ΕΥΧΕΣ

ΚΑΛΗ ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗ !!!

ΑΠΕΡΓΙΑ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Εκείνος και Εκείνη, πρωί, ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, παρακολουθούν μαζί το ρεπορτάζ για τις απεργίες στην Ελλάδα.

Εκείνη (με το χέρι να ψαχουλεύει): Για να δω, πράγματι «όλα απεργούν»;

Εκείνος (απομακρύνοντας το χέρι της): Άσε τον «ακούραστο», συμπαραστέκεται στον αγώνα της εργατικής τάξης.

Εκείνη (το χέρι να επιμένει): Μμμ καλά, αλλά που ξέρεις; Σε κάθε σπίτι μπορεί να κρύβεται ένας απεργοσπάστης!

Εκείνος: Non passaran!

Εκείνη: Άσε με τουλάχιστον να «του μιλήσω». Θέλω να ξεκινήσω διαπραγματεύσεις…

Εκείνος: Γυρίζει μπρούμυτα μες το κρεβάτι για να σταματήσει η παρενόχληση του εργατικού κινήματος.

Εκείνη: Ανασηκώνει το σκέπασμα και κοιτάει τα συν-απεργούντα οπίσθια.

Εκείνος: Ξέρεις τι είναι αυτό που βλέπεις;

Εκείνη: Ο κώλος σου; Τι;

Εκείνος: Ο κοινωνικός διάλογος!

Εκείνη: Θα εφαρμόσω μέτρα καταστολής! (Με το δεξί της χέρι δίνει ένα χαστούκι).

Εκείνος: Τούτη είναι η αντίδραση της οπισθοφυλακής, των γνωστών-αγνώστων μασκοφόρων... "Πρρρρρρρρρ...". Μολότοφ, αγάπη μου!

Εκείνη: Πιιιφφφ… μάλλον με δακρυγόνα μοιάζουν. Σύντροφε, διαμαρτύρομαι!

Εκείνος: Συντρόφισσα, οι εργασίες θα αρχίσουν ξανά μετά τη δύση του Ηλίου. Η Περήφανη Εργατιά μίλησε! Καλημέρα μας.

ΠΥΡ-ΕΤΟΣ

(ΣΒΗΣΕ ΤΟ PODCAST, ΑΣ' ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΥΣΤΕΡΑ)

Με το που ένοιωσες τα υγρά να μαζεύονται στα πνεμόνια σου, πριν ακόμη οι εκκρίσεις λάβουν φύλλο πορείας για τα προωθημένα φυλάκια στόματος-μύτης, έμπασες τεχνολογία στη πολεμική σου με panadol και αντιβιοτικό (chemical warfare ?), ζώστηκες τσάγια, μέλι και σουπίτσα (ανταρτοπόλεμο, τρομάρα σου)… και έστησες καρτέρι στον πυρετό.

Avanti Popolo !

Δεν ήρθε όμως με δυνάμεις ο κύριος και καλύτερα, τώρα που πούρεψες δε λέει να ψάχνεις τέτοια. Ήρθε όμως αρκετά για να σε σπρώξει έξω στο δρόμο. Ψιλόβρεχε και ήθελες εκείνη την αίσθηση της σταγόνας-λόγχης, αυτό μόνο, να νοιώθεις εκείνο το μάταιο πείσμα του Ιππότη στην Έβδομη Σφραγίδα του

Bergman.

Την άλλη μέρα ξύπνησες νοιώθοντας καλύτερα. Άρπαξες ένα μικρό λεμόνι απ’ την αυλή σου, το έστυψες σε γυαλί και είπες «άσπρο πάτο». Άναψες και τσιγάρο από συνήθεια, σαν να γουστάρεις ρε παλιόπαιδο να ακυρώνεις τις βιταμίνες, να εξασθενείς τον πνεύμονα, να …

................ …να κτίζεις και να χαλάς με ότι υλικά φτάνουν τα μάτια σου …σαν μαϊμούνι σε επίγειο παράδεισο, με τη φρενίτιδα της ζάχαρης να ακολουθεί η εξασθένηση κι’ η υπνηλία. Ώσπου ο βρυχηθμός μιας τίγρης να σε επαναφέρει στο έβδομο κλαδί, πάνω-δεξιά, προσπερνώντας κάθε υπόσχεση περιρρέουσων μπανανών.

Και για όσους μελαγχόλησαν,

μικρή προσευχή

εύθυμη.

τε-kill-α-sauce-με.

....................ΜΙΚΡΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ

(ΜΙΚΡΕΣ ΠΤΩΣΕΙΣ)

(Φώτο από http://www.igogreece.com/)
Είναι φορές που περνάν οι εικόνες μπρος από τα μάτια σου, εικόνες από όλη σου τη ζωή, σαν ανάποδα να διαβάζεις το Ιστολόγιο σου … ή κι’ ανάκατα ακόμη… ναι, καλύτερα…
ανάκατα

λες «όχι ρε, δεν είναι όλες οι εικόνες μου αυτές, έχω κι’ άλλες πολλές ακόμη να γράψω και...».
Σαν ήρωας του

Ντοστογιέφσκι

να παραδέχεσαι πως η ευφυΐα σου –είναι η βλακεία σου –που δεν σε αφήνει να κάνεις κάτι ουσιώδες, είναι –δηλαδή –αιτία και σύμπτωμα και ένα μη παραγωγικό τίποτα μαζί.
Έτσι είναι τα γουρούνια μας.

Υπέρβαρα.

Διότι έπρεπε να τα μεγαλώσουμε και να μεγαλώσουμε τέτοια που να παχαίνουν ακριβώς τότε που η ζήτηση τα καλεί.
Και είναι έξυπνα στον τρόπο που μεγαλώνουν.
Έτσι και ‘μεις. Αδηφάγοι, να καταπίνουμε τις εικόνες… (μας;) … Να ζητάμε κι’ άλλα να χορτάσει το μάτι μας και να ‘μαστε μεγαλωμένα ακριβώς όπως το προστάζει «η ζήτηση».
Είμαστε έξυπνα σε αυτό.

P.S.: Ένα ακόμη παράδειγμα του πως ένα Ιστολόγιο γίνεται κάτι παραπάνω από «σελίδα».

RockstormFM

και το

Podcast

τους ξεχωριστά.