Ο • Burroughs διαβάζει • Brecht ,
τους στίχοι
(από τους οποίους δανείστηκα τον άνωθεν υπότιτλο)
• Εδώ.
Αν και θα ακούτε ήδη την φωνή του απ’ το podcast,
σας παραθέτω και σχετικό
• σύνδεσμο για βίντεο .
(Αν επιλέξετε να το δείτε
στο ίδιο το γιουτιούμβιον,
ρίχτε μια ματιά
–στο περιθώριο –
και στην εκδοχή
του ίδιου κομματιού
από τον Tom Waits.)
Αυτό που ο Μπρεχτ και ο Μπάρροους
δείχνουν να καταλαβαίνουν…
είναι αυτό που αβίαστα προσπερνάμε οι περισσότεροι
στις διάφορες φιλοσοφικο-πολιτικές μας συζητήσεις:
Οι δε προεκτάσεις
αυτής της σκέψης
θα έπρεπε να είναι
το αντικείμενο Μελέτης
για κάθε Πολιτικό Ον.
***
Όχι,
δεν αφορά αυτό
μόνο τους πληθυσμούς του Τρίτου Κόσμου
που απειλούνται από την Πείνα,
αφορά όλους μας.
Θέμα μας δε…
δεν θα έπρεπε να είναι
μόνο η επιβίωση
αλλά και η ποιότητα ζωής…
…καθότι η ποιότητα της τροφής
και ο τρόπος εξασφάλισης της …
από μόνα τους μπορούν
να επηρεάσουν πολλά άλλα…
…όπως τον αναμενόμενο χρόνο ζωής
ή το βαθμό αντίδρασης του καθενός μας
απέναντι στην όποια προσπάθεια χειραγώγησης.
Σκεφτείτε ειδικά αυτό το τελευταίο.
Σκεφτείτε πως χειριζόμαστε
–μέσω της τροφής –
το γατί ή το σκυλί μας.
Ξυπνήσαμε τώρα;
***
Ίχνη μιας τέτοιας νοητικής εξερεύνησης
μπορεί κάποιος να βρει
και σε ένα βιβλίο του γέρο–Μπάρροους
που εκδόθηκε • το 1981
με τίτλο
«Οι Πόλεις της Κόκκινης Νύχτας».
Ξεχάστε το κυρίως κείμενο.
Ξεχάστε την πλοκή
και τις συνήθεις
συγγραφικές μαϊμουνίες του.
Επειδή γράφω τζάμπα,
σας λέω μην αγοράσετε καν το βιβλίο,
βρείτε ένα αντίγραφο και διαβάστε μόνο την εισαγωγή.
Μέσα σε 4 μόλις σελίδες προλόγου
[τίτλος «Fore!», κραυγή προειδοποίησης
στο γκολφ αλλά και λογοπαίγνιο
με τη λέξη Foreword],
ο γέρο–Μπάρροουζ χρησιμοποιεί ένα ψευδαληθή μύθο με πειρατές για να υποδείξει τις «ιδανικές συνθήκες» για ελεύθερες κοινωνίες αλλά και την χρονική στιγμή που αυτές πέθαναν.
Επιγραμματικά,
ένα απόσπασμα
που πιστεύω ότι συγκεντρώνει
όλη την ουσία της σκέψης του:
«…There is simply no room left for 'freedom from the tyranny of government' since city dwellers depend on it for food, power, water, transportation, protection, and welfare. Your right to live where you want, with companions of your choosing, under laws to which you agree, died in the eighteenth century with Captain Mission. Only a miracle or a disaster could restore it…»
• WikiQuote
***
Πολλά έχουν ειπωθεί για τον Μπάρροουζ.
Ειδικά όταν
από τα μέσα της δεκαετίας του 80 και μετά…
οι μηχανισμοί μάρκετινγκ αποφάσισαν
να τον ξαναπουλήσουν
σε εκείνη τη μερίδα του αναγνωστικού κοινού
που δεν έζησε άμεσα
την γενιά των • Beatniks
…
και αυτό όχι μόνο για σκοπούς πωλήσεων βιβλίων
αλλά και για να ενισχυθεί η θελκτικότητα
όλων των επισυναπτόμενων συμπεριφορών και lifestyle
που οι Αγορές αποφάσισαν
να εμπορευματοποιήσουν εκ νέου…
με ακόμη πιο εντατικούς ρυθμούς.
Όπως δηλαδή
άλλα εκδοτικά – εμπορικά
ή ιδεολογικά
συμφέροντα μπορούν και προωθούν τον Μπρεχτ.
(Είναι επομένως
με τις ανάλογες επιφυλάξεις
που πρέπει να τους προσεγγίζεις
όλους,
έτσι;)
Όταν μεγάλωσα αρκετά
ώστε να έχω σοβαρές αντιρρήσεις
για κάθε μορφής προφητείες …
άρχισα να σκέπτομαι
πως στην εποχή του Μπάρροουζ
ο πειραματισμός σε σχέση με
τον Έλεγχο της Σκέψης και των Συμπεριφορών
βρίσκονταν από καιρό
υπό μελέτη – συζήτηση
και σε εφαρμογή
από τους Συμπεριφοριστές
(δες π.χ. • Watson ή Skinner ΕΔΩ).
Από καιρό παρούσα
και η
• Μαλθουσιανή Θεώρηση των Πληθυσμών .
Καλεσμένες στο πάρτι
και οι επιπλοκές ενός
• Πολέμου κατά των Ναρκωτικών.
Α!
Επίτιμη Καλεσμένη της Εποχής,
η μοντέρνα εκδοχή της Προπαγάνδας
• στο κατώφλι των Εταιρειών.
Λέγε με
***
Προσπερνώντας την μυθολογική αξία
των όποιων συσχετισμών
μας παραθέτουν η Διαδικτυακή Εγκυκλοπαίδεια
και ένα περιοδικό μουσικής και lifestyle μέσω Google Books
(• Εδώ)
…η πραγματικότητα
για την ίδια την εποχή
πριν, κατά και λίγο μετά
τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους
–αυτή δηλαδή μέσα από την οποία
ζυμώθηκε ο Μπάρροουζ –
τον μετατρέπει από «προφητικό»
σε περιγραφικό.
Τα γραπτά του Μπάρροουζ
για μένα
λειτουργούν όπως
τα όποια επιστημονικά σενάρια,
οι όποιες μυθιστορίες,
ακόμα και οι διάφορες θεωρίες συνωμοσίας …
…σύμφωνα και με τη Σκέψη ενός άλλου
• τρελλάρα περασμένων εποχών…
…μπορούν κάλλιστα
–ανάλογα και με τα φίλτρα που κουβαλάς–
να σου περιγράψουν
ή/και να σου αποκρύψουν
• την πραγματικότητα της εποχής.
***
[Images by the Idiot Mouflon,
GIF synthesis by makeagif.com/
• title refers to THIS.]
Δείτε τους μέσα απ’ το γυαλί που σας κοιτάνε.
Σκεφτείτε το Κράτος και τις Αγορές
ως μια επιχείρηση μεγάλη
ή μια κοινοπραξία ή πολλές
…
που σε βλέπουν
όχι ως πελάτη
αλλά ως ανταγωνιστή.
Τώρα δες τους εσύ απ’ την ανάποδη.
(Αν νοιώθετε μικροί,
σκεφτείτε τους άλλους).
Προφανώς υστερεί εκείνος
που βασίζεται στον όποιο «άλλο»
όχι μόνο για εργαλεία
ή συσκευές
ή πρώτες ύλες για εμπόριο
αλλά ακόμη και για θέματα
τροφής, νερού, ενέργειας.
Η φυσική κίνηση εδώ
είναι η προσπάθεια
για εξασφάλιση τουλάχιστον αυτών.
Προϋποθέτουν Γή
που να προσφέρεται για κάτι τέτοιο.
Εύφορη,
με πηγή υδάτων,
χωρίς εστίες μόλυνσης κοντά.
Περί ελευθερίας του Ατόμου ο Λόγος.
Πόσοι ιδιώτες μείνανε με τέτοια Γή;
Πόσοι «εκτός Αγορών»;
Πόσοι με «καλές προθέσεις»
και τις κατάλληλες –κοινές –γνώσεις
για τη χρήση – χρησιμότητα της;
Πόσο σύντομα
θα βαφτιστούνε
«πειρατές»;
Labels: ΞΕΝΙΤΕΊΑ
posted by the Idiot Mouflon at 6:21 AM
6 Comments:
Anyone wanna play "Pirates" ?
η διαφορά των κλασικών του μαρξισμού από τους αναρχικούς δεν βρίσκεται στο θέμα της διατήρησης του κράτους...από την ανάποδη.
ο Μαρξ "κατηγορεί" τους αναρχικούς πως με τη θεωρία περί αυτονόμισης των περιοχών καταλήγουν στη αιώνια διαιώνιση του κράτους και όχι στην κατάληση του κράτους όπως ειναι ο στόχος.
Η κριτική που γίνεται πολλές - αν όχι όλες τις φορές στους Μαρξιστές είναι πως είναι ανελευθεροι φιλοκρατιστές σε αντίθεση τάχα με τους αναρχικούς.
Η κριτική δε των μαρξιστών είναι πως οι αναρχικοί είναι κρυπτο-φιλοκρατιστές, και δεν εννοώ τακτικές αγώνα - ανοικτότητα κοινοτήτων, διάβρωση που την αστυνομία κλπ, για΄τι σε τούτον τζαι τα αριστερά κόμματα εν διαβρωμένα- αλλά ως προς την ίδια τη θεωρία.
Είναι ενδεικτικό οτι ο Καστοριάδης εν αντιμαρξιστής τζαι κατ΄επέκταση ενάντια στην αναγνωριση των τάξεων και καταλήγει σε μιαν αστική δημοκρατία άλλου τύπου.
Το θέμα λοιπόν είναι να μελετηθεί στα πλαίσια του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού πως και με βάση ποιά οικονομική και πολιτική μελέτη στρώνεται ο δρόμος για την τελική διάλυση του οικοδομήματος και όχι απλά για την διαιώνιση της αστικής δημοκρατίας που ξέρουμε πως δεν υφίσταται χωρίς τελικά κρατική δομη.
έτσι τα αναρχικά κινηματα φεττιχοποιουν συνεχώς το ζήτημα του κράτους ως απλό ζήτημα πτωσης κυβέρνησης ή αυτοδιαχείρισης της εργασίας αφηρημένα, εκτός των υφισταμενων όρων κίνησης του κεφαλαίου/αγοράς/αναγκων κλπ.
άρα αν ειλικρινά είναι το μη κράτος που θέλουμε δεν μπορούμε παρά να χτυπήσουμε την θεωρία χαμέ σαν το χταπόδι.με ειλικρίνια και όχι με προπαρασκευασμένο νικητή.
τζαι τούτος εν ένας καθρέφτης που πρέπει να κοιταχτούμεν επίσης.
Εκτός θέματος.
α, οκ, απολογούμαι τότε για το χώρο.
νόμισα πως αφορούσε το γνωστό αίτημα για το ατομικο δικαίωμα συμμετοχής στη παραγωγή ιδιόκτητου προϊόντος με κοινοτικούς όρους συμμετοχής στην ιδιοκτησία γης.
μαλλον δεν κατάλαβα σωστα΄.
Ίσως να φταίει ο πυρετός.
Στην άνωθεν ανάρτηση έβαλα ένα σωρό συνδέσμους και έθιξα πέραν του ενός ζητήματος.
Π.χ., το ζήτημα της Τροφής –που αγγίζει ο Μπρεχτ –το οποίο και χωρίς τις όποιες προεκτάσεις του έχω επισυνάψει … αξίζει να το σχολιάσει κανείς. Στην ουσία δεν το άγγιξες.
Υπάρχει και η προέκταση που του δίνει ο Μπάρροουζ στο βιβλίο του… αλλά αυτό θα το αφήσω για μετά.
Υπάρχει σύνδεσμος για τους Συμπεριφοριστές. Από συνήθεια ίσως, το προσπέρασες.
Άλλος σύνδεσμος παραπέμπει σε άρθρο της WikiPedia με θέμα : «Harrison Narcotics Tax Act».
Δες το παρακάτω απόσπασμα και κάνε τις συγκρίσεις με σύγχρονα φαινόμενα, όχι μόνο σε σχέση με τους χρήστες αλλά και με κάθε απόπειρα δημιουργίας φόβου και προκατάληψης:
The drafters played on fears of “drug-crazed, sex-mad negroes” and made references to Negroes under the influence of drugs murdering whites, degenerate Mexicans smoking marijuana, and “Chinamen” seducing white women with drugs.[11][12] Dr. Hamilton Wright, testified at a hearing for the Harrison Act. Wright alleged that drugs made blacks uncontrollable, gave them superhuman powers and caused them to rebel against white authority. Dr. Christopher Koch of the State Pharmacy Board of Pennsylvania testified that "Most of the attacks upon the white women of the South are the direct result of a cocaine-crazed Negro brain".[2]
Σου θυμίζει κάτι;
Υπάρχει επίσης… σύνδεσμος που σχετίζεται με το τσακαλάκι ονόματι Ivy Lee.
Παρά τους κινδύνους που προκύπτουν από την αδυναμία του σημερινού αναλυτή να διακρίνει τι είναι αλήθεια και τι μύθος… προσωπικά βρίσκω αδιανόητη τη στάση ορισμένων που επαγγέλλονται τον αντι-καπιταλισμό να προσπερνάν τη σημασία τέτοιων περιπτώσεων.
Εξ όσων διαβάζει κανείς στις διάφορες –διαδικτυακές και μη –πηγές… το άνωθεν τσακαλάκι φαίνεται να είναι αυτός που είπε σε εταιρείες όπως αυτές του Rockefeller : «Γιατί να γράφουν οι Δημοσιογράφοι ό,τι θέλουν; Θα κάνουμε γραφεία πληροφόρησης και θα έρχονται σε ΕΜΑΣ να τους λέμε τι θα γράψουν, ποιο είναι το θέμα που ενδιαφέρει τον κόσμο, ποια η κατεύθυνση του ρεπορτάζ».
Η δε εμπλοκή του με τους Ναζί είναι μόνο το κερασάκι στην τούρτα.
Ίσως φταίει ο πυρετός μου Μαντάμ.
Αλλά εκεί που γράφεις εσύ για το πώς «…διαφορά των κλασικών του μαρξισμού από τους αναρχικούς δεν βρίσκεται στο θέμα της διατήρησης του κράτους...από την ανάποδη...» εγώ άλλα διαβάζω.
Διαβάζω, «…πρέπει να εστιάσω στο θέμα των διαφορών Μαρξισμού – Αναρχισμού διότι στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά και στο χώρο των αντιεξουσιαστών – αναρχικών ΠΡΕΠΕΙ να επικρατήσει η τάση προς αριστερά … λόγω ακριβώς της ανάγκης για στήριξη του ΑΚΕΛ και του Προέδρου».
Όπως ΠΡΕΠΕΙ να θίξουμε τον Καστοριάδη διότι αυτόν συμπαθούν / μελετούν όσοι δεν πειθαρχούν στην άνωθεν ανάγκη μας.
Όπως ΠΡΕΠΕΙ να αποφεύγουμε συζητήσεις για το τι μπορεί να γίνει ασχέτως της ύπαρξης ή όχι του Κράτους διότι η παράταξη μας κοινοβουλευτικά υπάρχει και δρα.
Ίσως φταίει ο πυρετός Μαντάμ, μα εγώ δεν χρειάζομαι τίποτα πέραν της Λογικής για να φτάσω στο συμπέρασμα πως η όποια προσπάθεια για «κάτι άλλο», για «οτιδήποτε άλλο» … προϋποθέτει Γη ικανή να συντηρεί τους πληθυσμούς της.
Αυτό δε… η Λογική μου υποβάλλει πως ισχύει ακόμα και αν αυτό το άλλο προσπαθούν να το πετύχουν π.χ. Ναζιστές, Καπιταλιστές, Μαρξιστές, Σεξιστές … ακόμα και … ας πούμε Κουκουρουκουκουιστές!
Ίσως φταίει ο πυρετός Μαντάμ… αλλά εγώ είμαι Αλλού και δεν μπορώ πλέον να συμμετέχω σε συζητήσεις που πρέπει –πάση θυσία –να σπρώχνονται, να αναποδογυρίζονται, να σμικρύνονται και να επεκτείνονται τόσο όσο χρειάζεται για να μετατοπιστεί το κέντρο βάρους τους με τρόπο που να τοποθετεί το κώλο τους εκεί ακριβώς που τον χρειάζεται η εκάστοτε –επιτόπια –μάχη των πολιτικών ισορροπιών.
Post a Comment
<< Home