Unnatural Gas Prompts Festive Anxiety. [1981]

Discarded remnants of a celebration,

there goes the Nation,

there goes the Nation.

Πιάννει με τηλέφωνο η «Κυβέρνηση» τζιαι ξέρω ήδη το γιατί. Τούτη η μέρα του Δεκέμβρη εν’ ηλιόλουστη. Πριχού μιλήσει είμαι 1000% σίουρος πως θα θέλει να πάμε για καφέ «ώσπου έσhει ήλιον».

Κανονικά… το σημαντικό θα έπρεπε να ένει η συνάντηση θκυό πλασμάτων, η επιθυμία τους να ‘ν’ μαζί –αν υπάρχει –τζιαι όι ο τόπος.

Αλλά … εν’ να σπάσει η κολόκα μου με τούτην την εμμονή (της) με τον ήλιον. Παντές τζιαι ζούμεν στον Αρκτικό Κύκλο ρε κουμπάρε! Ή σε κανέναν απόμερο χωρκό στα βόρεια της Σουηδίας. Εν Κύπρος ρε γαμώτο… έλα να μου πεις ότι θέλεις «να προλάβεις τον Ήλιον» στις 15 του Αούστου, η ώρα θκυό τζιαι μισή μετά μεσημβρίας… τζιαι θα σε ψηφίσω εσένα για Πρόεδρο των απανταχού Ελλήνων.

Φακκά μου επίσης το πώς μας επείσαν ότι εν’ αναγκαίο να «πάμε κάπου», σε κάποιο που τα μαγαζιά τους. Έλεος, άδρωπε μου! Κατέβα που τον τέταρτο με ένα κουππίν καφέ, σασ’ μου τζι’ εμέναν έναν… τζιαι καρτέρα με τζιαμέ στο πεζοδρόμιο, δίπλα στους πράσινους καλάθους. Να ρουφούμε καφέ τζιαι να λιαζούμαστεν στο όρθιο σαν ευρωπαίοι πιγκουίνοι της διασποράς…

***

Επρήξαν με διάφοροι φίλοι να πάμε στο «τάδε» μαγαζί. Παίζει ο ένας ή ο άλλος DJ –παλιοί γνωστοί και μάλλον συμπαθείς –τζιαι μάχουνται μου: «ξεκόλλα που τζείνο το κωλομάγαζο που πάεις που τον τζιαιρό του Σπύρου του Κυπριανού».

Ε, έσhει που τότες που προσπαθώ να σας εξηγήσω μα ‘εν με καταλάβετε. Ένα μπαρ… εγώ θέλω το να ‘ν’ φιλόξενο τζιαι για τους κκεφάτους τζιαι για τους άκκεφους. Όι να ψυχαναγκάζει τον κόσμο σε μια στημένην χαρά… μπας τζιαι πουλήσουν καμιάν μπίρα παραπάνω. Ειδικά τωρά που «εν’ γιορτές». Τα κολπάκια τύπου «τζερνούμε αβέρτα τες κορούδες ποτάκια τζιαι αππώννουμεν τες» … για να έχει ο κάθε αρσενικός που μπαίνει μέσα την εντύπωση ότι μόλις επιβιβάστηκε στο Πλοίο με τις Τρελλές… εμέναν δεν μου κάμνει εντύπωση πλέον.

Δεν είναι μόνο θέμα ηλικίας … τζιαι ας έρεξα τα δεύτερα –άντα.

Νομίζω άρκεψα να ξαναγίνουμαι ο παλιός καλός μισάνθρωπος που ποτέ δεν έπαψα να είμαι.

Εν ‘ μπορώ ρε άδρωπε μου να θωρώ πλάσματα στα 30+ … που –όχι πολύ πιο πριν –ανακαλύψαν τες χημείες τους (εσωτερικές τζιαι εξωτερικές) …να καμώνονται πως εν’ ακόμα 23χρονοι φοιτητές τζιαι πως η πιο μεγάλη αμαρτία στο κόσμο ένει να μεν αππηάς ίσhια πάνω σε κάθε κομμάτι που σου παίζει ο Ηχοβόλος του μαγαζιού.

Τζιαι δώστου φιλοσοφικές συζητήσεις του κερατά, συζητήσεις κωφάλαλων δηλαδή που ξέρουν μόνο να αναμεταδίδουν ξένων δονήσεις, παντές τζιαι είμαι ακόμα στη Νιού της δεκαετίας του 90… με τον Τυπά να αναλύει 3 ½ ώρες τον Φουκώ τζιαι την Γκόμενα να τον θωρεί με το ζαλισμένο ύφος μιας ερωτευμένης αγελάδας –προσπαθώντας να εκφέρει τζιαι άποψη –ενώ τζείνο που πραγματικά θέλουν να κάμουν είναι να φκάλουν τα μμάθκια τους.

Βρεθείτε ρε το πρωί… ναι ρε… χωρίς αλκοολούχα ροή στο κυκλοφοριακό σας… τζιαμέ δίπλα που τους καλάθους… Αννοίξετέ τους τζιόλας… τζιαι αν βρείτε κάτι ενδιαφέρον μέσα τους… ή μέσα σας… τζιαι αντέξετε ο ένας τον άλλον ένα κάρτο της ώρας… ε… καλούς απογόνους πουλλούθκια μου.

***

Κατεβαίνω που το σπίτι της Κυβέρνησης… να πετάξω τα σκουπίθκια. Αννοίω τον κάλαθο… τζιαι τι θωρώ μέσα; Τρεις φούσκες εορταστικές… που με την δόνηση της κίνησης μου εκάμναν τραμπολίνο πανω σε κάτι μαυροσάκκουλλα χρώματος μπλε. Τα σακκούλια. Τζείνες κότσhινοβιολέττίν.

Κύριε των Φυσικών Αερίων! Είδαμεν το τζιαι τούτο στη Νήσο των Α(γ)ρίων…

Ιντα’μ’που θκιάολον συμβάινει μεσ’ την κολόκα των συμπατριωτών μου … ‘εν μπορώ να καταλάβω.

Άμπα τζιαι εκατούρησε πάνω στες φούσκες ο σhύλλος τζιαι γι’ αυτόν επετάξαν τες;

Μα μπορεί να φτάσει πουπάνω τους ο κοντοπίθαρος ο Μαξ;

Οξά εβάλαν του τζιαι τζείνου φούσκες πασ’ τη ράσhη τζιαι ίπταται μεσ’ το σπίτι –τζιαι τζείνος σαν μέρος του εορταστικού ντεκόρ; Αν εν’ έτσι.. πρέπει να τους τες εκατούρησεν για εκδίκηση… τζιαι καλά τους έκαμεν!

Δεν αντέχω όμως στη σκέψη τούτης της πρόωρης αχρηστίας… ας εν’ τζιαι για πλαστικές πετσhιές –πιθανόν κατουρημένες. Θέλετε εορταστικό διάκοσμο ρε καραγκιόζηδες;   
Ε, θα τον έσhετε !

Α… τζιαι ευτυχισμένο το 1981 ρε!