Sunday, April 26, 2009

FOR THE BURNING FIRE

37 ... 37 και μισό ... 38 ... 38 και μισό ... 39

Ύστερα ιδρώτας. Ποτάμια. Ώσπου να πέσει πάλι.

39 ... 38 και μισό ... 38... 37 και μισό ... 37 ... 36 και μισό ... και μετά ρίγος.

Μήνες τώρα ... η σκόνη σε είχε εμπνεύσει - 4:30 το πρωί, η Σύντροφος επέμενε "τεκίλα δεν ξαναπίνεις" - και μια ιστορία περίεργη φύτρωσε μεσ' το κεφάλι σου. Πρόσφατα καταστάλαξες και σε τίτλο "Under the InfluenZa".

Τετάρτη βράδυ έβγαλες τον ανεμιστήρα από την ντουλάπα. Πέμπτη πρωί έδωσε τα πρώτα σημάδια της η κομμάρα. Μέχρι το βράδυ που βγήκες άκουγες με μετατόπιση στις ψηλές συχνότητες και με πολλά παράσιτα, η γεύση μετατοπίστηκε στο πικρό-μεταλλικό, έβλεπες διπλά, πονούσες κόκκαλα και μύες, η δε αίσθηση εαυτού είχε πάρει άδεια άνευ απολαβών.

Τις επόμενες τρεις μέρες κάνεις τη διαδρομή 36.5-39 και τούμπαλιν, μουσκεύεις σεντόνια και ταλαιπωρείς τη Σύντροφο. Βγήκε και εκείνη η είδηση για τη "γρίπη των χοίρων" στο Μεξικό και την πάτησες διπλά.

Πρώτον, πως θα ανεβάσεις τη σχεδιασμένη ανάρτηση χωρίς να ακουστεί σαν περίπτωση επικαιρικής τρομολαγνείας; Σκατά τύχη.

Δεύτερον, η Σύντροφος βρήκε τρόπο να σε δουλεύει. "Με απάτησες με μια Μεξικανή άχρηστε και μάλιστα υπαίθρια, γι' αυτό την άρπαξες. Που το κάνατε βρε; Πάνω σε κανένα δέντρο;" Αααγγγκκκρρρρρρρ.


Άιντε τώρα ... πάμε πάλι απ' την αρχή.

37 ... 37 και μισό ... 38 ... 38 και μισό ...
39

Labels:

Saturday, April 18, 2009

For the Cool Cats

...and Other Reluctant Prophets.

“…It was on the good ship Venus
By Christ,
you should ‘ve seen us…”
Sex Pistols, R’n’R Swindle era,
“Friggin’ in the Riggin’


Για τα χρόνια που φεύγουν, φεύγουν… Φύγανε!

Με την επιτάχυνση που τους δίνει η προσήλωση στην κυκλική μας πορεία, άσκοπες βολίδες στο κενό. Για μεσήλικες γερμένους στο μπαρ να αναλογίζονται «που διάολο πήγε το βόλι».. Για τους παρέχοντες υπηρεσίες κοινωνικοποίησης μεταμεσονύχτια. Για ξωτικά και νεράιδες---ξόρκια μαγισσών που στο τέλος θα προσηλυτιστούν. Για τσακισμένα καράβια που νωχελικά διαμοιράζουν τα συντρίμμια τους σε παρακείμενες φωτιές-φάρους. Μαξιλαράκι και κουβερτούλα. Καληνύχτα.

«…Sittin' on a mountain,
we're looking at the sun
Plastic fantastic lobster telephone, yeah
Drive on baby,
through the electric night
All the way sister,
in the taxi of light

The sunshine glows,
but nobody knows
The nighttime's gone,
keep drivin' on…»
The Cult, “Aphrodisiac Jacket

Με την –σε αργή κίνηση –φαρσοκωμωδία που στήσαν’ για μας οι όμορφοι, οι έξυπνοι, οι πλούσιοι, οι δυνατοί. Για τα νιάτα που –ίδια τυφλά με την εξέλιξη –δεν πήραν ακόμη χαμπάρι την κλειστή πολιτική συγκέντρωση των «ευτυχισμένων». Για τους ενδυματολόγους της επιτυχίας. Για την ανάγκη της αγοράς σε ευαίσθητους. Για τους φιλάνθρωπους που πετάνε ψίχουλα από «θέλω, θέλω, θέλω» προληπτικά στις γωνίες όπου συχνάζουν επαίτες. Για τον κάθε ένα με ψιλά στην τσέπη που «δεν φτάνουν».
Γάντια για περπάτημα με τα χέρια. Καλοτάξιδοι!


“…Take the last
bus home
with the quarters
in your pockets
left over
from pinball machines
at the bar
many streets
from your house.


Casino lights
still flicker
in
your eyes
Your teeth
taste faintly
of flesh
and gold
tonight.

You've been waiting
for a long time
between the dancing
and the refill line
she touches your wrist
you start to sweat
but it's just drinks
and time
…playin' tricks…
”Murder by Death, “A Caucus Race”


Με ένα φεγγάρι «κούπα κάτω». Για τα παιδιά με εκείνη τη μαύρη γυαλάδα στο μάτι –courtesy of the state –που όλοι θα αποφύγουμε για να μην μας χαλάσουν το σκηνικό. Για μαγεμένα δάση, αμίλητα, απάτητα, που όσο τα ποτίζεις … τόσο ξεραίνουν. Για τα φιλιά της μιας φοράς που το πρωί εξανεμίζονται σαν σύννεφα αστερόσκονης. Για τα ποτάμια αγγέλων –έκπτωτων και μη –που θα σπείρουμε μες τα κεφάλια μας. Για τον ψεκασμό με καθωσπρεπισμό που θα ακολουθήσει.
Μαντζούνια με ρόδι και κυκλάμινο. See you soon.

“…And who's to say
what it's about
When John Wayne caught
the last train out
And Spock and Kirk
have had enough
And no one's left
to beam me up…”
Savatage, “A Little Too Far”

Με εισιτήριο αυτοσχέδιο και προορισμό αβέβαιο. Για όσους απρόθυμους επιβάτες διορθώνουν πορείες. Για Ιππότες που κλέβουν στο σκάκι. Για τζογαδόρους –τζόκερ στη σελήνη –που κερνάνε στη χάση τους. Για τους καθρέφτες που εξυπηρέτησαν ματιές. Για τα στέκια που ανακαλύπτεις αργά μια νύχτα και ποτέ δεν τα βρίσκεις ξανά.
Με χάρτη μεταβαλλόμενο. Πυξίδες από τζιτζίκια.

.

.

.

.

.

“Got myself a one way ticket,
going the wrong way.
I’m gonna change my evil ways,

One of these days…”
AC/DC, “Ride On”

Labels:

Thursday, April 09, 2009

ΨΗΦΙΣΤΕ ΜΑΤΣΑΚΗ

Ο Ευρωβουλευτής κ. Μάριος Ματσάκης,
που στις περασμένες ευρωεκλογές
είχε κατορθώσει να εκλεγεί
(και να αποδείξει
την ελαττωματική φύση
του DNA των ψηφοφόρων)
ως υποψήφιος του ΔΗΚΟ,
παρά τις έντιμες προσπάθειες του για επανένταξη
στο χώρο από τον οποίο ξεκίνησε
την ευρωπαϊκή του καριέρα
(η οποία σηματοδότησε
την απαρχή της αυξητικής τάσης
στη χρήση ηρεμιστικών
ανάμεσα στους συνάδελφους του ευρωβουλευτές)
… και λόγω της πεισματώδους άρνησης του ΔΗΚΟ
να τον συμπεριλάβει εκ νέου
στο ψηφοδέλτιο του,
(τέτοια βλακεία δεύτερη φορά…
ακόμη και ο Ραν-ταν-πλαν
θα την οσμιζόταν)
κατέρχεται αυτή τη φορά
ως ανεξάρτητος υποψήφιος ευρωβουλευτής.
(Glory, glory, hallelujah ).

Η δεδομένη επιπρόσθετη ελευθερία κινήσεων
(δλδ. το ότι κανένας δεν θα ενδιαφερθεί
–από κομματικό συμφέρον
και αίσθηση ντροπής –
να του πει
«σταμάτα, θα μας περιπαίζουν»)
που μια τέτοια κίνηση ανεξαρτητοποίησης προσφέρει
… εγγυάται ότι
ο αγνός αυτός εκπρόσωπος
του κυπριακού Ελληνισμού στην Ευρώπη
(ο μόνος
  • εκ των 6 ευρωβουλευτών μας
  • που
    στην ιστοσελίδα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου
    –και συγκεκριμένα στην
  • δήλωση οικονομικών συμφερόντων
  • –παρουσιάζεται με το σχετικό έντυπο
    στην αγγλική και όχι στην ελληνική)
    θα προωθήσει εκείνες ακριβώς τις θέσεις
    που η πατρίς χρειάζεται.
    (Εκείνες δηλαδή
    που οι μέχρι τώρα συνοδοιπόροι του έχουν
    αλλά δεν τις κοινοποιούν στην Ευρώπη
    γιατί ξέρουν τι ακριβώς θα εισπράξουν).

    Ο λαοφιλής ευρωβουλευτής,
    ψηλαφώντας τον παλμό του κόσμου της Κύπρου
    (παλιά του τέχνη κόσκινο,
    ιατροδικαστής στο επάγγελμα)
    … καταφέρνει συχνά να εκφράζει
    με συγκλονιστική σαφήνεια
    τις πραγματικές ανησυχίες
    μεγάλης μερίδας συμπολιτών μας.
    (Μελετά καλά τους ακραίους
    των συγγενών του χώρων
    αλλά και τις ανομολόγητες επιθυμίες
    κομματικών στελεχών
    και διεκδικεί μετά ψήφο
    βγαίνοντας προς τα έξω
    με θέσεις πιο «προχώ»
    από τις κομματικές).

    Η τριβή του με την Αγγλοσαξονική κουλτούρα
    (στα χρόνια των σπουδών
    πρέπει να έγινε η «ζημιά»)
    όχι μόνο δεν κατάφερε να κάμψει
    τις αντιστάσεις του πρωτοπόρου αυτού πολιτικού
    … αλλά τον όπλισε με τις γνώσεις εκείνες
    που η μάχη με τα ξένα συμφέροντα απαιτεί.
    (Πώς να συλλαμβάνεσαι μπροστά σε κάμερες).


    Ευελπιστώ
    (είμαι απελπισμένος
    με την κατάσταση της χώρας μου
    και ψάχνω ακραίες λύσεις)
    ότι μια δεύτερη θητεία του κ. Ματσάκη
    στα ευρωπαϊκά έδρανα
    θα αναγκάσει τους ισχυρούς της Ευρώπης
    να αλλάξουν στάση
    (για σεξουαλικά υπονοούμενα …ότι προαιρείστε)
    και θα τους πείσει επιτέλους
    να πράξουν για τη Κύπρο
    αυτά που η αξιοπρέπεια και η συνείδηση
    της Γηραιάς Ηπείρου επιβάλλουν.
    (Ότι δηλαδή θα μας πουν
    «…κανεί ολάν,
    σοβαρευτείτε,
    να μεν σας ταράξουμε
    στους πάτσους»).


    Πληροφορίες ότι
    εκπρόσωποι
    δημοσιογράφων-ευθυμογράφων
    ενεθάρρυναν τον ευρωβουλευτή
    σε αυτή του την κίνηση
    διαψεύδονται ως πέρα για πέρα αναληθείς.
    (Μπορώ άνετα να φανταστώ
    τον Κώστα Κωνσταντίνου του «Πολίτη»
    να πανηγυρίζει ώρες μετά την ανακοίνωση,
    έχοντας στον πρόσωπο του
    μια έκφραση τύπου
    «Εκάμαμεν την !!!»)


    Ψηφίστε Ματσάκη.
    Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ

    Labels: , ,

    Tuesday, April 07, 2009

    ΕΔΩ ΛΕΜΕΣΟΣ, ΕΔΩ ΛΕΜΕΣΟΣ...

    Πληροφορίες για συμμετοχή των κανταδόρων Γιωργαλλέτου δεν επιβεβαιώθηκαν.

    Labels: ,

    Monday, April 06, 2009

    ΠαράπονοΤρέμολο

    Ένοιωσες προ ημερών το περίεργο τρέμουλο εκεί
    –ανάμεσα στα στήθη –
    σαν να παραπατάει ο στρατιώτης στην παρέλαση,
    να χάνει το βήμα και να τρέχει μετά να φτάσει.

    Σκέφτηκες πρώτα, «δικές μου οι αρρυθμίες ή από τη γη βρήκαν δίοδο;»

    Κοίταξες μετά το γιομάτο ήλιο παράθυρο και αναρωτήθηκες…
    «Καλοκαίρι δεν είναι ακόμα και πως θα γράψουν οι φυλλάδες για ‘αναμενόμενους’ σεισμούς;»

    (Τι σου είναι όμως κι’ αυτοί, οι «έγκυροι και έγκαιροι»...)

    Επέμενε το τρέμολο και έφτασες να φωνάζεις στη Σύντροφο που σε ξυπνά με τα τηλέφωνα της, σάμπως και φταίει εκείνη που μόνο ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνιο βρίσκεις πια γαλήνη.

    Άμα γουστάρεις αλαφροΐσκιωτη ζωή…
    τράβα στις ερημιές αγόρι μου ν’ αγιάσεις.

    Ψες τη νύχτα μιλούσε η μάνα σου με συγγενείς στο Λάτιν-Αμέρικα. «Κάτι κουνιέται», της είπε η ξαδέλφη. Μικρό το κακό, κάτω από 5 μα… στον πέμπτο όροφο αυτή και δύσκολα αποφεύγεις να λερώσεις το βρακί σε τέτοιες περιπτώσεις.

    Το πρωί άκουσες και τα νέα για τους «ορίτζιναλ» Λατίνους και τα δεινοπαθήματα τους με τον εγκέλαδο.

    Εγωκεντρικός ως Κερασφόρος, είχες και το παράπονο έτοιμο… «έγινα που έγινα σαν τα ζατετράποδο που αλαφιάζει με της μάνας γης το κάθε τερτίπι… αλλά ένα …αμημένο κουπόνι στο στοίχημα δεν έκλεισα δυο μήνες τώρα».

    Labels: