόλογα.

Καλώς να ορίσουν λέω εγώ, όπως και όποιος άλλος έχει ανάγκη, δεδομένου ότι γίνεται σωστή διαχείριση του όλου θέματος έτσι ώστε δουλειές να υπάρχουν για όλους όσους τις χρειάζονται.

Εκείνοι όμως που σωπαίνουν και προσπερνούν το φαινόμενο ως ανύπαρκτο, ειδικά σε ότι αφορά δουλειές που και ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ (τα παιδιά δηλαδή του κυπριακού κατεστημένου) θα χάσουν… σκέφτηκαν καθόλου πως αντί να «ανέβει» η ελληνικότητα μας… ίσως να ανέβει η –επιτρέψτε μου τον όρο –«κυπριακότητα» όσων φιλοξενούμε;