ΑΠΕΡΓΙΑ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Εκείνος και Εκείνη, πρωί, ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, παρακολουθούν μαζί το ρεπορτάζ για τις απεργίες στην Ελλάδα.

Εκείνη (με το χέρι να ψαχουλεύει): Για να δω, πράγματι «όλα απεργούν»;

Εκείνος (απομακρύνοντας το χέρι της): Άσε τον «ακούραστο», συμπαραστέκεται στον αγώνα της εργατικής τάξης.

Εκείνη (το χέρι να επιμένει): Μμμ καλά, αλλά που ξέρεις; Σε κάθε σπίτι μπορεί να κρύβεται ένας απεργοσπάστης!

Εκείνος: Non passaran!

Εκείνη: Άσε με τουλάχιστον να «του μιλήσω». Θέλω να ξεκινήσω διαπραγματεύσεις…

Εκείνος: Γυρίζει μπρούμυτα μες το κρεβάτι για να σταματήσει η παρενόχληση του εργατικού κινήματος.

Εκείνη: Ανασηκώνει το σκέπασμα και κοιτάει τα συν-απεργούντα οπίσθια.

Εκείνος: Ξέρεις τι είναι αυτό που βλέπεις;

Εκείνη: Ο κώλος σου; Τι;

Εκείνος: Ο κοινωνικός διάλογος!

Εκείνη: Θα εφαρμόσω μέτρα καταστολής! (Με το δεξί της χέρι δίνει ένα χαστούκι).

Εκείνος: Τούτη είναι η αντίδραση της οπισθοφυλακής, των γνωστών-αγνώστων μασκοφόρων... "Πρρρρρρρρρ...". Μολότοφ, αγάπη μου!

Εκείνη: Πιιιφφφ… μάλλον με δακρυγόνα μοιάζουν. Σύντροφε, διαμαρτύρομαι!

Εκείνος: Συντρόφισσα, οι εργασίες θα αρχίσουν ξανά μετά τη δύση του Ηλίου. Η Περήφανη Εργατιά μίλησε! Καλημέρα μας.