Περί Διαδηλώσεων ΙΙΙ: Adverse Effects.

Σαν συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης … που ήταν απότοκο της προ-προηγούμενης… που ξεκίνησε με αφορμή • αυτό.

Κάτι μου λέει πως τα τρένα, οι αλληλουχίες και οι αλυσιδωτές επιδράσεις θα είναι κυρίαρχο θέμα σήμερα.

***

Σαν άσκηση της Σκέψης, ας δούμε και κάποια «επιμέρους» αποτελέσματα των διαδηλώσεων / συγκεντρώσεων όπως αυτή του Συντάγματος (και αλλού) στην Ελλάδα.

Πρώτο θέμα.

Tα μεταφορικά.

(Τα τρένα που λέγαμε…)

Λοιπόν, € 1.40 να πας και άλλα τόσα για να φύγεις. Υπάρχουν βέβαια και εισιτήρια ημερήσια, εβδομαδιαία και μηνιαία… για όσους αντέχει το πουγκί τους. Αν κρατήσει αυτή η κατάσταση κάμποσο καιρό, η Αττικό Μετρό Α.Ε. (μαζί με Α.Μ.Ε.Λ. και Η.Σ.Α.Π.) θα είναι μια από τις κερδοφόρες κρατικές (?) εταιρείες που… που θα… που ΔΕΝ θα καλύψουν το ελληνικό χρέος αλλά θα πιάσουν «καλή τιμή» στο παζάρι. Λέμε τώρα…

Θέμα δεύτερο.

Κατανάλωση.

Μπορεί οι Αγανακτίστας να διέπονται από αρχές οικολογικές και αντι-καταναλωτικές. Μπορεί για τα θέματα θρέψης να αποφεύγουν ταχυφαγεία και άλλες πλαστικές, ανθυγιεινές και ιδεολογικά επιλήψιμες λύσεις. Μπορεί. Αυτό όμως που μου μεταφέρουν οι πράκτορες μου εν Ελλάδι (Poco-loco, πιες ένα τσίπουρο και για μένα) …αποδεικνύει ότι προς το παρόν… επιτόπια παραγωγή αλκοολούχων δεν υπάρχει. Όταν πλησιάζουν οι απογευματινές / βραδινές ώρες … οι μπίρες και άλλα παρόμοια μέσα δροσισμού και αναψυχής … εξαφανιζόλ σε ακτίνα μερικών χιλιομέτρων!

Πάντως, αν τα κρατικά κέρδη (φόροι κλπ.) ενισχυθούν από την κατανάλωση … παρά τις απώλειες σε παραγωγικότητα λόγω αποχής από την εργασία (υποθέτω οι αυτοεργοδοτούμενοι θα είναι περισσότεροι, υπάλληλοι του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα σίγουρα κάνουν κοπάνες αλλά μάλλον θα φοβούνται μήπως καρφωθούν)… ή ίσως λόγω καταναλωτικών εξόδων εκ μέρους ακόμη και των αγανακτισμένων ανέργων… ε, τότε σίγουρα οι οικονομολόγοι όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων θα πρέπει να φαν τα διπλώματα τους ξεροσφύρι. Χωρίς καν μια μπιρίτσα για το κατέβασμα.

Θέμα τρίτο.

Αναγκαιότητα.

Τουτέστιν… που θα πάμε προς Ανάγκη μας; Διότι μετά την μπίρα και το οικολογικό κουλουράκι… ξέρουμε τι ακολουθεί, ε; Μάαααλιστααα… Πιπί. Κακά. Που, που;

Επληροφορήθειν ότι τα παρακείμενα δημόσια αποχωρητήρια ήταν και θα είναι κλειστά για όσους συμμετείχαν και θα συμμετέχουν σε οποιεσδήποτε επαναστατικές συνάξεις. Ακόμη και αν είναι ανοικτά, αρκούν άραγε για να καλύψουν τις ανάγκες μάζας ατόμων που βρίσκεται συνεχώς στο χώρο; Πολύ το αμφιβάλλω.

Κάτι άκουσα για βιολογικές τουαλέτες. Καλή ιδέα. Αλλά μέχρι οι –αξιέπαινες πρέπει να πω –διαδικασίες αυτο-οργάνωσης να παράξουν λύσεις αποτελεσματικές… το τι έχει να …εισπράξει η πλησιέστερη χλωρίδα (μην πω και η πανίδα)… θα το αφήσω στην φαντασία σας. Ενδιαφέρον θα είχε μια εμπεριστατωμένη μελέτη για τις όποιες επιδράσεις θα έχει αυτή η κατάσταση. Θα φουντώσουν τα δεντράκια και τα καλλωπιστικά… ή θα ξεραθούν;

***

Ας δούμε λοιπόν το όλο θέμα και λίγο σοβαρά.

Τα όσα προανέφερα είναι απλά μία… από τις πολλές μορφές αλληλουχίας συμβάντων που μπορούν να έχουν αποτελέσματα πέραν από εκείνα που ορίζονται ως στόχος, ως «επιθυμητά».

Μια σύναξη που το κάλεσμα της απευθύνεται σε κόσμο απολικτ… .. απλοικτ… φτού… δεν μπορώ να το πω… «αμαρκέ» ας τον πούμε… στην ουσία απευθύνεται σε κόσμο που ΔΕΝ έχει εμπειρία σε τέτοιου είδους εγχειρήματα. Επομένως, οι διαδικασίες αυτο-οργάνωσης που θα στηριχτούν; Λογικά, στους όποιους έμπειρους.

Κυρίες και κύριοι, μόλις συνέβη ενώπιον των οφθαλμών σας το Χουντινικό τρικ «now you see it, now you don’t» με αντικείμενο την ανεξάρτητη βούληση του καθενός και τον περιλάλητο «αυθορμητισμό». Διότι άμα εξαρτάσαι από τους «έμπειρους» πάνω σε θέματα βρώσης, πόσης, αφόδευσης και ασφάλειας… ε, τότε πως θα κοντραριστείς μαζί τους στα όποια άλλα θέματα;

Ακόμα και αν δεν υπάρχει μια εμφανής κόντρα… πέστε μου… πως θα διατηρηθεί αυτή η «αγνότητα» του ενός και των μαζών… εν μέσω της συναισθηματικής εξάρτησης που αναπόφευκτα θα δημιουργήσει η –εκ των συνθηκών ήδη υπάρχουσα –αλληλεξάρτηση των συμβαλλομένων και η λειτουργία των «έμπειρων»… όχι μόνο σε σχέση με θέματα οργανωτικά αλλά και στα ιδεολογικά; Ειδικά η δεύτερη κατηγορία («μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά») … τέτοιες ευκαιρίες –λουκουμάκια ψάχνει μια ζωή.

Εσύ, ο αυθόρμητος και χωρίς δόλο πολίτης… που ξεκίνησες με μόνο εφόδιο την αγανάκτηση σου… πως θα διαχειριστής θέματα από την σίτιση μέχρι την αφόδευση… ή θέματα ασφάλειας που αφορούν π.χ. τους Χρυσαυγίτες ή τα ένστολα και υπό κάλυψη όργανα… ή ακόμα θέματα ιδεολογικής ή άλλης πυξίδας, επιλογής στόχων και ορισμό προτεραιοτήτων στο επίπεδο –πολιτικών πλέον –αποφάσεων; Εν μέσω ενός συναισθηματικού ναρκοπεδίου, δεν θα στραφείς στους –όποιου είδους –«έμπειρους»;

Αυτοί οι «έμπειροι»… για πες μου … την εμπειρία τους την απόκτησαν όντας απολικτ…. απλοικτ… φτού… αμαρκέ;

Και τα νεαρά… καλά… μες την αφέλεια τους θα περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για «ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος». Δεν τα κατηγορώ. Ζουν τα νιάτα τους και –έχοντας επιλέξει ο αγώνας τους να γίνει με πολιτικούς όρους –έτσι ξέρουν, έτσι πράττουν. Πότε θα έρθει όμως εκείνη η «κατάλληλη στιγμή»; Πριν η μετά που θα λειτουργήσει το συναίσθημα;
Πριν η μετά την προσπάθεια των γηραιότερων άραγε;

Θα δούμε.
Ας έχουμε όμως υπόψη… ότι το συναίσθημα … ως μετρήσιμο και διαχειρίσιμο υλικό που είναι… μπορεί να το εκμεταλλευθεί ο οποιοσδήποτε. Είτε είναι «αγνός κινηματίας», είτε παλαίμαχος περιφερειακός της πολιτικής… είτε ξεκάθαρα δηλωμένο «αντίπαλο δέος» (του ΔΝΤ και των αντιπροσώπων του συμπεριλαμβανομένων).

Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, όπου όλοι οι συμβαλλόμενοι έχουν καλές προθέσεις και δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν την όποια «εμπειρία» τους ως μοχλό πίεσης ή τρόπο δημιουργίας εξάρτησης, άμεσα υλικής ή «ψυχολογικής». Σε τοιαύτη περίπτωση παραμένει το –ουσιαστικά πολιτικοφιλοσοφικό –πρόβλημα: «ε, τότε ας θεωρήσουμε ότι έτσι είναι και η ευρύτερη κοινωνία, πολιτικών, παραπολιτικών και πολιτικάντηδων συμπεριλαμβανομένων».

Η αυτοδιαχείριση μιας κατάστασης «Αγανακτίστας» κύριοι και κυρίες μου… είναι απλά μια μικρογραφία του ευρύτερου προβλήματος. Αν ο αυθορμητισμός και οι καλές προθέσεις ήταν μια σοβαρή βάση πάνω στην οποία κάποιος θα μπορούσε να οικοδομήσει… οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας θα ήταν σχεδόν αχρείαστες.