Monday, January 08, 2007

Η ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ...

...φέρνει τη μουσούδα της στους ώμους σου, εισπνέει και γελά μυρίζοντας τον Εαυτό της σε σένα. Γελάς και συ κι’ ας ξεστομίζεις γαμωσταυρίδια μετά που μπαίνεις στο ταξί. Τρεις μέρες πρέπει να πλένεσαι για να χαθούν τα μύρα

Η Αγία των Παθών σου φέρνει δώρα εξ’ ανατολής, παντοφλοκάλτσες με μπικίνι και βιβλία του Αρκά. Μουτρώνεις, το φχαριστιέσαι, χτυπάς το πόδι στο πάτωμα σαν μωρό παιδί. Η Αγία των Παθών λέει πως ξέρει ότι πια δεν γίνεται να πορευτείτε μαζί μα πετάει σπόντες –καρφοβελόνες –για τους επίδοξους «επόμενους», επώνυμους κι’ ανώνυμους. Η Αγία των Παθών δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τις απογευματινές παραστάσεις –Θέατρο του Σκέρτσου –που αναστατώνουν σερνικά και γκόμενες, φέρνουν μαγαζιά τούμπα, κοκκινίζουν ολάκερο τον πνευματικό της σε σημεία που και ο Θεός του έχει ξεχάσει … Κι’ ας της το ‘χεις πει πως αυτά είναι που σου χαλάν τη συνταγή. Οι Όμορφες περιφέρουν τα κάλλη τους, οι Έξυπνες επιδυκνείουν το πνεύμα τους. Η Αγία των Παθών πάντοτε ήταν και τα δύο. Η Αγία των Παθών, Ορθόδοξη και Αναρχο-αυτόνομη. Μητέρα και Αντάρτισσα Πόλεων.

Να την αγαπάν εθνικοσοσιαλιστές με σουβλατζίδικα και εξωκοινοβουλευτικοί διεθνιστές, να παρατάν το τραγούδι οι καλλιτέχνες για να της φωνάξουν «μη σταματάς, χόρευε… χόρευε» και στην επόμενη παράσταση να τους ξυπνάει αμαρτωλά την έμπνευση η κόρη της χωρίς αυτοί να αντιλαμβάνονται πως ίδιας μάγισσας είναι το ξόρκι.

Η Αγία των Παθών (και των Παθώντων) ξέρει πως στην πρώτη πιτσιρίκα με μισό δράμι μυαλό που θα σε παραμυθιάσει… θα χωθείς εθελοντικά –ξανά –στον τάφο σου μαζί με τα κέρατα. Επιμένει πως δεν πρέπει να φοράς λευκά, πως πρέπει να μείνεις στα μαύρα που σου πάνε. Εσύ όμως της λες πως η πορεία σου σε πάει αλλού, σάμπως και δεν είσαι ακυβέρνητο από κατασκευής, σάμπως και δεν κατάφερνες –ακόμη και με θάλασσες γαλήνιες –να γράφουν όλα τα Φύλλα Πορείας σου «Στα Βράχια».

Σαλπάρω μάτια μου, σαλτάρω… Βάλε κρασί και ζιβανία, χόρεψε, κάνε τ’ αγόρια -που πάντοτε τρέχανε πανικόβλητα να προλάβουν την επόμενή σου ζαβολιά -να λαχανιάσουν… κι’ άσε με μένα να καώ. Τσιγάρο είμαι.

Labels:

14 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Το κείμενο σηκώνει αναστεναγμούς και τσιγάρα...

8/1/07 18:00  
Blogger the Idiot Mouflon said...

Καμήλες σηκώνει; Πάρε...

8/1/07 18:33  
Blogger Marlen said...

Καλά κουράγια και καλή "αποτοξίνωση" αν ποτέ την θελήσεις

8/1/07 22:26  
Anonymous Anonymous said...

Ωωωωωχ λέμε.
Ωχ!

9/1/07 12:12  
Anonymous Anonymous said...

Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ και στη πυρά μου ψήσε τα αγόρια, καντα θυσία στο θεό της λαγνείας σου.

Πανάθεμά σε horny mufflon μεσημεριάτικα

9/1/07 12:26  
Blogger Mh Xeirotera said...

Mia agia pu kremazei tus pistous sto eikonostasio ke katopin periferei tin agiotita ths se sarkofagous dromous.

Katapliktiko keimeno :)

10/1/07 08:20  
Blogger Marlen said...

Ωραία. Τώρα θα μπαίνω δαμέσα και για musical updates. Εξύπνησες με καλά αγρινό με τα κλαβατσίμπαλα.

10/1/07 10:38  
Blogger the Idiot Mouflon said...

Γιούρια!!!

10/1/07 12:40  
Blogger the Idiot Mouflon said...

A!... MhXei... Min biazesai... kai afti exei kremmasti apo kerasfores agiotites.... (mamw to paganistiko mou, mamw)

10/1/07 12:57  
Anonymous Anonymous said...

Γαμώ!!!!

11/1/07 16:13  
Blogger the Idiot Mouflon said...

Αντουανέτττττα, γενικώς και αορίστως ή συγκεκριμένα;

Ιακώβ, απ΄το Underground (Kusturica) είναι η μουσική και του Bregovic.

11/1/07 21:28  
Anonymous Anonymous said...

Όντως σηκώνει έναν αναστεναγμό τζαι ένα τσιγάρο...
κόπιασε

12/1/07 22:58  
Anonymous Anonymous said...

Αν σου πω οτι δεν θυμάμαι...

13/1/07 05:44  
Anonymous Anonymous said...

Αν δεν καείς εσύ, αν δεν καεί αυτός, αν δεν καούν αυτοί, πώς θα γενούν οι κοπελιές αγίες; Τζαι σύ ποιητής που ντζίζει την καρκιάν των αθρώπων...

14/1/07 13:21  

Post a Comment

<< Home