Indian, Indian, what did you die for?

.
Τρεις Ινδιάνοι και ένα σκυλί,

νομίζω το λέγανε Λο-λα,

το σκάνε απ’ τη πόλη.

Που πάνε; Στη Πόλη!

Να ψήσουνε καμιά μπριζόλα…

***

Ιούνιος,

το euro προς το τέλος του,

κάποιοι λένε και το ευρώ.

Απόδραση απ το Αλκατράζ,

διέξοδος σε υπαίθρια φυλακή.

Προορισμός προκαθορισμένος.

Γι’ αυτό φτιάχνουνε

τους δρόμους μάτια μου,

γι’ αυτό ορίζουν περίοδο διακοπών.

Συντονισμένα, συντεταγμένα, εμπρός–μαρς!

Ένας φίλος σου λέει,
«αααα…
αν είναι
να πάω
για τέτοια
τότε μόνο
για free-camping».

Το ακούς συχνά αυτό,
συνήθως από ανθρώπους
που δεν ξέρουν ή δεν θέλουν
να ψήσουν μισό πιάτο φαί
και που τελικά…
φρη-κάμπινγκ δεν πάνε ποτές.

Που μόλις βρεθούν
μακριά από κόσμο
τους πλακώνει
η αβάσταχτη ελαφρότητα
της μοναχικής πορδής…
και μόλις
βρεθούν με κόσμο
τους κυριεύει
η διψασμένη για αλκοόλ
και ψυχοφάρμακα
νευρικότητα του καλλιτέχνη.
Υπάρχουν και τα διαμερίσματα με κλιματισμό.

Σε τέτοια πήγες πέρση,
για τρείς νύχτες
και τέσσερεις μέρες μόλις.

Με ελάχιστο ήλιο και άμμο,
κούραση, γόνιμο κόπο, προσπάθεια,
θάλασσα, κύμα.
Μέχρι το επόμενο καλοκαίρι
έγινες διπλάσιος.

Τώρα παρακαλείς
τα δαιμόνια των μπούκκικων
να σε προικίσουν…
μπας και καταφέρεις έξοδο ηρωική.

Προς το παρόν,
βολεύτηκες με • weekend
και συνοδεία
ένα Απάτσι και
ένα υιοθετημένο Γιάνκη.

Και ένα σκυλί. Τη Λόλα.

Με το που φτάνουμε,

σαν πεινασμένα σκυλιά

μας καλωσορίζουν φίλοι και γνωστοί.

Ένας ξετσίπωτος ηδονιστής,
ένας παραπαίων συγγραφεύς
βουτηγμένος στη βότκα.

Ζωή σκύλα καριόλα.

«Καλές οι συζητήσεις
Πάτερ Ιερώνυμε αλλά…
καλό είναι και άμα
οι άνθρωποι μπορούν
να μένουν
10 γαμημένα λεπτά
σιωπηλοί
και να ‘ναι ‘ντάξει μ’ αυτό».
Επιμένεις.
Ζητάς το αδύνατο.

Πεθύμησα ανθρώπους
που τους φτάνει
το ένα μπουκάλι πιοτό βρε,
κατάλαβες;

Μας πείσανε ότι συνεχώς
κάποιος μας κυνηγά
και εμείς τρέχουμε
πίνοντας, καπνίζοντας
και καταπίνοντας
κάθε λογής μαντζούνια
και φίλτρα μαγικά,
σκουντουφλώντας εδώ κι’ εκεί,
στήνοντας πολέμους με τις σκιές μας.

Προσοχή!

Πλησιάζει το Βράδυ!

Εφ’ όπλουουου λόγχη! 

Γνωστοί και άγνωστοι
ως εδάφη προς κατάκτηση.
Διαμοιρασμός ρόλων.
Ο Δυνατός,
ο Έξυπνος,
ο Πλούσιος,
ο Όμορφος.

Διαλέχτε.

Απαγορεύονται οι μη έχοντες ρόλο. 

Αυστηρώς! 

***

Απ’ το
κοινωνικό– διαπροσωπικό
στο πολιτικό σκηνικό,
ίδια παλαβή απαίτηση
για διακήρυξη προθέσεων
και ενστερνισμό μανιφέστου.

Ε, λοιπόν…
εγώ προτάσσω
το μανιφέστο
του • Δόγκανου ρε!
Πιάσε με αν μπορείς.

Με το πολιτικό…
μαζί και το κοινωνικοδιαπροσωπικό.

Τελικά είμαστε
με τον κοσμάκη
ή
είμεθα η ελίτ;

Με τον κοσμάκη;
Μα αυτό ακριβώς τον κοσμάκη
είναι που βρίσκουμε τόσο ενοχλητικό
αδελφέ μου, κατάλαβες;
Αυτός είναι ο λόγος
που βρίζεις μεταμεσονύχτια
λόγω διατάραξης κοινής ησυχίας
ή μεσημεριάτικα
λόγω αδέξιας οδήγησης.
Αυτός είναι που ψήφισε «τους άλλους».
Αυτός είναι που σου σπάει
κάθε τόσο τον τσαμπουκά…

Είμεθα η ελίτ;
Μα αυτή δεν είναι
που τραβάει σύρματα
–πραγματικά ή νοερά –
σε προνομιούχα οικόπεδα
και μας κρατάει στην απέξω;

Τι σκατά ελίτ είμεθα
χωρίς προνόμια, ε;

Ελίτ που διαλαλεί

το φιλολαϊκό της αίσθημα

και μετά ξεροσταλιάζει
ανήμπορη

στην σκέψη παραλίας

σαν ιδιωτική πισίνα…

πρώτη φορά ακούω!

Τον χάσαμε τον μπούσουλα…

πιότερο κι απ’ το «enfant terrible»

που μας τραγουδά…

ή σαν τον ήρωα του που

… άχαχαχαααααχαααααααα …

απαρνούμενος την τέχνη του,

σε τούτη ακριβώς την κόλαση

έπιασε • στεριά.

***

«Indian says, nothing at all»...