Saturday, January 28, 2012

Το Ρυάκι που Βρυχιόταν σαν Χείμαρρος.

[ Εναλλακτικός τίτλος: Μνήμη Χρυσόψαρου.
Ναι, ξέρω,
μύθος κι αυτό. ]

Γέμισε και τούτο,
γέμισε και
κείνο,
τώρα περιμένουν τα άλλα…


Μόνο που…

Πέρασαν επτά χρόνια απ’ τη τελευταία φορά που είχαμε τέτοια ροή. Τα πυροτεχνήματα που ρίξαμε τότε …δεν μας εμπόδισαν από το να βρεθούμε στην άλλη άκρη μέσα σε μερικά χρόνια και να κάνουμε αγιασμούς στο νερό που αγοράσαμε από την Ελλάδα.
Αδίκως.

Βρώμισε και το ρίξαμε για «εμπλουτισμό των υπόγειων υδροφόρων στρωμάτων». Ούτε και στους πλοιοκτήτες
βγήκε σε καλό.


Απ’ τα πυροτεχνήματα στους αγιασμούς λοιπόν...


Όπως και με το Κυπριακό. Κοντή η μνήμη των πιστών που περίμεναν ανάσταση και εισέπραξαν …τσιμέντο.


Όπως σε όλα μας.


Α!


Καλά που θυμήθηκα…

Επειδή μια τάση
για ατυχήματα
την ψιλοέχουμε…
πόσο καλά

ελέγξαμε τα φράγματά μας
αυτά τα 7 χρόνια;
«…They say goldfish have no memory
I guess their lives are much like mine
And the little plastic castle
Is a surprise every time
And it's hard to say if they're happy
But they don't seem much to mind…»
“Little Plastic Castle”, Ani DiFranco

Labels: , ,

Wednesday, January 25, 2012

Green Trees

Πόσες εικόνες
φτιάχνουνε τη μιά
.
.
.
.
…και ποιές κινήσεις
γίναν’ μονοπάτι;
Είναι κι ο Θάνατος
τοπίο για ζωγραφιά…
…πινέλο διάλεξε
και φτιάξε του παλάτι.
Βάλε τα πένθιμα 
και γκρίζα φορεσιά…
…και κύκλο κλείνοντας
μισόκλεισε το μάτι.
Όλοι οι δρόμοι
δεν είναι από τσιμέντο.

Labels: , , ,

Tuesday, January 24, 2012

Μα χέλεις να πεις...

...πως όσες χώρες υπέγραψαν τούτο το πράμα ξεχωρίζουν ως που ΠΡΕΠΕΙ να σταματούν τα "territorial waters" τζιαι που σταματούν τα "EEZ's" ;

Χάτε ρε!

Labels:

Friday, January 20, 2012

Χρώματα Ελευθέρας Βοσκής για Κιθάρα–Φωνή.

Πήρα την εφημερίδα–σύμβολο
και την έβαλα στο ταμπλό.
«Έτσι, να νομίζουν ότι είμαστε ‘σοβαροί’»,
ψέλλισα καθώς βγαίναμε απ’ τη τσιμεντούπολη
με τον Παντοκράτορα Ήλιο σε άτακτη φυγή.
Που πήγαν τα τσιγάρα που μόλις αγόρασα;

Τα ψάχνω παντού και δεν τα βρίσκω.
Ο Απάτσι οδηγός του οχήματος
βρίσκει ένα σημείο όπου υπήρχε
χώρος στο πλάι του δρόμου.
Μας κοιτάν οι περαστικοί
να ψάχνουμε τσέπες, τσάντες και σακούλια.
Τίποτα.

Σοβαρότατοι.

Σε ένα απ’ τα χωρία
πέριξ της πρωτευούσης
σταματάμε σε περίπτερο.
Παίρνω άλλο ένα πακέτο.

Λίγο μετά ανακαλύπτω
πως η θήκη,
που
–λόγω των κασετών
με ηχογραφήσεις από ράδιο
της εποχής του Camassa –
δεν έκλεινε,
είχε κάνει τα μαγικά της και
έκρυψε το πρώτο πακέτο
στον κενό χώρο
που σχηματίζεται πίσω της
όταν είναι ανοικτή.
«Μόνον εμείς
θα εκαταφέρναμε
κάτι τέθκοιον, Γέροντα»,
λέω γελώντας στον Ιερώνυμο Απάτσι.

Ανάβω απανωτά τα καρκινάκια
και συλλογίζομαι,
πότε-πότε ψιθυρίζοντας
τις σκέψεις μου στον οδηγό.

***

«Ο τόπος είναι μια χαρά»,
λέω ενώ προσπαθώ
να συλλάβω το φώς που κτυπά
τα φύλλα των δέντρων
προτού εγκλωβιστεί σ’ αυτά.
«Οι Άνθρωποι είναι το πρόβλημα».
Γι’ αυτό «χρειαζόμαστε»
νόμους, οδηγίες,
κατευθύνσεις–ντιρεκτίβες,
σήματα, σημάδια,
κάγκελα και σύρματα.
Κάγκελα παντού…
Να κρατάμε μέσα ή έξω
τετράποδους εαυτούς,
να παγιώνουμε συνήθειες,
να οριοθετούμε κτήσεις,
να ορίζουμε πορείες.
Καθότι χειμώνας
και το κρύο καμπόσο…
παρόλο που περνούσαμε
τους ίδιους δρόμους…
δεν συνάντησα πάλι
τα ελευθέρας βοσκής ανίψια
που εντόπισα τότε.
Θα τα βγάλουν
–φαντάζομαι –
έξω την άνοιξη,
πριν απ’ το Πάσχα.
Πόσα να έχουν επιβιώσει
της Σταύρωσης;
( Πόσα έφαγα εγώ; )

Θέλει ο οδηγός να δει
την κατάσταση του χωματόδρομου
αλλά και της υδάτινης οδού
και γι’ αυτό ανεβαίνουμε
λίγο πιο πάνω
απ’ το γνωστό σημείο,
σταματάμε απέναντι
σε λεβέντη ευθυτενή – ορόσημο.
Να κι’ ένας «διανοούμενος»
με δαιδαλώδεις σκέψεις.
Αφουγκράζομαι,
παρατηρώ εκεί όπου
συναντιόνται δυο πλαγιές…
Νάτο!
«Δε θα δώσουμε Γη και Ύδωρ»,
έλεγε τις προάλλες
ο Μέγας Μπετονιέρης.
Θα κρατήσω όμως
χώρια τις ασκήμιες
απ’ τα όμορφα.
Ας το(ν) πάρει το ποτάμι.
Στο έδαφος φλοιοί, φελλοί,
όχι αυτοί που επιπλέουν, οι άλλοι.
Παρατηρώ τη γεωγραφία τους,
έχουν δική τους χλωρίδα και –ίσως –πανίδα,
σαν έτοιμοι πίνακες μοιάζουν.
Μόνο που… πολλές φορές
μια εικόνα αλλάζει
ανάλογα με την εστίαση.
Λίγο πιο κάτω, στο σημείο
που επισκέφτηκα παλιά,
το ύδωρ συνεχίζει
να έρχεται και…
να φεύγει…
…αψηφώντας
τις όποιες συμπληγάδες.

Η Μυρμηγκογέφυρα
μοιάζει ξεχαρβαλωμένη,
να χωρίστηκαν άραγε
σε «απ’ εδώ και απ’ εκεί»;
Το νερό,
πότε ήρεμο
…και πότε βιαστικό...
μα πάντα φευγάτο.
Δυσκολεύομαι να αναγνωρίσω
τη λιμνούλα σε σχήμα Κύπρου,

αναρωτιέμαι αν είναι πιο λίγα τα νερά
απ’ αυτά που έβλεπα πέρσι το Μάρτη.

Είναι όμως πιο πολλά, ανέβηκαν πιο ψηλά, γέμισαν κι’ άλλους χώρους κι’ έτσι άλλαξε το σχήμα.
[ Συγκριτικές φώτο ΕΔΩ. ]

Εκτός απ’ την εστίαση
είναι και του αντικειμένου η αλλαγή…


***

Τι έλεγα στην αρχή;
Οι άνθρωποι
είναι το πρόβλημα
και όχι ο τόπος;

…ή Ο άνθρωπος;

Που τάχατες
έχει ξεφύγει
απ’ της Φύσεως τα «δεσμά»
και έμαθε κουμάντο να κάνει
δεχόμενος Νόμους…
και ξεχνώντας
την Αυτονομία.

Ας ονομάζουμε
άλογα κτήνη τα τετράποδα,
πολλάκις και ποικιλοτρόπως
δείχνουμε
ποιανού η φύση είναι
πιο παλαβή.

Χτίζουμε οδούς ελευθερίας
που μας οδηγούν απ’ το ένα Mall
στο επόμενο, απ’ τη δουλειά στο σπίτι.
Μέσα στο τσιμεντένιο κάστρο μας
φυλάμε φλούδες, κόκκαλα,
ακόμη και το σκατό μας
σε χώρους ειδικούς
για να παν’ μετά
σε αχρηστίας προορισμό.
Μα έξω απ’ αυτό αφήνουμε…
Κατάλαβες ρε;
Περαστικά μας…
Είμεθα όλοι υγιείς,
δεν φαίνεται η ασθένεια μας
και δεν θέλει γιατρικό.
"When the music’s over,
turn out the lights…"

Πριν κλείσω
λύστε μου
μια απορία.

Σε αυτόν που
δεν έχει χρήματα
να βγάλει άδεια
απαγορεύουμε το κυνήγι
ακόμη και αν
θα το κάνει
–ξεκάθαρα –
για σκοπούς επιβίωσης.

Το επιτρέπουμε όμως
σε αυτόν που έχει τα λεφτά
και το κάνει σαν «άθλημα».

Είναι ή δεν είναι
απέραντη
η σοφία μας;

Αχ, δύσκολα σας βάζω,
καλύτερα να δοκιμάσω
κάτι ανούσιο –σχεδόν.

ΟΚ, το ξύλο
το αφήνει εκεί
κάποιος που θέλει
να μετακινεί τον δείκτη,
έτσι;
Τα μανιτάρια ποιος τα άφησε και γιατί;

Labels: ,

Tuesday, January 17, 2012

For Little Andrew

Friday, January 13, 2012

Midnight Radio


"...Driving far from home.

On a midnight radio.

Reckless and alone.

 
On a long black road.

The city is burning like a dream. Like a lady smoking in

The night
And she lets out a silent scream. So far from the

Morning light...."

Big Head Todd and the Monsters

Labels:

Wednesday, January 11, 2012

Αντιερωτικό: Bad Penny

Θα μπορούσε να ήταν για
κάποιο παλιό «αμόρε»
που στοιχειώνει όνειρα.

Τα ‘παμε, τα ξανάπαμε,
ίδιος ο πόνος,
ίδιος μονόδρομος,
ίδιο τ’ αδιέξοδο.
Είναι όμως
η πολιτ(ε)ι(α)κή,
κοινωνική,
πολιτιστική
μας
πραγματικότητα:
«…well, like a bad penny you have turned
up again
You're in my sights,
well,
there's a mist on my lens…»

Labels: ,

Tuesday, January 10, 2012

ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

( A short History of Life )


.
.
.
.


Τα γονίδια καταβροχθίζουν γονίδια.


( Genes devour Genes. )

Labels: ,

Sunday, January 08, 2012

ΤΕΛΟΣ ΕΟΡΤΩΝ

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Labels:

Wednesday, January 04, 2012

Περασμένοι Ουρανοί.

τρελλλά
κέφια
2012

Labels: ,