ΠΕΡΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ ΙΙ: Επεξήγηση.

@ Λεμέσια & Αστάρτη.


Ως απάντηση στα σχόλια • ΕΔΩ.


Δεν ρίχνω σκιές στα άτομα και δεν υποτιμώ την όποια προσπάθεια, είτε λέγεται κίνημα, είτε κούνημα.

Απλά, εξετάζω –με το λίγο μυαλουδάκι που έχω κάτω από τα κέρατά μου –τις όποιες πιθανότητες και προσπαθώ να εντοπίσω ενδεχόμενους κινδύνους.

Κάποιοι εξ αριστερών θύμωσαν γιατί έφαγε γιουχάισμα η κόκκινη τους μπαντιέρα. Εμένα το θέμα δεν μου προκαλεί κάτι. Αφού οι συμβαλλόμενοι –στην πλειοψηφία τους αντιλαμβάνομαι –ήθελαν μόνο σημαίες ελληνικές… τούτο έπρεπε να γίνει σεβαστό. Βέβαια σημαίες ελληνικές κουβαλούσε και η Χούντα αλλά… με συνειρμούς ή χωρίς … αφού θες να συμμετέχεις με τους πολλούς, θα φας με τους πολλούς, θα πιεις με τους πολλούς… και με τους πολλούς θα κοιμηθείς. Αυτά έχει η μαζικότης.

Άσε που με τριγυρνά η υποψία πως ο λόγος του θυμού είναι ο φόβος για την απώλεια της πρωτοκαθεδρίας σε πορείες / διαδηλώσεις, κλπ.

Προσωπικά θα κατέβαινα σε μια εκδήλωση ΜΟΝΟ αν ήταν κοινή συμφωνία όλων να κουβαλάμε σημαίες …ανύπαρκτες, φανταστικές δηλαδή σημαίες χωρών /κρατών /αυτοκρατοριών / κομμάτων / σωματείων που ΔΕΝ υπάρχουν στην πραγματικότητα. Να βάζαμε παιδιά να κάνουν ζωγραφιές με πουλιά, γατιά, το δέντρο, το σπίτι, λόλα-πάρε-ένα-μήλο… και να τα περιφέραμε αυτά περήφανοι και –κυρίως –σίγουροι για το «δίκαιο του αγώνα».

***

Εξετάζοντας λοιπόν διάφορες προσπάθειες που πρόσφατα έγιναν στην Μαμά Ελλάδα, βρίσκει κανείς αρκετά παραδείγματα που μπορούν να λειτουργήσουν σαν τροφή για σκέψη.

Π.χ. βρίσκω ότι τα παιδιά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που ανεβαίνουν σε λεωφορεία / τραμ και –κάνοντας κατάληψη –προσφέρουν το ελεύθερο στους επόμενους επιβάτες είναι όντως μια σημαντική –πάντα κατ’ εμένα –προσπάθεια. Η αύξηση στο κόμιστρο είναι ΒΑΡΥΤΑΤΗ για τον κοινό θνητό, εργαζόμενο ή λούμπεν. Επομένως, η πράξη τους δεν αφορά μόνο μια ιδιοτροπία και μια τάση για αντιπαράθεση με το Νόμο και το «νόμιμο». Αφορά μια πραγματική ανάγκη και ένα πραγματικό πρόβλημα.

Όμως… αχχχχ… αυτό το όμως…

Οι πράξεις τους (ή/και ο τρόπος παρουσίασης τους από τα ΜΜΕ) μπορεί και να επισπεύσουν την επιβολή νέων, αυτοματοποιημένων τρόπων είσπραξης του κομίστρου που να μην επιτρέπουν υπεκφυγή, να αυξάνουν το «αίσθημα ανασφάλειας των φιλήσυχων πολιτών» και –έτσι –να ευκολύνουν την καταστολή, τον χαφιεδισμό και την Νομολαγνεία.

***

Ας δούμε τώρα το «πρόσφατο κίνημα».

Η λέξη που παίζει παντού: «αγανάκτηση».

Ναι… αλλά υπάρχει μόνο ένα είδος αγανάκτησης;

Κάποιοι είναι αγανακτισμένοι γενικώς και αορίστως. Άλλοι είναι αγανακτισμένοι γιατί … δεν βγαίνει ένα πιάτο φαί ρε παιδί μου, δεν βγαίνει. Άλλοι στοχοποιούν την ανικανότητα των πολιτικών «φωστήρων» της χώρας. Κάποιοι λεν πως είναι αγανακτισμένοι –ειδικά και πολύ έντονα –με τους μετανάστες. Κάποιου έχασε η ομάδα του ή δεν έκλεισε το κουπόνι του.

Η θεωρία με το όνομα • Frustration – Aggression Theory είναι αμφιλεγόμενη και κανείς δεν υποχρεούται να την πάρει στα σοβαρά.

Οι εμπειρίες μου όμως… μου λένε πως όντως… όταν κάποιος ή κάποιοι αναμένουν «δίκαιη αμοιβή» και δεν την λαμβάνουν… ενδέχεται να ξεσπάσουν. Εάν δε τους είναι δύσκολο να εντοπίσουν ή να προσεγγίσουν τον φταίχτη… εύκολα μπορεί να στραφούν σε κάτι άλλο, μπορεί σε κάτι συγκεκριμένο, μπορεί και σε «όλους και όλα». Αν προσθέσεις σε αυτή την «μαζική ψυχική διάθεση» και την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας που ο όχλος δημιουργεί στις μονάδες… το μείγμα είναι τόσο εκρηκτικό όσο και απρόβλεπτο.

***

Όλη αυτή η ενέργεια που ξοδεύτηκε για την εκδήλωση στο Σύνταγμα, δεν μπορούσε να πάει αλλού;

Εγώ θα ήθελα π.χ. να την έβλεπα να συλλέγει -με τρόπο οικολογικά ορθό –ό,τι εδώδιμο από ένα κρατικό δάσος (για να μην υπάρχει θέμα καταπάτησης ιδιωτικής περιουσίας) και να το μοιράζει δωρεάν σε όλο τον κόσμο. Να μάθουν οι κλέφτες των σούπερμαρκετ ότι υπάρχει εναλλακτική λύση, μπας και ρίξουν λίγο τις τιμές.

Βέβαια, μια τέτοια ιδέα και η εφαρμογή της ΔΕΝ μας εγγυάται ότι δεν θα λειτουργήσουν αστάθμητοι παράγοντες και ότι δεν θα έχει τελικώς αποτελέσματα άλλα από αυτά που ήθελε. Αυτό είναι το μόνο που έχω για σίγουρο. Το απρόβλεπτο.

Επιπλέον, επειδή εμπεριέχει πραγματικό κόπο, αρκετά πιθανό είναι η ιδέα αυτή να μην ενθουσίαζε τους πολλούς.

***

Ας πούμε τώρα ότι σε αυτή την «αυθόρμητη» και «αμαρκέ» σύναξη… κάποιος τρελλλλάρας σαν και του λόγου μου… είτε πραγματικά επειδή έτσι νοιώθει και πιστεύει… είτε επειδή άλλα συμφέροντα εξυπηρετεί…. ρίχνει σαν ιδέα:

1) Ο όχλος να κάνει εκκαθάριση της πόλης από τους «παράνομους αλλοδπαούς» με «συλλήψεις από πολίτες».

2) Ο όχλος να καταργήσει το Σύνταγμα και να θέσει σε εφαρμογή την Πεφωτισμένη Ολιγαρχία.

3) Ο όχλος να μείνει εκεί μέχρι να καταρρεύσει το σύστημα. Μετά βλέπουμε…

4) Ο όχλος να κλείσει τα φώτα και να αρχίσει ένα πάρτι με ούζα.


Μπορεί κάποιος να βάλει στη θέση των άνωθεν προτάσεων κάτι που θεωρεί «θετικό», ΟΜΩΣ… αχχχχ… όμως… θα πρέπει να ξέρει ότι δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο στο τέλος να «περάσει» κάτι που θεωρεί αρνητικό. Έτσι είναι ο Όχλος.

***

Δεν ξέρω πως αλλιώς να σας εξηγήσω τον κίνδυνο που διαβλέπω να υπάρχει σε αυτές τις facebook–επαναστάσεις.

Θα σας αφήσω όμως με μια εικόνα:


Ο Άραβας αντικαθεστωτικός, ο πραγματικά αγανακτισμένος και ταλαιπωρημένος, βλέπει ψηλά στον Ουρανό με χαμόγελο.


«Ω! Ωωωωωωω! Οι Σύμμαχοι! …

Ωωωωωωωωω… με τα αεροπλάνα τους….

Ωωωωωωωωω… και τις έξυπνες τους βόμβες (Smart Bombs)…»

Ωωωωωωωωωωωωωωω… … … … oh-oh!.......