ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ...

...άμα τα πράγματα μου παν καλά, στήνω αυτί και ακούω προσεκτικά… σσσςςςς…

..ώσπου να νοιώσω το βουητό ενός ωστικού κύματος βασάνων, ενός τοίχου από μπελάδες -κινούμενου, να πλησιάζει -που φέρει σαν ταμπέλα το όνομα μου... χχχχχχχχχχχχχχχχχουουουχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Ευτυχώς που ακόμη πλέω στα απόνερα της τελευταίας μου σκατοκαταιγίδας και έτσι δεν ανησυχώ.

Καλημέρα; Ποιός μας έκλεψε το σκοτάδι;