Carte Postale.

«…Meet the new boss

Same as the old boss…»

“Won’t get Fooled Again”, the Who.

Λοιπόν, το βλέπετε αυτό το δέντρο που το κουρέψανε χειρότερα και από Ελλάδα / Κύπρο; Ξεπηδάνε νέα κλωνιά, νέα φύλλα, ναι. Αλλά για να καταλάβεις την ευρύτερη σημασία της πράξης αυτής πρέπει να κοιτάξεις χάμω. Λιγότερη σκιά… επομένως λιγότερες «προνομιούχες» θέσεις… επομένως περισσότερος –αδυσώπητος –ανταγωνισμός. • Γκέ–γκε;

Επιτέλους –χρόνια μετά που με κορόιδευαν ο Λόλεκ και ο Μπόλεκ για αυτή μου την εμμονή –είδα και άλλους να κουβαλάνε τη σκηνή από θέση σε θέση, ψάχνοντας για μια σκιά.

Την οποία σκιά –όσο επιμένεις να στήνεις το αντίσκηνο νύχτα –θα αποτυγχάνεις παταγωδώς να την εντοπίζεις, σαν την περιβόητη «ανάπτυξη» που πιπιλάνε οι πολιτικοί μας.

***

Έεεετσιιι.  Να έχει σπονσάρει ο ΟΠΑΠ και να μην σε φτάνουν. Μέχρι να βρεθείς στην πύλη να ‘χουν φύγει ήδη αρκετά, άλλα τόσα επειδή επιμένεις να πληρώσεις κανονικά. Πόσα θέλετε βρε; Πάρτε:

Σαν χαρτομάντιλο ρε, ναι… έτσι ακριβώς κατάντησε το ισχυρό σας νόμισμα.

[ Επομένως… λιγότερη «σκιά», επομένως λιγότερες «προνομιούχες» θέσεις… επομένως περισσότερος –αδυσώπητος –ανταγωνισμός. Να το λέμε ξανά και ξανά, να το εμπεδώσουμε. ]

Ακόμη ηχεί στ’ αυτιά μου η φράση του Λεμεσιανού για το πλήθος των κατασκηνωτών την Κυριακή: «Σαν το Παναΰριν του Αρακαπά».
Να ‘ναι καλά τα –εξ Ελλάδος, εκ Λεμεσού και εκ πρωτευούσης –παιδιά που μας «κουβαλήσανε» στη πλάτη τους δύο μέρες με μπριζόλες και μπιρόνια.

***

Ιδού η παρούσα κατάσταση
της Ελεύθερης τους Αγοράς:

Ειδυλλιακή εικόνα, σαν καρτ-ποστάλ… με σκοπό την αποπλάνηση. Άμα όμως ανοίξει το πλάνο θα δεις κι’ άλλα αντίσκηνα, κι’ άλλα… με τη διάθεση για συνεργασία να μειώνεται καθώς αυξάνεται η τάση για ανταγωνισμό. Εάν δε ανοίξει και ο ήχος θα ακούσεις το μαλακισμένο το σκυλί που δεν βγάζει σκασμό, το ζευγάρι να τσακώνεται, τον ηλίθιο στην άλλη γωνιά του κατασκηνωτικού χώρου που επιμένει σε νεοελληνικό ρεπερτόριο κωλάδικου στη διαπασών… ώσπου τελικά να γίνεται «αναγκαία» η από τρίτους ρύθμιση, η επέμβαση του «Νόμου», η «βελτίωση» από το αόρατο χέρι της Αγοράς.

Πάρτε τώρα και μια βαθειά ανάσα… έλααα… κι’ άλλο… ναι. Σκατό.

***

Δεν συνουσιάζεσθε λέω ‘γω.
Έχω την αιώρα μου,
αυτοσχέδια σκίαση
και χειροποίητο μηχανισμό λικνίσματος ρε!

Όχι πως μέσα στη γλυκοζάλη της θα βρω λύσεις,, είτε για τον εαυτό μου … είτε για τη Φυλή. Άντε το πολύ να δω καμιά πεντάδα νούμερα για το ΚΙΝΟ. Έναααα… δύυυοοο… αριστεράααα… δεξιάααα… μηδέεεεν…  μηδέεεεννν…

Ώσπου στο τέλος

η Μητέρα Φύση

να μου φανερώσει

τα Fractal μυστικά της,

να τα κάνω και ‘γω t-shirt,

να τα ‘κονομήσω.

Έτσι δεν λέει το παραμυθάκι τους;

Φχαριστώ, δεν είμαι φίλος.

Προτιμώ να ονειρεύομαι

τα Ηλιοφέγγαρα του Νου.