Κάτσε να δούμε αν καλά κατάλαβα.
Για να αποκτήσουν στέγη οι ηλίθιοι
–τον καιρό
που οι αγελάδες ήταν χρυσές
και οι κότες παχιές –
έπρεπε να δανείζονται
ακόμη και 350,000 ευρώπουλα,
ενώ τότε οι μισθοί ήταν «ψηλοί»,
τα πτυχία μας τα κάναμε
έργα τέχνης που διακοσμούσαν
τοίχους (i) δανεικούς …
και η μπίζνα έρρεε άφθονη
απ’ τις τσέπες και του τελευταίου αδαή.
Έτσι;
Αυτοί δε που ενεθάρρυναν
τέτοιες συμπεριφορές τότε,
τώρα λένε πως έγνοια τους
είναι να σε προστατεύσουν
από το να πρέπει …
όσα πλήρωσες την εποχή
της εθελοντικής χαζομάρας …
να τα πληρώσεις ακόμα μια φορά
–τουλάχιστον!
Το ίδιο χειμωνιάτικο παντελόνι
δέκα χρόνια τώρα,
ούτε να σας κλάσω δεν θέλω
γιατί μπορεί να μου τρυ πήσει.
Hole in the W ater.
“…Let me hear you scream like you want it!
Let me hear you yell like you mean it!
If you're gonna go down:
Go loud!
Go strong!
Go proud!
Go on!
Go hard or go home… ”
Labels: ΑΠ - ΕΥΘΎΝΟΜΑΙ , ΠΟΛΙΤΕΊΑ