ΟΝΕΙΡΟ ΧΕΙΜΕΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΟΣ

Να είχαν λέει από μέρες στηθεί τα σκηνικά, χτισμένα με ιαχές μηδενικής ανοχής και συνολικής ενοχής. Τα Όργανα κουρδισμένα ένα τόνο πιο πάνω, να περιμένουν στη γωνία πότε θα πέσει μια λάθος νότα. Οι λογής-λογής καρατζ-ατζέντηδες να ντοπάρουν όλους τους παίκτες –δικούς και μη –με καύσιμα σχόλια. Απέναντι, ντόπιοι και λατίνοι τενόροι εξασκούν τις χορδές τους ρυθμικά, συνωμοτικά: ένα νεύμα … φεύγουμε… δύο νεύματα … θα ‘ρθούμε.

Η ώρα πλησιάζει και…

Να φεύγουν για ταξίδια εκτός πόλεων οι αποκλίνουσες στρατιές!

Σε βουνοκορφές και δάση, όχι γιατί παίζει κάποια καλή μπάντα, ούτε γιατί «εκεί θα είναι όλοι». Ας μείνουν πίσω οι οπαδοί.

Με τελετές σιωπής.. όχι γιατί δεν έχουν να πουν κάτι αλλά γιατί θέλουν να σκεφτούν πολύ καλά την επόμενη λέξη …όχι, όχι… περίμενε … να σκεφτούν πολύ καλά την επόμενη πράξη.

Τα Όργανα προστασίας να χάσκουν άφωνα εκπέμποντας απελπισιά. Να μην βρίσκουν από ποιόν πρέπει να προστατεύσουν το δέντρο στη πλατεία και να κοιτάνε ύποπτα κάθε πουλί ή έντομο που ξεγελιέται απ’ τον πλαστικό διάκοσμο.




















Οι πολιτικοί να χάνουν τα λόγια τους –προσωρινά βεβαίως. Ύστερα, με ύφος πτυχιούχου μαϊμουνιού να συγχαίρουν εαυτούς και αλλήλους για την τήρηση της τάξης.

Μόνο όμως μέχρι που θα ‘ρθει το χαμπάρι … πως οι στρατιές λέει θα αρνηθούν την επιστροφή σε όλα τα «τους», στις καριέρες τους, στα σχολεία τους, στα παζάρια τους, στους νόμους τους, στις ιδεολογίες τους, στις ιδιοτροπίες τους … Μια ολάκερη γενιά «με αποκλίσεις» να επιλέγει να μην τροφοδοτεί το σύστημα που και την έφτιαξε την ίδια και την κατηγορεί!

Ύστερα …θα ξυπνήσεις, θα φτιάξεις καφέ, θα ανάψεις τσιγάρο…

Ανοίγεις το ράδιο.

Χεη-χοπ !