Aftertaste...
Μερικές από τις φώτο που χρησιμοποίησα για το «• Αρχή του Παραμυθιού, τηλοψία» σε κάπως λιγότερο πειραγμένη μορφή. Όλες βγαλμένες με KODAK Z1275 και μετέπειτα πειραγμένες με Adobe Photoshop CS3. 
Μια παραγωγή Φάτε-Μάτια-Ψάρια,
αληθινά;
αληθινά;
Για «πόπαστον», η ατάκα της χρονιάς (από τον Ιερώνυμο Απάτσι).
«Ρε μα τούτον ούλλον εν το νούμερο σας;»
«Όι ρε, εν η αξία μας!»
«Ρε μα τούτον ούλλον εν το νούμερο σας;»
«Όι ρε, εν η αξία μας!»
posted by the Idiot Mouflon at 5:39 PM
4 Comments:
A αρέσκου μου τούτα τα κόλπα που κάμνεις με τις φωτό εν ωραίες οι φωτό σου.
Μα πόσον όμορφη εν η κύπρος μας!!!!
Άμα θωρείς τη θάλασσα το μόνο που μπορείς να πεις είναι : αφήστε με ήσυχο...
Από που και ως που, με τέτοιο φυσικό τοπίο, γίναμε τόσο γαϊδούρια;...εν έχουμεν υπόθεση...
καλά λέει ο Γιάγκος. Είμαστε μια ράτσα χαλασμένη.
πολλά ωραίες φωτογραφίες. ειδικά οι αρ.9 και 11.
πρωτιμώ το ποίημα που τες λέξεις.
Σχόλιο για το ποίημα: μπορείς να το δεις τζιαι αλλιώς. Αν δεν εμπαιννεν όλος αυτός ο στρατός σε διάταξην συμμορφούμενος προς τας διαταγάς των σκαταρχών, πως θα έμενεν το περιθώριον για τους ρομαντικούς τζιαι τους ατάχτους; Αν ήταν όλοι άταχτοι ήταν να πιάουν τον τόπον ούλλον τζιαι να θέλουμεν να αυτοκτονήσουμεν ομαδικά όπως εκάμαν οι 319 ιθαγενείς Guarani στην Βραζιλία που εδώσαν μαζίν τέλος στα βάσανα τους βλέποντας τον ζωτικόν τους χώρον να μειώνεται που το 25% της επαρχίας Mato Grosso σε κάτω που 1%. Μια φόρμα διατεταγμένη δεν μπορεί να καλύψει όλον τον φυσικό χώρο που έχει μορφή άτακτη.
Ξέρεις, έν τζιαι θέλουμε τζιαι πολλή τόπο για να τον χαρούμε ρέ!
Εμμμ... εγώ κάμνω κάτι δουλειές τωρά τζιαι δεν έμεινε γιαίμα για τον εγκέφαλο... εν καταλάβω τι λαλείτε... Εεεε... αύριο...
Post a Comment
<< Home