Requiem for a Rose: Προτάσεις Ψήφου.

Hello!
Είναι κανείς εδώ;
Α, μπα…


Ευρωεκλογές μανάρια μου κι’ εγώ –όπως και οι πολιτικοί μας φωστήρες –σας θυμήθηκα.
Ναι ρε, κι εγώ μόνο με λόγια θα σας χορτάσω. Είμαι τίποτα το ΔΗΚΟ να σας ταΐσω σουβλάκια και «οφτό κλέφτικο»;

************

Πανικός, ττόζι, τουμάνι, βόλια, μπαρούτι, καπνός στο στρατόπεδο του ΔΗ.ΣΥ. Ο Αβέρωφ τρέχει απ’ εδώ κι απ’ εκεί με ταχύτητες Βέγγου για να προλάβει το κακό. Απ’ τη μια να ανακόψει τη ροή ψηφοφόρων προς το ΕΛΑΜ και άλλους «πατριωτικούς» σχηματισμούς που πλέον ξεπέρασαν τη χρησιμότητά τους και προκαλούν ζημιά, απ’ την άλλη να πασκίζει να βρει «αντίμετρο» για τις απώλειες «επανενωτικών» ψήφων λόγω της υποψηφιότητας του κ. Νιαζί Κιζίλγιουρεκ με το ΑΚΕΛ.

Θα μου πείτε, «το Κυπριακό ψόφησε, ποιος ψηφίζει με βάση αυτό;»
Ε, ναι! Ψόφησε εδώ και καιρό –σας το είχα πει χρόνια πριν σε τούτο εδώ το Ιστολόγιο –κι απομείνανε μόνο τα Αέρια απ το πτώμα του. Η ανάγκη κάποιων όμως για Ελπίδα –σε συνάρτηση της ανάγκης κάποιων άλλων για ψήφους –παραμένουν. Παραμένει επίσης η εκκωφαντική απουσία συζήτησης για πραγματικά Ευρωπαϊκά θέματα, για το ποιες είναι οι θεμελιώδεις θέσεις αρχών, ποιες οι προτάσεις για την γενική κατεύθυνση αλλά και τις συγκεκριμένες νομοθεσίες / ντιρεκτίβες του «ευρωπαϊκού οικοδομήματος», για τις επιπτώσεις αυτών πάνω στον Πολίτη, τα «λογιστικά» της όποιας πρότασης, κλπ.


Ο ίδιος ο Νιαζί αναφέρθηκε στα άνωθεν στοιχεία σε κάποιες εμφανίσεις του στα διάφορα ΜΜΕ. Μόνο όμως περιγραφικά, χωρίς να καταφέρει –εξ όσων πρόλαβα να δω/ακούσω –να αρθρώσει κάτι συγκεκριμένο εφόσον οι συνομιλητές του τον ανάγκαζαν συνεχώς να υπερασπιστεί την ίδια του την ύπαρξη και την απόφασή του –και των όποιων ΤΚ ψηφοφόρων προσέλθουν –για συμμετοχή στις εκλογές.
Αυτό που θα έπρεπε όλοι να χαιρετούν ως θρίαμβο της ομαδάρας μας εις βάρος των «αντιπάλων», ως –έμμεση έστω –αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ευρωπαϊκής της υπόστασης… κάποιοι –όχι μόνο ΕΚ –επιμένουν να το παρουσιάζουν ως νίκη της Τουρκίας.
Πόσοι αυτογκόληδες χωράνε σε ένα νησί;

************

Διαφαίνεται λοιπόν μια καλή πιθανότητα να έχουμε ένα ΤΚ στην ευρωβουλή και αθρόα προσέλευση ΤΚ ψηφοφόρων σε σύγκριση με τις τελευταίες ευρωεκλογές.
Προσέξτε όμως –υπάρχει πάντοτε και η «άλλη σκοπιά» -αυτό ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί από τους σούπερ πατριώτες για λόγους δικής τους ενδυνάμωσης. Άμα δείτε την ημέρα των εκλογών (Κυριακή) διάφορα «έξαλλα» ρεπορτάζ για τους αριθμούς των ΤΚ που περνάνε τα οδοφράγματα για να ψηφίσουν… κάλλιστα αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης προς τους όποιους «παραδοσιακούς» ψηφοφόρους που υπό άλλες συνθήκες θα αδιαφορούσαν για τις ευρωεκλογές. Αυτό δε… μπορεί να σημαίνει πριμοδότηση όχι μόνο του ΔΗ.ΣΥ. αλλά και όλων των άλλων «αντι-ομοσπονδιακών» σχηματισμών.
Η «ττενέκκα» θα δείξει.
 

Προσωπικά, αδυνατώ να ξεχάσω τις καταστροφικές επιλογές του ΑΚΕΛ για χάρη μιας «καλής υποψηφιότητας». Το σεκοντάρισμα του «άλλαξεν ο άδρωπος σιόρ», η κωλοτούμπα στο δημοψήφισμα του 2004 και το ΟΧΙ που θα «τσιμέντωνε» το ΝΑΙ, αυτά είναι πράγματα που ούτε να τα συγχωρήσω… ούτε και να τα ξεχάσω θέλω –και αυτό παρά τις προφανείς αντίστοιχες ευθύνες της δήθεν προοδευτικής Δεξιάς.

Ναι, έχει γίνει πασιφανές το ότι στη Νήσο των Αγ(ρ)ίων ΔΕΝ υπάρχει πραγματική προοδευτική Δεξιά και ΔΕΝ υπάρχουν πραγματικοί Φιλελεύθεροι (με την ευρύτερη έννοια του όρου). Υπάρχει μόνο μια «λαϊκή Δεξιά» με κάποιες σκόρπιες «προοδευτικές / φιλελεύθερες» περσόνες που τις κολλάνε εδώ κι εκεί κατά καιρούς, όποτε αυτό προστάζουν οι αναγκαιότητες των καιρών.


Ναι, είναι πασιφανές πως το κύριο μέλημα του κ. Αβέρωφ και της παρέας του είναι πλέον η «πραγματική τους βάση» και ως εκ τούτου… «Ομοσπονδία γιοκ».


Πείτε μου όμως, μήπως το ΑΚΕΛ δεν παραμένει κρυμμένο πίσω από θέσεις τύπου: «Τουλάχιστον να φανεί η αδιαλλαξία της Τουρκίας;»
Να φανεί δηλαδή ο Ήλιος το πρωί. Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.

************

Με το «φαινόμενο» του Σενέρ Λεβέντ δεν θα ασχοληθώ πολύ, δεν χρειάζεται.


Δείτε τον τρόπο που αντιμετώπισε τον Νιαζί, κλείστε τα μάτια και αφήστε τον λόγο του να σας φανερώσει την πραγματική του φύση.
«Όλοι οι άλλοι είναι ψεύτικοι προφήτες / γκουρού, εγώ είμαι ο μόνος πραγματικός». Εμένα πάντως αυτή ακριβώς την αίσθηση μου δίνει, του ατόμου που προσπαθεί να πείσει πως μόνο αυτός κατέχει την μία και μοναδική αλήθεια. Καθόλου παράξενη εξέλιξη με βάση την έως τώρα πορεία του αλλά και με βάση τους διάφορους που άκουσα πως συνδράμουν στην προσπάθειά του, «ειδικούς» στο να δημιουργούν Μεσσίες και να καλλιεργούν ανάλογη υστερία. Μπλιαχ!

************

Μιας και αναφέραμε Μεσσίες, είναι και η περίπτωση του παλιού μπλόγκερ και δικηγόρου Μιχάλη Παρασκευά που κατεβαίνει ως ανεξάρτητος υποψήφιος. 


Για όσους δεν τον γνωρίζετε, μπορείτε να βρείτε σύνδεσμο για το Ιστολόγιο του στο δεξιό περιθώριο… εκεί που γράφει «ΑΛΛΩΝ ΒΑΡΕΜΕΝΩΝ Η ΙΣΤΟΚΑΤΑΝΥΞΗ» και υπό το όνομα OSR.

Εντάξει, πολλές φορές φάνηκε «ξινός» και κυκλοφορούσε με το τουπέ σε στυλ: «Εγώ είμαι ο μοναδικός επαναστάτης, εσείς οι υπόλοιποι είσαστε ιμιτασιόν». Υπολογίζω πως τούτο θα του κοστίσει τη Κυριακή αλλά έτσι είναι η ζωή, σχεδόν πάντοτε η γνώση έπεται της συνήθειας. 
 
Στα θετικά, έχει δραστηριοποιηθεί σε θέματα των φυλακισμένων και των μεταναστών… δεν ξέρω όμως αν εκείνα τα περάσματά του από τα κανάλια –με τις όποιες αφορμές –θα του έχουν κάνει καλό ή ζημιά.Για κάποιους από εσάς μπορεί να είναι μια λύση ο Παρασκευάς, εγώ πάλι πιστεύω πως όσοι δεν θα χαριστούμε του ΑΚΕΛ μέσω Νιαζί και δεν θέλουμε να πάμε προς Αποχή / Λευκό / Άκυρο –ΑΝ είχαμε χιούμορ –θα έπρεπε να στέλλαμε τον OSR στας Ευρώπας χωρίς δεύτερη σκέψη. Βλέπετε, κάποτε η τιμωρία του Ανθρώπου είναι το να του συμβεί εκείνο ακριβώς που ονειρεύεται.
Ζήτω ο Υπαρκτός Σουρεαλισμός!
Ουγκ!

************

Υπάρχει πάντα και η Ποίηση.
Θα πείτε, «μα θα καταγραφεί στα Άκυρα, δεν θα μετρήσει καν».
Ναι αλλά… κάποιος καημένος θα αναγκαστεί να σας διαβάσει, λίγο το ‘χετε αυτό;



Υπάρχουν δε και τα 7 –μέχρι τώρα –θύματα του εγκλήματος που τάχα μας «συγκλόνισε» τον τελευταίο καιρό.
Λέω «εγκλήματος» και όχι «εγκλημάτων» διότι δεν αναφέρομαι στις πράξεις του φερόμενου ως δράστη, αναφέρομαι στην συλλογική μας ευθύνη –ως κοινωνίας, ως πολιτείας. Διότι μπορεί η «πατριωτική δεξιά» να είναι αυτή που διαχρονικά καλλιεργεί την ξενοφοβία και τον ρατσισμό αλλά για να φυτρώσουν αυτά θέλουν «πρόσφορο έδαφος». Να το πώς όσο πιο απλά γίνεται. Ώσπου γίνεται η δουλειά μας και το κέφι μας… ννννά κι αν υπάρχει κάθε είδους εκμετάλλευση, νννά και αν υπάρχει δυστυχία, νννννάααα κι αν υπάρχουν παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.



Είχα γράψει κάτι το 2009, με αφορμή κάποια «επεισόδια» στην περιοχή της Φανερωμένης. Βαριέμαι να βάλω εντοιχισμένο σύνδεσμο εδώ, σύνδεσμο για την όλη ανάρτηση βρίσκετε στο δεξιό περιθώριο, στα «B-sides» με τίτλο «Γριά Ελευθερία».
«Να πονάμε με την δυστυχία
των συνανθρώπων μας
αλλά
να σπρώχνει άλλος τη Γριά.»



Αν λοιπόν δεν σας πειράζει που η ψήφος σας δεν θα «πιάσει τόπο», μπορείτε να αναγράψετε επί του ψηφοδελτίου τα ονόματα των θυμάτων. Δεν περιμένω πως αυτό θα κάνει να ιδρώσει το αυτί κανενός. Μάλλον κάτι σαν μικρή προσευχή σε άγνωστο, ανύπαρκτο θεό μου κάνει.

Απολογούμαι εκ των προτέρων για τυχόν λάθη στα ονόματα, τα αντέγραψα από τα ΜΜΕ.

Marry (Rose).

Sierra.

Arian.

Maricar.

Livia Florentina.

Elena Natalia.

Still Unkown?

?

Requiem for a Rose, λοιπόν.
Ας μην αναπαυτεί ποτέ η «ψυχή» μας.

__₰__