The End of the World. [Post No. 665]

Here’s the thing. Οι Ηγεσίες στη Δύση (μας) μας θέλουν κινεζάκια, τα κινεζάκια όμως θέλουν να νοιώσουν αμερικανάκια. Τα χειρότερα των δύο κόσμων μοιάζουν να επικρατούν. Game Over.

Στο Ελλάντα τώρα κάνουν παιχνίδι οι επι-κοινωνιο-λόγοι και οι αναμεταδότες τους, πλειοδοτώντας στο Χρηματιστήριο Αναξίων … πότε ποντάροντας στη Σωτηρία και πότε στην Καταστροφή –με το αζημίωτο!

Στη Λευκωσία όμως… ένα κερασφόρο τετράποδο με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης μόλις τέλειωσε τις λεμονάδες του ενώ στην ίδια πόλη… κάπου, κάποιοι προσφέρουν τζάμπα λουκάνικα με τις μπίρες που προωθούν.

Μούμπλε, μούμπλε… μου ‘ρχεται έμπνευση για ποίημα με τίτλο…

Το Τέλος του Κόσμου.

Στη γύρα

για μπύρες

και λουκάνικα λοιπόν.

TRIUMPHANT.

Θρίαμβος αγαπητοί μου!

Τι είπατε;

Εκλογικός;

Όχι καλέ…

Στοιχηματικός!

“The Sugary Death of a Revolutionary”.

Ας είναι καλά οι εκπλήξεις των Εγγλέζων που πληρώνουν αδρά. Την ώρα που οι εξ Ελλάδος αδελφοί –ας μου επιτρέψετε την Κυπριακή –θα λαγκοδέρνουνται για να βγάλουν τη δικιά τους, εγώ θα παρακολουθώ τη βούληση τους αγκαλιά με την Κυβέρνηση ΜΟΥ… αργοπεθαίνοντας μες στην παραζάλη της βιομηχανοποιημένης ζαχαρίτσας!

[Είδες ρε αχάριστε τι καλά σου έχει ο καπιταλισμός τους;]

«Je suis un stylo».

...

[ Από τα σχολικά μου χρόνια,
φράση που ειπώθηκε
στο μάθημα των Γαλλικών
όταν αδιάβαστος μαθητής απαντούσε
–με τη βοήθεια «φίλου» πλακατζή –
σε ερώτηση διδάσκοντος. ]

Αντί να ακούμε αυτά που μας αναμεταδίδουν οι «δικοί» μας,

δεν ρίχνουμε και καμιά ματιά «εκεί όπου μετράει»;

Όχι στη «θρηνούσα» Γαλλία,

όχι στα μέσα προπαγάνδας των όποιων «Τζιχαντιστών».

Ακούει ο καθένας μας

–έτσι ή αλλιώς –

«ο,τι του συμφέρει».

Εγώ κοιτάω «προς • δυσμάς».

Πιστεύω πως υπάρχει εδώ κάτι πιο μεγάλο από την 
 «Ελευθερία της Έκφρασης»

–θεωρώ δε την εν λόγω συζήτηση κοντόφθαλμη.

Ο «στόχος» μπορεί να είναι

μια γελοιογραφία ή το όποιο άλλο «σύμβολο».

Μόνο ένας βλάκας θα έμενε «ως εκεί».

Το θέμα είναι

«πως υπάρχει στόχος».

Συγχωράτε μου τα «Γαλλικά» αλλά…

εδώ υπάρχει κάτι «πέραν και πάνω»

από τα ιδεολογικά «κάστρα»

που ταχθήκαμε να «υπηρετούμε»:

“nous sommes totally φακτ dude” !

«Πίσω στις οθόνες σας τώρα»,

να δείτε την «ομάδα»

–στην οποία «ενταχθήκαμε» –

ν’ αποφασίζει «δημοκρατικά»

την «πιο πρακτική εφαρμογή»

του «ή εμείς ή αυτοί».

«Έβαλα αρκετά;»

WEATHER REPORT.

Όταν ορίζεις ως ακραίο το σύνηθες

τότε στενεύεις τα όρια,

στενεύεις τα όρια,

νεύεις στα όρια.