Για μια U-topia.

Δύσκολα τα πράγματα ψυχή μου. Κάθε καλοκαίρι να κάνω την ίδια ευχή: να θέλω λιγότερα (για ‘μένα) … να απαιτώ πιο πολλά (από όσα με ορίζουν). Μα κάθε Σεπτέμβρη –πίσω στα θρανία –να εμπεδώνουμε το αντίθετο, να ζητάμε πιο πολλά, να απαιτούμε όλο και λιγότερα.

Δύσκολη μουσική και δεν με βλέπω να χορεύω. Ας είναι. Μόνο που δεν πρόλαβα θάλασσα ακόμη και θα πρέπει να βολευτούμε με περσυνή. Λες να χαλάει; Σε λίγο θα τη σερβίρουμε κι’ αυτή με ημερομηνία λήξης εκτός…ααχχχ χα-χα-χαα τι σκέφτηκα ο μπαγάσας…
Εκτός κι' αν μας προλάβει η ίδια!