Ντίπι-ντίπι-ντίπι ντάι

Ντιπ για Ντιπ

Dubai... ……… Dubai...

ΥΓ: @Πολίτης Πήττας. Την επόμενη φορά που θα με προλάβεις για όποιο θέμα θα κάνω κατάληψη του στούντιο όταν κάνεις πρόγραμμα και θα σε αναγκάσω να παίζεις συνεχώς • αυτό.

Ο Καθρέφτης μας. Καλημέρα !

Η φώτο σκαναρισμένη από την εφημερίδα "Πολίτης".

Μια σύντομη περιγραφή για όσους δεν ζουν στη Νήσο των Αγίων. Πετροπόλεμος και συμπλοκές ξέσπασαν μεταξύ οπαδών δύο –πολιτικά χρωματισμένων –ποδοσφαιρικών σωματείων (ΑΠΟΕΛ και ΟΜΟΝΟΙΑ) στο σημείο όπου ο αυτοκινητόδρομος Λευκωσίας-Λεμεσού γειτνιάζει με το γήπεδο futsal
«Nuevo Campo». Οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ βρίσκονταν σε οχήματα που κατευθύνονταν προς ποδοσφαιρικό αγώνα της ομάδας τους εκτός Λευκωσίας … ενώ οι οπαδοί της Ομόνοιας βρίσκονταν στο γήπεδο futsal για να παρακολουθήσουν αγώνα ποδοσφαιρικού τουρνουά που το σωματείο τους διοργανώνει.

Αποτέλεσμα ήταν ο ελαφρύτερος τραυματισμός διαφόρων «οπαδών» και ενός αστυνομικού αλλά και ο σοβαρότερος τραυματισμός οπαδού του ΑΠΟΕΛ που τώρα χαροπαλεύει διασωληνωμένος σε κάποια εντατική.

Αυτόπτες «μάρτυρες» που πρόσκεινται στην μια ή την άλλη πλευρά ρίχνουν το φταίξιμο στους «αντιπάλους» σε ότι αφορά το ποιος ξεκίνησε τους πετροβολισμούς. Άλλοι δε αναφέρουν ότι δεύτερη επίθεση στον σοβαρά τραυματία έγινε σε παρακείμενο χώρο αφού τον μετέφεραν άλλα άτομα εκεί για να τον παραλάβει ασθενοφόρο. Ελάχιστη σημασία έχει.

Ας δεχτούμε ότι οι οπαδοί της ομάδας στο συγκεκριμένο γήπεδο είχαν στήσει ενέδρα στους διερχομένους οδηγούς της «αντίπαλης παράταξης». Θα θεωρούσα λογικό η πρώτη έγνοια των πετροβολημένων να είναι η ασφάλεια των ιδίων, των συνεπιβατών τους αλλά και των οχημάτων τους. Εφόσον τα εξασφάλιζαν αυτά, με το να απομακρυνθούν και να παρκάρουν μακριά τα οχήματα τους, θα μπορούσαν να συλλέξουν στοιχεία και μαρτυρίες με τη χρήση φωτογραφιών / βιντεογράφησης από τα κινητά τους τηλέφωνα και από μια σχετικά ασφαλή απόσταση. Όταν θα κατέφθαναν τα όργανα της τάξεως, θα μπορούσαν να προσφέρουν ότι υλικό μάζεψαν για να βοηθήσουν στον εντοπισμό των ενόχων. Έτσι;

Από την ιστοσελίδα

APOELNEWS

λαμβάνουμε την εξής εκδοχή για το ττι επακολούθησε:

«…Οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ κατέβηκαν από τα λεωφορεία και ανταπέδωσαν, με αποτέλεσμα τα επεισόδια να επεκταθούν…»

Όσοι γνωρίζουν τη συνήθη –σε Κύπρο και Ελλάδα –πρακτική σε τέτοιες περιπτώσεις δεν χρειάζονται βέβαια καμιά «μαρτυρία τρίτου» από διαδικτύου για να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται. Άλλωστε, οι εικόνες που τα ντόπια ΜΜΕ μας παρουσίασαν (δικές τους ή από «κάμερες ασφαλείας») δείχνουν ξεκάθαρα ότι ακολούθησε σύρραξη… όχι με σκοπό την από πολίτη σύλληψη υπόπτων ή τη συλλογή στοιχείων … αλλά για σκοπούς αυτοδικίας, αντεκδίκησης και… συλλογή «πόντων» για τους πάσης φύσεως νταήδες εκατέρωθεν.

Ακόμη και αν τα πράγματα συνέβησαν αντίστροφα, δλδ. εάν πρώτοι οι οδηγοί-οπαδοί κατέβηκαν στο συγκεκριμένο γήπεδο για να χτυπήσουν... η δικαιολογία της αυτοάμυνας ΔΕΝ αρκεί για να εξηγήσει τις εικόνες που είδαμε. Φροντίζεις για την ασφάλεια γυναικόπαιδων και απομακρύνεσαι ή ταμπουρώνεσαι, δεν κυνηγάς «τον εχθρό για να τον διώξεις από τα πάτρια εδάφη» σε τέτοιες περιπτώσεις.

Η τακτική επιδίωξης της σύγκρουσης που και οι δύο αντιμαχόμενοι επέδειξαν μου θυμίζει την εικόνα που συχνά βλέπουμε σε πορείες-ταραχές στην Ελλάδα. Μιλώ για την εικόνα οργάνων της τάξεως που δέχονται πετροβολισμό και ακολούθως… αρπάζουν πέτρες από το έδαφος και μετά τις πετάνε πίσω στους διαδηλωτές. Για να μην τους λείψουν τα πυρομαχικά άραγε; Για να μην τελειώσει το παιχνίδι;

(Το πιο γελοίο της υπόθεσης στην Ελλάδα είναι που το φταίξιμο για τέτοιες συμπεριφορές το εισπράττει η Αριστερά. Γιατί ρε; Από πού ήρθαν τα παιδιά που πετάνε τις πέτρες και τις μολότοφ ή που αμολάνε «χύτρες ταχύτητος» ή που ραντίζουν όργανα με σφαίρες; Από κανένα στρατόπεδο εκπαιδεύσεως στην Σοβιετική Ένωση ή στην Κούβα; Σε άλλη κοινωνία μεγάλωσαν; Από πού μαθαίνουν συμπεριφορές τύπου «εγώ θα νικήσω, εγώ θα επιβληθώ»; Αστόπαιδα του κερατά δεν γίναμε όλοι μας; Δεν βομβαρδιζόμαστε όλοι καθημερινώς από την αδιάκοπη, δυτικότροπη ναι, καπιταλιστική –πλέον –ναι, προπαγάνδα της Νίκης και της Επιβολής; Ο κάθε Ταραντίνο είναι με σοσιαλιστικές ταινίες που φλομώνει τα μυαλά μας; Οι διαφημίσεις και τα βίντεο-κλιπ που υπερβάλλουν την ανθρώπινη ανάγκη για καταξίωση, είναι τον Μαρξ που μας πλασάρουν;

Αν σε κάτι φταίει η σύγχρονη Αριστερά είναι κυρίως γιατί απέτυχε να παρουσιάσει εναλλακτικά παραδείγματα συμπεριφοράς που να υπερβαίνουν την «αγωνία της Νίκης και της Επιβολής», που έγινε συμμέτοχη στο μηχανισμό παραγωγής «ηρώων», που υιοθέτησε και καλλιέργησε ακόμη μια «• Λύσσα» στο όνομα του αδικημένου λαού … όμοια στα συμπεράσματα της για το τι θεωρείται θεμιτό με αυτά που λίγο αργότερα οι Αμερικάνοι χρησιμοποίησαν ως θεμελιώδη αρχή της εξωτερικής τους πολιτικής: He who is Morally Right will Win. He who will Win will be Morally Right.)

Θα ακολουθήσουν βεβαίως ανακοινώσεις καταδίκης της όποιας βίας, εξαγγελίες για νέα μέτρα, κλπ. Όλοι, μα όλοι θα μας πουν πως «αυτά τα φαινόμενα πρέπει να σταματήσουν».

Αγγούρκα του Ππίγκου !

Η ανάγκη για «επιβολή στον αντίπαλο» και για «πόντους» είναι κάτι που εμείς –οι ίδιοι οι «διαμαρτυρόμενοι» –διδάσκουμε και εκτρέφουμε. Είναι μέρος της ανατολιτικο-δυτικής νοοτροπίας μας. Τους δε πόντους οι αντιμαχόμενοι δεν θα τους εξαργυρώσουν σε κάποια τοπική υπεραγορά αλλά στην μετέπειτα πορεία τους ΜΕΣΑ στην κοινωνία «μας». Έτσι γινόταν τη δεκαετία του 80 που μεγάλωνα, έτσι γίνεται ακόμη. Αυτά τα «πρωτοπαλίκαρα» θα γίνουν οι ίδιοι αστυνομικοί ή αξιωματούχοι των οργανωμένων οπαδών, θα γίνουν σεκιουριτάδες σε νυχτερινά μαγαζιά ή στρατιώτες / καπεταναίοι του οργανωμένου εγκλήματος.

Στο μικρόκοσμο των κύκλων τους, το συνεχές μάζεμα πόντων γίνεται πια αναγκαίο για την όποια ανέλιξη. Είτε μιλάμε για «οργανωμένους οπαδούς», είτε για «σέχτες», είτε για τον υπόκοσμο είτε… δυστυχώς … και όταν αργότερα θα συμμετέχουν στις όποιες κοινωνικές δομές υπάρχουν.

Ουσιαστικά γίνεται ότι συμβαίνει και στις διάφορες συρράξεις εντός ή πέριξ των χώρων νυχτερινής διασκέδασης. Ένας καυγάς, ακόμη και αν άρχισε τυχαία… ουδέποτε τελειώνει χωρίς «κάποιοι» να εισπράξουν κάποιο κέρδος από αυτόν. Μπορεί να είναι «αυτός που θα δείρει πολλούς», μπορεί να είναι η ασφάλεια του μαγαζιού που θα επιβεβαιώσει την επάρκεια της και το ρόλο της σαν «αστυνομία στη θέση της αστυνομίας» αφού καταφέρει να επιβάλει τάξην και ασφάλειαν με την εμφάνιση της και μόνο.

Τα «παλικάρια» όμως απαραιτήτως θα εισπράξουν οφέλη. Μπορεί να υπάρξει –σαν ατύχημα –πάταξη από τον Νόμο, εμείς οι υπόλοιποι όμως θα φροντίσουμε για την ανταμοιβή. Στην παρέα τους, στα γήπεδα, στα μαγαζιά που κυκλοφορούν, ακόμη και στην μετέπειτα επαγγελματική τους πορεία … όπου βρίσκονται γνώστες και φίλοι του θεάματος … θα «έχουν να παίρνουν». «Ο Τάδε εν γερός» ... «εν καταλάβει τίποτε, λαλεί το η ψυχή του» ... «μα ξέρεις πόσους έδερεν τούτος;»…

Τοιούτοι είμαστε,
τούτο μας δείχνει λοιπόν και ο καθρέφτης μας.
Καλημέρα.

Τρίγωνα Τετράγωνα

(Hello Rain)

Μυαλά τριαντάφυλλα
που φτιάχνουν

• τρίγωνα

•τετράγωνα.

Θα βρέχει
άραγε

• τσάι κόκα-κόλα

στα όρη των συνάψεων τους;

Άμορφες κάμπιες
που ξηλώνουν

• σκέψεων

• τα σπέρματα.

Να φταίνε
άραγε

• χυμοί κορμ(ι)ών

στις άκρες των εξάψεων τους;

Οθόνες Σουρ(γ)εάλ.
Προσπερνάμε.

Το μαχαίρι στο κόκαλο,
την ένθερμη υποστήριξη της διαφάνειας,
την αδήριτη ανάγκη για ενότητα και ομοψυχία,

το αίσθημα ασφάλειας του πω-λή-τή,

τη στασιμότητα στην αγορά,

την άνοδο της εγκληματικότητας…
Την κάθοδο της νοημοσύνης.

Παραμένουμε.
Θεατές.

***

Ας κλαίνε στην Αθήνα για την «περίεργη βροχή» μετά τις πυρκαγιές. Άμα δεν προσφέρεται κάτι για οικονομική εκμετάλλευση τότε… τότε δεν κάνει να ανησυχεί το πόπολο. Αντιθέτως, οι διάφοροι προσοδοφόροι υιοί πρέπει να μας ανησυχούν και μάλιστα πολύ. Περισσότερο από την αποδεδειγμένη ανικανότητα των φαρμακοβιομηχανιών να προσφέρουν ασφαλή προϊόντα, περισσότερο από τις αναφορές για αποτρελαμένους-εμβολιασμένους στρατιώτες σε καταιγίδες ερήμων, περισσότερο ακόμη και από την απροθυμία των ίδιων των νοσηλευτών να γευτούν το φάρμακο που –με το ζόρι –θα μας δώσουν.

Νόμοι και μηχανισμοί –ευρωπαϊκοί –ηλικίας μερικών δεκαετιών ή και λιγότερο, που έχουν σχέση με τον έλεγχο των φαρμάκων και όποιων άλλων σκευασμάτων, καλούνται να ελέγξουν εταιρείες με προϊστορία 100 χρόνων και βάλε στο κυνήγι του κέρδους με ασπίδα την «ανωτερότητα» της επιστημονικής—ιατρικής άποψης.

Ο ανθρώπινος νους μπορεί να παράξει από παιχνίδια σκάκι με τρίγωνα τετράγωνα μέχρι ροφήματα που υπόσχονται ευεξία. Πως ελέγχει κάποιος αν κάτι γίνεται για το κοινό καλό ή –μόνο –για το ιδιωτικό συμφέρον;

Λεφτά να υπάρχουν … για να παράγονται «μελέτες» που διαβεβαιώνουν για την ασφάλεια μας... και χρόνος τηλεοπτικός –κατάλληλα διαρρυθμισμένος –για να στρέφεται η σκέψη εκεί που πρέπει. Ο φόβος να παράγει αγορά, καλό. Ο φόβος να μειώνει αγορά, κακό. Ο φόβος να ενισχύει τη δύναμη ειδημόνων και εξουσίας, καλό. Ο φόβος να σπέρνει την αμφιβολία για τους κρατούντες, κακό. Ο φόβος να σε κρατάει σπίτι αλλά καταναλωτή, καλό. Η ανάγκη να ξεπερνάς το φόβο της φύσης, κακό. Πώς να μην προκύπτουν μετά περίεργοι «μηδενιστές» που πασκίζουν να «πετύχουν στόχους»; Έλα ποντικάκι μου, μπορείς.

Στην υγειά μας.