Πτώσεις.
Είχες τη ζωή σου ταγμένη σε ιδανικά.
Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια.
Έβαλες στο κινηματοθέατρο βόμβα για τον Άγγλο Κυβερνήτη, κουβαλούσες τον Αρχηγό στις πλάτες σου από το 55 ως και το 67 ακόμα. Ολιγαρκής και περήφανος, δύστροπος ναι… αλλά ουδέποτε ανέντιμος… τη δουλειά και τη σύνταξη σου τα κέρδισες με το σπαθί σου. Άιντε το πολύ… να σου βόλεψαν το ένα παιδί με μια θεσούλα.
Τώρα που είναι εκείνοι όλοι οι συναγωνιστές; Αυτοί που στις επετείους βγάζουν πύρινους λόγους και μιλάνε για ένδοξους αγώνες. Αυτοί που θυμούνται τους πεθαμένους και όσους από τους ζωντανούς κρίνουν πως ακόμα ΤΟΥΣ είναι χρήσιμοι. Αυτοί που άρπαξαν σαν λάφυρα οφίκια και εξυπηρετήσεις.
Αργοπεθαίνεις στο κρεβάτι, σε συνθήκες που ούτε για τους «κόκκινους» εχθρούς σου δεν θα ευχόσουνα ο ίδιος, η πιστή σου σύντροφος να προσπαθεί με όποιους τρόπους μπορεί να τα βγάλει πέρα… και η Πολιτεία που τάχατες σε τιμά… βροντερά απούσα.
Σήμερα σε κουβάλησε –για δυο τρία πόδια μόνο –ο γιός του «κόκκινου» γείτονα, έτρεμε η καρδιά του μην έπαθες καμιά ζημιά από το πέσιμο, μην σου έσπαζε κανένα κόκκαλο κατά την μετακίνηση.
Αν μπορούσε να μιλήσεις –είμαι σίγουρος –θα επέμενες ακόμη για τα ιδανικά σου, για την αξία των διαφόρων «αρχηγών», για την πίστη στην Πατρίδα.
Εγώ σε βλέπω και μόνο ένα πράγμα μπορώ να σκεφτώ…
Πως άδικα χαραμίστηκες για τους Ξεφτίλες…
Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια.
Έβαλες στο κινηματοθέατρο βόμβα για τον Άγγλο Κυβερνήτη, κουβαλούσες τον Αρχηγό στις πλάτες σου από το 55 ως και το 67 ακόμα. Ολιγαρκής και περήφανος, δύστροπος ναι… αλλά ουδέποτε ανέντιμος… τη δουλειά και τη σύνταξη σου τα κέρδισες με το σπαθί σου. Άιντε το πολύ… να σου βόλεψαν το ένα παιδί με μια θεσούλα.
Τώρα που είναι εκείνοι όλοι οι συναγωνιστές; Αυτοί που στις επετείους βγάζουν πύρινους λόγους και μιλάνε για ένδοξους αγώνες. Αυτοί που θυμούνται τους πεθαμένους και όσους από τους ζωντανούς κρίνουν πως ακόμα ΤΟΥΣ είναι χρήσιμοι. Αυτοί που άρπαξαν σαν λάφυρα οφίκια και εξυπηρετήσεις.
Αργοπεθαίνεις στο κρεβάτι, σε συνθήκες που ούτε για τους «κόκκινους» εχθρούς σου δεν θα ευχόσουνα ο ίδιος, η πιστή σου σύντροφος να προσπαθεί με όποιους τρόπους μπορεί να τα βγάλει πέρα… και η Πολιτεία που τάχατες σε τιμά… βροντερά απούσα.
Σήμερα σε κουβάλησε –για δυο τρία πόδια μόνο –ο γιός του «κόκκινου» γείτονα, έτρεμε η καρδιά του μην έπαθες καμιά ζημιά από το πέσιμο, μην σου έσπαζε κανένα κόκκαλο κατά την μετακίνηση.
Αν μπορούσε να μιλήσεις –είμαι σίγουρος –θα επέμενες ακόμη για τα ιδανικά σου, για την αξία των διαφόρων «αρχηγών», για την πίστη στην Πατρίδα.
Εγώ σε βλέπω και μόνο ένα πράγμα μπορώ να σκεφτώ…
Πως άδικα χαραμίστηκες για τους Ξεφτίλες…
"The Lord is my shepherd,
I shall not want.
He makes me down to lie,
Through pastures green,
He leadeth me the silent waters by.
With bright knives,
He releaseth my soul.
He maketh me to hang on hooks in high places.
He converteth me to lamb cutlets.
For lo! He hath great power and great hunger.
When cometh the day we lowly ones,
Through quiet reflection and great dedication,
Master the art of karate,
Lo! we shall rise up
And then we'll make the bugger's eyes water."
Labels: ΑΠ - ΕΥΘΎΝΟΜΑΙ, ΠΟΛΙΤΕΊΑ
8 Comments:
Από τη μια αντιλαμβάνομαι πως γράφεις για λεπτό και προσωπικό θέμα αλλά να ρωτήσω: άραγε οι αγωνιστές της εκείνης εποχής, της σημερινής εποχής, οποιασδήποτε εποχής έκαναν εκείνο που έκαναν έχοντας στο μυαλό μια ανταμοιβή κάπου κάποτε;
Στροβολιώτης (ακόμα σε πόλεμο με τον μπλόκερ!)
[υπάρχει εικονίδιο για το καταφατικό σουσμα της κεφαλης?]
@ Στροβολιώτης
Αρκετοί αγωνιστές και "αγωνιστές" της εποχής, όσοι επέζησαν, εισέπραξαν πολλά και διάφορα. Είτε το είχαν υπόψη τους απ' την αρχή, είτε όχι.
Ύπάρχει και θέμα προσωπικών δεδομένων Στροβολιώτη... αλλιώς... αν έβγαζα φώτο και έκανα περιγραφή με λεπτομέρειες... ορισμένοι "υπερπατριώτες" θα έπρεπε να παν να λατσhιστούν.
Απλά αποδεικνύουν ότι όσα λεν και όσα κάνουν αφορούν τα δικά τους πολιτικά ή προσωπικά συμφέροντα του σήμερα. Αν αλλιώς είχαν τα πράγματα, αυτό τον άνθρωπο δεν θα τον άφηναν έτσι "πετάμενο".
@ Rose
Εγώ θα ήθελα εικονίδιο για μούντζα... να τους την στείλω ... άραγε κάνει αυτό;
||||
____--
Αγρινέ,
Να μεν παρεξηγηθούμεν! Ένας άνθρωπος που έχει ανάγκη φροντίδας και πρωτίστως αξιοπρέπειας σε δύσκολες στιγμές, πρέπει να τα λαμβάνει αυτά. Είτε από τους δικούς του ανθρώπους, είτε από την ασφαλιστική του εταιρεία, είτε από το κράτος.
Που οφείλει να λειτουργήσει ως τελικό και ικανοποιητικό δίκτυο αξιοπρέπειας αν όλα τα άλλα αποτύχουν – ανεξάρτητα από τον αν το άτομο ήταν αγωνιστής ή προδότης.
Εγώ ας πούμε είμαι έτοιμος να θυσιαστώ για την επανένωση της Κύπρου (λέμε τώρα ), και δεν θέλω να πάρω τίποτα όταν είμαι συνταξιούχος ή/και άρρωστος.
Στο άλλο θέμα που βλέπω πως εστιάζεις, της εκτίμησης σου δηλαδή σε «αγωνιστές» της τότε εποχής, πιστεύω πως αντιλαμβάνεσαι πως συμφωνούμε…
Στροβολιώτης
@ Στροβολιώτης
Τα αυτονόητα θα λέμε;
Πέραν όμως από το κράτος (...αμώ τη δίκαιη κοινωνία τους μέσα) / τις ασφαλιστικές / τους συγγενείς... τούτοι ούλλοι οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών, Φίλοι Αγωνιστών, Συγγενείς Αγωνιστών, Γείτονες Αγωνιστών, Γείτονες Φίλων Συγγενών Αγωνιστών... που είναι;
Μόνο για τα μνημόσυνα, τις ανακοινώσεις στα ΜΜΕ και... τα ανάλογα πολιτικά και άλλα κέρδη υπάρχουν.
¬ ¬
-
Αγρινέ εγώ πιάννω τη σκέψη σου διαφορετικά από τον Στροβολιώτη. Πάει πολλά πιο μακρυά που τον συγκεκριμένο χαμένο αγώνα τζιαι η συγκίνηση πάει πολλά πιο τζιεί που την πτώση του συγκεκριμένου αγωνιστή.
Κυριακή, 04/09/2011, ετών 86.
Τετέλεσθεν!
Post a Comment
<< Home