“ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, σήμερα”
( Μια πολύτιμη έκδοση.)
Έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου ένα έντυπο με το όνομα που βλέπετε στο τίτλο της ανάρτησης και που αυτοδιαφημίζεται ως «περιοδικό εκδιδόμενο από τους συνταξιούχους δημοσιογράφους». Έφερε ημερομηνία, «Πέμπτη, 22 Δεκεμβρίου 2011» και την ένδειξη «Συλλεκτική Έκδοση».
Περιέχει υλικό που σχετίζεται και με το σήμερα αλλά… πρωτίστως περιέχει αναφορές σε γεγονότα και πρόσωπα του παρελθόντος, τόσο με συνεντεύξεις ή άρθρα–αναδρομές στο παρελθόν, όσο και με ποικίλο (αρχειακό) φωτογραφικό υλικό.
Είναι βέβαια αναμενόμενο τα άρθρα να «χρωματίζονται» ανάλογα και με τις προτιμήσεις του αντίστοιχου συντάκτη τους αλλά και του συνεντευξιαζόμενου, ο προσεκτικός αναγνώστης όμως μπορεί να εντοπίσει κάποιες πρωτογενείς μαρτυρίες και «εξομολογήσεις» που μάλλον διευκρινίζουν παρά εκθειάζουν την πραγματική φύση της κυπριακής πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής πραγματικότητας.
Ως εκ τούτου, πιστεύω πως ο χαρακτηρισμός του περιοδικού ως «πολύτιμο» είναι απόλυτα δικαιολογημένος. Βρείτε το και… καλό διάβασμα!
Έχουμε και λέμε λοιπόν…
Χριστόδουλος Βενιαμίν (σελ. 24).
[Δεν εντόπισα το συντάκτη του άρθρου.]
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδίου, όπως τουλάχιστον τα μεταφέρει το άρθρο, ο Χριστόδουλος Βενιαμίν φέρεται να είχε …σώσει την Εκκλησία της Κύπρου από την οικονομική κατάρρευση!
Λίγα χρόνια μετά το θάνατο του Μακαρίου και κατόπιν παράκλησης του τότε Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου Α΄ για βοήθεια, με απόφαση του ο Χ. Βενιαμίν μετέτρεψε χιλιάδες στρέμματα γης σε οικοπεδοποιήσιμα.
Με όλο το σεβασμό κ. Βενιαμίν… αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι λόγος να περηφανεύεται κανείς, ειδικά άνθρωπος που εντάχθηκε στις «Νέες Δυνάμεις» ενός αριστερού κόμματος.
Ακόμα το πληρώνουμε αυτό το «θεάρεστο έργο».
Από τότε βέβαια δεν άλλαξαν πολλά, σήμερα έχουμε «χαριστικές» συμφωνίες για την φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Σπύρος Κυπριανού.
Σε άλλο σημείο του ίδιου άρθρου γίνεται αναφορά σε επεισόδιο ανάμεσα στον πατέρα Bush και τον Σπύρο Κυπριανού. Όταν ο δεύτερος –παρακούοντας τις εντολές Μακαρίου –τήρησε αποχή σε ψηφοφορία των Η.Ε. και αρνήθηκε να στηρίξει τη θέση των Αμερικάνων σε σχέση με την Ταϊβάν, ο πατέρας Bush πρώτος φέρεται να απευθύνθηκε σε αυτό λέγοντας: «Θα μου το πληρώσεις αυτό μια μέρα».
Τώρα εξηγείται η εμμονή του μακαρίτη Κυπριανού ότι συνεχώς κάποιοι τον κυνηγούσαν…
Μακάριος (σελ. 34.)
[Του Γ. Λεωνίδα.]
Σε ερώτηση του άνωθεν για τις προοπτικές του Κυπριακού –μάλιστα 10 μόνον ώρες πριν το θάνατο του Μακαρίου –ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και εθνάρχης φέρεται να απάντησε τα εξής:
«Δεν είμαι απαισιόδοξος, Μόνο οι Αμερικάνοι μπορούν να μας βοηθήσουν και μόνο αυτοί μπορούν να πιέσουν την Τουρκία για ειρηνική και έντιμη λύση του Κυπριακού».
Απορία Ηλιθίου: λειτουργούσαν από τότε τα περιβόητα «αμερικανοχρηματοδοτούμενα σεμινάρια» των ΜΚΟ… και τα παρακολουθούσε και ο Μακάριος;
Μόνο να μην το μάθουν οι πολιτικοί απόγονοι του…
Φάκελος “Οργάνωση Ακρίτας” (σελ. 56).
[Του Π. Παπαδημήτρη.]
Το συγκεκριμένο άρθρο εμπεριέχει την αναφορά του αστυνομικού (τότε λοχία στη Πύλη Πάφου) Αργύρη Θεοφάνους, κεντρικού χαρακτήρα σε επεισόδιο μεταξύ αστυνομικών και ΤΚ (20-21/12/1963) που σηματοδότησε την απαρχή των διακοινοτικών ταραχών.
Δεν θα ασχοληθώ με το κατά πόσο η αναφορά αυτή ήταν ακριβής σε σχέση με τις ευθύνες της κάθε πλευράς. Εξάλλου, το επεισόδιο ήταν μάλλον η αφορμή παρά η αιτία. Παραθέτω όμως μια λεπτομέρεια που μου έκανε τρομερή εντύπωση. Σύμφωνα με την αναφορά του ιδίου του λοχία, λίγο πριν αποπειραθούν να κάνουν έλεγχο σε αυτοκίνητα οδηγούμενα από ΤΚ –συμβάν που οδήγησε στα μετέπειτα τραγικά γεγονότα –συνέβησαν τα εξής:
«…Αφού περιπολήσαμεν ολόικληρον την Λευκωσίαν, τον τουρκικόν και ελληνικόν τομέα, ως επίσης και τα προάστια, περί την 12ην νυκτερινήν φθάσαμεν στην οδό Ρηγαίνης, όπου μαζί με τους ως άνω αστυνομικούς κατεβήκαμεν εις το νυκτερινόν κέντρον Μιάμι για να πιούμεν ένα ποτό και να ξεκουραστούμε λιγάκι.
Κατά η ώρα 01:00 στις 21/12/1964 (63) βγήκαμεν έξω από το Μιάμι και εγώ μαζί με τους άλλους αστυνομικούς ξεκινήσαμεν για να συνεχίσωμεν την περιπολίαν μας…»
Ου διάολε!
Φώτης Φωτιάδης (σελ. 74).
[Δεν εντόπισα το συντάκτη του άρθρου.]
Το άρθρο αυτό περιγράφει την αγωνιώδη προσπάθεια του γνωστού επιχειρηματία Φώτη Φωτιάδη να σπάσει το μονοπώλιο της «εκκλησιαστικής» ΚΕΟ στην εμπορία μπύρας, εξασφαλίζοντας την αντιπροσωπία της Δανέζικης Carlsberg.
Όπως ο ίδιος φέρεται να αναφέρει:
«…Περάσαμεν σωρείαν προβλημάτων και εκβιασμών ωσότου να στηθεί το ζυθοποιείο. Μέχρι και διάταγμα κατεδάφισης του εργοστασίου μας έβγαλαν διότι αρχίσαμε να κτίζουμε μόνο με την πολεοδομική άδεια όπως έκαναν όλοι τότε, αλλά και όπως γίνεται μέχρι σήμερα…»
Κύπρος, νυν και αεί…
Το Κιλελέρ των Περβολιών (σελ. 86).
[Δεν εντόπισα το συντάκτη του άρθρου.]
Το άρθρο αναφέρεται στην περίπτωση 18 κύπριων –ακτημόνων –αγροτών της περιοχής Περιβολιών που το 1948 κατέλαβαν «τσιφλίκι» ιδιοκτησίας κάποιων Γερμανών στην τοποθεσία «Βαμβακερά» και ξεκίνησαν να το καλλιεργούν.
Το εν λόγω τεμάχιο είχε αγοραστεί προ του πολέμου και οι ιδιοκτήτες του δεν επέστρεψαν στο νησί, το διεκδικούσε όμως επιχειρηματίας από τη Λάρνακα παρουσιάζοντας έγγραφα ενοικιάσεως. Οι καταληψίες μάλιστα είχαν εκδώσει και ψήφισμα προς τον Κυβερνήτη της νήσου.
Η τότε αποικιοκρατική κυβέρνηση έδρασε άμεσα… με αποτέλεσμα την καταδίκη τους σε τρίμηνη φυλάκιση και την επιβολή προστίμου 3 λιρών και 8 σελινιών ως έξοδα δίκης.
Το άρθρο αναφέρει πως –τη χρονιά της έκδοσης του περιοδικού (2011) –ο αγώνας αυτός των αγροτών τιμήθηκε από την αντίστοιχη Κοινοτική Αρχή με ένα μνημείο, τα αποκαλυπτήρια του οποίου μάλιστα έκανε ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού.
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι μια αναφορά σε συνθήματα των αγροτών… τα οποία φέρονται να είχαν αναγράψει σε «pickets» κατά τη διάρκεια πορείας –συν γυναιξί και τέκνοις –προς το δικαστήριο την 23η Οκτωβρίου:
«Να μείνει η γη στους καλλιεργητές της, η Κυβέρνηση οφείλει να μας προστατέψει, χιλιάδες σκάλες γης ανήκουν στους ξένους και εμείς πεινούμεν, έξω οι ξένοι από τη γη μας, θα αγωνιστούμε για την πατρογονική μας γη.»
Βέβαια, τότε δεν επρόκειτο για «ξένους εργάτες» αλλά για ξένους ιδιοκτήτες, δηλαδή επενδυτές. Σήμερα… και καλλιεργητές έχουν μείνει ελάχιστοι… και κανένας δεν φωνάζει για τους ξένους επενδυτές…
O tempora, o mores!
Έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου ένα έντυπο με το όνομα που βλέπετε στο τίτλο της ανάρτησης και που αυτοδιαφημίζεται ως «περιοδικό εκδιδόμενο από τους συνταξιούχους δημοσιογράφους». Έφερε ημερομηνία, «Πέμπτη, 22 Δεκεμβρίου 2011» και την ένδειξη «Συλλεκτική Έκδοση».
[ Αναφορές σε αυτό βρίσκετε
(ΕΚΔΟΤΗΣ: Κλάδος Συνταξιούχων Δημοσιογράφων
της Ένωσης Συντακτών Κύπρου.
ΕΚΤΥΠΩΣΗ: Proteas Press Ltd.)
Περιέχει υλικό που σχετίζεται και με το σήμερα αλλά… πρωτίστως περιέχει αναφορές σε γεγονότα και πρόσωπα του παρελθόντος, τόσο με συνεντεύξεις ή άρθρα–αναδρομές στο παρελθόν, όσο και με ποικίλο (αρχειακό) φωτογραφικό υλικό.
Είναι βέβαια αναμενόμενο τα άρθρα να «χρωματίζονται» ανάλογα και με τις προτιμήσεις του αντίστοιχου συντάκτη τους αλλά και του συνεντευξιαζόμενου, ο προσεκτικός αναγνώστης όμως μπορεί να εντοπίσει κάποιες πρωτογενείς μαρτυρίες και «εξομολογήσεις» που μάλλον διευκρινίζουν παρά εκθειάζουν την πραγματική φύση της κυπριακής πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής πραγματικότητας.
Ως εκ τούτου, πιστεύω πως ο χαρακτηρισμός του περιοδικού ως «πολύτιμο» είναι απόλυτα δικαιολογημένος. Βρείτε το και… καλό διάβασμα!
Έχουμε και λέμε λοιπόν…
Χριστόδουλος Βενιαμίν (σελ. 24).
[Δεν εντόπισα το συντάκτη του άρθρου.]
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδίου, όπως τουλάχιστον τα μεταφέρει το άρθρο, ο Χριστόδουλος Βενιαμίν φέρεται να είχε …σώσει την Εκκλησία της Κύπρου από την οικονομική κατάρρευση!
Λίγα χρόνια μετά το θάνατο του Μακαρίου και κατόπιν παράκλησης του τότε Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου Α΄ για βοήθεια, με απόφαση του ο Χ. Βενιαμίν μετέτρεψε χιλιάδες στρέμματα γης σε οικοπεδοποιήσιμα.
Με όλο το σεβασμό κ. Βενιαμίν… αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι λόγος να περηφανεύεται κανείς, ειδικά άνθρωπος που εντάχθηκε στις «Νέες Δυνάμεις» ενός αριστερού κόμματος.
Ακόμα το πληρώνουμε αυτό το «θεάρεστο έργο».
Από τότε βέβαια δεν άλλαξαν πολλά, σήμερα έχουμε «χαριστικές» συμφωνίες για την φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
***
Σπύρος Κυπριανού.
Σε άλλο σημείο του ίδιου άρθρου γίνεται αναφορά σε επεισόδιο ανάμεσα στον πατέρα Bush και τον Σπύρο Κυπριανού. Όταν ο δεύτερος –παρακούοντας τις εντολές Μακαρίου –τήρησε αποχή σε ψηφοφορία των Η.Ε. και αρνήθηκε να στηρίξει τη θέση των Αμερικάνων σε σχέση με την Ταϊβάν, ο πατέρας Bush πρώτος φέρεται να απευθύνθηκε σε αυτό λέγοντας: «Θα μου το πληρώσεις αυτό μια μέρα».
Τώρα εξηγείται η εμμονή του μακαρίτη Κυπριανού ότι συνεχώς κάποιοι τον κυνηγούσαν…
***
Μακάριος (σελ. 34.)
[Του Γ. Λεωνίδα.]
Σε ερώτηση του άνωθεν για τις προοπτικές του Κυπριακού –μάλιστα 10 μόνον ώρες πριν το θάνατο του Μακαρίου –ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και εθνάρχης φέρεται να απάντησε τα εξής:
«Δεν είμαι απαισιόδοξος, Μόνο οι Αμερικάνοι μπορούν να μας βοηθήσουν και μόνο αυτοί μπορούν να πιέσουν την Τουρκία για ειρηνική και έντιμη λύση του Κυπριακού».
Απορία Ηλιθίου: λειτουργούσαν από τότε τα περιβόητα «αμερικανοχρηματοδοτούμενα σεμινάρια» των ΜΚΟ… και τα παρακολουθούσε και ο Μακάριος;
Μόνο να μην το μάθουν οι πολιτικοί απόγονοι του…
***
Φάκελος “Οργάνωση Ακρίτας” (σελ. 56).
[Του Π. Παπαδημήτρη.]
Το συγκεκριμένο άρθρο εμπεριέχει την αναφορά του αστυνομικού (τότε λοχία στη Πύλη Πάφου) Αργύρη Θεοφάνους, κεντρικού χαρακτήρα σε επεισόδιο μεταξύ αστυνομικών και ΤΚ (20-21/12/1963) που σηματοδότησε την απαρχή των διακοινοτικών ταραχών.
Δεν θα ασχοληθώ με το κατά πόσο η αναφορά αυτή ήταν ακριβής σε σχέση με τις ευθύνες της κάθε πλευράς. Εξάλλου, το επεισόδιο ήταν μάλλον η αφορμή παρά η αιτία. Παραθέτω όμως μια λεπτομέρεια που μου έκανε τρομερή εντύπωση. Σύμφωνα με την αναφορά του ιδίου του λοχία, λίγο πριν αποπειραθούν να κάνουν έλεγχο σε αυτοκίνητα οδηγούμενα από ΤΚ –συμβάν που οδήγησε στα μετέπειτα τραγικά γεγονότα –συνέβησαν τα εξής:
«…Αφού περιπολήσαμεν ολόικληρον την Λευκωσίαν, τον τουρκικόν και ελληνικόν τομέα, ως επίσης και τα προάστια, περί την 12ην νυκτερινήν φθάσαμεν στην οδό Ρηγαίνης, όπου μαζί με τους ως άνω αστυνομικούς κατεβήκαμεν εις το νυκτερινόν κέντρον Μιάμι για να πιούμεν ένα ποτό και να ξεκουραστούμε λιγάκι.
Κατά η ώρα 01:00 στις 21/12/1964 (63) βγήκαμεν έξω από το Μιάμι και εγώ μαζί με τους άλλους αστυνομικούς ξεκινήσαμεν για να συνεχίσωμεν την περιπολίαν μας…»
Ου διάολε!
***
Φώτης Φωτιάδης (σελ. 74).
[Δεν εντόπισα το συντάκτη του άρθρου.]
Το άρθρο αυτό περιγράφει την αγωνιώδη προσπάθεια του γνωστού επιχειρηματία Φώτη Φωτιάδη να σπάσει το μονοπώλιο της «εκκλησιαστικής» ΚΕΟ στην εμπορία μπύρας, εξασφαλίζοντας την αντιπροσωπία της Δανέζικης Carlsberg.
Όπως ο ίδιος φέρεται να αναφέρει:
«…Περάσαμεν σωρείαν προβλημάτων και εκβιασμών ωσότου να στηθεί το ζυθοποιείο. Μέχρι και διάταγμα κατεδάφισης του εργοστασίου μας έβγαλαν διότι αρχίσαμε να κτίζουμε μόνο με την πολεοδομική άδεια όπως έκαναν όλοι τότε, αλλά και όπως γίνεται μέχρι σήμερα…»
Κύπρος, νυν και αεί…
***
Το Κιλελέρ των Περβολιών (σελ. 86).
[Δεν εντόπισα το συντάκτη του άρθρου.]
Το άρθρο αναφέρεται στην περίπτωση 18 κύπριων –ακτημόνων –αγροτών της περιοχής Περιβολιών που το 1948 κατέλαβαν «τσιφλίκι» ιδιοκτησίας κάποιων Γερμανών στην τοποθεσία «Βαμβακερά» και ξεκίνησαν να το καλλιεργούν.
Το εν λόγω τεμάχιο είχε αγοραστεί προ του πολέμου και οι ιδιοκτήτες του δεν επέστρεψαν στο νησί, το διεκδικούσε όμως επιχειρηματίας από τη Λάρνακα παρουσιάζοντας έγγραφα ενοικιάσεως. Οι καταληψίες μάλιστα είχαν εκδώσει και ψήφισμα προς τον Κυβερνήτη της νήσου.
Η τότε αποικιοκρατική κυβέρνηση έδρασε άμεσα… με αποτέλεσμα την καταδίκη τους σε τρίμηνη φυλάκιση και την επιβολή προστίμου 3 λιρών και 8 σελινιών ως έξοδα δίκης.
Το άρθρο αναφέρει πως –τη χρονιά της έκδοσης του περιοδικού (2011) –ο αγώνας αυτός των αγροτών τιμήθηκε από την αντίστοιχη Κοινοτική Αρχή με ένα μνημείο, τα αποκαλυπτήρια του οποίου μάλιστα έκανε ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού.
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι μια αναφορά σε συνθήματα των αγροτών… τα οποία φέρονται να είχαν αναγράψει σε «pickets» κατά τη διάρκεια πορείας –συν γυναιξί και τέκνοις –προς το δικαστήριο την 23η Οκτωβρίου:
«Να μείνει η γη στους καλλιεργητές της, η Κυβέρνηση οφείλει να μας προστατέψει, χιλιάδες σκάλες γης ανήκουν στους ξένους και εμείς πεινούμεν, έξω οι ξένοι από τη γη μας, θα αγωνιστούμε για την πατρογονική μας γη.»
Βέβαια, τότε δεν επρόκειτο για «ξένους εργάτες» αλλά για ξένους ιδιοκτήτες, δηλαδή επενδυτές. Σήμερα… και καλλιεργητές έχουν μείνει ελάχιστοι… και κανένας δεν φωνάζει για τους ξένους επενδυτές…
O tempora, o mores!
posted by the Idiot Mouflon at 9:52 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home