ΟΙΚΑΣΤΙΚΑ

Λοιπόν, πέρασαν κιόλας 2 ½ χρόνια από την τελευταία φορά που κοιμήθηκες στο υπνοδωμάτιο σου, στο πατρικό. Όχι γιατί έλειπες αλλά να… όλο έλεγες να το φτιάξεις και όλο κάτι προέκυπτε. Emigrante του έρωτα, το γκαρσο-νάκι με σπασμένο κεφάλι από μηχανή, ο γέρος στα τελευταία του, την έβγαζες στον καναπέ και με φουσκωτά κρεβάτια… απ’ αυτά που δεν φέρνει πλέον η αντιπροσωπεία γιατί το πήραν όλοι πρέφα ότι βγάζουν καμπούρα και σκάνε.

Κάτι πρέπει να κάνεις με το δωμάτιο αυτό.

Για θυμήσου.

Από τα διάφορα καταλύματα απ’ όπου πέρασες… κάποια σου άφησαν ευχάριστη γεύση στ’ αυτιά. Όπως το Σπίτι που Στρέφει στο Λόφο με θέα Λυκαβηττό, Ακρόπολη και το Χάος των Εξαρχείων στα πόδια σου … ή το Μονάρι της Θείας –που έγινε μαμά –στους Αμπελόκηπους με τη μικρή βεράντα 1 πόδι πάνω απ’ το πεζοδρόμιο, τα φύλλα της μπαλκονόπορτας ορθάνοικτα, τις «Λάσπες» να μοιρολογάν τον έρωτα σου και τους Israelites να σε σπρώχνουν για τσάρκα κατηφορική.

Ή ακόμα… το πρώτο στούντιο που βρήκες στο Μικρό Άλσος με τις Κερασιές.. το θυμάσαι ρε μπαγάσα; Με θέα το parking lot του «Kroger» απ’ τη μια και το μικρό άλσος απ’ την άλλη.

Μόλις μπήκες μέσα
ξεμπάρωσες το δικτυωτό πλέγμα απ’ το παράθυρο και το κόλλησες στον τοίχο.
Σαν πίνακα.

«Φυλακή θα με βάλετε ρε μαλάκες»;

Μέσα σε χρόνο dt έστρωσες τα λίγα υπάρχοντα σου και βάλτηκες να του αλλάξεις τα φώτα –κυριολεκτικά –μπας και αλλάξουν και σένα τα κέφια σου. Μετά έβαλες δίπλα από τον παραθυροπίνακα κόπια φωτογραφίας με τον παλιόγερο τον Μπάρροους και τον Ματ Ντύλον από το «Drugstore Cowboy», να οργανώνουν αποδράσεις κάθε νύχτα μετά από το μπλουζάδικο και τα titty-bars. Κόντευαν γιορτές και το στόλισες με τσακισμένα κατάρτια για δέντρο.

Τότε κατάφερνες να κάνεις τους χώρους γύρω σου αποδεκτούς αντί να παίρνεις εσύ το μουντό τους χρώμα. Τώρα κάνεις πάλι βόλτες πάνω-κάτω σε στενούς διαδρόμους, ωσάν να είσαι σε σκοπιά για να προσέχεις τα πλακάκια. Όταν ήσουνα πιτσιρικάς και σε έπιανε «αυτό» δεν σε κράταγε το σπίτι ούτε μέχρι να νυχτώσει. Ξαμολιόσουν απόγευμα στους δρόμους χωρίς προορισμό, χωρίς ελπίδα… ανέβαινες σκαλιά κι’ όπου βγει.

Τώρα κωλοβαράς και κοιτάς αποκαμωμένος ένα τοίχο πεισματάρη.

Άκου τους Ραδιοκέφαλους και ούρλιαξε ώσπου να μην σου φταίνε τα άλλα, οι άλλοι, τα αλλού…

Άκου τον παλαβό μουλάτο και φτιάξε ανεμόσκαλες για το πουθενά όπως ξέρεις.
Άκου τον Αλογάρη Neil Young που σε αποκοίμιζε τότες και ξύπνα, όρμα, φτιάξε.

Γιατί άμα δεν φτιάξεις εσύ θα σε φτιάξουν.

Γκέγκε;

(Όλες οι Φώτο: Στούντιο στο Άλσος με τις Κερασιές, Mid-west)