555

Ανάρτηση υπ’ αριθμόν 555.

Λόγος: Ουδείς.

Εμπρός!

Μαρ(ξ)ς!

θα το πω ακόμα μια φορά.

Όταν εγκαταλείφθηκε η θέληση για «κατάργηση όλων των αφεντικών» … τότε η αριστεροσύνη κάποιων κατάντησε να εξαντλείται στο «να γίνουμε Αφεντικά στη θέση των Αφεντικών».

Άλλο σχόλιο για τα διάφορα προεκλογικά «τσιεκκούθκια» δεν χρειάζεται.

Χρειάζομαι όμως να υπενθυμίσω κάτι άλλο. Σας το είχα πει • ΕΔΩ.

« …Ασχέτως αποτελέσματος εκλογών, το σφάλμα «Βασιλείου» θα διαγραφεί.

Όχι πως ο ίδιος έπραξε κάτι σπουδαίο, μόνοι μας τότε (αριστεροδέξιοι και αμαρκέ) πειστήκαμε πως κάτι θα αλλάξει, πως –κάπως, ίσως με τρόπο μαγικό –θα έσπαζαν τα δεσμά της όρνεο–κορακο–συμμορίας με τα λείψανα αγίων, ηρώων και …εκδιδόμενων. Αυτό πεθαίνει.

Η δυνατότητα του μυαλού να ξεφεύγει, να φεύγει… »

Τούτη είναι η πραγματικότητα που ζούμε τώρα. Το αν ο «Πολίτης» στηρίζει ξεκάθαρα ή συγκεκαλυμμένα τον Αναστασιάδη δεν μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Βρίσκω απείρως πιο σημαντική τη σταθερή του πορεία προς τη συντήρηση και την προσαρμογή στις «κυπριακές πραγματικότητες». Αυτές δε … επιτρέπουν να γράφει μια εφημερίδα για τις βλακείες του ΑΚΕΛ με την ίδια άνεση που θα γράφει για τις βλακείες π.χ του Χάσικου χωρίς αυτό να αλλάζει την προδιαγεγραμμένη πορεία. Με το πρόσχημα του «αφήνουμε όλες τις απόψεις να εκφραστούν»… η ίδια η εφημερίδα οδήγησε –νομοτελειακά –τον εαυτό της στο αποτέλεσμα του «μέσου όρου». Στη Νήσο των Αγίων τούτος ο «μέσος» πάντοτε ήταν βαθειά χωμένος στον εαυτό του και ως εκ τούτου… βρωμεί.

Κάτι αδέσποτες ψυχές που μέχρι τώρα βρίσκαν’ στέγη έτσι… καλό είναι να γνωρίζουν πως ή θα προσαρμοστούν ή θα βρεθούν στο δρόμο. Είναι αυτό ίδιο σκηνικό με τη «διαγραφή σφάλαμτος» που προανέφερα. Μόνο μην πείτε πως δεν ξέρατε, ε;

Αυτά για τα «γήινα»,
τώρα πάμε βόλτα εξωγήινα!

Μα να κάνεις ταξίδι

για να ξεφύγεις

και εκεί που παρκάρεις

το όχημα,

λίγα μέτρα απ’ τη θάλασσα

–καλέ μου φίλε, Πάτερ Ιερώνυμε –

να σε • ζώνουν κιγκλιδώματα!

Γίνεται;

Παγίδα! Εττελλιάσαν μας!

Γίνεται!

Λόγοι ασφάλειας ίσως,

τα παιδιά,

τα παιδιά… τα παιδιά…

αιώνια δικαιολογία για κάθε μας

αυτό–ευνουχισμό…

ή ίσως πάλι

να προέκυψε ανάγκη προστασίας

τουριστικού προϊόντος

θαλάσσιων «σπορ».

Δε βλέπεις παραπέρα πως…

και τα ψαράκια με κιγκλίδωμα

εκτρέφονται;

Γίνεται!

«Δε γίνεται άλλο εδώ,

πόση ώρα να κοιτάς

τη θάλασσα μπακλαβά,

πάμε να φύγουμε»

Μια εκεί και μια εδώ,

σαν τις μεθυσμένες βάρκες που γίναμε

μια μέρα μετά –στη μπαρότσαρκα,

ξοδεύοντας τα γρόσια μας σαν να μην υπήρχε αύριο.

Γίνεται!

Τη βλέπεις τη Στρογγύλω αδελφέ μου;

Εγώ θα την κάνω

να κατέβει εδώ μαζί μας,

να τραγουδήσει:

«Το καραντί, το καραντί θα μας μπατάρει…»

•

Γίνεται!