DONE...

...και όχι, δεν είναι Ράστα, είναι ...Άστα.

Κα-υ-λές γιορτές κοπέλες και μην ξεχνάτε.

La Vida 's una Tombola, de noche y de dia...

ΛΗΔΡΑΣ: ΑΛΛΟΥ ΤΑ ΚΑΚΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΙ ΑΛΛΟΥ ΓΕΝΝΑΝ ΟΙ ΚΟΤΕΣ

Τάδε έφη Αγρινό στις 01. December 2005 08:01 PM, στο φόρουμ ΑΠΟΨΗ:

Ούτε η παραβίαση του Status Quo –που σύμφωνα με δική μας παραδοχή έγινε από παλαιότερα μα τώρα τη θυμηθήκαμε -ούτε η διατάραξη του αρχιτεκτονικού χαρακτήρα της οδού Λήδρας είναι η κύρια πηγή ανησυχιών της Κυβέρνησης Παπαδόπουλου και των αυλικών της.

Το θέμα έχει πολιτικο-κοινωνική πτυχή όσο αφορά την «απ’ εδώ πλευρά» της κεντρικής Λευκωσίας και οικονομική πτυχή σε σχέση με την κατεχόμενη περιοχή της:

1) Ένα τέτοιο «άνοιγμα» προσφέρεται για τον λαουτζίκο και ειδικά για τους νέους. Δεν χρειάζεται να πας μακριά, δεν χρειάζεσαι αυτοκίνητο και δεν είναι ανάγκη να αποσκοπείς στην ικανοποίηση παθών (βλέπε «καμπαρέ» και «καζίνο»). Αντιθέτως, μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία ενός «ζωντανού πυρήνα αλληλεπίδρασης»

Link - Interaction Cores

στο κέντρο της πρωτεύουσας που δεν θα ελέγχεται παρά μόνο από όσους επιθυμούν να γίνου μέρος του. Θα μπορούν δηλαδή οι ΕΚ και οι ΤΚ να ζουν, να εργάζονται, να κοινωνικοποιούνται και να ερωτεύονται (αχ ρε Ματσάκη, άργησες…) μέσα σε ένα προσιτό περιβάλλον που σιγά-σιγά θα το νοιώσουν «δικό τους». Μέσα από αυτή τη διαδικασία θα διαφανούν και οι αναγκαίες προσαρμογές για την επιτυχία μιας τέτοιας «συμβίωσης» αλλά και θα καλλιεργηθούν συμπεριφορές αλληλοπροστασίας και αλληλοκατανόησης.

Λόγω της παρουσίας του κατοχικού στρατού, αυτό ίσως να αργήσει να γίνει στο κατεχόμενο μέρος της Παλιάς Λευκωσίας… όμως η εγγύτητα των δύο περιοχών θα προσφέρει το κατάλληλο έδαφος για μια αργή αλλά σταθερή επέκταση της «κατάστασης συμβίωσης» και εκεί.

2) Θυμάστε τι έγινε όταν πρωτο-άνοιξαν τα οδοφράγματα; Ήταν και τότε περίοδος εορτών και οι απώλειες για τους δικούς μας μαγαζάτορες ήταν σοβαρότατες. Ορισμένοι ΕΚ τρέμουν στην ιδέα ότι θα μπορεί ο απλός κοσμάκης να σουλατσάρει, να ψωνίζει, να διασκεδάζει κατά τις αργίες και γενικώς να ξοδεύει χρήματα «απ’ εκεί» κατά την προσοδοφόρα περίοδο των εορτών. Φανταστείτε όλα τα εμπορικά καταστήματα, τα καφέ, τα εστιατόρια, κλπ. που βρίσκονται πέραν από την Παλιά Λευκωσία να παραμένουν άδεια και την κίνηση να κατευθύνεται πεζή προς την Λήδρας!

Ωιμέ, αλί και τρισαλί !

Κανένας από αυτούς δεν θέλει να ανοίξει η Λήδρας παραμονή των Χριστουγέννων, ειδικά τώρα που οι ντόπιοι Ξενοδόχοι και Μαγαζάτορες αναγκάζονται -λόγω πτωτικής πορείας του τουρισμού –να προσφέρουν «all inclusive» πακέτα αλλά και να καλοπροσέχουν τον Κύπριο πελάτη που παλαιότερα «έφτυναν».

Υπάρχουν βέβαια και οικονομικά συμφέροντα των «ενδοτικών» -π.χ. οι Χώροι Στάθμευσης του Λέλλου junior, αν και αυτά πάντα είναι γιομάτα ακόμη και όταν δεν είναι γιορτές. Τα κέρδη τους όμως θα είναι πενιχρά μπροστά στις απώλειες των –εκτός Λευκωσίας -«απορριπτικών».

Πάντως, οι «ενδοτικοί» οικονομικοί παράγοντες θα πρέπει να έχουν υπόψη τους πως δεν νοείται να έχουν το κέρδος ως σκοπό τους αλλά θα πρέπει να επικεντρώσουν τις προσπάθειες τους ακριβώς στη δημιουργία τέτοιων «πυρήνων αλληλεπίδρασης».

Έτσι, να μην ξεχνάμε και την οικονομική πτυχή της Ιστορίας (κουφάλα Μαρξ) !!!

Η αλήθεια είναι πως ούτε τότε περίμενα κάτι... ούτε τώρα περιμένω. Είναι βλέπεις το πιο πιθανό ο τΑΣΣΟΣ να κάνει ότι μπορεί για να μην ανοίξει ποτέ η Λήδρας. Και αν ακόμη διαπράξει τέτοιο μέγα σφάλμα, θα φροντίσει να "πατσιάρει" την τρύπα με το Φόβο (που φυλάει τα έρμα), με το Νόμο (που έχει μακρύ χέρι και δεν δέρνεται)... και προπαντώς με το ισχυρότερο του όπλο, την ΑΠΡΑΞΙΑ ΜΑΣ.

Περαστικά μας...

ΆΜΑ...

...εν έτη 1942 σε διαγράφουν (ή φεύγεις) από το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, ένα μόλις χρόνο μετά την ένταξη σου σε αυτό… την κάνεις προς Τροτσκιστών μεριά και ΣΕ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ (ή φεύγεις εσύ) μέχρι το 48…

Άμα την ώρα που οι άλλοι «στρατευμένοι ιδεολόγοι» υπνώττανε ή εθελοτυφλούσαν… εσύ αναγνωρίζεις τη Σοβιετική Ένωση του Πατερούλη ως καθεστώς «…εκμετάλλευσης και καταπίεσης όπου μια νέα κυρίαρχη τάξη, η γραφειοκρατία, σχηματίστηκε γύρω από το κομμουνιστικό κόμμα…»

Άμα στα πρώτα στάδια της Τηλεοπτικής Δημοκρατίας εσύ εντοπίζεις τη μετάβαση από την «…κατοχή και τον έλεγχο των μέσων παραγωγής…» στην «…κατοχή και ικανότητα άσκησης εξουσίας…»

Άμα, παρότι Κωνσταντινου-πολίτης στη καταγωγή και παρά το κλίμα της εποχής σου, επιμένεις να υπενθυμίζεις στου γύρω σου Έλληνες πως άλλο η Αρχαία Ελλάδα και άλλο το Βυζάντιο…

Προπαντός… άμα ενώ τα γραπτά σου (έστω με ψευδώνυμο λόγω φόβου απέλασης στην Δικτατορική ή Δικτατορίζουσα Ελλάδα) γίνονται πηγή έμπνευσης για πολλά φρούτα του Μάη του 68… εσύ διαβλέπεις την ανάγκη για στροφή στη ψυχανάλυση, την ανάγκη για σφαιρικότερη αλλά και ειδικότερη ανάλυση των κοινωνικών και ιστορικών φαινόμενων και μια γενική «επιστήμη του ανθρώπου»…

Τότε…

Τότε, πρέπει να είσαι και ΝΟΥΣ και τρελλάρας… και να σε λένε •Κορνήλιο Καστοριάδη• .

Και τα Γενέθλια του Θανάτου σου θα ‘ναι μεθαύριο 26, Δεκεμβρίου, 2006. (Τι να σας κάνω… εγώ πάντα μαγευόμουν από αστέρια άλλου είδους, εκείνο που οδηγεί στη Βηθλεέμ πάει καιρός που το σκέπασαν τα σύννεφα).


Merry Fuckin' Xmas

Άμα βλέπω TV βγάζω κέρατα και ...ουρά

Μάλισταααα….

Έγινε και ο «νούρατσος» της «Ναστάζιας»* πραγματικότητα !!!

(* χαρακτήρας στην «Κυπριακή Σειρά»... ‘Βουράτε Γειτόνοι’, αρχοντοχωριάτισσα με δόσεις ακούσιου ντανταϊσμού στο λέγειν, ουσιαστικά μια ορθή απεικόνιση της μικρο-μεσαίας αστής στην Κύπρο)

Το είδαμε ΚΑΙ αυτό…

Ο καημός για νυφικό με ουρά μεγαλύτερη από αυτήν του νυφικού που φόρεσε η Λαίδη «Die-άνα»… δεν πρόκειται ποτέ πλέον να βασανίσει τις μέλλουσες νύφουλες. Ας είναι καλά • ο Παφίτης Μόδιστρος που θα παρουσιάσει -λίαν συντόμως -το νυφικο με «νούρατσον» • 102 μέτρων παρακαλώ ...

Κρίμα όμως που δεν θα μπει και στο Βιβλίο Ρεκόρ Guinness, καθότι προηγήθηκε άλλος Μόδιστρος με ουρά …ενός χιλιομέτρου. Είδες, ο Αμερικανοβρεττανικός Δάκτυλος; Ακόμα και στο γάμο μας μπαίνει… Τέτοια είναι η μοίρα των μικρών.

Α, ρε κουφάλες… ότι ψευδαίσθηση για Αγάπη, για συντροφικότητα και για «κοινή πορεία» είχαμε… πάτε να μας την ντύσετε μαϊμούνι με φιόγκους και …ουρά.

Πως να αποφύγω τον αλκοολισμό σ' αυτή τη χώρα πλάστη μου;

Επί Σκηνής...ΚΑΦΡΟΙ

Πολύ τη χάρηκα τη μετάδοση της ανακήρυξης Δημάρχων, Δημοτικών Συμβουλίων και Μελών των Σχολικών Εφορειών από το Κρατικό Ίδρυμα. Λυπήθηκα μόνο τον Έφορο Εκλογών Λευκωσίας που έπρεπε να διαβάσει ένα κατεβατό ανακοίνωση σε μία (1) πρόταση, παρακαλώ. Εγώ στη θέση του θα παραληρούσα μετά την πρώτη παράγραφο. Μετά έπρεπε να διαβάσει και τα ονόματα των εκλεγμένων αρχόντων μας. Και καλά, Δήμαρχους 6-7 έχουμε… ήταν ανάγκη να διαβάσει και τους Δημοτικούς Συμβούλους «μονοκόρτιν»;

Άσε που --στην αρχή –όποιος «νικητής» ανέβαινε Επί Σκηνής έκανε πρώτα μαζί του χειραψία και τον διέκοπτε. Ύστερα κάπως πρέπει να αντελήφθησαν τη δύσκολη θέση του ανθρώπου και τον άφησαν απερίσπαστο να συνεχίσει το καθήκον του, στρέφοντας οι ίδιοι την προσοχή τους στις μεταξύ τους χειραψίες και φιλοφρονήσεις. Φαντάζεστε πόσα μικρόβια άλλαξαν οικοδεσπότη εκείνη τη μέρα;

Έχετε απορία προς τι όλο αυτό το κακό και ο –ουσιαστικά νεκρός --τηλεοπτικός χρόνος κάλυψης; Εγώ δεν…

Πάντως το αδιαμφισβήτητο αστέρι του show ήταν η Ελένη Μαύρου. Τόσα πολλά άτομα να θέλουν να σταθούν κοντά της –για να τους «πιάσει» και εκείνους η κάμερα –πρέπει να μην ξαναείδε ποτέ της. Ούτε καν όταν ήταν κοριτσόπουλο και για πρώτη φορά ντύθηκε «σαν γυναίκα».

Θαύμασα και έναν άλλο άρχοντα μας. Τον Πέτρου της Αγλαντζιάς. Τόση σβελτάδα στα γεράματα βρε παιδί μου… Πριν καλά-καλά αρχίσει ο δημοσιογράφος να ρωτά την Ελένη Μαύρου τα συνήθη, αυτός …τσουπ… είχε στηθεί πίσω της με ένα γιγαντιαίο χαμόγελο στο πρόσωπο. Ήταν και ένας τρίτος που μυρίστηκε «γλυκό» και ο δημοσιογράφος --σχεδόν απρόθυμα –του πήρε και αυτού μίνι συνέντευξη.

Ο ταλαίπωρος Έφορος έπρεπε να φωνάξει «παρακαλώ… παρακαλώ» δυνατά για να κάνουν ησυχία οι δημοσιογράφοι και οι «συνεντευξιαζόμενοι» (σεληνιαζόμενοι;) όταν επανήλθε για να καλέσει Επί Σκηνής τα Μέλη των Σχολικών Εφορειών… Τους πήρε μερικά δευτερόλεπτα να αντιληφθούν γιατί φώναζε ο άνθρωπος αφού είχαν στρέψει τις κάμερες τους μακριά από τη σκηνή… και «κέντραραν» ο καθένας στο «αστέρι» της προτίμησης τους που συνεντευξιαζότανε…

Μπράβο μας!

Άγνωστος:Έτωωωω… είπα σας το εγωωωωωω… με την Ναι-νέκα δήμαρχο ΜΑΥΡΟ τζιαι σκοτεινόν εν’ το μέλλον μας… Κόκοοο, ε Κόκο; Πε του Κουλία να μας έβρει κανέναν φανόν ρε….. Ρε Κόκο; Άκουσες ρε;

Ο Τελευταίος Δημοτικός Σύμβουλος στη Σειρά:--Χειραψία --Μα θέλεις να πεις –χειραψία –εγώ θα πρέπει –χειραψία –να κάμω –χειραψία –με ούλλον τούτον το παναΰριν –χειραψία –τζιαί μετά; --Χειραψία –Αφού πριν καλά -καλά τελειώσω τα –χειραψία –ττόκκα θα πρέπει να –κράμπα –κατεβούμεν;

ΠΟΔΟ-σφαιρο-ΠΟΙΗΣΗ

Πολύς λόγος έγινε προσφάτως για τα ποδοσφαιρικά. Παρομοίως και για τις Δημοτικές Εκλογές. Ελάχιστα με συγκινούν και τα δύο.

Σκέφτηκα ότι το ντέρμπι πήγαινε για Over (2.5 τέρματα +) αλλά βαριόμουνα να βρω άλλες 3 ομάδες όπως απαιτεί ο Περί Νόμιμου Τζόγου Νόμος. Ούτε καν κοίταξα πόσα άφηνε. Στο μπαράκι όπου συχνάζω μόνο …μου άνοιξαν κουβέντα για το παιχνίδι και απάντησα «Ρε Μήτσο, έχουμε και εκλογές, ίσως να το πάρουν το παιχνίδι οι Πράσινοι, κάπως πρέπει να χαρεί ο –κόκκινος –Λαός». Κάτοχος του θέματος ο Μητσάρας, απάντησε, ανοίγοντας μια ΚΕΟ, «α, μπα… ισοπαλία δαγκωτό, έτσι παραμένει κάπως το ενδιαφέρον για το πρωτάθλημα, δεν τους χαλάει και τους Πορτοκαλί…».

2.30 APOEL 2.90 OMONIA 2.60

Γαλάζιοι Βενετοί, Πράσινοι, Λευκοί και Ρούσσοι, αρματοδρομίες για τη διασκέδαση των «κατωτέρων» κοινωνικών στρωμάτων της Ρώμης και του Βυζαντίου. Συμμορίες και πολιτικά συμφέροντα να μπλέκουν τα μπούτια τους και συ να αναρωτιέσαι πόσο καιρό ακόμη θα νικά ο Ιουστινιανός και πόσο ακόμα η Αμμοχωστιανή Θεοδώρα θα καθαρίζει για τους Αυτοκράτορες. Άραγε, εκείνη η καταραμένη Στάση του Νίκα πως γίνεται, στα τέσσερα; Όταν τότε άναβαν φωτιές, είχαν υπόψη τους το απεχθές «τάγκι» του συμπαθέστατου κ. Γαλανού, νικηφόρου υποψηφίου της Δημαρχίας στην κατεχόμενη Famagusta;

(«Τάγκι» = δοχείο –μεταξύ άλλων –βενζίνης, όρος που έμεινε αθάνατος στα πολιτικά δρώμενα της Κύπρου όταν τον πρωτοχρησιμοποίησε ο Γαλανός και αφορά την πριμοδότηση του Α ή Β υποψηφίου σε εκλογές)

Παιχνίδια που βάλτηκαν να παίξουν οι λέξεις… Σαν κυκεώνας προεκλογικών υποσχέσεων που σε παραπέμπουν στο πουθενά.

Και με την •Ωραία Ελένη τι θα γίνει; Τι θα μπορούσε να πει ένας «μπλογκάς» στην αριστερή υποψήφια της «Τριμερούς» που κέρδισε τις δημοτικές εκλογές στην πόλη όπου ζει; Ε, λοιπόν … ε, λοιπόν (ωχ, με έπιασαν τα Καρατζαφέρ-ικα μου), θα σας μιλήσω κυρία Ελένη Μαύρου με λέξεις… και όχι •αριθμούς.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΑ > ΛΕΥΚΩΣΙΑ
100.00%

ΕΓΓΕΓΡ.: 39322 / 39322 ΨΗΦΙΣΑΝ:30061 (74.45%) ΑΠΟΧΗ: 9261 (23.55%) ΕΓΚΥΡΑ:28000 (93.14%)
ΑΚΥΡΑ:562 (1.87%) ΛΕΥΚΑ:1499 (4.99%)

ΜΑΥΡΟΥ ΕΛΕΝΗ 978134.93%
ΜΑΡΑΓΚΟΥ Γ. ΑΝΝΑ 9007 32.17%
ΖΑΜΠΕΛΑΣ ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ 7650 27.32%
ΜΕΣΑΡΙΤΗΣ ΝΙΚΟΣ 1562 5.58%

Μου αρέσει να ξοδεύω χρόνο στα πολυαγαπημένα μου •answers.com , •wikipedia και •ΑΣΠΡΗ ΛΕΞΗ γιατί οι διάφορες ερμηνείες των λημμάτων τους προσφέρουν τροφή για συζήτηση. ( Ά, κάντε κάτι για τα λύματα κ. Ελένη, «μαύρισε» η ψυχή μας απ’ τη μπόχα). Ναι, ξέρω, θα έπρεπε να αναπτύξω κοινωνική ζωή.

Για παράδειγμα, στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος –αν και ο όρος ψηφοδέλτιο υπήρχε –η ψήφος για πολλά χρόνια στην ουσία ήταν ένα μολυβένιο σφαιρίδιο (μπίλια, μπάλα, είδες που ήρθαμε πάλι στο ποδόσφαιρο;). Η δε κάλπη, ξεχωριστή για τον κάθε υποψήφιο, ήταν χωρισμένη σε δύο … στην λευκά βαμμένη Δεξιά (από τότε την δήλωναν «αθώα» με το άμεμπτο λευκό) και στην κατάμαυρα βαμμένη Αριστερά. (Είδες Ελένη, από τότε βαφότανε μαύρη η Αριστερά. Όχι από μόνη της, από άλλους… διότι να έβγαζε η κάλπη χέρια και να βαφότανε μόνη της …κομμάτι δύσκολο μου φαίνεται).

Στη δεξιά έμπαινε η θετική ψήφος, στα αριστερά η αρνητική. Τώρα τι να σου πω Ελένη; «Να παν όλα δεξιά»; Πήγαν, αλλά σαν ευχή δε λέει. Να σημειώσω πάντως πως –παρά το επίθετο σου –δεν σε χάλασε το «μαύρισμα».

Να σημειώσω επίσης πως δύσκολα θα ξεχωρίσεις ποιον να ευχαριστήσεις. Ίσως τα «λευκά», λέτε να καθάρισαν αυτά; Την Αποχή ίσως, μα πάλι …πως ευχαριστείς κάποιον που δεν παρίσταται; Είναι βέβαια και τα Άκυρα και ο κ. Μεσαρίτης, τι απ’ τα δύο σας είναι πιο συμπαθές δεν ξέρω. Μπορείς βέβαια να μας ευχαριστήσεις όλους… και ας μην είμαστε της Τριμερούς.

Στην προεκλογική περίοδο συχνά κάποιοι –ένθεν και ένθεν του πολιτικού άξονα –ανέφεραν την ανησυχία τους για την υποψηφιότητα σας. Μπορεί να τους φόβισε το όνομα, να τρόμαζαν στη σκέψη πως –ίσως --απ’ τη θέση αυτή θα λαμβάνατε αποφάσεις και θα εφαρμόζατε πράγματα που θα έκαναν το μέλλον της πατρίδας μας «μαύρο και σκοτεινό». Εγώ δεν πολυκατάλαβα γιατί φοβούνται, τίποτα δεν αναφέρατε για τους «συγκάτοικους» στο •στυλαρισμένο πρόγραμμα σας (ZIP) και για την όποια ανάγκη να ξαναβρεθούμε με αυτούς στην ίδια μας την πόλη.
Βέβαια, το μαύρο χάλι της πόλης μας ανέκαθεν το δικαιολογούσαν –τα ίδια άτομα –με το σκεπτικό, «δεν είναι πολλά που μπορείς να κάνεις σε μια διχοτομημένη πόλη».

Διαφωνώ, είναι πάρα πολλά που μπορείς να κάνεις.

Να γνωρίζεις πάντως πως ο Φόβος υπήρξε σύντροφος των συμπαθών Κύπριων για χιλιάδες χρόνια. Τόσοι κατακτητές, οι άφοβοι δεν είχαν και πολλές ευκαιρίες να αναπαραχθούν και πιότερο οι φοβισμένοι γεννοβολούσαν… Άμα σε κυνηγάν που να βρεις χρόνο για προφυλάξεις; Έτσι μας έμεινε το κουσούρι, δεν είχαμε βλέπεις την βυζαντινή πανουργία των αθεόφοβων θεόσταλτων που έγιναν απαραίτητοι στους κατακτητές, μεσολάβησαν για το καλό μας, εισέπραξαν χωράφια και οφίκια …και –εν τέλει –διέσωσαν τον Ελληνισμό μας. Αυτοί που σήμερα κλαίνε τις Αγίες Σοφίες που έγιναν τζαμιά και μουσεία. Αυτοί που κατηγορούν όποιον πάει «απ’ εκεί» για να λειτουργήσει εκκλησιά. Οι ίδιοι.

Είναι και σήμερα ο φόβος μεγάλος. Όχι μόνο από κατακτητές. Ακόμη και από τους πληβείους φοβούνται οι πατρίκιοι. Για αυτό άλλωστε έχουμε εμείς –οι κάτοικοι της Λευκωσίας –αναθέσει τη φρουρά της Παλιάς Λευκωσίας στους δύστυχους αλλοδαπούς …που η ανάγκη τους έφερε σε μια πόλη φάντασμα (πράσινο, σαν τη γραμμή που τη χωρίζει)… ενώ εμείς χαλαρώνουμε με διεγερτικά ροφήματα στα καφέ της Μακαρίου. (Ανάποδοι μια ζωή).

Να θυμάσαι λοιπόν ότι ο φόβος μας έρχεται από παντού. Αριστερά, δεξιά, επίγεια και επουράνια. Κάτι σαν σφαίρα. Σφαιρικά να το δείτε και σεις το θέμα. Και ας μην είμαστε ΟΜΦΑΛΟΣ-κόποι ΤΗΣ ΓΗΣ.

Να θυμάσαι επίσης και τον όρο "•Tribune" / "•tribune", που από προστάτης των πληβείων μπορεί να μετατραπεί σε δημαγωγό ή σε άβουλο όργανο Αυτοκρατόρων, να ξεπουλήσει το παιχνίδι και να χάσει εύκολα τη σφαίρα… εεε… το μπαλάκι».

Δεν γνωρίζω αν συνηθίζεται να κάνουν αγιασμό κατά την τελετή ανάληψης καθηκόντων ενός / μίας Δημάρχου. Εσείς πάντως, καλού-κακού, πάρτε μαζί σας λίγο νερό –ας είναι και «Άγιος Νικόλαος», θα χαρεί ο Υιός (Νικόλαος) του Πατέρα (τΑΣΣΟΥ) –και νίψτε χείρας και πρόσωπο. Μόνο θυμήσου, «νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν» και μην αφήσετε το όποιο όραμα σας να αποδειχθεί απατηλό, «…σαν ένα πουκάμισο αδειανό, σαν μιαν Ελένη».

MOTHER OF ALL FOOLS

Από το GLOBEMASTER

MOAB - Massive Ordnance Air Blast

Mother Of All Bombs

Air Force tested a Massive Ordnance Air Blast weapon on AFB Eglin on 03/11/2003. Eglin Air Force Base, FL is home of the Air Armament Center (AAC).The MOAB is a precision-guided munition weighing 21,500 pounds and was dropped from a C-130 Hercules aircraft for the test. It is the largest non-nuclear weapon in existence.The weapon is meant to allow pilots to drop high-precision bombs out of the range of most anti-aircraft fire. MOAB is a "modernization" of the BLU-82 "Daisy Cutter".
Primary Function: Guided air-to-surface weapon
Guidance System: GPS/inertial gyroscopes
Launch Weight: 21,500 pounds, incl. 18,000 pounds of high explosives
Diameter: 40.5 inches
Contractor: Dynetics
The MOAB is an Air Force Research Laboratory technology project that began in fiscal year 2002 and is to be completed this year.

Δεν ξέρω κατά πόσο οι Αμερικάνσκι θα βρούν χρήσιμη αυτή τους την κατασκευή, αν έμεινε στα ράφια με τα απούλητα, ποιος πήρε τις χοντρές προμήθειες (δεν είναι δυνατόν μόνο στην Κύπρο να έχουμε τσhακκάλια), κατά πόσο η προβολή του θέματος πριν από την "Μητέρα Όλων των Μαχών, part II" έγινε για ψυχολογικούς λόγους…. Και δεν ξέρω αν οι «δικές μας» μάνες αναλογίστηκαν ποτέ πως θα ‘τανε να κυκλοφορά αυτή η «Μητέρα Όλων των Χαζών» πάνω απ’ τα κεφάλια των δικών τους παιδιών…

Ξέρω όμως ένα άσχετο –ερωτικό –τραγουδάκι του Καπετάν Βοϊδόκαρδου Και της Μαγικής του Μπάντας από το άλμπουμ • SHINY BEAST (BAT CHAIN PULLER)

When I See Mommy, I Feel Like A Mummy

Oh, when I see mommy, I feel like a mummy,

Gonna wrap her up

Every time I see her

Every time I see her

I wanna grab her

Pull her up to me til I look right through her

But she moves so fast that I can't even see her

Her interest fades like breath on the mirror

Oh, when I see mommy, I feel like a mummy,

Gonna wrap her up

Gonna wrap her up

Next time I see her

Next time I see her

I'm gonna seize her

Then I'm gonna freeze her

It's the only way

That I might get to see her

Gonna wrap her up

Frank Zappa & Captain Beefheart

Άιντε παιδιά, τιγκανώ για κανά μπιρό...

LOSERS, BOOZERS & HEROES

Τώρα, πως μπορεί ένας Αμερικάνσκι απ’ το San Pedro να γράφει τραγούδι που να αγγίζει ένα Zoppovorton στη Nicosia…. ;

Από το άλμπουμ •Flyin-the-Flannel (έχει sound-clip στη σελίδα για Windows Media) των fIREHOSE.

CANNED POST

Σώστε τα γατάκια!!!

Οι εταιρείες παραγωγής γατο-τροφών, ως άλλοι Εσκομπάρ τις σύγχρονης –τετράποδης –κοινωνίας, εξωθούν τα συμπαθή αιλουροειδή στο εθισμό!!!

Όταν διάβασα την διαφήμιση γνωστής μάρκας που υποσχόταν πως «το γατάκι σας δεν θα θέλει να φάει οτιδήποτε άλλο», καθόλου δεν υποψιάστηκα το δράμα που τώρα ζούμε το γατί μου και εγώ.

Της γειτονιάς το γατί δηλαδή γιατί δεν ανήκει σε κανέναν μας, απλά γυροφέρνει 2-3 αυλές και ισάριθμες κουζίνες μαζί με κάποια «συντρόφια», περιμένοντας καρτερικά λίγο γάλα ή κάποιο γεύμα από τους φιλόζωους ιθαγενείς της γειτονιάς μου ως ανταμοιβή για την σκληρή και επικίνδυνη εργασία που επιτελούν, καθαρίζοντας τις αυλές από έντομα και τρωκτικά.

Τα γατάκια αυτά τα παρατηρώ από τη γέννα τους και διαπίστωσα μια κατάσταση ιεράρχησης, όχι μόνο ανάλογη της ισχύος και τις απόδοσης αλλά και σε συνάρτηση με τις ανάγκες του καθενός. Κάτι σαν «αναρχο-συνδικαλισμός στα 4 και με ουρά»!

Παρατήρησα δηλαδή πως ο «γάτος μου», που είχε εδραιώσει την κυριαρχία του στο κατώφλι της κουζίνας μας, επέτρεπε στα 1-2 συντροφικά, αναρχοαυτόνομα γατιά της παρέας να παραμένουν στο χώρο βρώσης… ενώ αυτό δεν επιτρεπόταν στα γατιά που δεν ανήκουν στην «Κομμούνα του Κατωφλιού».

Παρά την επαλήθευση του στίχου «οι Γάτες Πάντα θα Πεινάνε» (εκτέλεση Θηβαίος, οι αγαπημένοι μου στίχοι από ελληνικό τραγούδι, «νταμ νταριντάμ, νταμ νταριντάμ, νταμ νταριντάμ νταραντάμταμ») …ο φιλάνθρωπος γάτος «μου» πάντα αφήνει κάτι και για τα «συντρόφια» όταν –βεβαίως –το γεύμα είναι άφθονο και εφόσον αυτά έχουν επιτελέσει την εργασία που τους αναλογεί. Έτσι, αφού πάρει ο πρωτεργάτης το μερτικό του, παίρνουν και αυτά τη σειρά τους για γεύμα.

Σκέφτηκα λοιπόν να ανταμείψω αυτό τον ήρωα της γατο-εργατιάς προσφέροντας του αυτή την καινοφανή τροφή. Μετά όμως από αυτό το ολέθριο σφάλμα μου –που έχει τις ρίζες του στην κατηραμένη παγκοσμιοποίηση –ο δύστυχος γατούλης αδιαφορεί πεισματικά για τα άλλου είδους γεύματα που του προσφέρω, Στήνεται κολλημένο στη γυάλινη πόρτα της κουζίνας και αναμένει σαν πρεζόνι τη δόση του. Πολλές φορές δε, χτυπά απελπισμένα το κεφαλάκι του στον υαλοπίνακα και δεν σταματά παρά μόνον όταν πάρω απ’ τη ντουλάπα το απεχθές κατασκεύασμα και του το προσφέρω στο πιατάκι του.

Ως αποτέλεσμα, τα «συντρόφια» του καταβροχθίζουν την αγνή, λαϊκή τροφή που του προσφέρω (είδες, ο καπιταλιστικός δάκτυλος…) και εάν δεν του δώσω την τροφή-ναρκωτικό παραμένει θεονήστικο, κινδυνεύοντας από την ασιτία. Ούτε ακόμη και για τις σαρδέλες –για τις οποίες παλαιότερα «γινόταν Βελουχιώτης» άμα σίμωνε κανένα ξένο, νεοφιλελεύθερο γατί –δεν ενδιαφέρεται πια ο εθισμένος γατούλης. Ούτε βγένει στη γύρα για τρωκτικά, έντομα ή πτηνά, ούτε επισκέπτεται τις άλλες –οικείες –κουζίνες. Επιπλέον, όταν του παραχωρώ τη δόση-τροφή … καταργεί την συναδερφική αλληλεγγύη και στερεί από τα αναρχοαυτόνομα συντρόφια του ακόμη και τη σάλτσα αυτής της ψυχοφθόρας ουσίας.

Ξέρω πως θα έπρεπε να σταματήσω να το προμηθεύω με αυτό το καπιταλιστικό τέχνασμα, κυριολεκτικά το «Όπιο των Γατιών». Η καρδιά μου όμως σπαράζει κάθε φορά που βλέπω ολάκερο το γατίσιο του κορμί να συσπάται γυμνό πάνω στο κάτασπρο μάρμαρο του κατωφλιού ή …άλλες φορές… να πέφτει σε μια κατατονική άβυσσο. Προχθές έκλαψα πικρά όταν αντιλήφθηκα το καταρρακωμένο γατί να μην αντιδρά στις απρεπείς προτάσεις κάποιων ξένων γατιών –κεφαλαιοκρατών –που ήθελαν να εκμεταλλευτούν ένα τσακισμένο, γατίσιο κορμί για να ικανοποιήσουν τις ανώμαλες ορέξεις τους.

Θεωρώ καθήκον μου να προειδοποιήσω όλες τις άλλες μάνες… εεεε …όλους τους άλλους ιδιοκτήτες και φίλους των γατιών για αυτή τη μάστιγα που απειλεί όλων –πλούσιων και φτωχών –τα ανυπεράσπιστα γατιά.

Τέρμα στην εκμετάλλευση! Η πλεκτάνη των εταιρειών που παράγουν τροφές για γάτες και που παρασύρουν τα ανυπεράσπιστα γατιά του κόσμου στην κόλαση της πρόσκαιρης χαράς και του εθισμού πρέπει να τελειώσει εδώ!


Just say MEOOOOWWW !!!

*********


Επειδή το παρα-αφοδεύσαμε στο σοβαρό εδώ μέσα τώρα τελευταία –είδες τι κάνει η τηλεόραση; … μέχρι και το Κυπριακό καταντάς να παίρνεις στα σοβαρά –ξέθαψα από τα ντουλάπια στο φόρουμ Άποψη μια κονσέρβα γατοτροφ… εεε … κείμενο που είχα αφήσει εκεί.

Νταμ, νταριντάμ...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Σ.Ε.Γ.Τ.Ν.Α.

Σαντιάγο
10 Δεκεμβρίου 2006

Η Συνομοσπονδία Εκδιδομένων Γυναικών &
Τραβεστί Νοτίου Αμερικής --κατόπιν ενδελεχούς ερεύνης --ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ την πληροφορία ότι ο προσφάτως αποθανών Στρατηγός Augustus Pinochet είναι ή ουδέποτε υπήρξε γιός οποιασδήποτε πουτάνας-μέλους της.

Μετά Τιμής

Η Πρόεδρος
Χοθέ-Μαρία-ντε-λα-Πούτα

Augusto Jose Ramon Pinochet Ugarte
25 Νοε. 1915 -- 10 Δεκ. 2006
(Rest In Piss)


Για την Αντιγραφή
Το Ηλίθιο Αγρινό

ΤΑ ΓΑΪΔΟΥΡΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑ

Διάφορα έχουν ειπωθεί για τις τελευταίες εξελίξεις σχετικά με την Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, το συνουσιασμένο το «Πρωτόκολλο», τις προσφυγές στο Ε.Δ.Α.Δ. για το θέμα των ΕΚ περιουσιών, κλπ.

Δεν ακούει κανένας...

Ο Συνάδελφος blogger «Μ. Λ.» κάνει μια αναφορά στο θέμα Ευρώπη αλλά και στο Κυπριακό

ΕΔΩ

, εκφράζοντας μια άποψη που συχνά εκνευρίζει –μέχρι σημείου εμφάνισης ακμής –τους διάφορους Ελληνόψυχους Πατριώτες και φοβίζει –λόγω άγνοιας –τις μεγάλες μάζες της μικρομεσαίας αστικής Κύπρου.

Αγαπητέ, η εμπλοκή σε τέτοιες συζητήσεις είναι πλέον αντιπαραγωγική. Εκτός από τη Δήλωση Καταδίκης ή Μετάνοιας για το Δημοψήφισμα (εκδίδεται από αρμόδιους όπως ο βο-υ-λευτής κ. Κουλίας), θα χρειαστείς επιμονή & υπομονή εφάμιλλες με αυτές του ΑΛΛΟΥ ενδημικού τετράποδου με τα πεταχτά αυτιά και την ουρά που διώχνει τις περιρρέουσες μύγες. Και αυτό διότι κανένας από τους πολιτικοποιημένους δεν ενδιαφέρεται για την ουσία του θέματος αλλά μόνο για την Μάχη των Εντυπώσεων…. ενώ ο απλός κοσμάκης απλά φοβάται.

Αυτό το λέω ασχέτως του αν συμφωνώ με το πνεύμα των όσων λες...

Για το δε γράμμα... στην Ε.Ε. η έμπνευση δεν ήταν μόνο από Σχεδίου Μάρσαλ μεριά, υπήρξαν και παλαιότερες εμπνεύσεις όπως η ιδέα μιας κοινής αγοράς με ανταλλαγή προϊόντων και ιδεών ... με βάσεις από την μια …την κατάσταση στο φιλελεύθερο Άμστερνταμ την εποχή του Huygens και των μεγάλων θαλασσοπόρων / εξερευνητών... και από την άλλη …ένα είδος συνύπαρξης που θυμίζει την αυτοδιοίκηση των αναρχο-συνδικαλιστών και την συνεργασία μεταξύ κολεκτίβων... αλλά ... μεταξύ κρατών και σε πρωτογενή επίπεδα. Ξέρω, απέχει πολύ από τη σημερινή κατάσταση.

Αυτό που είναι αναγκαίο τώρα... είναι η δημιουργία παραδειγμάτων συμβίωσης... η δημιουργία

πυρήνων αλληλεπίδρασης ... όπου θα γίνει προσπάθεια για απόκτηση εμπειριών.. για εντοπισμό πιθανών προβλημάτων μιας τέτοιας συμβίωσης... για εξεύρεση κατάλληλων λύσεων... πέραν και πάνω από τη συζήτηση για "Ευρωπαϊκή Λύση" η οποία εμπεριέχει και τον κίνδυνο ενδυνάμωσης των γνωστών αντιδραστικών στοιχείων... π.χ. οι Σταλινικοί του ΑΚΕΛ και οι Ελληνόψυχοι των ΕΥΡΩΚΟ. Επιπλέον, μια τέτοια κατάσταση θα μπορούσε να δώσει πρακτική απάντηση στους φόβους των μαζών –δεδομένων ότι θα λειτουργήσει αγνά, ότι θα περιφρουρηθεί καταλλήλως και ότι θα παρουσιαστεί με τον ορθό τρόπο. Last but not least, τέτοια πρωτοβουλία θα μπορούσε να ζητήσει προστασία και ενίσχυση από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γνωρίζουμε βέβαια τα προβλήματα που υπήρξαν στο παρελθόν αλλά και τις καταστροφικές μεθόδους που οι δύο κοινότητες επέλεξαν για την αντιμετώπιση τους. Δεν εισηγούμαι να παραγνωρίσουμε αυτά τα δεδομένα. Εισηγούμαι όμως να λειτουργήσουμε πέραν και πάνω από αυτά. Να εγκαταλείψουμε δηλαδή τις παλαιές πρακτικές και να τολμήσουμε να οραματιστούμε το πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει μια κοινή πατρίδα, θέτοντας αυτό το όραμα στη βάσανο της καθημερινότητας… σε μια κλίμακα διαχειρήσιμη και με τρόπο που να προσπερνά τις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες και τις έξωθεν παρεμβάσεις.


Ο Huygens έχοντας στη φαρέτρα του τη φαντασία του, τις επιστημονικές του γνώσεις και ένα –μη ψηφιακό –τηλεσκόπιο, κατάφερε να οραματιστεί

κόσμους απίστευτα μακρινούς

. Σε κάποια από τα υποθετικά του συμπεράσματα αποδείχθηκε ορθός, σε άλλα ακόμη δεν έχουν δοθεί απαντήσεις, πολλά από αυτά θεωρούνται –κατά πάσα πιθανότητα –εσφαλμένα.
Για παράδειγμα έκανε το λάθος να θεωρεί σίγουρο πως όποιο είδος νοήμονος ζωής υπάρχει σε άλλους πλανήτες πρέπει να ομοιάζει κατά πολύ με τους ανθρώπους, πράγμα που σήμερα θεωρείται μάλλον απίθανο. Ένα λαμπρό μυαλό δεν είναι ποτέ εγγύηση ορθότητας.

Εμείς έχουμε όμως πολύ περισσότερα «όπλα» στη διάθεση μας και το όραμα μας δεν αφορά «κόσμους μακρινούς», αφορά ΕΜΑΣ και το κομμάτι από τη ΓΗ που μας έλαχε.

Είναι αδιανόητο το ότι δεν μπορούμε να οραματιστούμε κάτι τόσο απτό. Είναι εγκληματικό να αποδεχόμαστε ότι μόνο τα «λαμπρά μυαλά» των –δικών και ξένων –πολιτικών μπορούν να υποβοηθήσουν την εξεύρεση μιας λύσης. Είναι επίσης πιότερο ασυγχώρητο από τα λάθη του Huygens το ότι θεωρούμε σίγουρο πως οι «άλλοι» διαφέρουν τόσο πολύ από μας που η συμβίωση να καθίσταται αδύνατη.

(Το παράδειγμα του Huygens το δανείστηκα / εμπνεύστηκα από την τηλεοπτική σειρά ντοκιμαντέρ COSMOS του Carl Sagan -δες sidebar)

NICOSIA BLUES

Ένα από τα αγαπημένα μου ελληνό-στιχα τραγούδια είναι το “Nicosia Blues”.

Το συγκεκριμένο πρωτοεμφανίστηκε -νομίζω -(ας με διορθώσουν οι γνώστες) στο ρεπερτόριο της κυπριακής μπάντας

….οι νεότεροι να ετοιμαστούν για χρονοπολιτιστικό σοκ…

«ΤΟ ΜΑΡΑΖΙ ΤΗΣ ΦΩΤΟΥΛΑΣ» με τον Μερακλή (ή Μεγακλή; Sorry λεβέντη μου, τρία εναπομείναντα εγκεφαλικά κύτταρα τι να σου κάνουν;) στα φωνητικά και στη κιθάρα. Άλλο «θρυλικό χιτ» της μπάντας ήταν «Το Διπλοκάμπινο».

Ακολούθησαν οι «ΒΙΔΕΣ» με τον Μ. (είδες, βρήκα λύση) στη κιθάρα και τον Georgie στα φωνητικά (δεν σε γράφω «Γιώργο Αρέστη», εγώ έτσι σε έμαθα).

Τώρα το βρίσκεις επίσης στο ρεπερτόριο των «ΣΟΥΠΑ ΛΟΥΜΑ» και «ΚΡΟΚΕΣ».

Εξ όσων γνωρίζω οι –αθάνατοι –στίχοι είναι του τυμπανιστή Σπύρου που τώρα παίζει στις ΚΡΟΚΕΣ (φώτο). Μόνο που δεν τους βρίσκω στο Διαδίκτυο… αν μπορεί κανείς να βοηθήσει… ευχαριστώ εκ των προτέρων.

«Πρέπει-να Φύυυγωωωωω…»

Νταμ νταμ…

«Απ’ τη Λευκωσίιιααααααα…»

Νταμ Νταμ.


P.S.: Θυμάται κανείς την μπάντα που έπαιζε την «Κοκκινοσκουφίτσα με τον Κακό Λύκο»;

ΑΠΟΨΕ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΠΑΛΑ

Μα εγώ οίδα άλλη σφαίρα



Άιντε... το φεγγάρι είν' απόψε χαμηλά... θα την κάνω για καν'α μπαράκι...

Ξέρω τι θα σιγοψιθυρίζω (ή γαουροφωνάζω, ανάλογα με τη στάθμη αίματος
στην κυκλοφορία του αλκοόλ μου).

.........................................................Είναι η ώρα

......................................................πουου ξυπνάνε

.......................................................τα φαντάσματα

..............................................................κι εγώ



..................................................γυρνάω μό-ο-νος

ADVERSUS "HEROIC FIXATION"

Στο φόρουμ ΑΠΟΨΗ (link) κάποιος Δημήτρης ... με avatar για φώτο που παραπέμπει σε ήρωες κόμικ / japanese animation, άνοιξε θέμα με τίτλο "Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια". Αυτό βέβαια μετά το επεισόδιο ξυλοδαρμού ΤΚ από "ελληνόψυχους" στο ίγκλιγκλου (English School).

Με πομπώδες ύφος και τα εκνευριστικά, συνεχόμενα ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ που χρησιμοποιούν όσοι σκάνε από την ανάγκη τους "να τα πώ, να ακουστώ ΕΓΩ", ο Δημήτρης ξεδιπλώνει το ταλέντο του ως μελλοντικός ηγέτης του "Ελληνόψυχου Αύριο": ΔΗΜΗΤΡΗΣ (link)

Ιδού η απάντησή μου:

Δημήτρη.
Η επιμονή σου να γράφεις με μεγάλα γράμματα... το περιεχόμενο των όσων λες... και η εικόνα στο προφίλ σου (μαζί με το προσωνύμιο "πολεμιστής" από κάτω) ...φανερώνουν πολλά !!!

Τα κεφαλαία παραπέμπουν σε μια ανάγκη του ατόμου να υπερισχύσει της ομάδας, να ακουστεί ΠΑΝΩ από τους άλλους, να επιβάλει απόψεις, να κυριαρχήσει,... Ο πάσχων θεωρεί τον εαυτό του φορέα μηνύματος μεσσιανικού περιεχομένου και αδυνατεί να αντιληφθεί τον εκνευρισμό που προκαλεί στους γύρω του με την απρεπή συμπεριφορά του.

Η εικόνα (και το "πολεμιστής") δείχνει την επιθυμία για "μετάβαση στο μαγικό/ηρωικό".
Όπως σχεδόν όλα τα παιδιά που -με τρόπο υπερβολικό, σχεδόν παθολογικό -διαβάζουν ή βλέπουν κόμικς / cartoons, πρέπει να βασανίζεται ο ασθενής από οράματα παντοδυναμίας, ψευδαισθήσεις υπερδύναμης & μαγικών ικανοτήτων, κρίσεις μανιακής σκέψης με επίκεντρο "μεγαλειώδη" και πάντοτε απραγματοποίητα σχέδια... πιθανόν ακολουθούμενα από περιόδους κατάθλιψης. Τρικυκλικά και βενζοδιαζεπίνες ίσως να μην έχουν αποτέλεσμα.

Το δε περιεχόμενο παραπέμπει στην τυπική κατάληξη τέτοιων ιδεοληπτικών επεισοδίων.
Η αποτυχία στη προσωπική ζωή, η αδυναμία επίτευξης του "μαγικού/ηρωικού" status στο πραγματικό κόσμο... πολλές φορές και η ύπαρξη "ελαττωμάτων" στην ανατομία (μικρό ανάστημα, αναπηρία-δυσμορφία, κρυψορχία, υδροκεφαλισμός, κλπ.) που ενισχύουν τα συμπλέγματα κατωτερότητας τα οποία καταδυναστεύουν το είναι του ... οδηγούν τον ασθενή στο τελευταίο καταφύγιο, στην ανωτερότητα της φυλής... που ως φορέας συγγενικού DNA μπορεί να εκπληρώσει τις επιθυμίες του Ego για ανωτερότητα... για θεώρηση εαυτού ως "εκλεκτού" ... για δικαίωση.

Περαστικά.

Λίγο σκληρό ίσως... αλλά ΕΒΑΡΕΘΗΚΑ πλέον με τους συγχυσμένους ελληνο-MANOWAR οπαδούς κάθε είδους... που αγνοούν το τι κοινό έχουν to Aryan kai to Iranian.
Να φορέσουν το ττέλλενο βρακί τους, την προβιά τους, ... τζιαι να παν ΒΟΡΕΙΑ... ακόμα πιο βόρεια ...όσο πιο βόρεια γίνεται ...πιο βόρεια κι' απ το Βόρειο Πόλο αν μπορούν... να ανακαλύψουν τη γαμημένη τη Βαλχάλλα τους...

Άμα ο Άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται τις κοινές ρίζες όλων... που ακόμα και μια επιφανειακή μελέτη των παγκόσμιων μυθολογιών (link) μπορεί να φανερώσει ... πως σκατά θα αντιληφθεί τι του γίνεται τώρα;