Thursday, January 10, 2008

CROSSROADS: FOOD FOR BORDERS

"...This is the SouthSide Radiator, a non-Radio near you..."

Εδώ και χιλιετίες …γένη, φυλές, πόλεις-κράτη, έθνη, χώρες, αυτοκρατορίες διεξάγουν πολέμους για σκοπούς εξασφάλισης «ζωτικού χώρου» …και επομένως συνόρων. Για να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα των πληθυσμών τους, η αποκλειστική κυριότητα εδάφους και πηγών θεωρείτο –ως τώρα –απόλυτη ανάγκη.

Λόγω αυτής της ανάγκης, αποδιδόταν μέγιστη σημασία στη δυνατότητα να ονομάζεται ένας γεωγραφικός χώρος ως «Ελληνικός» ή «Ρωμαϊκός» ή «Γενοβέζικος» ή… Επίσης σημαντική –αν και όχι πάντοτε παρούσα –ήταν η δυνατότητα ύπαρξης πλειοψηφικού πληθυσμού «ομοεθνών» ή υπηκόων (με κοινά σημεία αναφοράς) σε όλο αυτό το χώρο ή στο γεωγραφικά μεγαλύτερο / πολιτικά κυριότερο κομμάτι του.

Εξακολουθούν άραγε να ισχύουν αυτές οι ανάγκες;

Επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω ότι η κινητήρια δύναμη της επιθετικότητας για χάρη «ζωτικού χώρου» -τουλάχιστον όπως ξεκίνησε η σκέψη μου –ήταν η βιωσιμότητα των πληθυσμών.

Αλλιώς μπορεί να εξελιχθεί μια τέτοια σκέψη και αλλού να οδηγηθεί το ερώτημα εάν είναι άλλο το κίνητρο, π.χ. αν οι φορείς της επιθετικότητας αυτής ενδιαφέρονται πιότερο όχι τόσο για τη βιωσιμότητα των πληθυσμών αλλά για τον έλεγχο ή/και την αποδοτικότητα τους… (Ή/και για τη διατήρηση μιας Α ταυτότητας, ίσως έτσι εξηγείται και η στάση απολυταρχικών / εθνικιστικών κατεστημένων, «καλύτερα νεκροί παρά να χαθεί η ταυτότητα—καθαρότητα μας», δηλαδή, «καλύτερα να χαθούν όλοι παρά να χάσουμε εμείς τον απόλυτο έλεγχο»).

Ας θεωρήσουμε κατάσταση όπου η «ηγεσία» ενός πληθυσμού επιχειρεί να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα του χωρίς εξασφάλιση αυστηρώς νοούμενου «ζωτικού χώρου» και συνόρων αλλά και χωρίς την ονομασία συγκεκριμένου χώρου ως «δικού μας». Βρίσκω πως θα είχε ενδιαφέρον η μελέτη των επιπτώσεων μιας τέτοιας κατάστασης σε σχέση με:

Α) Τη βιωσιμότητα του πληθυσμού σε συνάρτηση με απώλεια ή διατήρηση κάποιας ταυτότητας… εν τη απουσία «δικού ζωτικού χώρου» / συνόρων και ανάλογης πλειοψηφίας


B) Tις επιπτώσεις στους τρόπους ελέγχου των πληθυσμών και διαχείρισης της αποδοτικότητας τους από τα ει-δικά τους κατεστημένα.

Καθότι συν-εραστής των εννοιών της «αυτονόμησης» όπως ο Καστοριάδης μας τις παρέδωσε… και με δεδομένη την παγκόσμια πληθυσμιακή ανάπτυξη, αδυνατώ να αντιληφθώ πως μπορεί να διατηρηθεί η εμμονή στα σύνορα και στους «δικούς χώρους» … αλλά και στις πλειοψηφίες …εάν το κριτήριο της βιωσιμότητας (που μπορεί να πηγάζει από την αγάπη για το συγκεκριμένο / όποιο πληθυσμό ή/και τις αρχές του ωφελιμισμού) και επιτυγχάνεται και υπερτερεί των κριτηρίων του ελέγχου και της διαχείρισης των όσων ο πληθυσμός αποδίδει.

Με την ίδια λογική, αδυνατώ να αποδεχτώ την επιβολή Α ή Β ταυτότητας εις βάρος του δικαιώματος των πληθυσμών ή μέρους αυτών να επιλέγουν, να αυτο-προσδιορίζονται, να αυτονομούνται, να εξελίσσονται, να μεταπηδούν… Βεβαίως, μέσα στο πλαίσιο αυτής της ελευθερίας δύνανται και να εμμένουν σε ταυτότητες όπως «Έλλην», «Αμερικάνος» «Ορθόδοξος», «Ευρωπαίος», κλπ. Παραμένει όμως το –καθ’ όλα νόμιμο –ερώτημα για την αναγκαιότητα του ζωτικού χώρου και της δυνατότητας ονομασίας του, των συνόρων και των εντός τους πλειοψηφιών.

Σαν επιπλέον τροφή για σκέψη, επιτρέψτε μου να προσθέσω τα εξής παραδείγματα από την Ιστορία αλλά και το σήμερα.


Οι Εβραίοι πως σκατά επέζησαν τόσο καιρό χωρίς «δικό» τους ζωτικό χώρο; Οι δε Έλληνες έζησαν μια Ρωμαϊκή, μια Βυζαντινή και μια Οθωμανική Αυτοκρατορία … όπου η κυριότητα του «παραδοσιακού» τους ζωτικού χώρου είχε περάσει σε άλλα χέρια. Πολλές φυλές και πολλά έθνη χάθηκαν. Αλλά μέσα από την ιστορία βρίσκουμε και παραδείγματα χιλιάδων φυλών και εθνοτήτων που έζησαν σαν υποτελείς ή περιπλανώμενοι, σαν μεγάλα μεταναστευτικά κύματα, σαν σύνοικα στοιχεία, σαν… και επέζησαν και μεγαλούργησαν.

Ο αποκλειστικός ζωτικός χώρος, η παρουσία ονόματος και συνόρων, ακόμη και η ταυτότητα δεν μου φαίνονται σαν τα απολύτως αναγκαία στοιχεία για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας. Πιότερο θα έδινα σημασία στις συνθήκες (ασφάλεια, οικονομία, ελευθερία) διακίνησης-μετακίνησης, μεταφοράς αγαθών και γενικότερου πλούτου, εργασίας, διαβίωσης, κλπ., ειδικά τώρα που το παράδειγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και οι τεχνολογικές εξελίξεις δείχνουν πως και η βιωσιμότητα των πληθυσμών και η επιλογή / μετατροπή / διατήρηση της όποιας ταυτότητας είναι εφικτά.

ΥΓ.
  • Σπύρο(Nicosia Blues στίχοι)
  • , ευχαριστώ.

    ΥΓ2: Σχετικό σχόλιο στης Ουτοπίας

    Labels:

    8 Comments:

    Anonymous Anonymous said...

    Αναπόφευκτα κάτι τέτοιο πρέπει να το δείς μέσα από το perspective της υιοθέτησης μιας "παγκόσμιας συνείδησης" της ανθρωπότητας.

    Εναλλακτικά, θα αναφερόμαστε πάντα σε "πληθυσμούς" -> για να διατηρηθεί η νοητή υπόσταση της εκάστοτέ "ομάδας" υπάρχει η ανάγκη της ύπαρξης της ταυτότητας -> η ταυτότητα προϋποθέτει ένα όνομα -> και τέλος τα σύνορα οριοθετούν την επικράτεια της ταυτότητας και προσφέρουν την σταθερότητα και διασφάλιση του ονόματος.

    Τα "απαλλακτικά" παραδείγματα που ανέφερες εισχωρούν μόνο μέχρι το πρώτο επίπεδο, αυτό της επικράτειας.

    Το παράδειγμα της Ε.Ε. είναι καλό γιατί χωρίς να αναιρέσει τα 3 επίπεδα, απλά άλλαξε την βαρύτητα τους προσφέροντας και ένα συνυπάρχων "ευρύτερο πεδίο δράσης" των διαφόρων εννοιών. Δεν αποκλείει την ταυτότητα, απλά τώρα προσφέρει δύο ταυτότητες, δυό ονόματα, δύο επικράτειες, γι'αυτό και λειτουργεί. Σαν σύνολα με υποσύνολα.

    Δεν νομίζω ότι ο άνθρωπος είναι στην παρούσα φάση έτοιμος να αποποιηθεί ολοκληρωτικά των εννοιών που θεωρεί ότι τον προσδιορίζουν. Άν και όταν κάποια στιγμή γίνει αυτό, προσωπικά εμένα με ανησυχεί περισσότερο το πως και γιατί θα γίνει. Θα γίνει συνειδητά και με στόχο την εξυπηρέτηση των συνθηκών που ανέφερες, ή θα γίνει γιατί παγκόσμια επικράτεια ισοδυναμεί και με παγκόσμιο έλεγχο;

    12/1/08 18:32  
    Blogger Aceras Anthropophorum said...

    Veritee αν δεις τι ακούουν οι μιτσιοί σήμερα, τι χορεύκουν, τι ονειρεύκουνται να αποκτήσουν, θα δείς τες κύριες παραμέτρους που θα προσδιορίζουν τον άνθρωπον αύριον. Έτο έμεινεν μας η γλώσσα, αν μας έμεινεν τζαι τίποτε. Τζαι προκαλώ σε να μου εξηγήσεις τες βάσεις του λίνουξ στα κκομπιούτερ να δούμεν τι έμεινεν σε ορισμένους νέους τομείς, ίζεντ ιt?

    Για τα ερωτήματα του Αγρινού προσθέτω ακόμα έναν στοιχείον. Εντάξει ο ζωτικός χώρος, εντάξει ο έλεγχος. είναι όμως τζαι το ποιός τρώει το ψητόν. Μέχρι κάποιας εποχής, αυτοί που εκρατούσαν την κουτάλαν εθεωρούσαν ότι ελέγχαν τους μηχανισμούς για να μπορούν να σερβιριστούν ελεύθερα εντός της επικράτειας της οποίας εκόψαν τζαι εράψαν τους νόμους. Είναι για αυτόν που επέμπαν αυτούς που ελέγχαν να σκοτώννουνται για να σιουράρουν τα σύνορα. Βασικά ξεφεύγουμεν από το κράτος έθνος διότι ο πόλεμος για να κρατείς σύνορα κουστίζει πολλά, αφαιρεί ψητόν που το σινίν, τζαι ταυτόχρονα εκαταλάβαν οι κουτάλαν κρατώντες ότι μπορούν να τσαλαβουττούν τζαι μες το διπλανόν σινίν αν αλλάξουν τους όρους ύπαρξης των συνόρων.

    Για μέναν τα μή σύνορα της ευρώπης δεν είναι το ζήτημαν. Το ζήτημαν είναι τα σύνορα μεταξύ της πλούσιας μεσογείου τζαι της φτωσιής. Οι κουτάλαν κρατώντες δεν έχουν κανέναν συμφέρον να αφαιρέσουν αυτά τα σύνορα. Με αυτά τα σύνορα τι νμίζετε ότι θα γινεί? Evropeoi!! eh Evropeoi??

    Η φάσούα που αν η Τουρκία τελικά δεν αρέσει τους άλλους ευρωπαίους, τα σύνορα αυτά θα διαμειράζουν την Λευκωσίαν στα δύο.

    14/1/08 20:18  
    Blogger Marlen said...

    Κάπου σε έχασα Ασέρα. Ήντα βάσεις του linux σιορ; Databases? Εννοείς βάσεις εγκαθίδρυσης, open source και τα τιαύτα; Τι θέλει να πει ο ποιητής; Και πάνω απ'όλα γιατί το λέει;

    Τα υπόλοιπα δεν βλέπω που περιπλέκονται με τα δικά μου λεγόμενα. Θωρώ τους μιτσιούς και στην Κύπρο που παν σχολείο με τες μάρκες τες τσάντες τζαι κάμνουν πορεία κρατώντας τα caramel machiatto τζαι μετά θκιαγγέλλουν όπου φτάσουν 'καλός τούρκος μόνο ο νεκρός' και αμα τους μιλήσεις δεν μπορούν να σταυρώσουν μισή κουβέντα μόνο θωρούν σε με το βλέμμα το κεραυνοβόλο της αγελάδας αλλά για το ότι εν θέλουν τους τούρκους εν κάθετοι, για το ότι η Κύπρος εν ελληνική εν κάθετοι, για το ότι εν το αφφάλιν της γης εν κάθετοι. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Ίσια ίσια που η ανάγκη για την απαγκίστρωση πάνω σε μια "ταυτότητα" (τζι ας εν τζαι μισοδότζιην) γίνεται πιο έντονη όσο εξαφανίζεται η ουσία που τον άνθρωπο. Οι νέοι δαμέσα (αλλά και οι παλιοί) ξεχρεώνουν το τίμημα της έλλειψης πολιτισμού αντισταθμίζοντας το με την υιοθέτηση ό,τι ψευδοπατριωτικού, εθνικιστικού στοιχείου βρούν μπροστά τους. Τζαι πάρα έξω έννεν τζαι πολλά καλύτερα τα πράματα αφού όσο εγκαθιδρύεται η παγκοσμιοποίηση τόσο κάνουν την εμφάνιση τους ακραία εθνικιστικά ρεύματα ενώ παράλληλα αυξάνεται ο εσωτερικός ενδοκρατικός έλεγχος. Φυσικά και δεν μιλάμε για ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ δαμέ αλλά για ταυτότητα. Το ένα δεν προϋποθέτει το άλλο αν και θα πρεπε.

    14/1/08 23:41  
    Blogger Aceras Anthropophorum said...

    Βέριτυ μιάν τζαι έκοψα σε δαμαί, τί εγίνην με το μπλογκ σου; Μπορεί να μεν άφηννα μύνημαν όποτε επέρνουν αλλά άρεσκεν μου να σε θκιαβάζω. Τωρά λαλεί ότι πρέπει να είμαι ινβάιττεντ για να μπώ μέσα :(

    15/1/08 15:16  
    Blogger Marlen said...

    Έκλεισεν για συντήρηση και μετά επαραμέλησα το νάκκον. Θα επανέλθει δυναμικά μόλις βρω χρόνο να γράψω αλλά και κουράγιο να πω αυτά που θέλω να πω.

    15/1/08 20:49  
    Blogger Aceras Anthropophorum said...

    Δηλαδή μόλις έβρεις κουράγιον θα έχουμεν κείμενα να απολαύσουμεν. Θέλεις κανέναν φαναρούιν να το βρεις πιο γλήορα;

    15/1/08 23:22  
    Anonymous Anonymous said...

    Δηλαδή το κουράγιον εν με το φώς που το βρίσκεις; Να κάμουμεν εισαγωγή λαμπτήρων καλό.

    16/1/08 14:03  
    Blogger the Idiot Mouflon said...

    @Αληθείας Ζηλώτιδα... και γώ αναμένω την επαναλειτουργία σου...

    @Και τους δύο εναπομείναντες αναγνώστες... θα επεκτείνω σε μετέπειτα ποστάκιον τη σκέψη μου προτού εισέλθω σε διάλογο επί της ουσίας...

    Ciao...

    16/1/08 16:06  

    Post a Comment

    << Home