Κλάππες στα Κάκκαφα!

Θέμα για την κυπριακή διάλεκτο
βρήκα στου Ανθρωποφόρου
και στου Τζυπραίικα
… πιθανόν να υπάρχει και αλλού.

Μέσω αυτών οδηγήθηκα
σε μια έρευνα
του Τμήματος Πολυμέσων και Γραφικών Τεχνών
του ΤΕΠΑΚ.
Έδωσα τις απαντήσεις μου.

Μπορεί μια τέτοια έρευνα
να μην ισοδυναμεί με προσπάθεια τυποποίησης
της Κυπριακής διαλέκτου.

Το ποιος είναι ο ερευνών όμως έχει τη δική του σημασία.

Ας είναι.

Προσωπικά πάντως νοιώθω ότι δεν μπορώ
να πω σε κανέναν
«γιατί γράφεις γκρίγκλισh»
ή
«γιατί δεν βάζεις επιπρόσθετο ‘ι’ στο τζαι», κλπ.
Ας γράφει ο καθένας όπως θέλει.
Αυτό νοιώθω.

Αντιλαμβάνομαι βέβαια
την ανάγκη συνεννοήσεως μεταξύ ατόμων,
ειδικά άμα αφορά επαγγελματικά θέματα.
Επομένως, αντιλαμβάνομαι και την ανάγκη τυποποίησης.

Η αναμόχλευση του θέματος όμως
σε επίπεδο παιδείας / τεχνοκρατών
… εμένα μου μυρίζει κάπως…

Η προσπάθεια τυποποίησης της γλώσσας
…και ειδικά της διαλέκτου…
συχνά συσχετίζεται
με διάφορες και διαφορετικές
…χμμμ…
πολιτικές ανησυχίες.

Δες εδώ
και
εδώ
για παράδειγμα.

Είναι για τούτο που διαφωνώ
με την τεχνοκρατική / εκπαιδευτική οδό
της τυποποίησης.

ΤΕΠΑΚ => επίσημη παιδεία => πολιτικοποίηση του θέματος.

***

Δείτε την ακόλουθη ερώτηση από την προαναφερθείσα έρευνα:

«Ανάφερε την άποψη σου:»

[ Μεταξύ άλλων απόψεων υπάρχει και αυτή. ]

9. Η διδασκαλία ενός γραπτού συστήματος για την κυπριακή διάλεκτο θα επηρεάσει αρνητικά την εκμάθηση και χρήση της Κοινής Ελληνικής στο γραπτό λόγο από τους Κύπριους μαθητές.

[Προσφερόμενες απαντήσεις.]

Διαφωνώ απόλυτα
Διαφωνώ
Ουδέτερος/η, αναποφάσιστος/η, χωρίς άποψη
Συμφωνώ
Συμφωνώ απόλυτα


Ωραίαααα.

Η πρώτη μου αντίδραση ήταν πως άμα μπαίνει θέμα διδασκαλίας … πρώτα τους ίδιους τους διδασκόμενους πρέπει να ρωτήσουμε… δλδ. κυρίως τα παιδιά.

Εμένα τι με ρωτάς;

Εγώ μπορεί να έχω ως κύριο κριτήριο για το πώς πρέπει να είναι η γραφή της κυπριακής διαλέκτου … αυτό που με βολεύει επαγγελματικά.

Κάμνω ταμπέλες, θέλω πολλά γράμματα.
Γοράζω ταμπέλες, θέλω λίγα.

Ανάλογος επηρεασμός βέβαια υπάρχει και σε σχέση με τις πολιτικές ευαισθησίες του καθενός.

Εάν ανήκω σε μια πλειοψηφία που υπερκεράζει το σύνολο των μαθητών ή την ισχυρή πλειοψηφία ανάμεσα τους… θα πρέπει να επιβληθεί η άποψη μου παρά το ότι οι μαθητές αλλιώς νοιώθουν; Αυτούς δεν πρέπει να ρωτήσουμε ΕΑΝ θέλουν μια τέτοια διδασκαλία και πως την οραματίζονται;

Εδώ όμως υπάρχει και άλλος κίνδυνος. Όσοι τώρα σκεφτήκατε κομματικές νεολαίες… είπα «πως οραματίζονται τη διδαχή»… όχι την κλωνοποίηση.
ΑΝ πιστεύεται πως αυτά που εκφράζουν οι κομματικές νεολαίες αντιστοιχούν σε αυτά που οι νέοι μαθητές ζουν, προχωρήστε άμεσα στο κάτωθεν βιντεάκι, θα το απολαύσετε.
Αγνοείστε όλα τα υπόλοιπα.

Θα ακουστεί άραγε η άποψη των ίδιων των νέων ή θα περάσει μόνο η ανάγκη των παρατάξεων για πολεμικό κλίμα;

Πέραν αυτού… , σκέφτηκε κανείς τι ενδέχεται να γίνει όταν συμβεί μια τέτοια απόπειρα στα σχολεία; Ότι μπορεί να λειτουργήσουν τα πράγματα με ροή αντίθετη από αυτήν που υπονοεί η άνωθεν ερώτηση, Αρ. 9;

Κάπου διάβασα την άποψη ότι η μάθηση της κυπριακής γραμματικής θα είναι «απόλαυση» για τα παιδιά. Τα ρώτησε κανείς; Τα ρώτησε αν προλαβαίνουν ακόμα ένα μάθημα και αν θέλουν ακόμα μια εξέταση;


Θα υπάρχει ένα μεταβατικό στάδιο όπου οι διδασκόμενοι θα έχουν ήδη έντονη τριβή με την «επίσημη ελληνική» … καθώς και με το τι οι ίδιοι πράττουν στην καθημερινότητα τους σε σχέση με την γραπτή απόδοση της κυπριακής.

Έτσι;

Κατόπιν υποθέτω πως θα ακολουθήσουν γενιές όπου η διδαχή «Νέων Ελληνικών» και «Κυπριακής Διαλέκτου» … μαζί με μια επηρεαζόμενη καθημερινή πρακτική … θα συμβαίνουν παράλληλα.

Και στις δύο περιπτώσεις… δεν βλέπει κανένας κίνδυνο … εάν η μάθηση ή/και η πρακτική εφαρμογή του όποιου τρόπου γραπτής απόδοσης της διαλέκτου αποδειχθεί «δύσκολη» ή έστω πιο χρονοβόρα από την απόδοση της «σωστής ελληνικής» … αυτή η τυποποίηση να λειτουργήσει αποτρεπτικά προς τη γραπτή χρήση της διαλέκτου;

Αν δηλαδή ο νέος διδασκόμενος «κολλάει» κάπως με την τυποποιημένη διάλεκτο… μήπως έτσι αποχτά κίνητρο να στραφεί –στο γραπτό του Λόγο –αποκλειστικά προς την «επίσημη ελληνική»;

Ε;


Άστε να προκύψει μια «ανεπίσημη τυποποίηση» από τον κοσμάκη… και ειδικά από τους νέους ανθρώπους… και μετά βλέπουμε.

***

Μαζί όμως με την πολιτικής προέκταση υπάρχει –πάντα –και θέμα αισθητικής.

(Αν είναι να υποφέρουν
τ’ αυτάκια μας και τα ματάκια μας ξανά
με «θαύματα» όπως
«Αγλαγγιά» και τέτοια παρόμοια…
ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ.)

Θαυμάστε εδώ.

Κύριοι, σοβαρευτείτε!

***

Εάν αυτό το απόσπασμα δεν σας προκαλεί φόβους
για το πώς η αισθητική αλλοίωση
η αν–(τι)–αισθητική
του παρεξηγημένου «φολκλόρ σε κατάψυξη»
…μπορεί να επηρεάσει
την όποια απόπειρα
τυποποίησης της διαλέκτου
«εκ των άνωθεν»,
ας προχωρήσουμε σε πιο δύσβατα θέματα.

Στα κάκκαφα!

Αυτού του είδους η αισθητική
μας επέβαλε ότι οι Κύπριοι γεωκτηνοτρόφοι
των περασμένων δεκαετιών / αιώνων
φορούσαν πλήρη παραδοσιακή στολή
μες το κατακαλόκαιρο,
είτε θέριζαν … είτε χόρευαν.

Ούτε το γιλέκο δεν έβγαζαν.
Κατανοητό;

Αυτού του είδους η αισθητική
ελάχιστα ασχολείται
-ή και καθόλου –
με το πώς ζει σήμερα ο κύπριος,
της αγροτιάς ή της πόλης.

( Mπορεί κάποιος να πει
πως το άνωθεν παράδειγμα
δεν είναι το πιο κατάλληλο.
Εντάξει.

Πέστε πως αντί του Κακοφωνίξ στο απόσπασμα
είχαμε ένα καλαίσθητο και καλοφωνάρη
όπως τον Ττερλικκά.

Ποια η διαφορά;

Ο μηχανισμός ισοπέδωσης και μουμιοποίησης
απλά θα έχει καλύτερο περιτύλιγμα. )

Φανταστείτε σας παρακαλώ…
τι θα κάμει μια τέτοια Αισθητική
όταν θα έρθει αντιμέτωπη
με τον τρόπο ζωής των σημερινών νέων,
από τα ψηλά βουνά ως τα σαλόνια της πρωτευούσης.

‘Εν φοάστε;

Πως ακριβώς
θα εκφράσει τούτη η τυποποίηση
τα κυπριακά του μιτσή
που ακούει χιπ-χοπ τζιαι
το μόνο που ζητά που μας είναι…
να μεν πρηχτεύκουμε; *


Μήπως μια ενδεχόμενη εμπλοκή
της άνωθεν αναφερθείσας αν–(τι)–αισθητικής
θα ορίσει «σωστό» και «λάθος»
ακριβώς για να καλουπώσει τους νέους;

Γι’ αυτό επιμένω.
Αφήστε να συμβεί μια τυποποίηση εκ της βάσεως…
κι’ αν θέλουν οι επαγγελματικές ομάδες
ή διάφορα άλλα κοινωνικά υποσύνολα
να συμφωνήσουν μεταξύ τους
για δικούς τους κώδικες τυποποίησης… ας είναι.

Θέλεις να βασιστείς στον Α ή Β μελετητή,
στο τάδε Λεξικό…
Μια χαρά.
Διάλεξε και πάρε.

Αν υπάρχει θέμα στα επαγγελματικά,
θα βρούμε μια κάποια λύση –κοινά αποδεκτή.

Δεν θα έχω απαιτήσεις όμως
για το πώς χειρίζεσαι τις λέξεις
στην υπόλοιπη καθημερινότητα σου.

Ας αφήσουμε το Κράτος και την Παιδεία
–προς το παρόν –
έξω από αυτό το παιχνίδι.

Μπορεί ο κόσμος να έχει το χρόνο του
πρώτα να αποφασίσει ο ίδιος
και μετά
να έρθουν Κράτος και Κόμματα
να νομιμοποιήσουν τη θέληση του κόσμου.
Όχι ανάποδα.

Πιστεύω ότι (συν)υπεύθυνοι
για την αισθητική παρεξηγημένου φολκλόρ
–παράδειγμα της οποίας
παρέθεσα άνωθεν –
είναι παράγοντες σε όλες τις πολιτικές παρατάξεις.

Γι’ αυτό ανησυχώ.
Ας αφήσουμε και τους νέους
να αποφασίσουν δια της πρακτικής
για το τι θέλουν.

Μην το σπρώξετε το θέμα
στα κάκκαφα** της όποιας
παραταξιακής / κομματικής ατζέντας,
πράγμα που γίνεται αυτόματα όταν εμπλέκεις
–έστω τεχνοκρατικά –
την επίσημη παιδεία,
δλδ. τους κύριους φορείς
αυτής της αν–(τι)–αισθητικής.
θα φάμεν κλάππα***.



* Πρηχτεύκω (από το πρήχτης, «μας τα έπρηξες») η συνήθεια του να πρήζεις τους άλλους.

** & ***

Κλάππα (η) : (λ. clava, καμπτήρες, αγγλ. Clamp) πέδικλο, ξύλο πεδούκλωσης, τρικλοποδιά, «παγίδα»

Κάκκαφα (τα) : άγονα πετρώδη εδάφη, ισχνά / αβαθή εδάφη, έρημα χωράφια, «ερημιές»
(βλ. «κακκαφκιά», «κακκουδκιά», «κακουδκιά».)
«Στα κάκκαφα της γης»: στα πέρατα του κόσμου.
Από το λεξικό «Το Κυπριακό Ιδίωμα»
του Ρόη Παπαγέλλου,
εκδόσεις Ιωλκός.