The FU-Tourist: La révolution des volontaires.

Περιοδικό
«The FU-Tourist»

***

Να δυναμώσουμε την κρίση!

Της οικονομίας, των αξιών, του πολιτισμού.

Να τη διευρύνουμε, να της δώσουμε κι’ άλλες διαστάσεις, να εξερευνήσουμε τις δυνατότητες και τη δυναμική της.

Με ποιο σκοπό;

"To boldly go where no man has gone before."

Να ελαχιστοποιήσουμε τις αγορές. Τις δικές μας και τη δική τους. Αν κάτι είναι απαραίτητο και μπορούμε να το παράγουμε εμείς… τότε γιατί να πράξουμε διαφορετικά; Πάρτε ρε μια χούφτα ρόκα απ’ την αυλή του θείου στο χωριό. Τρεις μέρες να την έχεις στο ψυγείο και ακόμη θα μοσχοβολά υγεία, ζωντάνια. Δεν βλέπετε τα ίδια προϊόντα στις υπεραγορές πως είναι νεκρά;

Να αντιστρέψουμε τη ροή και την αξιολόγηση της παραγωγικότητας και του κόπου. Γιατί δηλαδή να είμαι περήφανος για μια παραγωγικότητα στρεβλή που διευρύνει το χάσμα μεταξύ του αφεντικού από τη μια και εμένα και των άλλων συντρόφων καταναλωτών* από την άλλη; Προτιμότερο να χασομερώ χτίζοντας αχρείαστες εστίες στη μέση του διαμερίσματος ή φτιάχνοντας ντεμοντέ αγγεία στην αυλή της αστικής μου κατοικίας.


Να καταργήσουμε τις αποταμιεύσεις. Ή καλύτερα, να τους τρελλλλλάνουμε στις αποταμιεύσεις. Οι ίδιοι οδηγούν το τραπεζικό / νομισματικό σύστημα προς κατάρρευση για να το αντικαταστήσουν με ψηφιακές «μονάδες παραγωγικότητας» σαν πληρωμή, ας τους αυτώσουμε λοιπόν τα μυαλά και τα σχέδια.

Να αφήσουμε στην ησυχία της τη Δημόσια Υπηρεσία. Κανένα αίτημα, καμία εξυπηρέτηση. Ούτε συντάξεις, ούτε βοηθήματα, τίποτα.

Να μεγιστοποιήσουμε τις αντιπαραγωγικές, επιζήμιες συμπεριφορές αλλά… με τον φθηνότερο δυνατό τρόπο, με τον τρόπο που θα αποδίδει το ελάχιστο δυνατό κέρδος στους μεσάζοντες του κάθε πάθους και της κάθε ακολασίας. Εκεί να δεις πως καταρρέουν οικονομίες!

Να υποκλέψουμε την μπαμπεσιά της τηλεοπτικής κουλτούρας. Δεκάδες, εκατοντάδες αυτοσχέδια θέατρα «reality» στις γειτονιές με τιμή εισόδου ένα καρβέλι ψωμί και τρεις ντομάτες.
Να βραχυκυκλώσουμε τις εκκλησιές, να τις γεμίσουμε και μέσα σ’ αυτές να δείχνουμε στους Αγίους Πατέρες την πραγματική μας φύση. Μπροστά στα μάτια τους.

Να ενισχύσουμε / παραλύσουμε το πολιτικό σύστημα. Σπρώχνοντας στα πολιτικά και πολιτειακά αξιώματα όλους εκείνους που αποδεδειγμένα ενδιαφέρονται αποκλειστικά για το δικό τους, προσωπικό κέρδος και όχι για την όποια ιδεολογία. Αν αυτό αποδώσει τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα με τα όσα ως τώρα ισχύουν, να έχουμε επιτέλους την απόδειξη ότι δεν φταίμε εμείς.

Ακόμα και όσοι από εμάς είναι φορείς ψυχολογικής πάθησης, ακόμα και εμείς μπορούμε να συνεισφέρουμε στην διάλυση του φαύλου συστήματος που μας δυναστεύει… κάνοντας ότι είναι δυνατό για να ενθαρρύνουμε στον εαυτό μας αλλά και στους διπλανούς μας την όποια παθολογία.

***

Το άνωθεν κείμενο είναι μέρος του αρχείου εκείνης της αινιγματικής μορφής που όλοι γνωρίζουμε ως «• Αμμόχωστος Dusty».

Ο αυτοαποκαλούμενος «• Ταξιδιώτης του Χρόνου» υποστήριζε ότι το κείμενο ετούτο το βρήκε σε ψηφιακή (ένα Memory Stick προηγμένης τεχνολογίας που παραπέμπει στα –επερχόμενα για εμάς –μέσα του 21ου αιώνα) αλλά και σε έντυπη μορφή, κλεισμένα ερμητικά σε μικρό πιθάρι που έφερε στα εξωτερικά του τοιχώματα την επιγραφή:

«Diogène

- la révolution

des volontaires».

Σύμφωνα με τις σημειώσεις του, πρόκειται για το μανιφέστο μιας αντικομφορμιστικής ομάδας με παρακλάδια στην Κεντρική και Νότια Ευρώπη του 21ου αιώνα που –για λίγο καιρό –προκάλεσε χάος με τις αλλοπρόσαλλες τακτικές της και αναστάτωσε την λεπτή πολιτική ισορροπία της τότε Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η δημοτικότητα τους όμως αποδείχθηκε βραχύβια καθότι οι απαιτήσεις σε ότι αφορά τον τρόπο ζωής για τα μέλη της εναντιώνονταν στην μεσο-αστική φύση των νεοφώτιστων προσηλυτισμένων.

***

(* Copyright Πανούσης )

ΥΓ: υπάρχει στο Facebook μία ομάδα που φέρει ως όνομα της την ίδια φράση που επέλεξα ως τίτλο. Τις απολογίες μου για την σύμπτωση … ασφαλώς δεν έχουν καμία σχέση με τα όσα η φαντασία μου γεννά.