Circle

Διάβαζα αντιδράσεις

για την «ατάκα»

στην εφημερίδα «Πολίτης»

περί κυπριακής διαλέκτου και πολιτικής,

π.χ. στης • Δις

και στου • Άπατου.

Μεγάλη βλακεία …αλλά… αλλού η ουσία.

Προσπερνούμε ανταλλαγή «επιχειρημάτων»

εν όψει προεδρικών

και τις ανάλογες ευθυγραμμίσεις

Μέσων και Μίσους.

Αγαπητοί μου μπουμπούνες

συμπολίτες αριστερόστροφης τροχιάς,

ο κύκλος που κλείνει

δεν αφορά εσάς μόνο.

Εσείς και το Κόμμα θα βολευτείτε

και στην Νέα–Παλαιά

τάξη πραγμάτων.

Να μου το θυμηθείτε αυτό.

Ασχέτως αποτελέσματος εκλογών,

το σφάλμα «Βασιλείου» θα διαγραφεί.

Όχι πως ο ίδιος έπραξε κάτι σπουδαίο,

μόνοι μας τότε

(αριστεροδέξιοι και αμαρκέ)

πειστήκαμε πως κάτι θα αλλάξει,

πως

–κάπως, ίσως με τρόπο μαγικό –

θα έσπαζαν τα δεσμά

της όρνεο–κορακο–συμμορίας

με τα λείψανα αγίων, ηρώων και …εκδιδόμενων.

Αυτό πεθαίνει.

Η δυνατότητα

του μυαλού

να ξεφεύγει, να φεύγει.

Είχα πει

• στην πρώτη μου ανάρτηση

(το 2006)

πως επιστρέφουμε στα 80’s.

Έγινε.

Πάμε τώρα όλοι μαζί …

χαρωπά και εθνικά υπερήφανοι

να αναπληρώσουμε το χαμένο χρόνο.

Καινούριες

γερασμένες δεκαετίες

μας περιμένουν

κραδαίνοντας

σημαιούλες–σημαδούρες,

μπλε και κόκκινες και πράσινες μαζί,

εν μέσω εμβατηρίων και δοξολογιών,

επιπλέοντας σε Θάλασσα αερίων.

Ο Knopfler τραγουδά

άσμα ερωτικό–νοσταλγικό,

αναπολεί στιγμές,

κορμιά, ανάσες

της εποχής των νιάτων.

Εν ολίγοις, θρηνεί.

Κι’ εγώ

–έτοιμος για απόσυρση –

να ονειρεύομαι πως κάποτε

θα ζήσω σε Νησί.