Χρώματα Ελευθέρας Βοσκής για Τρίο Εγχόρδων.

Ξάγρυπνος και ζαλισμένος,
βρίσκεσαι καθ’ οδό προς τόπον χλοερό.

Προσπαθείς να θυμηθείς κάτι. Οτιδήποτε.

Α, ναι! Πριν μέρες όμως. Σήκωνες την εφημερίδα απ’ τα σκαλοπάτια και αναρωτιόσουν: «θα ‘χουμε καμιά καταστροφή σήμερα, κανένα τρομοκρατικό κτύπημα;»

Ήταν την ημέρα που οι Ιάπωνες
κέρδισαν το ΛΟΤΤΟ
και μαζί τους κερδίσαμε όλοι.

Πετρέλαιο πριν ανέβει,
κονσέρβες τόνο και ρύζι πριν μολυνθούν.
Ε… και θα δούμε μετά…

Η έλλειψη ύπνου συνεπάγεται σοβαρού βαθμού απώλεια της αίσθησης εαυτού. Θα πρέπει να το θυμάσαι αυτό. Θυμάσαι;

Τι να θυμηθείς;
Ακούς ειδήσεις
και τίποτα
δεν αναβλύζει
απ’ τα μέσα σου.
Γελόκλαμα ίσως.

Κάποιοι φίλοι
–ένας Απάτσι και ένας Νάβαχο –
σέρνουν την αρχοντιά σου μαζί τους
στα Βουνά.
Ο Καντάφι ψάχνει φίλους
στις ερήμους.
Ναι, γελόκλαμα.

Πρώτα… είναι ο ήχος που σε συναντά.
Η εικόνα που ακολουθεί,
σαν πιστό τσομπανόσκυλο,
διώχνει
-όλες μαζί -
τις σκέψεις–λύκους–πρόβατα
απ’ το μικρό λιβάδι
στο μεγάλο σου κεφάλι.

[ Δημοκρατία
στρατιωτικών επιχειρήσεων,
ηθικές αξίες σε διεθνή σκακιέρα,
εξεγερμένο πόπολο
να κάνει φριεντς στο φέησμπούκ.
Κι’ ο Σαρκοζί.
Μπεεεεε… ]


Είναι ο ήχος που σε συναντά πρώτα.

Ήχος ξένος προς τον φορέα του,
αναμεμιγμένος με πιλάλημα,
ανάσες δυσθεώρητες,
καλέσματα στην Μητέρα Φύση.

Κουδούνια, καμπανέλες…

Κουδούνια;

Καμπανέλες;

Τι;

Αααα!
Εξημερωμένα αλλά…

Κανένας δεν μπορεί να σας πει «πρόβατα», έτσι;

«Εέεε-εεε, ξαδέλφιααάααα … ξέρετε το δρόμοοοοο;»

Ήθελα να τους πω
«πάρτε με μαζί σας, δεν αντέχω άλλο».

Μια σύντομη επιστροφή
στον ρεαλισμό,
εικόνες από
πασχαλινούς εορτασμούς.

Εσείς τρώτε,
εμείς τρώμε,
αυτός έφαγε;

Αυτός, στο βάθος.

Που κοιτάει περίεργα.
Που κοιτάει τα περίεργα.
Που περίεργα τα κοιτάει.

« Εεεεε.. τι ‘σαι σύυυυ; Φίιιιλοοος ήηη Εχθρόοοοος ; »

Άσπρο ή Μαύρο;

Τι να πούμε πέρα από το Άσπρο και το Μαύρο;

Μπάζοντας χρώματα αναμεταξύ τους,

τα ορίζουμε ως άκρα.

Αυτό κατάλαβα εγώ.
Ο Ηλίθιος.

Άσπρο – πράσινο.

Πράσινο – Μαύρο.

Κι ένα περίεργο Λιλά – Σταχτί.

Άμα λες
χρώματα άλλα
από αυτά που όλοι βλέπουν,
πρέπει να είσαι ο τυφλός.

Πως το φώναζες
εκείνο το ωραίο
στα νιάτα σου;
«Στο Βασίλειο των Τυφλών
ο Μονόφθαλμος είναι Φρικιό»!

Α, πολλά λες
και χαλάς την ωραία εικόνα.
Σκάσε.
Σαν Λάχανο...
Σαν Φυτό.

Δύο φυτά!

Που σημαίνει…

( Πάλι ο ήχος σε συναντά πρώτος. )

Νερό.

Που έρχεται και φεύγει.

Τι έχουμε εδώ, κατασκευές;

Μμμμμμ – μυρμηγκογέφυρα.

Πότε επιτέλους
θα μπορούμε να φτιάχνουμε
τέχνη φτηνή
σαν της Φύσης;

Τέχνη του Τόπου.
Αν μη τι άλλο, Πατριωτική.

« Μο’τέρνα. »

Φυσιο–λογική.

Η φύση… αααα… η Φύση!

Η Φύση σου σε καλεί.
Όπως το καθήκον.

Ρολό κουζίνας
σε αίθουσα αποχωρισμών
εκδρομικού χώρου.
Η Καλή Πράξη της ημέρας.

...

Ξαλάφρωσες τώρα.
Νοιώθεις καλύτερα.
Έκανες το καθίκ-ον σου…

Κάτι που προφανώς
δεν έπραξε
ο Μεγάλος Σχεδιαστής.

Μάλλον
μας έχει έτοιμο
πρώτο παγκάκι πίστα
για καταστροφή... Θυμάσαι;

Πρέπει ν’ αρπάξεις
λίγο ύπνο σε τόπο χλοερό.
Πες «καληνύχτα»!
Καληνύχτα κύριε
Ήλιε,
παράξενος μου φαίνεστε.

***

Μια Παραγωγή
Φάτε-Μάτια-Ψάρια
Ραδιενεργά