Sagan’s Ark.

• GreetingSagan64k

Location: Planet Mars.

[ First shots: inside the dome, in a small cabin, synthetic and metallic environment. Detailed.

Camera Zoom out.

On “Science and Sc. Fiction have… Dance”: Camera rotates 3D, 360 ̊on all. ]

Sagan’s message is being played through a PC, one guy (Adam Lemsky, a Botanist) watching the relevant video through a connection with Earth's PlexTube …while… a little later … another character –sitting nearby –is receiving a rather emotional message from his wife through another screen. They are situated in a • Bucky-dome, protected by the harsh environment of Mars.

[ Characters’ reactions to Sagan’s and wife’s messages. ]

«… and I, I just wanted to tell you…», wife appears to be looking to the left of the camera, as if someone else is there, watching her while she speaks to the camera, «I really can’t tell you much… I just wanted you to know that I love you… very, very much… Goodbye.»

[On: “And I wish I was with you”.]

Both PC screens go blank. So do any other screens / instruments connected to Earth.

[ Then: Array of cabins, then an array of interconnected Bucky-domes and other facilities, ardent ground appears … from bits to planes. ]

(Sustainable ground-based System with flora but still Indoors.)

Lemsky punches a few keys on the Diagnostics Module in the cabin. The main parabolic antenna and all auxiliaries seem to be in order. They could still receive signals from various beacons, satellites around both Earth and Mars. But no signals from Earth itself. Just static. Both characters stunned.

«What the f…»

Finally, Lemsky gets up and starts to run towards the “Planetarium”, from which one • can view the Earth, • via naked eye or telescope.

[ Penultimate: Outside shots. Big plane and on to “mountains”, up or down. No sign of natural water whatsoever. Roll back to Planetarium. Camera positioned in Lemsky’s point of view. Naked eye view of Earth only reveals slight increase in luminosity. He presses some buttons, a screen flashes. Enhanced telescope view reveals the truth. ]

Something had hit the Earth!

[ Last scene: Zoom back into character ]

«Oh shit!»

***

No one expected it and no one had looked at it until it was too late. That mass of rock and metal was not even considered a risk. It was in the charts alright but… it was evaluated –like most of its kind –as a • Zero. Then, something had changed. Something made it change its course. It was big-ish… but that was not the main problem. It changed its path without any warning…. and it came in too fast.

There was no reason to warn the personnel in the Base for Experimental Agriculture on Mars. There was nothing they could do… and they basically had no way of knowing themselves. The people at BEAM were not astronauts or astronomers, they were just a few experts in Martian agriculture and some plain workers. Perhaps the latest shipment did cause some raised eyebrows among them. Especially the two portable water reservoirs, filled with sea and lake water (complete with microorganisms). The base has achieved its autonomy –in terms of producing food and artificial water –about a decade ago.

Someone down there had thought, «let them be, practically… they now are the future of mankind, they will have much to worry about AFTER, so… let them be.»

***

«Μικροπυρηνική έκρηξη στην Ασιατική Σοβιετία!»

«Τι;»

«Αυτό που σου είπα. Έτσι ήταν το όνειρο. Σαν πρωτοσέλιδο το είδα. Δεξιά, γωνία, μια φώτο ενός στρατιωτικού, υψηλόβαθμου. Πρασινοκόκκινη στολή. Στο βάθος, έκρηξη (μικρο)πυρηνική.»

«Και τι σχέση έχει αυτό με το μπούκικο;»

«Α, μετά… είδα κάτι νούμερα και νομίζω θα τα βγάζει σήμερα στο ΚΙΝΟ.»

«Α, καλά…»

«Γι’ αυτό σου λέω. Πρέπει να πάω. Έχω 10-12 ευρώ στη τσέπη μου, θα πάω να δοκιμάσω την τύχη μου.»

Μετά από 1-2 ώρες, έχοντας χάσει τα λιγοστά ευρουδάκια, στέλνω μήνυμα στην καλή μου:

«Η Ασιατική Σοβιετία δεν κινδυνεύει.»

***

Αυτό το παρα-πλανητικό όραμα όμως δεν έμελλε να μείνει αναξιοποίητο. Μέσα στον λαβύρινθο της κεφάλας μου, έδεσε με μια ιστορία παλιά… ένα διάλογο ανάμεσα σε τρεις Μέγιστους της Ανθρώπινης Σκέψης:
Ο • Κάρολος Σαγανάκης,
ο • Αρθούρος Κλαρίκιος
και ο • Στέφανος Βασιλογέρακας,
σε μια εκπομπή με όνομα, • God, The Universe and Everything Else.

Σε μια από τις αποστολές Voyager, ανάμεσα στα διάφορα επιστημονικά όργανα, κλπ. περιλαμβάνεται και ένα • μήνυμα, μια μαρτυρία–καταγραφή του Ανθρώπινου πολιτισμού (ιδέα που σχετίζεται με τα οράματα του Κάρολου Σαγανάκη), απευθυνόμενο προς… οποιονδήποτε βρίσκεται «εκεί έξω».

Στην προαναφερθείσα συζήτηση, κάπου στα 32:50, γίνεται αναφορά ακριβώς σε αυτό το μήνυμα. Ακολούθως, ο Αρθούρος Κλαρίκιος –με τρόπο αρκετά σαρκαστικό –υποδεικνύει στο Κάρολο Σαγανάκη την πιθανότητα … το μήνυμα αυτό… μαζί με το σκάφος που το κουβαλά… να μην πέσουν ποτέ στα χέρια κάποιου εξωγήινου πολιτισμού αλλά… αν’ αυτού… να τα περισυλλέξει ένα γήινο σκάφος του μέλλοντος, όντας πιο ταχύ από το «παλαιολιθικό» Voyager: «I know what is gonna happen to your Voyagers Carl, they ‘ll be overtaken one day by a terrestrial spaceship and brought back to the Smithsonian», (34:02).

Ίσως όμως μια τέτοια εξέλιξη να μην ήταν τόσο μακριά από τις επιδιώξεις του Κάρολου. Επαλειμμένα ο ίδιος είχε εξιστορήσει τον θαυμασμό που του προκάλεσε • ένα συγκεκριμένο έκθεμα της Παγκόσμιας Έκθεσης του 1939 στην Νέα Υόρκη. Συγκεκριμένα, αναφερόταν σε μια «Χρονοκαψούλα», δλδ. μια συλλογή από ενθύμια της τότε δεκαετίας που θάφτηκε με σκοπό να την βρουν οι μελλοντικοί κάτοικοι της Γης.

Στη συνέχεια της συζήτησης γίνεται αναφορά και στην πιθανότητα «αποικισμού» του πλανήτη Άρη. Και εδώ γίνεται το «δέσιμο» του γλυκού. Ο Κάρολος Σαγανάκης είχε επίσης ηχογραφήσει ένα άλλο • μήνυμα, αυτή τη φορά προοριζόμενο για τους μελλοντικούς κατοίκους τους Άρη.

***

Χαράματα Δευτέρας, 11ης Ιουλίου. Έχω το κείμενο σχεδόν έτοιμο, τελειώνω τη φώτο. Ψάχνω ιδέες για το ηχητικό. Το απότομο φρενάρισμα του ανεμιστήρα, ο χαρακτηριστικός ήχος–ξεφύσημα της παύσης εργασιών στο PC, η οθόνη σβη…