OOPS !

Χαρές και πανηγύρια –για διαφορετικούς λόγους –κατόπιν της Ρωσικής πρότασης για τα χημικά της Συρίας. Άλλος γιατί θεωρεί ότι αποτράπηκε ένας πόλεμος, άλλος γιατί τρέφει αισθήματα φιλικά προς τον Ασσάντ ή εχθρικά προς τους Αμερικάνσκι. Κοίτα να δεις όμως τι σκέψεις μπορεί να σε χτυπήσουν κατακούτελα στις 4 το πρωί κάποιας Κυριακής προς Δευτέρα.

 

Το άνωθεν σχέδιο… δεν μπορεί μετά να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία από τους Αμερικάνσκι σε σχέση με το Ιράν και τις πυρηνικές του φιλοδοξίες; Διότι αν αποδέχεσαι τα χημικά όπλα ως παράγοντα αποσταθεροποίησης για την περιοχή και συναινείς στην απομάκρυνση / καταστροφή, τους… ε, τότε τι θα πεις για τα πυρηνικά; Το δε Ιράν δεν φαντάζει το ίδιο έτοιμο για υποχωρήσεις.

Οπόταν, προς τι οι πανηγυρισμοί;

Image: “Pinched with Four Aces”, Cassius Marcellus Coolidge. 

Για να καταλάβουμε ορισμένα πράγματα για το Αμέρικα πρέπει να έχουμε υπόψη μας την Χριστιανική της Δεξιά στις ακραίες της μορφές.

[ Δες βίντεο • ΕΔΩ, επί εποχής Reagan νομίζω, αρχίστε από 37:00, φράση στο 37:15 ]

Paul Krassner:

«…and these people, these people, ahm, uhh... it’s why, there could almost be an organization, “anti-Semites For Israel” because they are anti-Semitic but they’re pro-Israel… because they want all the Jews to be there when Armageddon strikes in the form of a Nuclear Holocaust..»

Δείτε επίσης: • College Republicans

Τώρα… φανταστείτε αυτού του είδους των «Αναγεννημένων» να γίνονται εν αγνοία τους υποχείρια ή... συνειδητά να επηρεάζονται από τον (άθεο) «αντικειμενισμό» (εγώ θα τον έλεγα Ατομικιστικό Φασισμό ή ακραίο Κοινωνικό Δαρβινισμό) της Ayn Rand και τον παιδαριώδη ενθουσιασμό αυτής της κοσμοθεωρίας, τύπου «είμαστε μικροί Θεοί». (Νομίζω εύκολα μπορούμε να συμπεράνουμε ποια από τις 2 ομάδες είναι η πιο ευκολόπιστη). Προσθέστε σε αυτό μια εντελώς στρεβλή ανάγνωση του Θετικισμού.

Φανταστείτε λοιπόν την «αφρόκρεμα» των ισχυρών της Αμερικής στα πανεπιστήμια, κάπου μεταξύ 60-80… να προσπαθεί να καταστρώσει ένα σχέδιο για επιβολή των δικών της «δικαίων»… μαζί με την ανάγκη συμβιβασμού ή διαχείρισης των όποιων διαφορών μεταξύ των δύο προαναφερθέντων «φραξιών». Μέχρι που νομίζετε ότι μπορεί να φτάσει μια τέτοια σκέψη;

Είναι γι’ αυτό που γελώ όποτε ακούω του «αναλυτές» να υποστηρίζουν πως «η Αμερική δεν θέλει να ανέλθουν στην εξουσία οι ακραίοι του Πολιτικού Ισλάμ». Η Αμερική δεν είναι «ένα πράγμα». Μέρος δε των Συνιστωσών της (και γενικότερα του Δυτικού Κόσμου, στον οποίο σήμερα συμπεριλαμβάνετε και η Ρωσία) επιθυμεί ακριβώς αυτά τα στοιχεία να έλθουν στο προσκήνιο διότι κάτι τέτοιο θα βοηθήσει στην επίτευξη δύο βασικών τους στόχων:

   

    1. Να πειστεί η κοινή γνώμη σε Αμερική και Ευρώπη για την ανάγκη ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΥ χτυπήματος κατά του Ισλάμ στην Μέση Ανατολή.

    2. Να πειστούν για το ίδιο όλες οι συνιστώσες της Ρωσικής Κυβέρνησης.

Για το δεύτερο βέβαια θα βοηθούσε και κανένα σοβαρό μπουμ στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες με Ισλαμικό πληθυσμό.