@ACERAS ANTHROPOPHORUM

Ως απάντηση στο σχόλιο σου:

(Link).

Σε συντομότερη μορφή, μαζί με άλλα κείμενα πολιτικού περιεχομένου θα το βρείτε

ΕΔΩ, στον πολιτικό μας καφενέ.

@Πολίτης Πήττας: στην προαναφερθείσα συλλογή κειμένων μου –στον καφενέ μας –υπάρχει και κείμενο σχετικό με τα όσα συζητήσαμε στο CROSSROADS… με τίτλο «η Κύπρος είναι Ελληνική»)


Τι άλλαξε Ανθρωποφόρον μου;

Έχουμε προεδρικό σύστημα, επομένως… άμα βγει ο πρόεδρος και μετά… πράττει όπως θέλει, είναι παντοκράτορας.

Για όνομα του … τΑΣΣΟΥ!!! Αν ήταν έτσι τα πράγματα… τότε στο δημοψήφισμα το κάλεσμα Του θα λάμβανε 99.9% και όχι 76.

Το μοίρασμα υπουργείων σε κόμματα που την ύστατη στιγμή έσπευσαν να υποστηρίξουν τον Α ή Β υποψήφιο έχει τη σημασία του … αλλά πάλιν δεν βρίσκεται εκεί η ουσία του συστήματος. Ούτε βέβαια και οι θριαμβολογίες των διάφορων «ρυθμιστών» δεν είναι το πρόβλημα, είναι μάλλον το σύμπτωμα.

Σε παλιότερη ανάρτηση μου (της 28ης Οκτωβρίου 2007,

Link) είπα «…Και να που τώρα θα δρέψετε τους καρπούς των πράξεων και των παραλήψεων σας, εσάς προσωπικά αλλά και των παρατάξεων σας. Το πρόβλημα για σας ΔΕΝ είναι το αν θα παραμείνει ο τΑΣΣΟΣ στην εξουσία. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για σας τώρα είναι πως –και να κερδίσετε –θα παραμείνει η περιρρέουσα και τα παρελκόμενα της, θα παραμείνετε δηλαδή εσείς δέσμιοι της. Επομένως, θα πρέπει οι όποιες προσπάθειες σας για λύση του κυπριακού και για αναβάθμιση της κοινωνίας μας να υπερβούν ένα βουνό από κοπριά, σκατοβουνό δηλαδή, που εσείς αφήσατε να δημιουργηθεί, συντηρώντας τις ιερές αγελάδες της πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικής ιστορίας του τόπου μας…»

Τότε σχολίασες, «…Πέστα τζαι ξαναπέστα. Εφαντάστης τι θα γινεί μετά τες εκλογές αν η αμυδρή ελπίδα που μας διούν εμάς τους ευκολόπιστους αποτύχει; Εάν το καινούριον όχι, το καινούριον σκότωμαν του χρόνου με ξικανναούρισμαν, τον καινούριον διορισμόν ελληνορθόδοξου υπουργού παιδείας θα είναι ένας μή Τάσσος που θα φέρει σε πέρας; Μακάρι να έχεις λάθος. Αυτόν έυχομαι και θα κάμω ότι μπόρω να αποδείξω ότι είναι δυνατόν να έχεις λάθος. Αλλά έχω μιαν προαίσθησην ότι έχεις δίκαιον…».

Τι άλλαξε από τότε Ανθρωποφόρον μου; Επειδή δεν μπήκε Υπουργός παιδί του κατηχητικού; Αυτό άλλαξε; Πάρακάτω; Λένε θα ανοίξουν την Λήδρας. Φτάνει αυτό;

Μήπως δεν μπορεί αυτό ακριβώς να αποβεί ζημιογόνο για την προσπάθεια μας αν εξακολουθούν να λειτουργούν οι ίδιες δυνάμεις που την κρατούσαν τόσο καιρό κλειστή; Πως θα λυθεί το Κυπριακό και πως θα επιτευχθεί η αναβάθμιση της κοινωνίας μας με τους ίδιους πρωταγωνιστές;

Για να βγει στην προεδρία ο Δημήτρης, απέφυγε να μιλήσει αλλά και να πράξει ενάντια στις μεθόδους που οι πιθανοί, νεοφώτιστοι υποστηρικτές του είχαν κάνει ευαγγέλιο (ανάλυση τους δεν νομίζω να χρειάζεσαι να ακούσεις τώρα). Έγινε κάτι τέτοιο και δεν το κατάλαβα; Για να βγει ο Δημήτρης, διέσωσε κομματικές ηγεσίες που θα έπρεπε να χάσουν κάθε επιρροή τους αν είναι να βρεθεί λύση με την οποία θα συμφωνούν και οι ΤΚ. Έγινε κάτι τέτοιο και δεν το κατάλαβα; Εγώ είδα ότι ασπάστηκε –ηλιθιωδέστατα –πάλιν του Κέντρου το Μέτωπο, έκανε το σταυρό του και σταύρωσε την όποια Ελπίδα με την απορριπτική συνεπαρτζιά σε ρόλο Βαραββά. Για να μπορέσει μετά ο Υιός του Πατρός να διεκδικήσει κληρονομιά αδρή.

Αυτά βέβαια δεν τα κατάφερε ολομόναχος. Είχε και τη βοήθεια του ανθυποψήφιου του.

Θέλοντας να βγει ο Γιαννάκης, νεκρανάστησε τον βραχνά που η παράταξη του ήταν έτοιμη να αποβάλει ως κακοχωνεμένο «σουβλάκι με σημαιούδες». Μήπως δεν είναι έτσι που έγιναν τα πράγματα; Θέλοντας να βγει ο Γιαννάκης, ασπάστηκε –ηλιθιωδέστατα –πάλιν την Δεξιάν των Ζηλωτών, έκανε το σταυρό του και σταύρωσε την όποια Ελπίδα με τον αντικομουνιστικό θίασο σε ρόλο Βαραββά. Για να μπορέσει μετά ο Υιός του Πατρός να διεκδικήσει κληρονομιά αδρή.

Την ημέρα του Ασώτου … έγινε το θαύμα. Ωσάν προειλημμένη απόφαση, επιστρέφουν τα λογής-λογής άσωτα και ξανά-μανά η Αγία Τριάς καμώνεται την αθώα περιστερά. Αυτό άλλαξε ψυχή μου;

Για να προωθήσει λύση του Κυπριακού ο -όποιος –«δικός μας» χρειάζεται να πράξει πολλά. Αφορούν νομοθεσίες, νοοτροπίες, τάσεις της κοινής γνώμης. Πρέπει να ψηφιστούν νόμοι (π.χ. που αφορούν την Παιδεία ή το Εμπόριο), πρέπει να εφαρμοστούν πιλοτικά προγράμματα συνύπαρξης (δες εδώ, ΠΥΡΗΝΕΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ), πρέπει να διαμορφωθούν χαρακτήρες και να ενθαρρυνθούν συγκεκριμένες τάσεις μέσα από όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Χρειάζονται για την εφαρμογή τους δηλαδή… πλειοψηφίες κοινοβουλευτικές και πραγματικές. Πούντες; Αφού ο ίδιος φρόντισε να παραμείνουν αυτές οι πλειοψηφίες δέσμιες στα χέρια εκείνων των κομματικών ηγεσιών που σε κάθε του απόπειρα να μιλήσει για κοινά αποδεκτά λύση (αποδεκτή μεταξύ μας και με τους ΤΚ)… ανέμιζαν φλάμπουρο ελληνοπρεπέστατο, βαφτίζοντας κάθε τέτοια σκέψη ως ξενοκίνητη, ξενο-πληρωμένη και υποχθόνια, ζητούσαν από τους Ιούδες να κρεμαστούν στες πλατέες και έψαχναν τα τριάκοντα κάτω από κάθε πέτρα που δεν τους φαινόταν αρκετά πατριωτική.

Πως θα εφαρμόσει τα όσα χρειάζονται να γίνουν ο «δικός μας»; Με τον Ομήρου και τον Κάρογιαν «βοηθούς»; Ή με τους ίδιους να συνεργάζονται πάλιν με την κακούργα Δεξια του ΔΗΣΥ, όποτε αυτοί αποφασίσουν να γίνουν πάλι ρυθμιστές;

Την αισιοδοξία σου να την κρατήσεις Ανθρωποφόρον μου. Μόνο που εσύ ζεις αλλού και … αν τυχόν αυτή η αισιοδοξία αποδειχθεί άκαρπη… είναι εμείς που ζούμε εδώ που θα την φάμεν πόπαστον. Εσύ καλά την έχεις στην Ελβετία. Εμείς;

***

Εμείς είδαμε κα την δεκαετία του 80 το ΑΚΕΛ να υποχωρεί μπρος στα καμώματα του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ. Και όσοι τότε μίλησαν για την ανάγκη να δημιουργηθούν πλειοψηφίες σε συνεργασία με την μετριοπαθή δεξιά και να απομονωθούν οι μισαλλόδοξοι και οι ψευδοπατριώτες… όσοι τότε ψέλλισαν τον κίνδυνο η όποια λύση να καταστεί θνησιγενής με το πέρασμα του χρόνου, με την εδραίωση του εποικισμού και της κατοχής από τη μια και των σχολών του απορριπτισμού / μακροχρόνιου αγώνα από την άλλη… ονομάστηκαν οπορτουνιστές και «εχθροί του Λαού»… και κυνηγήθηκαν μέχρι να βγάλουν τον σκασμό.

Εμείς είδαμε τους διάφορους προοδευτικούς, όπως ο Εν Ιορδάνη Γεώργιος (link), να υποστηρίζουν πως δεν είναι όλος ο κόσμος της ΕΔΕΚ και του ΔΗΚΟ «έτσι όπως οι ηγεσίες τους». Αυτό που δεν είδαμε είναι τους ίδιους να έχουν το θάρρος να παρακούσουν τις ηγεσίες τους ή να τις αλλάξουν. Που ήταν αυτοί να μας προστατεύσουν όταν οι ομόσταβλοι τους ήθελαν να μας κρεμάσουν; Ποια κριτική άσκησαν δημόσια προς τις ηγεσίες τους για την περιρρέουσα; Ποιόν ηγέτη τους έπεισαν να αλλάξει στάση; Ηγέτες που ακόμα και με το ένα πόδι στον τάφο… καταφέρνουν να πνίγεται η όποια «προοδευτικότητα». Στα ΜΜΕ, στους καφενέδες, στη δημόσια υπηρεσία, στη βουλή… ζει ακόμη και βασιλεύει ο Μεγαλέξανδρος της Φακής, οι ηγεσίες δηλαδή που μας ταΐσανε περιρρέουσα και λάχανα σπουδαία. Τι άλλαξε ψυχή μου;

Και ο Δημήτρης και ο Γιαννάκης, φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Αντί να… αερίσουν μεγαλοπρέπως αυτές τις ηγεσίες… έσπευσαν και οι δύο, επίσημα ή ανεπίσημα, να τους πετάξουν το σωσίβιο του ρυθμιστή, διασώζοντας μια σχολή πολιτικής σκέψης που θα έπρεπε να την αφήναμε ναυαγό σε παρανοϊκό, τηλεοπτικό Survivor με τον Καρεκλά –με σάνταλα και βερμούδα –για παρουσιαστή.

Άμα οι προσπάθειες να αλλάξει η νοοτροπία δεν ξεκινούν με πολιτικές πράξεις… και μάλιστα «την ώρα που κρούζει το σίδερο».. πως περιμένεις να πετύχουν; Θα μείνουν εκείνοι αφέντες του μεριδίου κοινής γνώμης που τους αναλογεί αλλά ο «δικός» μας θα τους «γελάσει»; Μα τούτο ακριβώς προσπάθησε και ο Κληρίδης, αφήνοντας τόσα χρόνια την παράταξη του και το κέντρο έρμαια των μισαλλόδοξων, των εμπόρων πατριωτισμού, των διασπορέων φόβου και παράνοιας … ευελπιστώντας ο Καραβοκύρης πως οι μούτσοι δεν θα χαμπάριζαν τη Μεγάλη Στροφή.

Για να αλλάξουμε τον κόσμο Ανθρωποφόρε μου, για να αλλάξουμε τα μυαλά της μάζας (τα ίδια τα δικά μας δηλαδή)… πρέπει να διαφοροποιήσουμε γνωσιακά σχήματα που ριζώθηκαν στις κούτρες μας απ’ τον καιρό που ήμασταν «αρνάκια άσπρα και παχυά, της μάνας τους καμάρι». Με τους ίδιους τσοπάνους να ορίζουν χώρους βοσκής δεν γίνεται.

Αυτό τον κίνδυνο είχα επισημάνει πριν τις εκλογές. Τότε καταλάβαινες. Τον ίδιο κίνδυνο προσπαθούσα να ξορκίσω στην μεταγενέστερη, «αμαρτωλή» ανάρτηση μου … για την οποία είπες «…τωρά δηλώνω εντελώς ανίκανος να σε παρακολουθήσω…»

Τι άλλαξε μάτια μου; Βγήκε ο «δικός μας»;