Friday, August 20, 2010
Thursday, August 12, 2010
Mountain High
Αφού το βουνό δεν πάει στην τρέλλλα,
θα πάει η τρέλλλλα στα βουνά.
Φωτεινοί τηλεοπτικοί αστέρες σε επανάληψη…
…πάω να πιάσω διάττοντες σε σκοτεινή θαλάμη.
«…Call me the breeze
I keep blowin' down the road…»
θα πάει η τρέλλλλα στα βουνά.
Φωτεινοί τηλεοπτικοί αστέρες σε επανάληψη…
…πάω να πιάσω διάττοντες σε σκοτεινή θαλάμη.
«…Call me the breeze
I keep blowin' down the road…»
Labels: ΞΕΝΙΤΕΊΑ
Monday, August 09, 2010
Gone Fishing
Όσοι κατακεραυνώνουν –κυρίως –τους νέους
για απαξίωση της πολιτικής,
για καταρράκωση των ηθών, κ.λπ., κ.λπ...
Ας κοιτάξουν τα αποτελέσματα των πράξεων τους…
διότι δική τους είναι η πολιτική
και δικό τους ακόμη και το αποτέλεσμα της απαξίωσης.
Ας μην μιλούν για πατριωτικό καθήκον
και συμμετοχή στα κοινά …
πέθαναν νομίζω κάπου στο Nagasaki.
για απαξίωση της πολιτικής,
για καταρράκωση των ηθών, κ.λπ., κ.λπ...
Ας κοιτάξουν τα αποτελέσματα των πράξεων τους…
διότι δική τους είναι η πολιτική
και δικό τους ακόμη και το αποτέλεσμα της απαξίωσης.
Ας μην μιλούν για πατριωτικό καθήκον
και συμμετοχή στα κοινά …
πέθαναν νομίζω κάπου στο Nagasaki.
Πάω για ψάρεμα…
Υ.Γ. Επειδή πέθανε το GCast / GarageBand δεν μπορώ να σας παίξω πάλι τη μίξη με Suzane Vega, Πανούση, Burroughs, King Crimson & Fela Kuti … που ανέβασα τότε αν και νομίζω θα βρω ευκαιρία να ανεβάσω πολλά από τα κομμάτια που είχα στο παλιό ποντκαστ.
Προς το παρών… The Waterboys.
Υ.Γ. Επειδή πέθανε το GCast / GarageBand δεν μπορώ να σας παίξω πάλι τη μίξη με Suzane Vega, Πανούση, Burroughs, King Crimson & Fela Kuti … που ανέβασα τότε αν και νομίζω θα βρω ευκαιρία να ανεβάσω πολλά από τα κομμάτια που είχα στο παλιό ποντκαστ.
Προς το παρών… The Waterboys.
Thursday, August 05, 2010
Πτώσεις.
Είχες τη ζωή σου ταγμένη σε ιδανικά.
Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια.
Έβαλες στο κινηματοθέατρο βόμβα για τον Άγγλο Κυβερνήτη, κουβαλούσες τον Αρχηγό στις πλάτες σου από το 55 ως και το 67 ακόμα. Ολιγαρκής και περήφανος, δύστροπος ναι… αλλά ουδέποτε ανέντιμος… τη δουλειά και τη σύνταξη σου τα κέρδισες με το σπαθί σου. Άιντε το πολύ… να σου βόλεψαν το ένα παιδί με μια θεσούλα.
Τώρα που είναι εκείνοι όλοι οι συναγωνιστές; Αυτοί που στις επετείους βγάζουν πύρινους λόγους και μιλάνε για ένδοξους αγώνες. Αυτοί που θυμούνται τους πεθαμένους και όσους από τους ζωντανούς κρίνουν πως ακόμα ΤΟΥΣ είναι χρήσιμοι. Αυτοί που άρπαξαν σαν λάφυρα οφίκια και εξυπηρετήσεις.
Αργοπεθαίνεις στο κρεβάτι, σε συνθήκες που ούτε για τους «κόκκινους» εχθρούς σου δεν θα ευχόσουνα ο ίδιος, η πιστή σου σύντροφος να προσπαθεί με όποιους τρόπους μπορεί να τα βγάλει πέρα… και η Πολιτεία που τάχατες σε τιμά… βροντερά απούσα.
Σήμερα σε κουβάλησε –για δυο τρία πόδια μόνο –ο γιός του «κόκκινου» γείτονα, έτρεμε η καρδιά του μην έπαθες καμιά ζημιά από το πέσιμο, μην σου έσπαζε κανένα κόκκαλο κατά την μετακίνηση.
Αν μπορούσε να μιλήσεις –είμαι σίγουρος –θα επέμενες ακόμη για τα ιδανικά σου, για την αξία των διαφόρων «αρχηγών», για την πίστη στην Πατρίδα.
Εγώ σε βλέπω και μόνο ένα πράγμα μπορώ να σκεφτώ…
Πως άδικα χαραμίστηκες για τους Ξεφτίλες…
Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια.
Έβαλες στο κινηματοθέατρο βόμβα για τον Άγγλο Κυβερνήτη, κουβαλούσες τον Αρχηγό στις πλάτες σου από το 55 ως και το 67 ακόμα. Ολιγαρκής και περήφανος, δύστροπος ναι… αλλά ουδέποτε ανέντιμος… τη δουλειά και τη σύνταξη σου τα κέρδισες με το σπαθί σου. Άιντε το πολύ… να σου βόλεψαν το ένα παιδί με μια θεσούλα.
Τώρα που είναι εκείνοι όλοι οι συναγωνιστές; Αυτοί που στις επετείους βγάζουν πύρινους λόγους και μιλάνε για ένδοξους αγώνες. Αυτοί που θυμούνται τους πεθαμένους και όσους από τους ζωντανούς κρίνουν πως ακόμα ΤΟΥΣ είναι χρήσιμοι. Αυτοί που άρπαξαν σαν λάφυρα οφίκια και εξυπηρετήσεις.
Αργοπεθαίνεις στο κρεβάτι, σε συνθήκες που ούτε για τους «κόκκινους» εχθρούς σου δεν θα ευχόσουνα ο ίδιος, η πιστή σου σύντροφος να προσπαθεί με όποιους τρόπους μπορεί να τα βγάλει πέρα… και η Πολιτεία που τάχατες σε τιμά… βροντερά απούσα.
Σήμερα σε κουβάλησε –για δυο τρία πόδια μόνο –ο γιός του «κόκκινου» γείτονα, έτρεμε η καρδιά του μην έπαθες καμιά ζημιά από το πέσιμο, μην σου έσπαζε κανένα κόκκαλο κατά την μετακίνηση.
Αν μπορούσε να μιλήσεις –είμαι σίγουρος –θα επέμενες ακόμη για τα ιδανικά σου, για την αξία των διαφόρων «αρχηγών», για την πίστη στην Πατρίδα.
Εγώ σε βλέπω και μόνο ένα πράγμα μπορώ να σκεφτώ…
Πως άδικα χαραμίστηκες για τους Ξεφτίλες…
"The Lord is my shepherd,
I shall not want.
He makes me down to lie,
Through pastures green,
He leadeth me the silent waters by.
With bright knives,
He releaseth my soul.
He maketh me to hang on hooks in high places.
He converteth me to lamb cutlets.
For lo! He hath great power and great hunger.
When cometh the day we lowly ones,
Through quiet reflection and great dedication,
Master the art of karate,
Lo! we shall rise up
And then we'll make the bugger's eyes water."
Labels: ΑΠ - ΕΥΘΎΝΟΜΑΙ, ΠΟΛΙΤΕΊΑ