Doors of Apogee

• Απόγειος
άνεμος
σκόρπιο το φεγγάρι
Των ποιητών αργία.
Μα θα γεμίσει

πάλι

το ποτήρι άδειασα.

Μασ'του-ΡΕΞ

Μήπως σας κουράζει το αγαπημένο σας κατοικίδιο;

Ψάχνετε τρόπους για να ελέγξετε την υπερκινητικότητα του;

Έχουμε την καλύτερη λύση για το πρόβλημα σας…

Μασ'του-ΡΕΞ !

Για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο !

Στο σπίτι, στην εξοχή, όπου κι’ αν πάτε…

Το κατοικίδιο σας θα ξυπνάει μόνο

όταν δοκιμάζετε
να του πάρετε
το Μασ'του-ΡΕΞ.

Must-do-REX !
Εγγυημένη Ακινησία...

"Μάσα του Ρεξ, Μάσα του..."

(Εξαιρετικά αφιερωμένο
1) στον Μπρούνο,
το μοντέλο μας και στον «ιδιοκτήτη» του,
τον Θλιμμένο Μπούφο…
2) σε όσους με ρωτούν γιατί μισώ τα 80’ς…
Το «soundtrack» για τη σημερινή ανάρτηση
είναι το γουφ-γουφ… τραγούδι
«Ruff Mix» από τους Wonderdog
και ευθύνη για το ότι έπρεπε να το ακούμε σε όλες τις τουριστικοδισκοθήκες της εποχής φέρει
ο Simon Cowell
–ψάξτε στο google, βαριέμαι να βάλω σύνδεσμο –
που αργότερα
είχε το θράσος να κρίνει το ταλέντο άλλων
σε διάφορους διαγωνισμούς ταλέντου ηλιθιότητας και «reality» τηλεπαιχνίδια…
Όσοι γουστάρετε, κατεβάστε το απ’ το podcast σύντομα γιατί δεν το βλέπω να μένει για καιρό.
Τους στίχους μπορείτε να τους βρείτε μόνοι σας.)

ΑΡΓΙΑ

Πληροφορούμε τους πολυπληθείς αναγνώστες μας ότι το Ιστολόγιο ετούτο πρόκειται –τις επόμενες λίγες μέρες –να είναι παραδομένο εις άκρατην οκνηρίαν. Μετακινήσεις θα γίνονται ΜΟΝΟΝ δια σκοπούς οινοποσίας.

ΚΛΕΙΣΤΟ

ΛΟΓΩ ΚΕΡΔΩΝ

Μακαρένιν

ΚΥΠΡΟΣ-ΡΩΣΙΑ

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Ένω δώρο για ετούτα τα • παιδιά.

Επίσης, αφιερωμένο σε όσους με ευκολία προσπέρασαν τη σχετική • είδηση.

Και τώρα το μέγα δίλημμα... Αξίζει να χαλάσω τη ροή στο podcast μου για να προσθέσω το ορίτζιναλ "Macarena" μαζί με την εκδοχή από Alvin & the Chipmunks, όλα μιξαρισμένα με την περίφημη "...γνώριμη είναι η φωνή που ακούς..." ομιλία του "Κάστρο της Μεσογείου";

LuNation

Τα μυαλά έπαψαν από καιρού να δείχνουν το φεγγάρι, κατάλαβαν πως κοιτάμε το δάκτυλο. Συγκεκριμένα το κοιτάμε την ώρα που φυλλομετρά δέσμες χαρτονομισμάτων. Οι περισσότεροι τις μετράμε να φεύγουν … σαν τα χρόνια μας. Έξι σήμερα. Μέχρι τις 20 … μετράς δεκατέσσερις για να πιάσεις ακόμα ένα εφτά. Σήμερα βρήκε να βγει βόλτα το φεγγάρι… μα εσύ το έχεις από χτες έγκλειστο σε σκοτεινή θαλάμη. Κοίτα ρε σύμπτωση, 147 μέρες απομένουν λέει για το τέλος ενός κανονικού χρόνου. Κοιτάς την ημερομηνία στην άκρη της εφημερίδας. Θυμάσαι βρε ταλαίπωρε που ξύπνησες ιδρωμένος μια νύχτα και σε έπιασε η αγωνία γιατί δεν θυμόσουνα τι χρονιά ήταν; Πάλι την εφημερίδα κοίταξες. Α! • Χιροσίμα! Σήμερα δεν είναι; Έγραψες –εμμέσως –πέρσι γι’ αυτήν, τι να λες τα ίδια πάλι. Άκρα του τάφου σιωπή. Όχι άλλες Χιροσίμα…

Ένα φεγγάρι • γυροφέρνει τις γειτονιές, κάνει να θέλω να πνίξω την αγάπη μου για να μπορώ να ζήσω ελεύθερο σκυλί … κάνει να παλιώνουν θάλασσες οξέων και ποτάμια αλκαλικά … έτσι, για να • σεληνιάζει τον Παστέρ μέσα απ’ τον τάφο του … κάνει γραφιάδες • αλλόκοτα να συλλογίζονται .… κάνει τους μεταμεσονύκτιους εκφωνητές μακρόσυρτα να προ(σ)φέρουν τα τραγούδια τους και τον σχιζοφρενή ακροατή να περιστρέφει αδιάκοπα το ρυθμιστή σαν φεγγάρι που έχει χάσει τον μπούσουλα … έκανε και την Είθα να • πλανευτεί με ντόπιου ξυλουργού το όργανο. ..............................Έλα, γεια μας…............... .......... .............................•............................ Προσευχή Όξινη: Αχ, Luna Loca… κι’ αν δεν σηκώσεις τα ύδατα να μας πνίξεις όλους, να ησυχάσουμε… κάνε τουλάχιστον αυτή την υγρασία να ντυθεί βροχή ασταμάτητη, μπας και πλυθούν λιγάκι τα μυαλά και μάθουν πάλι να στρέφουν τα μάτια σε ‘σένα.