Εμπρός, στον Δίκαιο Αγώνα!

Ο ΛΑΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ:
Καθαρισμός του ΓΣΠ
από επικίνδυνα αντικείμενα,
τα Κόμματα να αναλάβουν την ευθύνη.

Ζητούμε από τις Νεολαίες των Κομμάτων
να αναλάβουν εκστρατεία καθαρισμού
του χώρου πέριξ του ΓΣΠ
για να απομακρύνουν
τις πέτρες και τα άλλα επικίνδυνα αντικείμενα.

1) Ο χώρος πέριξ του σταδίου ΓΣΠ είναι γεμάτος από πέτρες και άλλα αντικείμενα που μετατρέπονται σε όπλα κατά τις συγκρούσεις των «οπαδών».

2) Τα Κόμματα πάντοτε καταδικάζουν τις εξάρσεις χουλιγκανισμού. Οι Πολίτες αυτού του τόπου ζητούν από την πολιτική ηγεσία να κάνει πράξεις τα λόγια.

3) Τα Κόμματα διαθέτουν οργανωμένες νεολαίες. Ζητούμε από αυτά να χρησιμοποιήσουν τις νεολαίες τους για μια τέτοια εκστρατεία καθαρισμού.

4) Η εκστρατεία θα πρέπει να αποσκοπεί στον καθαρισμό του χώρου από τέτοια αντικείμενα αλλά και στην κατάλληλη αποθήκευση / διανομή τους…

5) Οι κατασκευαστικές εταιρίες έχουν ευθύνη για πέτρες /τσιμέντο που αποσπώνται από τα έργα τους. Να τα ενδυναμώσουν για να είναι αδύνατη η απόσπαση.

• Σύνδεσμος στο Facebook –Join the Cause!

Για πόσο ακόμα καιρό θα δίνουμε το δικαίωμα στους Βρετανούς να μας χλευάζουν;

Ακολουθούν συνδέσμοι σε άρθρα για την έκθεση των Άγγλων σε σχέση με το ΓΣΠ:

• Alitheia Portal

• Super Sport FM

• Politis Sports

• SigmaLive

• Haravgi

2011

Ο αγώνας.
Κυπριακό Πρωτάθλημα «Marfin Laiki»,
σεζόν 2010/11, 18η αγωνιστική,
ΟΜΟΝΟΙΑ – ΑΠΟΕΛ.

Έδρα. Νέο ΓΣΠ. Λευκωσία.

Ο Νικητής. Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Λευκωσίας.

Ο Ηττημένος. ΟΜΟΝΟΙΑ.

Το σκορ: 0-1.

*

Ο Σκόρερ: Μαρσίνιο. Ποδοσφαιριστής.
Βραζιλιάνος
• Οικονομικός Μετανάστης.
Μη – κοινοτικός.

Άλλοι σημαντικοί παράγοντες
των δύο ομάδων.

Διονύσης Xιώτης. Τερματοφύλακας.
Έλλην
Οικονομικός Μετανάστης.
Κοινοτικός.

Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Προπονητής.
«Σερβο-Κύπριος»

• Οικονομικός Μετανάστης.

Ντούσαν Μπάγιεβιτς. Προπονητής.
«Σερβο-Έλληνας»
Οικονομικός Μετανάστης.

Ευστάθιος Αλωνεύτης. Ποδοσφαιριστής.
Έλλην Κύπριος.
Υπήρξε Οικονομικός Μετανάστης
εις τον Λαρισαϊκό κάμπο της Ελλάδος
και εις το Κότμπους,
στο γερμανικό κρατίδιο
του Βρανδεμβούργου.
Κοινοτικός.

Ακολουθούν φωτογραφικά στιγμιότυπα.

Κύπριοι, αυτόχθονες ιθαγενείς
επιδίδονται σε αθλοπαιδιές.

*

Μουσική επένδυση:

(Φάλτσο Ζεϊμπέκικο, Οδύσσειας Ξεκίνημα για Αγρίους.)

R. Straus, «Also Sprach Zarathustra»,
«Monkey & Bone scene» from «2001: A Space Odyssey».

Θεοδωράκης / Παναγούλης, «Πάλης Ξεκίνημα».

Πανούσης, «Ιστορία για Αγρίους».

Πανούσης, «Το Τελευταίο Ζεϊμπέκικο».

Αχ, κ. Μίκη …
Καλούς στίχοι διαλέξατε.
Μόνο που…
ούτε τα δάκρυα
βλέπω να στερεύουν,
ούτε οι τάφοι
να κλείνουν.
Μήπως να δοκιμάσουμε άλλο τρόπο;
Χωρίς νεκρούς;

Τζιμάκο, άσε τις αηδίες τώρα…

Τα Αέρια του Βαρόνου Μινχάουζεν.

Έπεσα πάνω του
καθώς έψαχνα για μουσική κατάλληλη
για • αυτή την ανάρτηση.

Δεν ξέρω πως να σας το εξηγήσω...
αλλά η σκέψη πως μπορώ
αυτό το τραγούδι
να το μοιραστώ με άλλους...
με γεμίζει χαρά...

Για τους στίχοι • εδώ.

Στίχοι: Νανά Νικολάου

Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Πρώτη Εκτέλεση: Παιδική Χωροδία Δημήτρη Τυπάλδου.

Μέσα στον άνεμο και στην αντάρα
ήρθε ένας πόλεμος παλιά κατάρα
ήρθε ένας πόλεμος φωτιά και λάβρα
πώς θα τον διώξουμε άμπρα - κατάμπρα.

Άλλος στη μάχη θα πολεμήσει
άλλος τις μάχες θα ιστορήσει
κι εμείς, στο θέατρο, εδώ μπροστά σας
ελπίδες φέρνουμε ως την καρδιά σας.

Σύρμαν, παλλούτζια τζιαι μιαν μάτσαν !

Διαβάζω στον χθεσινό «Πολίτη» ένα άρθρο (Κυριακή, 16/01/2011, έτος 12ο, φύλλο 4255). Σελίδα 13, υπογράφεται από τον «Χρίστου Γεωργίου» [sic]. Υπέρτιτλος, «Το ΑΚΕΛ φορτσάρει ενόψει εκλογών». Τίτλος, «Αναζητούν αντίδοτο στην απογοήτευση και την αποχή».

Το άρθρο ουσιαστικά αναφέρεται στην ανησυχία του κυβερνώντος κόμματος σε σχέση με τις επόμενες βουλευτικές εκλογές (Μάιος 2011). Παρουσιάζει σενάρια και ανησυχίες που το κυβερνών κόμμα εξετάζει. Κάτι η φθορά της εξουσίας, κάτι το «γώνιασμα» από την αντιπολίτευση, κάτι η οργανωτική χαλάρωση και η αδυναμία του ΑΚΕΛ να διαφοροποιηθεί από την Κυβέρνηση και να ασκήσει κριτική, κάτι το Κυπριακό…

Εγώ πάντως πιστεύω πως ετούτη τη φορά ΔΕΝ είναι η αποχή η μεγαλύτερη τους ανησυχία.

Αλλού τα κακαρίσματα κι’ αλλού γεννάν οι κότες.

Ακολουθούν τα νούμερα για τις προηγούμενες βουλευτικές… καθώς και για τις 2 προηγούμενες ευρωεκλογές:

• Βουλευτικές 2006.


• Ευρωεκλογές 2004.


• Ευρωεκλογές 2004 με εγγεγραμμένους.


• Ευρωεκλογές 2009.

Στις προηγούμενες ευρωεκλογές… τα δύο μεγάλα κόμματα (ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ)… είχαν ψηλά ποσοστά συσπείρωσης ανάμεσα σε αυτούς που προσήλθαν. Η αποχή δηλαδή μοιράστηκε σε όλο το πολιτικό φάσμα και ελάχιστα τους επηρέασε. Περισσότερη ζημιά… σε επίπεδο ποσοστών έπαθαν οι άλλοi… με μοναδική «κερδισμένη» την ΕΔΕΚ που απέφυγε το πατατράκ των προηγούμενων ευρωεκλογών λόγω πτώσης του ΕΥΡΩΚΟ (Για την Ευρώπη).

Έτσι προκύπτουν τα ψηλά ποσοστά των δύο μεγάλων… παρά τον μεγάλο αριθμό αποχής και την συγκριτική πτώση –σε ποσοστά επί των καθαρών αριθμών εγγεγραμμένων και όχι ποσοστά επί των εγκύρων. Το 04 στις ευρωεκλογές είχαμε αρκετή εισροή ψήφων προς το ΕΥΡΩΚΟ και αυτό φάνηκε κυρίως στα καθαρά νούμερα (και όχι τόσο στα ποσοστά) του ΔΗΣΥ. Παρομοίως, αν στις επόμενες βουλευτικές έχουμε μια εναλλακτική πρόταση … πρόταση που να απευθύνεται στους απογοητευμένους του ΑΚΕΛ … ακόμα και αν συγκεντρώσει λιγότερες ψήφους από όσες χρειάζονται για να βγει έστω ένας βουλευτής… θα φανεί.

Με λίγα λόγια. Αν έχεις ένα «συνηθισμένο τοπίο»… έχεις και –πάνω κάτω –συνηθισμένο διαμοιρασμό των ψήφων. Ίσως αυτή τη φορά μέρος του εκλογικού σώματος να στραφεί προς ΕΔΕΚ ή ΕΥΡΩΚΟ ή… αλλά αυτοί συνήθως αντλούν από μια μερίδα του εκλογικού σώματος που ελάχιστα αφορά το ΑΚΕΛ. Θα πέσουν τα ποσοστά του; Μπορεί. Αλλά όχι δραματικά. Εκτός αν φύγγουν πολλοί προς τα άλλα κόμματα. Εξάλλου… για όσο μπορείς να παρουσιάζεις ποσοστά και όχι καθαρούς αριθμούς… (π.χ. τόσες χιλιάδες ψήφους)… το αποτέλεσμα μπορείς να το ωραιοποιήσεις όσο θέλεις.

Στις προηγούμενες ευρωεκλογές… ανησυχούσαν όντως για την αποχή… και έτσι… άνθρωποι που είναι «κεφάλια» στα μαθηματικά και τις στατιστικές… έβγαλαν τον σκασμό σε σχέση με τα αναμενόμενα ποσοστά αποχής! Είναι τραγικό να βλέπεις στις πάνελ των ΜΜΕ ανθρώπους που ξέρεις ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΑΝ για την αποχή αλλά έκαναν πως τάχατες βρέθηκαν προ εκπλήξεως. Η ανησυχία των κυβερνώντων τώρα όμως είναι άλλη.

Προ ολίγων ημερών υπήρχε ένα μονοστηλάκι… πάλι στον «Πολίτη». Πέμπτη 13 Ιανουαρίου, 2011, έτος 12ο, φύλλο 4252. Σελίδα τέταρτη. Κάτω αριστερά. Υπέρτιτλος: ΑΚΕΛ. Τίτλος: «Ψάχνεται για τις Νέες Δυνάμεις». Μιλά για επαφές με την «Πρωτοβουλία Ελευθέρων Πολιτών». Ο σκεπτόμενος αναγνώστης μπορεί να αντιληφθεί ότι τέτοιες επαφές με διάφορα κόμματα και κομματάκια… θα ακολουθήσουν.

Τουτέστιν…

Όσοι από σας… που όπως και εγώ … αποφασίσατε στις επόμενες βουλευτικές εκλογές … να μην ρίξετε λευκό ή άκυρο… και σκοπεύατε να δώσετε ψήφο σε όποια ομάδα / πρωτοβουλία / κίνηση / κόμμα / κομματίδιο δεν ανήκει στο απορριπτικό μέτωπο…
με πρόθεση

να φανεί αυτό

το «έλλειμμα»

στο ΑΚΕΛ…

σόρρυ… αλλά μάλλον εχάσαμεν.

(Δες εδώ και εδώ για τις θέσεις μου).

Το ΑΚΕΛ πρόκειται να απορροφήσει ΟΛΕΣ τις περιπτώσεις που ενδεχομένως να του δημιουργούσαν τέτοιο πρόβλημα. Ελεύθερους Πολίτες, Σοσιαλιστικές Πρωτοβουλίες, Κεντροαριστερούς Δημοκράτες, Πρασινοκοινωνικούς κινηματίες της φιλοδοξίας, κλπ. Ξεχάστε τους. Θα τους μαζέψει το ΑΚΕΛ.

Σύρμα, παλούκια τζιαι μια μάτσα να στηθεί το περίφραγμα...

Εγώ ειλικρινά… είχα πρόθεση να δώσω ψήφο σε οποιοδήποτε τέτοιο σχήμα δεν μου μύριζε απορριπτισμό. Ακόμη και αν κατέβαιναν με τίτλο:

Κόμμα Υπέρ των Δικαιωμάτων του Περονόσπορου!

Δυστυχώς… τέτοια επιλογή μάλλον δεν θα υπάρξει.

Περαστικά μας.

Μάθημα σε αναμετάδοση.

Μου το πάσαρε μια φίλη και σας το προτείνω. Από το Jungle Report, μια διάλεξη του Richard D. Wolff μαζί με πολλά άλλα καλούδια…

Ασχέτως του πως νοιώθει κανείς απέναντι στον Γ.Α.Π., γεγονός παραμένει ότι στην μέχρι τώρα «προσπάθεια» του ελάχιστα έχει αγγίξει «αυτούς που έχουν και μπορούν».

Όμως… πέραν από το ειδικό θέμα της Ελλάδας, καιρός είναι να επανεξετάσουμε και το πώς αντιμετωπίζουμε το θέμα της φορολόγησης του πλούτου γενικότερα.

Το σκεπτικό είναι απλό. Ο φιλελευθερισμός που πιπιλά την καραμέλα της «άδικης και αδικαιολόγητης φορολογίας» πρέπει να μας εξηγήσει πολλά. Κατ’ αρχήν… κάποιος πρέπει να θυμηθεί επιτέλους πως όταν οι φιλελεύθεροι διανοητές –μέχρι και τον 19ο αιώνα –μιλούσαν για την απελευθέρωση από την σκλαβιά του φόρου… αναφέρονταν σε φορολόγηση από Βασιλείς, Ευγενείς και Αποικιακές δυνάμεις. Σήμερα… ο φόρος δεν είναι κάτι που δίνεται «χαριστικά» ή απαιτείται «ετσιθελικά» από τους έχοντες… είναι η κοινή συνεισφορά όλων που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ πρέπει να κατευθύνεται προς το κοινό, καλό. Είναι δηλαδή, σύμφωνα με το αστικό-εθνικό τόπο σκέψης… τα-ταααα… πατριωτικό καθήκον.

Δεν συμφωνείς με τα όποια επιδόματα; Οκ. Και εγώ δεν συμφωνώ με τον δρόμο 6 λωρίδων που γίνεται για να εξυπηρετήσει τους πελάτες του καινούριου εμπορικού κέντρου, θα προτιμούσα ο χώρος να έμενε πράσινος. Υπάρχουν όμως –ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ –μηχανισμοί και διαδικασίες για το πώς φτάνουμε σε τέτοιες αποφάσεις.

Κύριοι λεφτάδες, χωρίς τους δρόμους πως θα πηγαίναμε στα mall σας; Ε, τότε οι δρόμοι αυτοί πρέπει να χρηματοδοτούνται ΚΑΙ από τον πλούτο σας… και μάλιστα με βάση τις δυνατότητες του καθενός αλλά και σε συνάρτηση με το κέρδος που λογικά θα έχει ο καθένας από αυτό τον δρόμο. Πως θα κινείται η αγορά και πως θα ρέει το χρήμα αν δεν υπάρχουν η δωρεάν παιδεία και η φτηνή ιατρική περίθαλψη που ουσιαστικά συντηρούν το αγοραστικό σας κοινό και το εκπαιδεύουν στις «σωστές συμπεριφορές»; Ε, τότε αυτά τα κοινωνικά αγαθά πρέπει να χρηματοδοτούνται ΚΑΙ από εσάς.

Τούτα … δεν χρειάζεται να είναι κανείς μαρξιστής για να τα αντιληφθεί… μπορεί κάλλιστα να φτάσει σε τέτοια συμπεράσματα δια της φιλελεύθερης οδού.

Η αλήθεια είναι πως ο Richard D. Wolff μιλά για τον τρόπο διάσωσης ενός συστήματος που ΔΕΝ με βρίσκει σύμφωνο. Διότι … ακόμα και αν φορολογήσεις τον πλούτο και μηδενίσεις τα ελλείμματα, ακόμα και αν καταφέρεις να έχεις ένα κράτος προσηλωμένο στην κοινωνική ευημερία όπως ο μέσος πολιτικός νους την αντιλαμβάνεται… παραμένει το πρόβλημα ενός εξαρτημένου λαού που ουσιαστικά δεν παράγει τίποτα που να του ανήκει … δεν παράγει τίποτα που ΑΜΕΣΑ να εξυπηρετεί την επιβίωση του … δεν ‘ρίζει γή που να του είναι παραγωγικά χρήσιμη … δεν κατέχει ουσιαστικά την τεχνογνωσία που μπορεί να του δώσει λύσεις σε προβλήματα όπως ο ίδιος θα το επιθυμεί … δεν ελέγχει την φύση των Νόμων και τις ορέξεις των Νομοθετών … δεν ελέγχει διόλου το τι μπαίνει καθημερινά μεσ’ το κεφάλι του από τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης – Εξαγρίωσης.

Μεθ-εόρτια

Καλημέρα τζιαι τα Φώτα...

√2 στο τηγάνι.

Ένας σχολαστικός Πάπας καταφέρνει και θεμελιώνει με «φραστικά λάθη» το ηθικό υπόβαθρο μιας ακόμη σταυροφορίας. Αν κάποιες κυβερνήσεις δεν καταφέρνουν να προστατεύσουν τους χριστιανούς, ε, τότε κάποιες άλλες θα πρέπει να μπορέσουν. Εμείς, σαν γνήσιοι Έλληνες με κοντή μνήμη, επαναλαμβάνουμε τα δικά μας λάθη… πότε αυτά της εποχής τον Ιώνων ή της Δήλου ή… του μαρμαρωμένου βασιλιά. Ας κουρεύονται!

Ένα, δύο τρία… Χέη-χοπ !

Ίωνες,
Δήλος,
Γεωμετρία.

Χέη-χοπ!

...
Τέσσερα, τρία, δύο, ένα. Μπλουμ!

Εδώ παπάς,
εκεί Πάπας,
Καλή Χρονιά
κι’ από χρόνου.

Μπλουμ…

Είναι καλοκαίρι ρε, δεν βλέπετε τα νερά τριγύρω; Θα ρίξω και ‘γω πετονιά και θα κάτσω να ψαρέψω «τη ρίζα του δύο» … Μόνο, να… δεν ξέρω αν θα έχει την αριθμητική της αξία ή την γεωμετρική. Ό,τι και να ‘χει… εγώ θα την τηγανίσω να την φάμε παρέα.

Κι’ ήμασταν κάποτες καλοί ψαράδες!