Monday, November 29, 2010

Ζββββιιιινννννννν….

«…I ain't left, I ain't right.
People say I'm wrong…»
Ethan Hawke, «I ‘m nuthin’»

Ναι ρε, το ξέρω πως είναι Δευτέρα.
Δεν μπορώ σου λέω, θέλω να φύγω…

Δεν με νοιάζει το «el classico»,
το βάλαμε στο κουπόνι,
φτάνει, τελειώσαμε μ’ αυτό.
Ούτε
η Ειρήνη με νοιάζει ρε,
με κοροϊδεύεις;

Είδα κάτι φώτο
από Αθήνα ρε
ναι,
και με έπιασε
αυτό,
ξέρεις...

Ύστερα πήρε τηλέφωνο και
η Συντροφος η Κυβέρνηση,
της έδωσαν λέει κατά λάθος 1,000 ευρώ παραπάνω, αύριο θα τα επιστρέψει. Ναι ρε συ… και ‘γώ έτσι της είπα αλλά… μέσα μου σκεφτόμουνα:
«αεροδρόμιο, εισιτήριο, έφυγες».



Γι’ αυτό σου λέω ρε γαμώτο,
δεν μπορώ,
πρέπει να βγω,
να φύγω,
έφυγα.

Labels:

Sunday, November 28, 2010

Λεξιγνωσία

Όταν ο Βραχνός Προφήτης της Λάρνακας
(a.k.a. Φανιέρος)
απέδωσε «αλλότρια κίνητρα»
στις πρόσφατες αστυνομικές επιχειρήσεις
(τύπου «ο Επιτάφιος των Χρηματοκιβωτίων»)
και αναρωτήθηκε εάν οι Αρχές
φοβούνται πιθανή κάθοδο του
στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές…
το χαμόγελο στα χείλη του κόσμου
πρόδιδε πολλά.


Από τα αλώνια…
















(Πατατοφυτεία ηλεκτροσπαρμένη στη Ξυλοφάγου, Κοκκινοχώρια, 2010)


έως και τα Σαλόνια…








(Πινακίδα σε μεζεδοπωλείο επί της Οδού Λήδρας, Λευκωσία, Νοέμβρης 2010.)

…συναντάς την ίδια αντίδραση:

«Ίντα, μόνο τζείνοι να μας πιάννουν στο μαϊττάππιν

[Μαϊττάππιν (το): (t. maytap, -bi: πυροτέχνημα), κοροϊδία, «δούλεμα», s.n. scorn, derision, pulling one’s leg, «έπκιασεν μας στο - »: μας πήρε στο ψιλό, μας εμπαίζει, «he’s pulling our leg».

Από το Λεξικό «Το Κυπριακό Ιδίωμα», Ρόη Παπαγγέλου, Εκδόσεις ΙΩΛΚΟΣ.]


ΥΓ: Αφιερωμένο...

Labels: ,

Tuesday, November 23, 2010

ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ. (ΑΤΝ - Εγχειρίδια Αποτυχίας)

Ένα από τα αγαπημένα μου συγγράμματα είναι « • Το Βιβλίο των Ηρωικών Αποτυχιών »
του Stephen Pile.

Αν κάποιος γνωστός / φίλος / συγγενής σας έχει προσφάτως απογοητευθεί λόγω κάποιας αποτυχίας ή παρουσιάζει σχετικές εμμονές και αντιμετωπίζει τη ζωή με υπερβολική σοβαρότητα, κάντε του/της δώρο αυτό το βιβλίο. Αν δεν αντιληφθεί το αστείο της υπόθεσης, καλέστε γιατρό.

Γνωρίζω πως το βιβλίο αυτό περιέχει αρκετές ανακρίβειες ή/και υπερβολές. Προφανώς ο συγγραφέας έδωσε περισσότερη σημασία στο επιθυμητό –για αυτόν και εμένα –αποτέλεσμα, δηλαδή στο γέλιο… παρά στην ανάγκη για σωστή μελέτη, για διασταύρωση πηγών, για ακρίβεια και για φιλαλήθεια.

Αρκετές από τις αναφορές του όμως σχετίζονται με πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα. Παραθέτω πιο κάτω ορισμένα αποσπάσματα του σε δική μου ελεύθερη μετάφραση. Αντί εισαγωγικών κάνω χρήση αυτού του χρώματος για το κυρίως κείμενο ενώ τα σχόλια μου είναι σε άλλο χρώμα.

Στα μεταφρασμένα αποσπάσματα θα βρείτε συνδέσμους –που κυρίως παραπέμπουν στη Wikipedia –όχι γιατί αυτοί μπορούν να λειτουργήσουν ως πρωτογενείς μαρτυρίες αλλά γιατί μπορούν να λειτουργήσουν ως κατευθυντήριες γραμμές για όσους επιθυμούν να ψάξουν το θέμα πιο πολύ.

[Το αντίτυπο που κατέχω είναι ανατύπωση του 1981 από τον εκδοτικό οίκο MacDonald Futura, ISBN 0 7088 1908 7.]



***



Ο λιγότερο επιτυχημένος Εξερευνητής.



[Στην έκδοση που κατέχω είναι το πρώτο παράδειγμα στη σειρά, σελ. 17.]

Ο
• Thomas Nuttall (1786 - 1859)
ήταν ένας πρωτοπόρος της βοτανολογίας, έχοντας ως κύριο πεδίο μελέτης τη χλωρίδα απομονωμένων τμημάτων της Βορειοδυτικής Αμερικής.
Ως εξερευνητής όμως χαρακτηριζόταν από το εξής γεγονός: ήταν σχεδόν μονίμως χαμένος…
Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής το 1812, οι συνάδελφοι του συχνά έπρεπε να ανάβουν το απόγευμα πηγές φωτός /καθοδήγησης, βοηθώντας τον έτσι να βρει τον δρόμο –πίσω –προς τη βάση τους.

Κάποια νύχτα δεν γύρισε καθόλου και έτσι μια ομάδα αναζήτησης έφυγε για να τον εντοπίσει.
Καθώς αυτή –εν μέσω σκότους -τον πλησίαζε, ο Nuttall υπέθεσε ότι επρόκειτο δια Ερυθρόδερμους και προσπάθησε να διαφύγει.
Ενοχλημένα, τα άτομα της ομάδας διάσωσης τον καταδίωκαν για 3 μέρες μέσα από θαμνώδεις περιοχές και ποτάμια… μέχρι που περιπλανώμενος βρέθηκε –κατά λάθος –πίσω στη βάση.

Σε μια άλλη περίπτωση, ο Nuttall χάθηκε πάλι και –εξαντλημένος –ξάπλωσε χάμω.
Ήταν τόσο αξιολύπητος που ένας περαστικός Ερυθρόδερμος, αντί να του αφαιρέσει το δέρμα του κρανίου, τον σήκωσε απάνω, τον κουβάλησε για 3 μίλια προς το ποτάμι και με ένα κανό τον μετέφερε πίσω στο σπίτι του.



***

Τουλάχιστον… ανακάλυψε ότι κάποιες πεποιθήσεις του για τον «άλλο» δεν αποδεικνύονταν πάντοτε ορθές.



***



Το πιο αποτυχημένο λαϊκό προσκύνημα.


[Σελ. 68]

Μετά από ένα θάνατο, πολλές θρησκείες τοποθετούν τους νεκρούς Επισκόπους κάπου στο χώρο μιας Εκκλησίας έτσι ώστε οι πενθούντες να αποτίσουν φόρο τιμής για τελευταία φορά.

Το πιο ανεπιτυχές λαϊκό προσκύνημα τέτοιου είδους συνέβη το Μάρτιο του 1896 σε μια Ελληνορθόδοξη εκκλησία στην Μήθυμνα.

Μετά από δύο μέρες σε λαϊκό προσκύνημα και ντυμένος με τα επισκοπικά άμφια,
• ο Επίσκοπος Λέσβου,
• Νικηφόρος Γλυκάς,
ξαφνικά κάθισε στητός, κοίταξε με άγριο ύφος τους πενθούντες και τους ρώτησε: «Τι κοιτάτε»;



***

Θαύμα, θαύμα! Αν ο συγγραφέας γνώριζε τα δεδομένα της Ελληνικής ιδιοσυγκρασίας –σε πολιτικό αλλά και προσωπικό επίπεδο –τότε θα αντιλαμβανόταν ότι επρόκειτο για περίπτωση άκρως επιτυχή…



***


Το χειρότερο ταχυδρομικό περιστέρι.


[Σελ. 99]

Αυτό το ιστορικό πτηνό είχε αφεθεί ελεύθερο στο
• Pembrokeshire
τον Ιούνη του 1953 και αναμενόταν ότι θα έφτανε στη βάση του το απόγευμα.

Από τη Βραζιλία, επεστράφη μέσω ταχυδρομείου εντός χάρτινου κουτιού –νεκρό –11 χρόνια αργότερα.




***

Μπορεί να κριθεί ως επιτυχία αν θεωρήσουμε σκοπό του την απελευθέρωση και την απαλλαγή του από τα όποια καθήκοντα. Ενισχυτική αυτής της υποψίας είναι η επιλογή ενός εξωτικού προορισμού ως «τελευταίου σταθμού». Ε;



***



Η πιο ανεπιτυχής εκδοχή της Βίβλου.


[Σελ. 128]

Η πιο… συναρπαστική εκδοχή της Βίβλου τυπώθηκε το 1631 από τον
• Robert Barker και τον
• Martin Lucas ,
τυπογράφους του Βασιλέως στο Λονδίνο. Περιείχε αριθμό λαθών αλλά ένα από αυτά ήταν… εμπνευσμένο:
Από την Εβδόμη Εντολή παρέλειψαν τη λέξη «ου», προστάζοντας έτσι –εκ μέρους της Ανωτάτης Αρχής –τους αναγνώστες να διαπράξουν μοιχεία!

Φοβούμενος την αποδοχή / δημοτικότητα που κάτι τέτοιο θα αποκόμιζε σε απομονωμένες περιφέρειες της χώρας, ο Βασιλεύς Κάρολος ο 1ος ανακάλεσε και τα 1000 αντίτυπα και επέβαλε πρόστιμο £3,000 στους τυπογράφους.



***

Αν ακολουθήσετε τους συνδέσμους θα βρείτε πηγές που διαφωνούν σε σχέση με κάποια στοιχεία της όλης Ιστορίας. Εύκολα όμως μπορώ να αντιληφθώ πως μια τέτοια έκδοση-εκδοχή της Βίβλου θα γινόταν εξαιρετικά δημοφιλής. Άλλωστε το λέγει και ο Τζιμάκος, «συνουσιάζεσθε διότι χανόμεθα»…



***



Το χειρότερο θεατρικό έργο.


[Σελ. 141]

Αυτή η τιμή ανήκει στον κ. Edward Falconer.
Το στυλ ατέρμονης πρόζας που κατείχε έφτασε σε νέα εκπληκτικά ύψη με το ανέβασμα ενός έργου στις 19 Νοεμβρίου 1866, με τίτλο «Oomagh» ή «The Lovers of Lismona».
Σε αυτό το έργο ο Falconer αποπειράται τη συγχώνευση των ιστοριών δυο ξέχωρων μυθιστορημάτων… τα οποία ήταν ήδη αρκετά μακροσκελή στην αρχική τους μορφή.

Το έργο ξεκίνησε στις 7:30 μ.μ. και προχωρούσε, προχωρούσε, προχωρούσε… Κατά τις 11 μ.μ., νανουρισμένο από τις εξοχότερες κοινοτοπίες, το κοινό αποκοιμήθηκε.

Τα μεσάνυχτα έφτασαν και το έργο ακόμα ελισσόταν ασκόπως επί της σκηνής.
Σύμφωνα με τους κριτικούς, οι θεατές «δραπέτευαν σαν Άραβες που διπλώνουν σιωπηλά τις τέντες τους και φεύγουν στα κλεφτά» ενώ οι ηθοποιοί συνέχιζαν ακάθεκτοι.

Κατά τις 2 π.μ. είχαν απομείνει μόνο μια χούφτα κριτικών και ορισμένοι μποέμ τύποι, έχοντας πέσει σε ένα λήθαργο ανίας.
Με την τρίτη μεταμεσονύκτια ώρα να πλησιάζει, οι εργάτες – βοηθοί επί της σκηνής συνεδρίασαν και –κατόπιν ψηφοφορίας –πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Για το καλό όλων των εμπλεκομένων, κατέβασαν την αυλαία.

Η «Oomagh» πλέον είχε αποσιωπηθεί. Επόμενη νύχτα παραστάσεως δεν υπήρξε.



***

Διαδικτυακές πηγές σχετιζόμενες με τα άνωθεν δεν βρήκα. Βρίσκω όμως το παράδειγμα των βοηθών σκηνής άκρως διδακτικό. Όσοι επεξεργάζεστε τώρα σκέψεις που αφορούν τα πολιτικά πεπραγμένα του τόπου μας, παρακαλώ συνεχίστε.



***



Η γρηγορότερη ήττα σε πόλεμο.


[Σελ. 161]

Η πιο γρήγορη ήττα σε οποιονδήποτε πόλεμο ήταν αυτή που υπέστη
• το 1896
ο Said Khalid, επίδοξος Σουλτάνος της Ζανζιβάρης.

Στις 27 Αυγούστου ο Βρετανικός πολεμικός στόλος κατέφθασε για να επιδώσει ένα τελεσίγραφο.
Αυτός όμως απέρριψε το αίτημα του Υποναύαρχου Harry Holdsworth Rawson, αρνούμενος να εγκαταλείψει το παλάτι και έτσι –στις 9:02 π.μ. –η μάχη ξεκίνησε.
Έφτασε στο αποκορύφωμα της γύρω στις 9:15 και μέχρι τις 9:40 όλα είχαν τελειώσει.

Καμάρι της άμυνας της Ζανζιβάρης ήταν το μοναδικό τους «πολεμικό» πλοίο, το «Glasgow», ουσιαστικά ένα πεπαλαιωμένο εμπορικό. Το σημείο καμπής της μάχης συνέβη όταν το πλοίο αυτό βυθίστηκε κατόπιν δύο μόνο βολών.

Το παλάτι του Σουλτάνου καταστράφηκε ολοσχερώς και –ως κερασάκι στην τούρτα –οι Βρετανοί απαίτησαν από τους ντόπιους να πληρώσουν για τα πυρομαχικά που χρησιμοποιήθηκαν…




***

Όι, όι μάνα μου! Θα ήταν απλά αστείο αν δεν υπήρχαν και καμιά 500αριά νεκροί, κυρίως λόγω της επακόλουθης πυρκαγιάς.
Όσοι βιάζονται όμως να εμπλέξουν στο όλο θέμα κάποιο «αγώνα για την Ελευθερία» … να μου επιτρέψουν μια υπενθύμιση.
Επρόκειτο για μια απλή «αλλαγή φρουράς» και ένα πόλεμο διαδοχής που έβλαψε κυρίως τον απλό κόσμο …χωρίς ουσιαστικά να επέτρεπε την όποια ελπίδα βελτίωσης των συνθηκών για τους ίδιους.

Πέραν της Βρετανικής εμπλοκής, το μόνο (γκουχ, γκουχ) άλλο κοινό με τα δικά μας σημεία αναφοράς που παρατηρεί κανείς είναι η εξορία στις Σεϋχέλλες.



***

Αλήθεια, πόσο συχνά αμφιβάλλουμε για τις «επιτυχίες» μας, για τις προσωπικοαισθηματικοσεξουαλικές, για τις επιτυχίες του έθνους, της ομαδάρας, της παράταξης, της καριέρας, του «απέναντι»; Από το προσωπικό στο εθνικό επίπεδο, από το εμπορικό στο πολιτικό, ο Χειμώνας της Ανθρώπινης Σκέψης έχει μονίμως εγκατασταθεί στις ζωές μας. Αναζητούμε τη λύτρωση σε συνταγές επιτυχίας, αδυνατώντας να οραματιστούμε μια ζωή πέραν από τέτοιου είδους μετρήσεις. Μήπως έτσι ακριβώς πιανόμαστε κορόιδα;


Η πλύση του εγκεφάλου μας είναι πετυχημένη και καταφέρνει να λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα. Δεν είναι μόνο το θέμα του πως κρίνεται η επιτυχία, με βάση ποια (και ποιου τα) μέτρα υιοθετούμε. Είναι και η συνεχής εκμετάλλευση του ίδιου του έμφυτου μηχανισμού που καθιστά «αναγκαία» την τάση μας να επιδιώκουμε την όποια –επιτυχία. Αν δεν το πιστεύετε, κοιτάξτε για λίγο τους μετρητές επισκεψιμότητας στα Ιστολόγια και τον αριθμό «φίλων» στο Facebook. Σας λέει κάτι αυτό;


Υστερόγραφο:

John Lennon’s “Serve Yourself” cover by this guy here..

“Να φύγει αυτός ο Χειμώνας” από τον Θείο Νώντα εδώ.

Labels: , , ,

Wednesday, November 17, 2010

17N

Το επόμενο είναι αφιερωμένο
-πέραν από την αφιέρωση στους νοσταλγούς της "επανάστασης" -

και στους θυμωμένους "φίλους"
με ελαφρά τάση
προς τον εκβιασμό και τη λογοκρισία,
προς το Γαϊδουρισμό,
μαζί με ένα μήνυμα:
"Είμαι άγγονας του μακαρίτη του Χαμπή
τζιαι γιος του μακαρίτη του Αντώνη...
τζιαι δεν σιωπώ για κανέναν".


"...Εδώ δεν έχει σύνορα
δεν έχει καλοσύνη
μπροστά πηγαίνει ο αρχηγός
και πίσω του οι σκύλοι
Τραπέζι πεντακάθαρο
λεφτά, χαρτιά και τσόχα
κρατάς τη μύτη σου μακριά
να μη σε πάρει η μπόχα

Α καπού κουλουκουπού κουλουκουπού κουλουκουπά...
Τούμπου τούμπου ζα, τούμπου μάγοι
θα μας ψήσουν οι ανθρωποφάγοι
τούμπου τούμπου ζα, τούμπου ζίτσου
στο καζάνι κι η μαμά του Κίτσου
Τούμπου τούμπου και τα μπου
φάγαν τη γριά, ντου ντου
ντούμπου ντούμπου ντούμπου και μπα μπου
πέσαν όλα τα ταμπού..."

(Στίχοι & Μουσική: Μαρκόπουλος.
Πρώτη Εκέλεση: Χαλκιάς & Σιδηρόπουλος
Άλλες εκτελέσεις: Μαρίνος, Βουτσάς.)

Γκέκε;

Labels: ,

Tuesday, November 16, 2010

ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ

Ω, ρε γλέντιααα…

Καταρχάς να εκφράσω το θαυμασμό μου για τα αντανακλαστικά, την αποτελεσματικότητα και τη διεισδυτικότητα των λειτουργών στα ΜΜΕ μας, ειδικά εκείνων στα έντυπα μέσα που θεωρούνται και «παλιές καραβάνες».

Μα τι ταχύτης, τι οξυδέρκεια!


***


(Οι σύνδεσμοι –links –που ακολουθούν θα σας οδηγήσουν σε αναρτήσεις –κυρίως –των Ιστολογίων μου όπου υπάρχουν ένα ή και δύο ενσωματωμένα podcast, στις ίδιες τις αναρτήσεις ή στο πάτο της σελίδας. Αν δεν επιθυμείτε βραχυκύκλωμα του εγκεφάλου σας, θα πρέπει να τα κλείνετε με το που μπαίνετε).

Προσφάτως εντόπισα σωρεία θεμάτων που οι καλοί μας ΜΜΕτζήδες ανέσυραν εις την επιφάνεια και δεν μπορώ να συγκρατήσω το
γελόκλαμα μου, ειδικά με τη πιο πρόσφατη περίπτωση. Εκείνη η επανάληψη του χαρακτηρισμού ως «αναίτιων» των επιθέσεων σε διάφορους περαστικούς από νεαρούς… μου θυμίζει ΞΑΝΑ το πόσο εύκολα η Αστυνομία και οι πολιτικοί / ΜΜΕτζίδικοι της φίλοι καταφέρνουν να περάσουν το όποιο μήνυμα επιθυμούν όταν υπάρχει ανάγκη.

«Χωρίς κανένα λόγο
χωρίς κανένα λόγο
χωρίς κανένα λόγο
δεν μπορώ να κοιμηθώ »
Ο Ανεπρόκοπος, Πουλικάκος / Εξαδάκτυλος.

Το είπα τότε (δέστε τα σχόλια στην άνωθεν ανάρτηση), θα το πω και τώρα:
....«…Η Αστυνομία, τα ΕΔΟΝόπουλα, η Θύρα... όλα αυτά είναι στοιχεία που βοηθούν τις διαδικασίες προπαγάνδας και προσηλυτισμού των Ελληνόψυχων.
...Οι μάζες των "κοινών θνητών" από την άλλη... που μπορεί να προκαλούσαν ως τώρα σύγχυση στα "στρατιωτάκια"... είναι πεδίο προς κατάκτηση. Με τον εκφοβισμό ή την πρόκληση θαυμασμού μέσω επίδειξης δυνάμεων. Η προπόνηση άρχισε…»
Θα επεκταθώ επί του θέματος όμως αργότερα.

Τότε ήταν Ιούλης. Καλημερούδια μας!

***

Είδα επίσης και κάποια ρεπορτάζ για το θέμα της μεθόδου διοχέτευσης παραπόνων από τους κρατούμενους στις Κεντρικές Φυλακές προς την Επίτροπο Διοικήσεως. Κάτι για ένα κιβώτιο παραπόνων και κάτι τροχούς που… φύτρωσαν σε αυτό. Μόνο που… το θέμα της παραβίασης δικαιωμάτων των κρατουμένων, με τρόπο μάλιστα που σχετίζεται άμεσα με την δυνατότητα τους να εκφράσουν παράπονα…
είναι κάπως παλιό.

Στην άνωθεν ανάρτηση θα βρείτε σχετικές αναφορές αλλά και συνδέσμους για τις εκθέσεις της Επιτρόπου.

Ήταν τότε Μάης. Άιντε, λέτε να σηκωθούμε απ’ το κρεβάτι;


***

Κάπου έπιασε το μάτι μου (α, ναι, στο «Πολίτη») και ένα ρεπορτάζ δια το ευγενές (όχι τόσο) άθλημα του κατόπιν αμοιβής πήδουκλου. Μάααααλιστα! Μόνο που όταν οι αρμόδιοι ανακοίνωναν
μείωση της πορνείας στη Νήσο των Αγίων, κάποιοι απ’ τα ξεφτέρια της Δηλωσιογραφίας (αχ βρε Παπαδόπουλε, είπες και ‘συ μια σωστή κουβέντα τζιαι θα μας μείνει κληρονομιά) έσπευδαν να αναμεταδώσουν, ε;

Ήταν τότε Απρίλης. Καφεδάκι;

***

Όταν είχαμε επισκέψεις από το «Ξανθό Γένος» σχεδόν κανένας δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται για την υπόθεση δισεκατομμυρίων που βρίσκεται ενώπιον της Κυπριακής Δικαιοσύνης και που σχετίζεται με ρωσικά κεφάλαια. Αργότερα, δειλά-δειλά, άρχισαν να εμφανίζονται και κάποια σχόλια, κάποια άρθρα. Τώρα φτάσαμε και στους μεγάλους τίτλους με τις εκτενείς αναφορές.

Κάπου
στη μέση της ακόλουθης ανάρτησης, αναμεταξύ άλλων θεμάτων, θα βρείτε σύνδεσμο για άρθρο διαδικτυακής ενημέρωσης … η απλή ανάγνωση του οποίου μπορεί να κάνει και τον πιο αδαή να αντιληφθεί τη σοβαρότητα του θέματος. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Τότε ήταν μόλις Οκτώβρης.

Αφού ξυπνήσαμε λοιπόν, ας ασχοληθούμε λίγο και με το παρόν.

***


Χωρίς κανένα λόγο λοιπόν οι επιθέσεις.

Μόνο που δεν ξεκίνησαν τώρα. Η σύναξη νεαρών με μαύρα ρούχα και κουκούλες κύριοι συμβαίνει εδώ και καιρό. Ένα ταξιτζή να ρωτούσατε, θα σας τα εξηγούσε όλα. Είναι δεκάδες που μαζεύονταν σε εκείνη την περιοχή… (γατί ακριβώς εκεί, το αφήνω να το μαντέψετε) και είτε προσπαθούσαν να παρασύρουν κανένα ανυποψίαστο που δεν έβλεπε ότι μετά τη γωνία δεν βρισκόταν μόνο οι δυο κοντοπίθαροι που τον προκαλούσαν να τους κυνηγήσει… αλλά πολύ μεγαλύτερος αριθμός «εκδικητών» που εσκεμμένα έμεναν εκτός οπτικού πεδίου. Εκεί να δεις πόσο «θαρραλέοι» γίνονταν οι μονάδες που πάντα χρειάζονται τα νούμερα και την υπεροπλία για να νοιώσουν «δυνατοί». Καλημέρα είπαμε;

Εκεί κοντά άλλωστε γίνονταν και οι συνάξεις των «περιπόλων» πριν ξεκινήσουν τις τσάρκες πέριξ και εντός της Παλιάς Λευκωσίας, μέχρι και τη Φανερωμένη όπου κανείς βρίσκει όχι μόνο αλλοδαπούς αλλά και διάφορα άλλα μη-ελληνόψυχα στοιχεία. Όταν όμως κάποιοι φωνάζαμε πως οι ομάδες αυτές λειτουργούν με τρόπο στρατιωτικό και ότι αργά μα σταθερά «εκπαιδεύονται» επί του εδάφους για μεγαλύτερα κατορθώματα… κανένας αρμόδιος δεν συγκινήθηκε.

Αλλά και να συγκινηθεί τι έγινε; Μήπως θα αναλάμβανε η Αστυνομία μας; Δεν θα μιλήσω καν για τα κατάλοιπα της ακροδεξιάς που βρίσκονται στις τάξεις της. Εδώ πρώην ΕΔΟΝόπουλα… όταν εντάχθηκαν ως Όργανα … δεν είχαν κανένα πρόβλημα να υιοθετήσουν την ξενοφοβική στάση του Σώματος. Τι να κάνουν αυτοί; Αφού για τους ίδιους οι αλλοδαποί και τα παρτσακλά θεωρούνται ως πρόβλημα, αφού και η «Αστυνομία μας είναι αποδυναμωμένη», όπως λεν οι ίδιοι… τι μπορούν να κάμουν τα καημένα;

Ιδού κύριοι η αντίληψη της βάσης του Κόμματος του Εργαζομένου Λαού για την φύση του προβλήματος και για την λύση του. Να δυναμώσουν τα όργανα καταστολής. Αριστερή αντίληψη, δεν μπορείς να πεις…

***

Εγώ δεν πιστεύω πως λύση είναι η ενδυνάμωση των Οργάνων και η καταστολή. Κάτι τέτοιο θα ήταν μόνο «θεραπεία συμπτωμάτων» και όχι θεραπεία της γενεσιουργής αιτίας. Ασπιρίνη για τον καρκίνο δηλαδή.

Όπως ανέφερα
εδώ και εδώ οι μηχανισμοί που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των «πιο ελλήνων από τους έλληνες», οι οποίοι παρεμπιπτόντως βρίσκονται και στη συγκυβέρνηση, είναι από καιρό που ετοιμάζουν το πεδίο μάχης.

Μόνο που η πραγματική μάχη δεν είναι με τους αλλοδαπούς ή με το ΑΚΕΛ ή με τα παρτσακλά. Είναι με τα μυαλά μας. Τα μυαλά εκείνων που ήδη τρέφουν συμπάθεια προς τις ιδέες της «καθαρής φυλής», τα μυαλά εκείνων που τέτοιες ιδέες τις απορρίπτουν… ακόμη και τα μυαλά όσων τυγχάνουν αδιάφοροι. Και αυτά τα μυαλά –είτε με τη συμπάθεια, είτε με το φόβο –πρέπει να κατακτηθούν.

Ο δε πόλεμος… δεν περιορίζεται σε αυτή τη μάχη.


***

Κύριοι, το να παραχθεί μια συμφωνία μέσα από τις συνομιλίες το θεωρώ απίθανο. Αλλά ας υποθέσουμε ότι το απίθανο συμβαίνει. Ε, και;

Πως θα πάει ο Χριστόφιας ή ο όποιος Πρόεδρος σε δημοψήφισμα όταν θα έχει απέναντι του… όχι μόνο τους μηχανισμούς προπαγάνδας και παραπληροφόρησης εκείνων που ποτέ δεν αποδέχθηκαν τη ΔΔΟ αλλά… και μια κατάσταση τρόμου στους δρόμους; Αν την προηγούμενη φορά αποφύγαμε το αιματοκύλισμα… τούτο δεν οφείλεται στην όποια απόφαση του ΑΚΕΛ να «τσιμεντώσει» τις ελπίδες μας… οφείλεται κυρίως στο ότι πιαστήκαμε όλοι εξ απροόπτου και δεν υπήρχε χρόνος για να προετοιμαστεί κατάλληλα το απαιτούμενο φοβικό κλίμα σε «επίπεδο δρόμου».

Αρκέστηκαν τότε οι «πατριωτικές δυνάμεις» στα όσα ήδη είχαν έτοιμα. Τους ίδιους δηλαδή μηχανισμούς που τώρα χρησιμοποιούν για τη διάδοση της συνωμοσιολογίας και του ψιθύρου («ο Δημήτρης εκτελεί εντολές των Αγγλοαμερικάνων», ο πιο δημοφιλής ψίθυρος) … αλλά και για να ενθαρρύνουν ένα κλίμα άκρως αρνητικό απέναντι σε οποιονδήποτε επιμένει να σκέφτεται με όρους όπως «συμβίωση», «συνεργασία», «κοινό συμφέρον ΕΚ και ΤΚ».

Τι κάνει λοιπόν το Ανορθωτικό Κόμμα του Εργαζομένου Λαού;

Σκύβει το κεφάλι και προχωρά στις πορείες και τα φεστιβάλ του. Αυτό είναι! Θα νικήσουμε τη μισαλλοδοξία με πορείες, πανηγύρια, φεστιβάλ, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και εμβατήρια. Oh, yes…

Αν το ΑΚΕΛ αδυνατεί να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση, θα έπρεπε να έχει το θάρρος να το πει και να εξηγήσει ξεκάθαρα που βρίσκεται η δυσκολία, ποιοι οι φορείς του προβλήματος (είτε βρίσκονται στη συγκυβέρνηση, είτε «πρόκειται να συναντηθούμε ξανά»), πως επιτυγχάνουν τους σκοπούς τους, ποια λάθη τους επέτρεψαν να λειτουργούν έτσι, κλπ.

Κάτι τέτοιο όμως θα απαιτούσε αυτοκριτική και παραιτήσεις, παραδοχή λαθών και παράδοση της σκυτάλης. Δεν πιστεύει όμως η ηγεσία του ότι υπάρχει προοπτική λύσης… οπόταν… «κάτσε τζιαι σκάσε να περάσουμε».


***


Άμα όμως
αδερφέ μου
λέω τέτοια πράγματα..
τότε είμαι «ισοπεδωτικός».

Και βάζω στην ίδια μοίρα τους «κακούς φασίστες» με τους «καλούς αριστερούς».

Μπορεί να με συγχύζεις με τον «οδοστρωτήρα» του Κόμματος, έχω άραγε τόσο πολύ χοντρύνει ο Ηλίθιος; Δικαιούνται άραγε οι χοντροί να αποδέχονται την ταμπέλα του «αυτόνομου», του «αναρχικού», του «ανεξάρτητου ιντελέξουαλ»; Έχω τις αμφιβολίες μου.

Άμα κοιτάξεις όμως πάνω δεξιά (φτου, φτου) στο προφίλ μου, θα δεις ότι η μόνη ταμπέλα που αποδέχομαι είναι αυτή του Ανένταχτου.

Ευτυχώς που βρέθηκε άλλος ένας
(αν)άδελφος να αποκαλύψει την απουσία «κινηματικής παρουσίας» που με χαρακτηρίζει για να μου φύγει η ρετσινιά.

Όταν κάποιος προσπερνά τα όποια σημεία θίγεις… (π.χ. τα 7 που έθεσα στην ανάρτηση «Ατάκτων Φυγή») … με ένα απλό «είσαι ισοπεδωτικός» ή «δεν έχεις κινηματική δράση οπόταν σκάσε» …ο πασιφανής βιασμός των θεμελιωδών αρχών της Λογικής επιφέρει –επιτρέπει ίσως –την αποστροφή του βλέμματος.

Δεν μπορεί όμως να καταφέρει την σιωπή. Τα σημεία και τα θέματα –που ο καθένας τους για δικούς του λόγους αποφεύγει να συζητήσει –μπορώ να τα συζητώ με όσους επιθυμούν πραγματικό διάλογο και βλέπουν –όπως εγώ –το τραγικό αδιέξοδο στο οποίο η Νήσος των Αγίων οδηγείται.

Αν μη τι άλλο, μας το είπε και
ο Καστοριάδης (ιστολόγιο eshie3i3i) κάποτε:
«...Δεν κάνω και δεν έκανα ποτέ καμιά απολογία υπέρ της Αδράνειας, εδώ δράση μας είναι ο Λόγος. Μιλώ εξ ονόματος μου και δίνω στον εαυτό μου το δικαίωμα της Κριτικής και των προτάσεων».

Περαστικά μας. Καληνύχτα.

***
Ας ονειρευτούμε λοιπόν.
Δεν με ενδιαφέρουν πλέον οι «εκτός» ΑΚΕΛ που επιμένουν να λειτουργούν ως δορυφόροι του, ωσάν να έχουν να ξεπληρώσουν κάποιες ενοχές που δεν μπήκαν στο Κόμμα. Δεν με ενδιαφέρουν … είτε αυτοχαρακτηρίζονται ως αριστεροί ή αντιεξουσιαστές ή αναρχικοί ή …


Ούτε με ενδιαφέρουν όσοι έχουν έτοιμη την απάντηση «μα το ΑΚΕΛ είναι η μόνη οργανωμένη δύναμη που αντιστέκεται σε αυτούς». Ναι, αντιστέκεται συνεργαζόμενο και συνεργάζεται αντιστεκόμενο. Όταν σε κάποιες μελλοντικές εκλογές «ξανασυναντηθούν» με πρόσφατους και σημερινούς ετέρους τους, σφυράτε μου κλέφτικα και μάλιστα δις.

Για τις δε επόμενες βουλευτικές, την πραγματική έγνοια Πολιτικών και μη, αποφάσισα ότι είναι καιρός να απαντήσω σε όσους κριτικάρουν την συνήθη προτίμηση μου για Λευκό και Άκυρο. Έτσι κι’ αλλιώς αυτά και η Αποχή έγιναν της μόδας και εγώ –ως ισοπεδωτικός μη κινηματίας –έχω μια αποστροφή προς τη μαζικότητα.

Αφού λοιπόν κύριοι αυτές οι επιλογές είναι «λευκή επιταγή για τους άρχοντες και νερό στο μύλο των μισαλλόδοξων», φαντάζομαι ότι δεν θα σας ενοχλήσει η από τώρα δέσμευση μου να δώσω ψήφο (και να πείσω άλλους να κάμουν το ίδιο) σε όποιο παλιό ή καινούριο σχηματισμό παρουσιαστεί και δεν έχει σχέση με ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟκοκο, ΚΕΑΝΕΦΕΝΕΛΑΜ και τις λοιπές πατριωτικές δυνάμεις.

(Ναι κύριε Περδίκη, εσάς δεν σας βάζω καν στη λίστα)

Δεν βλέπω να μπορεί ένας τέτοιος νέος σχηματισμός να μπορεί να πάρει τις 7500 με 8500 (αναλόγως της επαρχίας) που χρειάζεται για να διεκδικήσει έδρα, πράγμα που αν συνέβαινε θα ήταν πραγματική καταστροφή για την εικόνα των Παντοδύναμων ένθεν και ένθεν γιατί η επιλογή αυτή (και η έδρα) δεν θα χαθεί πίσω από τη χρήση ποσοστών αντί πραγματικών αριθμών αλλά θα κάμει ξεκάθαρη τη δυσφορία του κόσμου γενικά και… πιο συγκεκριμένα, θα κάμει εμφανέστατη τη δυσφορία του κόσμου πέραν από το σκληρό πυρήνα του ΑΚΕΛ (θεωρώ πως είναι περίπου το 25% από το 31.1 των περασμένων βουλευτικών) ή τουλάχιστον της μερίδας αυτού του συνόλου που βαρέθηκε την κοροϊδία.

Δεν βλέπω επίσης πως ο όποιος νέος σχηματισμός θα αποφύγει είτε το καπέλωμα από τους μεγάλους, είτε τον πόλεμο λάσπης. Ας είναι. Αν δω πως δεν υπάρχει προοπτική, το πολύ-πολύ να επιστρέψω στα ισοπεδωτικά, μη-κινηματικά στιχάκια επί του ψηφοδελτίου.
Σαν τις κραυγές του Άσιμου,
να διεκδικούν το δικαίωμα στο Όνειρο.

Labels: , ,

Tuesday, November 09, 2010

ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ…


............................ήταν ήδη φανερή η πορεία. Όσοι αθκειασεροί, κάντε κλικ στο απόσπασμα που ακολουθεί και θα βρεθείτε στην τότε ανάρτηση με τίτλο «Φόβου Παρέλασις». Αν θα ανοίξετε το ενσωματωμένο στην ανάρτηση podcast (με το τότες- τότε soundtrack, Παπασάββα eat my dust with your brand new teeth) μην ξεχάσετε να κλείσετε πρώτα το μόνιμο podcast που βρίσκεται στο πάτο της σελίδας.


Labels: ,

Monday, November 08, 2010

ΑΤΑΚΤΩΝ ΦΥΓΗ

« …What a field-day for the heat
A thousand people in the street
Singing songs and carrying signs
Mostly say, hooray for our side…»
Buffalo Springfield, «For What It’s Worth»


Οι συγκρουσιακές καταστάσεις
–όχι πάντα –
αναδεικνύουν «χαρισματικές» προσωπικότητες
στα αντίπαλα στρατόπεδα.

Χαρισματικές σε τι;

Στη σύγκρουση ίσως;

Αυτό που με παραξενεύει είναι η ευκολία
με την οποία κάποιοι αναλαμβάνουν
το ρόλο του στόχου
για χάρη του ΑΚΕΛ…
τη στιγμή που το ίδιο
φαίνεται να μη δίνει δεκάρα τσακιστή
…είτε γι’ αυτούς, είτε για τις ιδέες τους.

***

Στην «αντίπερα όχθη».


Υπάρχουν διάφορες ομάδες με –ξεκάθαρα ή συγκεκαλυμμένα –δόγματα περί καθαρότητας της υπέροχης φυλής και δογματικές προεκτάσεις αυτό-ανάδειξης σε καπεταναίους και γκουρού. Που ακολουθεί στρατολόγηση ατόμων «στους αντίποδες του κουλτουριάρη», ατόμων που θα τους νοιάζει μόνο το καθήκον … χωρίς να ζητάνε κάποια επιδοκιμασία ή ψήφους … χμμμ… στρατιωτών δηλαδή.

Οι «άλλοι στρατευμένοι» όμως (π.χ. σε Θύρες και Νεολαίες) δεν είναι οι άμεσοι στόχοι τους. Λεκτικά ίσως, στην πράξη όμως αποτελούν δυσκολότερο στόχο. Προϋπάρχει σε αυτές τις τάξεις οργάνωση και εμπειρία στη σύγκρουση.


Απομένουν … μερίδα αλλοδαπών που δεν προέρχονται από το «δυτικό κόσμο», αναλόγως και της χρησιμότητας τους …κάποιοι δικοί μας φοιτητές με περίεργες ιδέες και κομμώσεις …τα εναλλακτικά παρτσακλά και άλλες μεσοαστικές ή λούμπεν ασθένειες. Αυτοί είναι οι εύκολοι στόχοι.
Τώρα …αν νομίζετε ότι οι σκληροί πυρήνες στις δομές αλλά και στην οργανωμένη βάση του ΑΚΕΛ τρέφουν πολλή συμπάθεια για αυτές τις ασθένειες… σας καλώ να αναθεωρήσετε.



***


Ας πάμε για ένα περίπατο.


Στο μπούκικο της γειτονιάς, στον καφενέ, στο μπακάλικο, στο κομμωτήριο, στο σύλλογο, στους χώρους των κοινών ανθρώπων πέραν από τα καφέ των λεωφόρων και των ξενοδοχείων, εκεί που πιο εύκολα συναντάς τον 40-80 ετών ΑΚΕΛικό της βάσης. Τι ακούτε;

Μήπως λείπουν τα παράπονα για «την άνοδο του εγκλήματος» σε συνδυασμό με «την εισροή αλλοδαπών»; Μήπως απουσιάζει η κριτική για την «παραπαίουσα νεολαία»; Δεν υπάρχουν ρατσιστικά σχόλια; Δεν υπάρχει σωβινισμός;

[ Πρωτίστως, να κοιτάξουμε «μέσα» στους ίδιους τους εαυτούς μας. Ασχέτως κομματικής / πολιτικής τοποθέτησης. Μήπως το «συμφέρον του Έθνους / της Παράταξης» δεν καθόριζε πάντα τις στάσεις μας απέναντι σε τέτοιες ομάδες; Μήπως όλοι μας δεν είπαμε άλλους «μαχητές της ελευθερίας» και άλλους «τρομοκράτες» ανάλογα μα το προαναφερθέν εθνικό ή παραταξιακό συμφέρον; ]


***


Στο Βασίλειο των Τυφλών … ο Μονόφθαλμος είναι Φρικιό!


Αλήθεια, δεν βλέπει κανείς ότι το καρα-συντηρητικό Κόμμα του Εργαζομένου Λαού επιλέγει όχι μόνο την πολιτική συμβίωση με τα εθνικιστικά κατάλοιπα της «Εθναρχίας» και του «αντικομουνιστικού αγώνα» αλλά και την προσαρμογή των συμπεριφορών σε επίπεδο βάσης;

Ότι πίσω από τις πολιτικές / πολιτειακές περσόνες του «προοδευτισμού» –συχνά χρήσιμες δια την προσέλκυση ψήφων από τη δεξαμενή πέραν του σκληρού πυρήνα –υπάρχουν δεκαετίες πολιτικής αλλά και κοινωνικής, ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ενσωμάτωσης σε «εθνικώς ορθά» πρότυπα;

Στην πράξη το ΑΚΕΛ δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί παρά μόνον αν τα όποια κτυπήματα αφορούν «δικά του παιδιά». Όπως και το 04. Στην ουσία το ΑΚΕΛ δεν έχει απόλυτο έλεγχο του κρατικού μηχανισμού. Η Δημόσια Υπηρεσία, οι Δημοτικές Αρχές, η Αστυνομία … είναι χώροι όπου διεισδύει αλλά δεν ελέγχει. Για να λειτουργήσουν προστατευτικά απέναντι σε όποιους «στόχους» χρειάζεται άσκηση πίεσης από μέρους του. Πιστεύω πως και αν ασκούσε περισσότερο έλεγχο σε αυτά τα «εργαλεία» πάλιν δεν θα σπαταλούσε ενέργεια για κανένα «ξένο ή παρτσακλό» που δεν είναι με κάποιο τρόπο «δικός».

Μια πορεία και ένα φεστιβάλ λοιπόν. Ξεκάθαρες –στο επίπεδο ιδεών –οι κατευθύνσεις τους. Θα προσπεράσω τη μεταφορά του Φεστιβάλ στον ίδιο χώρο με την Πορεία. Μπορείς κάλλιστα να το κάνεις χωρίς να επιδιώκεις σύγκρουση… ακόμη και χωρίς την παρουσία κάποιων π. / π. περσόνων του ΑΚΕΛ σαν ασπίδα προστασίας. Μπορείς ακόμα να επικεντρωθείς σε έργο θετικό όπως στη δημιουργία πραγματικών σχέσεων μεταξύ των συμβαλλομένων στο φεστιβάλ, στην μελέτη προβλημάτων, στην εξεύρεση λύσεων, στη δημιουργία πραγματικού υπόβαθρου για συμβίωση.

Γιατί να επιλέξεις ως ουσιαστικό στόχο την αντίδραση στη δράση των «άλλων» ή ακόμη και την προσπάθεια να τους ανακόψεις; Γιατί κάποιοι επιμένουν στην ντιρεκτίβα που λέει πως «οι φασίστες μόνον έτσι καταλάβουν»;

Με την Αστυνομία από δίπλα;

Δηλαδή, οι ίδιοι που στο παρελθόν ήρθαν σε σύγκρουση με την Αστυνομία (και το Κράτος γενικότερα) σε παρόμοιες εκδηλώσεις –αντιρατσιστικές ή διαμαρτυρίας –τώρα περίμεναν διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης;

Επειδή απέναντι ήταν οι «Ελληνόψυχοι»;
Με βουλευτές της συγκυβέρνησης αγκαζέ;

Την άμυνα την κατανοώ.
Την εθελούσια τοποθέτηση εαυτού σε στάση άμυνας όχι.


Ειδικά για χάρη εκείνων που συγκυβερνούν με το ίδιο ακριβώς κατεστημένο που συνεισφέρει στην δημιουργία, καλλιέργεια και στήριξη των «αντίπαλων» τάσεων.


***

Η Σούμα.


Με την βλακώδη πορεία τους προς τη σύγκρουση, μια μερίδα των συμβαλλομένων στο φεστιβάλ συνέβαλε στα εξής:

....1) Τη συσπείρωση των διαφόρων καπετανάτων ανάμεσα στις τάξεις των «Ελληνόψυχων», εκεί που υπήρχαν διαφωνίες και διαχωρισμοί.

....2) Την ευκαιρία για επί του εδάφους άσκηση σε συγκρούσεις πιο πολύπλοκες από τις έως τώρα δράσεις διάφορων ομάδων που στόχευαν π.χ. αλλοδαπούς, ΤΚ, το χώρο της Φανερωμένης, κλπ. Όταν θα εξελιχθεί η αντιγραφή των ακροδεξιών φαινομένων της Ελλάδας, τότε θα καταλάβουμε τι σκατόλλακος έχει ανοιχτεί.

....3) Την πιθανή ανάδειξη προσωπικοτήτων και την ενδυνάμωση συμμαχιών ανάμεσα σε καπετανάτα. Τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει τόσο καταλυτικά όσο η δημιουργία και καλλιέργεια πεδίων μάχης.

....4) Την ενδυνάμωση της αίσθησης ανασφάλειας που παράγει η όποια κατάσταση σύγκρουσης σε μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, ειδικά σε μερίδες του που ΔΕΝ ασπάζονται –ακόμη –την λογική της βίαιης σύγκρουσης.

....5) Την μεταφορά της σύγκρουσης σε ευρύτερα επίπεδα εν τη απουσία εναλλακτικών τρόπων αντιμετώπισης των φαινομένων ρατσισμού.

....6) Την ευχέρεια σε όμορες πολιτικές δυνάμεις να εντάξουν τις ακραίες θέσεις ενάντια στους μετανάστες ως νομιμοποιημένη πολιτική ατζέντα.


***



Εδώ σε Θέλω κάβουρα.


....7) Την ευχέρεια στα οργανωμένα σύνολα πέριξ του ΑΚΕΛ να παρουσιαστούν ως η μόνη ασφαλής πλατφόρμα για τις αντιρατσιστικές ιδέες… ΠΑΡΑ το ότι σε επίπεδο πολιτικών αποφάσεων και συμμαχιών παραμένει ξεκάθαρα στη σφαίρα επιρροής των εθνοσωτήριων ιδεών και του συντηρητισμού.

Αυτό που ήθελε να ξεκινήσει το ΑΚΕΛ αλλά ντρεπόταν,
το έκαμαν κάποιοι
που δεν ανήκουν
στα οργανωμένα του σύνολα.
Η λάθος κατάλαβα;


***


Μέσα στο 11 έχουμε βουλευτικές εκλογές.

Το ΑΚΕΛ τι θα παρουσιάσει;

Την πορεία στο Κυπριακό; Στην Οικονομία ίσως;

Θα δυσκολευτεί.




Επομένως, για το ΑΚΕΛ είναι χρήσιμη η ύπαρξη αντιδραστικών, ακραίων ομάδων που ουρλιάζουν για τους μετανάστες και την ελληνικότητα μας.
[ Χωρίς αυτές δεν μπορεί να αναδειχτεί ως ο πόλος έλξης για τη μερίδα εκείνη των ψηφοφόρων πέραν του σκληρού του πυρήνα … που –υπό διαφορετικές συνθήκες –θα εστίαζε τη σκέψη του σε παράπονα π.χ. για την μηδενική προοπτική στο Κυπριακό, κλπ. ]

Χωρίς Λύκους,

το μαντρί

δύσκολα αντέχεται.

Η αναμενόμενη αντίδραση του, τόσο προς κρατικούς / (συν)κυβερνητικούς αξιωματούχους όσο και προς τα σχετιζόμενα πολιτικά σύνολα … το πολύ να εξυπηρετήσει όλες τις πλευρές. Κάποιος ανασχηματισμός, αναδιαπραγμάτευση των ισορροπιών, ατάκες μέσω των καναλιών ένθεν και ένθεν, ικανοποίηση του αισθήματος δικαίωσης και ταύτισης στις καρδιές των διαφόρων ομάδων (θεατών) της εκλογικής δεξαμενής με αντικρουόμενες ιδεολογίες στη σκηνή αλλά ουσιαστικά όμοια νοοτροπία και πρακτική στο παρασκήνιο.


Με τους Λύκους απ’ έξω…

μοιάζει το μαντρί

αρκετά μεγάλο
για να μας χωρέσει όλους.



***


Δεν μπορώ πλέον καν να ψάχνω για το που είναι η περίφραξη.

Και ούτε χρειάζομαι να ακούσω τις δικαιολογίες …είτε των «Ελληνόψυχων», είτε των τάχατες «στόχων» τους στο χώρο του ΑΚΕΛ. Ξέρω πως ουσιαστικός στόχος ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ οι απανταχού αποκλίνοντες από τα «εθνικώς ορθά» και οι οπαδοί της ελευθέρας βοσκής.

Στο ΑΚΕΛ απλώς στέλνουν οι πρώην και νυν ΣΥΓΑΤΟΙΚΟΙ του –μέσω αυτών των ομάδων το μήνυμα «μην στραφείτε προς αυτό τον τρόπο σκέψης, μην τον ενθαρρύνετε, μην πράξετε τίποτα που θα βοηθήσει στη διάδοση του. Τα φεστιβάλ σας, τις συναυλίες σας ΤΖΙΑΙ ΚΑΝΕΙ».

Και το ΑΚΕΛ
μετρά πασσάλους
στην δικιά του περίφραξη!

Ακούω τη μουσική
των Rodrigo y Gabriela
στο κομμάτι “Tamacun” .
Έτσι φαντάζομαι τη ζωή εκτός,
εκεί που δεν χρειάζεται
να μετράς πασσάλους
για να αποκοιμηθείς:
Σαν τα δάκτυλα
που γδέρνονται στις χορδές της κιθάρας.

Θα ήθελα κάποτε να ακούσω…


Τη Φυγή


των


Ατάκτων.

Labels: ,