Wednesday, October 10, 2007

ΚΑΜΠΑΝΕΛΕΣ

Καθόμουν με το Γέρο-Σαμανό, απογευματάκι και μπιρίτσα, η γυναίκα και το παιδί έλειπαν. Κοιτάζαμε ένα περιοδικό που διαφήμιζε τα προϊόντα μεγαλοκαταστημάτων και «φιρμών», απ’ αυτές που πρόσφατα έκανα μεγάλο ντόρο στη Νήσο των Αγιών (προβάτων). Όχι, δεν θα ασχοληθώ με το κυκλοφοριακό κομφούζιο και τις «παρεκκλίσεις» που σχετίζονται με τις συγκεκριμένου τύπου
εμποροπανηγύρεις.

Έπεσε το μάτι μου σε κάτι καναπέδες, ο ένας με κίτρινα αστεράκια και ο άλλος ριγέ.
Αφοδεύσαμε γέλωτα.

Αγρινό: «Ρε συ, δαμέ ο κόσμος σταμάτησε να φορεί ρούχα ριγέ… τζιαι τούτοι εβαρτήκαν να μας τα πουλήσουν έπιπλα;»

Γέρο-Σαμανός: «Εν το ύφασμα που επερίσσεψεν! Πάντως για τη φυλακή κάμνει μια χαρά, πάει ασορτί.»

Και στη φυλακή είχε κάνει ο γέροντας, το σχολείο δεν το τέλειωσε, «…σαράντα χρόνια ανώριμος, ξεφτίλας Δον Κιχώτης, σαράντα χρόνια γκόμενος, σαράντα χρόνια πότης». Ουσιαστικά αμόρφωτος και στους δρόμους απ’ τα δεκαεφτά του, ο γερο-Σαμανός γύρισε όλο τον κόσμο, από Αγγλία και Σουηδία μέχρι Αυστραλία, έσπειρε 5-6 μπάσταρδα γατιά … μέχρι που τελικά το πήρε απόφαση να «κατασταλάξει». Πρίν από καιρό, έχοντας λίγα λεφτά και μπροστά στην ανάγκη να φτιάξει το πατρικό του για να μπάσει γυναίκα και παιδί, πήρε σβάρνα τα διάφορα μαγαζιά που υπήρχαν τότε στη Κύπρο για να δει τι μπορεί να κάνει.

Όταν είδε τις τιμές και την ποιότητα των διαφόρων προϊόντων αναφώνησε:

«Έσhei αγγούριν!»

Θέλω σήμερα να σας δείξω το σπίτι του. Θέλω να σας το δείξω για να το έχετε υπόψη σας όταν θα τρέχετε στις εμποροπανηγύρεις για να πάρετε ότι σας τάζουν για να καυλώσετε. Δε λέω, υπάρχουν και αρκετά πράγματα χρήσιμα και ωραία. Ειδικά τα γυαλικά τους είναι πολύ ελκυστικά. (Μόνο που εγώ τα βάζα τους θα τα έκανα ποτήρια για τη μπίρα μου). Είναι όμως γελοίο να τρέχουν ΟΛΟΙ εκεί για να αγοράσουν κάτι που μετά το προτάσσουν ως αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν, επιβεβαιώνοντας τους Μαρκετίστες που εξηγούν στ’ αφεντικά τους ότι μια φώτο π.χ. με κρεβάτι και σκεπάσματα X …άνετα μπορεί να μεταφραστεί σε «φοιτήτρια 24αρα, ευαίσθητη μα και δυναμική ψυχή, ψάχνει τον αληθινό έρωτα» ...ή... «νέος επιστήμονας μα κατά βάθος αναρχοαυτόνομος, αναζητά τη δικαίωση των αγώνων του για ίση κατανομή του πλουτ… του έρωτα».

Είναι επίσης γελοίο να χαιρόμαστε με τις «χαμηλές τιμές» τους, ειδικά άμα λάβουμε υπόψη μας το πώς εθελοντικά ενθαρρύνουμε τα μονοπώλια που αργότερα θα ορίζουν όποιες τιμές θέλουν, αφού πρώτα εξαλείψουν τον όποιο ανταγωνισμό από τους «μικρούς» που κινούνται στα ίδια χωράφια της αγοράς αλλά και τους χειροτέχνες / τεχνίτες που κάποτε υπήρχαν σε τούτο το παρδαλό βασίλειο. Η δε ευκολία στην αγορά / μεταφορά / εγκατάσταση μάλλον με μειονέκτημα μου μοιάζει. Ψευδαίσθηση δημιουργικότητας με την ανάλογη έκπτωση για τον παραγωγό.

Ρώτησα τον Σαμανό, «…μα καλά, κανένας πια δεν φτιάχνει τίποτα μόνος του, δεν γουστάρουν να κοπιάζουν, να παράγουν οι ίδιοι;» Αυτόματη η απάντηση του, «..Μα είσαι πελλός ρε; Μεν του πεις έτσι κουβέντες του Κυπραίου σήμερα. Μα να χάννει την ώραν του;» Διότι περί αυτού πρόκειται.

Μας έπεισαν και μας να «θέλουμε τον κόσμο και να τον θέλουμε ΤΩΡΑ» (μαλάκα Morrison).. και το σπουδαιότερο, μας έπεισαν πως μόνο με τα ΔΙΚΑ τους αγαθά μπορεί τούτη η κατάκτηση να γένει. Είναι –το λιγότερο –ένα στοίχημα ηλιθίου να δέχεσαι πως για να βγεις κερδισμένος πρέπει να υποταχτείς στους κανόνες ενός παιχνιδιού που ΑΛΛΟΣ ορίζει. Και μάλιστα, ένας άλλος που στο σύγχρονο καπιταλιστικό πλάνο είναι όχι μόνο «επιχειρηματίας» αλλά και ανταγωνιστής σου. Ανταγωνιστής, διότι όσο εδραιώνεται η πρωτοκαθεδρία του, τόσο ελαχιστοποιούνται οι δικές σου επιλογές και σαν καταναλωτή αλλά και ως εργαζόμενου και εν δυνάμει αντίπαλού του, ανταγωνιστής γιατί όσο επεκτείνεται στην αγορά ... τόσο επεκτείνεται και κοινωνικά / πολιτικά.

Θέλοντας να απευθυνθώ ειδικότερα στους νέους… θα ρωτήσω το εξής: αντί να πλουμίζουμε τους ήδη ισχυρούς, καλύτερα δεν είναι να σκεφτούμε πως ενισχύουμε τον ανταγωνισμό… και σαν αγοραστές αλλά και σαν άνθρωποι που αύριο-μεθαύριο μπορεί να προσφέρουμε μια εναλλακτική πρόταση στην αγορά, να δημιουργήσουμε τάσεις διαφορετικές από όσες μα χώνουν στα πισινά μας με το ζόρι, να πάρουμε εμείς στα χέρια μας την αγορά, όχι κατ’ ανάγκη με «μεγαλοκαταστήματα» αλλά ίσως με μικρές βιοτεχνίες; Ναι ξέρω, είναι απαγορευτικά τα κόστα, δύσκολος ο ανταγωνισμός, κλπ. Μήπως γίνονται ευκολότερα τα πράγματα άμα δεν αντιδρούμε;

Ακόμη όμως και να μην σας πείσω, τουλάχιστον ελπίζω να σας ομορφύνω τη μέρα με χρώματα κι
αρώματα απ’ το τσαρδί του γέρο-Σαμανού.

Μπαίνουμε…





Στην είσοδο του σπιτιού, σκάλισμα στον τοίχο, από το τρίτο έως και το πρώτο χέρι πριν το τούβλο (με προσοχή για σωλήνες / ρευματοδότηση, ε…), μπογιάντισμα με ανθεκτικά βερνίκια ή /και αντιπυρικές μπογιές που δίδουν όγκο και προστασία. Αλήθεια, θα προτιμούσατε πλακάκια; Ο άνθρωπος το σκάλισε με μεγάλη αξίνα, χωρίς να έχει ποτέ σπουδάσει, μαθητεύσει σε «μάστρο», παρακολουθήσει επιμορφωτικά μαθήματα. Του λείπει βέβαια η απαραίτητη εμπειρία και γνώση για το «finish» που μπορεί να προσφέρει ένας επαγγελματίας… και αυτό φαίνεται. Δεν θα κρίνω όμως εδώ …ούτε τις ικανότητές του, ούτε τα γούστα του… που μπορεί βεβαίως κάποιους να μην βρίσκουν σύμφωνους. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η προθυμία του να κοπιάσει, να παράξει και –πρωτίστως –να αποφασίσει μόνος του τι τον εκφράζει.
Λεπτομέρεια από τον τοίχο, ένα σχέδιο που είδε κάπου στην Αυστραλία.




Στην κουζίνα, καλοί οι έτοιμοι πάγκοι και οι συσκευές που του χάρισε η πεθερά. Ο Γέρο-Σαμανός όμως έριξε μόνος τους τα παλιά ερμάρια και τους πάγκους και μόνος του έβαλε τα καινούρια. Χρειάστηκε μόνο τη βοήθεια ενός ηλεκτρολόγου για το φούρνο και ένα υδραυλικό (που ακόμα τον βρίζει… 50 λίρες για να εφαρμόσει 3 σωλήνες που ο πελάτης αγόρασε… και κατάφερε ο αθεόφοβος να τα συνδέσει λάθος, αντίστροφα το ζεστό του ντεπόζιτου με την απευθείας παροχή). Τους τοίχους πάλι τους σκάλισε & μπογιάτισε μόνος. Ήθελε όμως να σπάσει το συνεχές «καφέ» μοτίβο και…

Στο καθιστικό ήθελε τζάκι. Παράγγειλε ένα από μαντέμι αλλά έβγαλε μόνος του τη τρύπα και έστησε μόνος του τη βάση. Του έβαλαν το φουγάρο, το σύνδεσαν με το τζάκι και τους έστειλε στο καλό. Ορισμένα υλικά τα αγόρασε αλλά τις φυσικές πέτρες τις βρίσκει στους διάσπαρτους, αυτοσχέδιους χώρους σκυβάλων της ακριτικής Λευκωσίας. Είναι πολλοί που πετάν εκεί υλικά από σπίτια που κατεδαφίζονται. Υπολείπεται ακόμη «θκυο τάσπια πέτρες» για να καλύψει το πλαϊνό μέρος της πρόσοψης, μα θα γίνει και αυτό στην ώρα του. Το πλάι το θέλει να μείνει "τίτσηρον", να εκπέμπει απλόχερα τη θερμότητα το μαντέμι.


Πίσω, ο τοίχος είναι πάλι σκαλισμένος με το χέρι και βαμμένος με αντιπυρική μπογιά.






Η πόρτα αυτή είναι του υπνοδωματίου του. Το κεντρικό σχέδιο το βρήκε έτοιμο μα το πλαίσιο με ξύλο το έφτιαξε ο ίδιος από παλιά έπιπλα / πόρτες και το φόντο με τις πέτρες το κόλλησε με ειδικό αφρό.






Η μπανιέρα στο υπνοδωμάτιο είναι βέβαια εργοστασιακή. Είναι όμως φανερό πως το πάτωμα και η τοιχοποιία με τις ανισόπεδες πέτρες είναι κατασκεύασμα δικό του.









Ο ίδιος επιμένει να μου λέει, «εργοστασιακές πέτρες τζιαι τουβλούθκια βρίσκεις πολλά ωραία, αλλά εν’ημπορώ τούτη τη μανία τους να τα κάμνουν ούλλα ολόισhα, ούλλα επίπεδα. Αφού βάλλεις πέτρα για να φατσάρει φυσικό ρε κουμπάρε, άεις το άγριο να φανεί η ομορφκιά του.»


Έξω...






Οι φώτο τριγύρω είναι από τους εξωτερικούς τοίχους, στο σπίτι και στην αυλή.
Πέτρες, σπασμένα μάρμαρα, κομμάτια που πετάνε άλλοι όταν χαλάνε ένα σπίτι, αυτός τα χρησιμοποιεί για να φτιάξει.





Γυρνάει με το αυτοκίνητο στα δάση και στη "νεκρά", βρίσκοντας ρίζες και κορμούς από ξεραμένα
δέντρα. Με μικρό σμιρίλιο για τρίψιμο και «σγάψιμο», εύκολα γίνονται κηροπήγια, μικρά

τραπεζάκια, βάσεις για φωτιστικά. Όρεξη να ‘χεις.

Τις φώτο τις επεξεργάστηκα για να "φτιάξω", όσο γίνεται, το θέαμα. Είναι πολλά σημεία του σπιτιού που είναι ακόμη ατέλειωτα ή θέλουν εκείνο το "τελικό άγγιγμα". Άμα έχει λεφτά, χρόνο και έμπνευση ίσως να τα τελειώσει ο Γέρο-Σαμανός. Ίσως όχι. Μια ζωή χτίζει και χαλά, μια ζωή ψάχνει και δεν βρίσκει. Θέλω όμως όσοι από σας σκέφτηκαν πως με τις φώτο "ωραιοποίησα" μια κατάσταση, να το θυμηθούν αυτό την επόμενη φορά που θα μετροφυλλούν τις σελίδες ενος περιοδικού-διαφήμιση. Εκείνοι έχουν επαγγελματίες φωτογράφους και "ωραιοποιούς".
Μην ξεχνιόμαστε...



Μπορεί να σας αρέσουν τα κατορθώματα του Γέρο-Σαμανού, μπορεί όχι. Δεν πιστεύω ότι πρέπει όλοι να γίνουμε μαστροχαλαστές ή «καλλιτέχνες». Χρησιμοποιώ όμως ετούτο το παράδειγμα για να υπενθυμίσω πως δεν είναι ανάγκη να τρώμε τόσο λαίμαργα ότι μας σερβίρουν. Ειδικά στο περιβάλλον της Ενωμένης Ευρώπης, είναι προϋπόθεση να θυμηθούμε πώς να δημιουργούμε μόνοι μας, να εκμεταλλευόμαστε τα όσα μας προσφέρει ο τόπος μας και όχι, αυτόβουλα, να μετατρεπόμαστε σε αρνιά που με το πρώτο κτύπημα της καμπάνας αράζουν υπνωτισμένα σε
ριγέ καναπέδες.

Τελευταίο πλάνο, τα δέντρα του που φύτεψε και μεγάλωσε με μεράκι. «Πράσινο ρε πούστηδες, να το θωρώ τζείνο τζιαι όι τα μούτρα σας». (Η ξύλινη «κάσα» είναι εκεί για να βάλει αναρριχητικό φυτό).



Μια παραγωγή «Φάτε Μάτια Ψάρια» (& Αρνιά).



Labels: ,

16 Comments:

Blogger guerrero7,62 said...

Tα καραγκιοζιλικια με τις ορδες κυπραιων να εισβαλουν σαν οστρογοτθοι μαχητες στα ΙΚΕΑ-MALL OF CYPRUS...ειναι σκηνες που ζησαμε και εμεις προ ετων στη ελλαδα.....και σκηνες που ζησανε με μικροτερη ενταση δυτικοευρωπαιοι-αμερικανοι πριν 50 και βαλε χρονια...ειπαμε..το κομπλεξ του ελληνα και του κυπραιου ειναι να γινει ευρωπαιος..
Που αλλου ενα σουπερμαρκετ θα χαρακτηριζοταν επισημα ως 'ευρωπαικη υπεραγορα';;;
Τωρα θυμηθηκα που αρχες 90s ανοιξαν τα mcdonalds στη αθηνα και ειχαν βαλει και face control τις πρωτες μερες!!!!
Αντε και face control στο ΄Προσφυγα΄:ΡΡΡ
Που ειναι αυτο το σπιτι αρφε;Λευκωσια;

10/10/07 22:07  
Anonymous Anonymous said...

Τωρα να δει η Δρακουνα ηντα που γραφεις τζαι εν καλη για λοου σου.

:)))))

10/10/07 23:02  
Blogger Nobody said...

Αγρινό θέλω να πας να συστηθείς στο Λαζόπουλο και να συνερταστείτε. Θα σε σύστηνα εγώ αλλά δεν σε ξέρω ούτε εσένα προσωπικά ούτε εκείνον. Αλλά συμφωνώ 1000% με την αφύπνηση του κοπαδιού.

11/10/07 12:25  
Blogger Δασκαλούα said...

Νευριάζω άμα λαλούμε τους άλλους πρόβατα, φκάλει έναν υπεροπτισμό αχρείαστο και αδικαιολόγητο σε πολλές αν όχι στις πλείστες των περιπτώσεων.

Κατά τα άλλα θα σου κρατώ μούτρα γιατί είπες ότι ο κόσμος εσταμάτησε να φορεί ρούχα ριγέ.

Δασκαλούα που φορεί τούτη την ώρα που σου γράφει ριγέ παντελόνι!

11/10/07 17:17  
Blogger Lexi_penitas said...

Το σύνδρομο της αγέλης ξανακτυπά. Μόνο που ο βοσκός είναι και ο χασάπης. Αυτή τη μικρή λεπτομέρεια τα αρνιά δεν φαίνεται να την αντιλαμβάνονται.

Οι κάτοικοι της νήσου των αγίων έφτασαν να νιώθουν εθνική περηφάνια όποτε οι τράπεζες δημοσιεύουν αύξηση των κερδών τους κατά μερικές δεκάδες εκατομμύρια λίρες το χρόνο.

Εξαιρετικό πόνημα. Μπράβο!

11/10/07 17:43  
Blogger the Idiot Mouflon said...

@Guerrero

Τζαμέ κατάγυρα.
Έπρεπε να δεις τους Κυπραίους να βάζουν τα καλά τους για να παν KFC. Άιντε τώρα να τους εξηγήσεις πως στο Αμέρικα που σπούδασες μόνο οι μαύροι και 'μεις οι φοιτητές πηγαίναμε εκεί.

@ΑΧΛ

Ωιμέ!!!

@Κανεις

Ο Λαζόπουλος πολύ πιάνει στο στόμα του το Σχέδιο Ανάν και τη Κύπρο τώρα τελευταία και μιλά χωρείς να ξέρει. Αλλά τι να του πεις; Τέτοια πληροφόρηση έχει εξ αριστερών, τέτοια λέει.

@Δασκαλού

Την αίσθηση της κοπαδοποίησης τη δημιούργησαν μόνοι τους. Οι δε καμπανέλες δεν βοήθησαν.

Τα ριγέ ρούχα να τα δεχτώ, σε κάποιους πάνε. Τους ριγέ καναπέδες όμως αρνούμαι να τους δεχτώ. Είναι θέμα αισθητικής περηφάνειας!

@Λεξη_Πένητας

Ένα από τα προβλήματα στη Νήσο των Αγίων Αμνοεριφίων είναι που οι αριστερόχειροι αρχιτράουλλοι δεν έκαναν τίποτε για να αποτρέψουν τη σφαγή.

Αντί να πιππιλάν σοβιετικά κλισέ, καλό θα ήταν να εργάζονταν για τη δημιουργία εναλλακτικών λύσεων... συμπεριλαμβανομένων και:

1) Της δημιουργίας συνεταιρισμών αποτελούμενων από βιοτέχνες / τεχνίτες με δική τους αντιπροσώπευση στην αγορά.

2) Τη στήριξη ντόπιων, νέων επιχειρηματιών με φιλικές διαθέσεις προς τους εργαζόμενους.

3) Τη διάδοση κουλτούρας που αντιστέκεται στον υπερκαταναλωτισμό και όχι τη διάδοση φανελούδων με τον Τσε.

4) Την αποδοχή του ατομικισμού (ατομισμού / individualism) αντί της δαιμονοποίησης του ...και της χρησιμοποίησης του ως όπλο ενάντια στη μαζικοποίηση αντί να αφήνεται να χρησιμοποιηθεί από τους κεφαλαιοκράτες ως δόλωμα για την εξαπάτηση των καταναλωτών.

Το πόνημα Πένητα αποσκοπούσε στο να δώσει μια μεμονωμένη, απλή, εναλλακτική πρόταση ... "εν εν' ανάγκη να γοράσετε τα πλακάκια τους, τα κάδρα τους, τα μπιζού τους, μπορείτε να κάμετε κάτι διαφορετικό μόνοι σας."

Να περιμένω από τα οργανωμένα αριστερά σύνολα να δώσουν ολοκληρωμένες προτάσεις για εναλλακτικές λύσεις και να εφαρμόσουν τα ίδια κάποιες από αυτές; Η θα πεθάνω περιμένοντας;

11/10/07 18:54  
Blogger Marlen said...

Όταν ήμουν φοιτήτρια είχα αγοράσει ένα χαμηλό, στρογγυλό, ξύλινο τραπεζούι το οποίο ήταν παιδικό με αρκουδάκια και τα σχετικά αλλά εβόλεψεν με τόσο πολύ που έφτασα να μην το αποχωρίζομαι και έφερα το Κύπρο μάζι μου. Τωρά έχω το μες το σαλόνι μου με τα αρκουδάκια να κοιτάζουν περήφανα τους επισκέπτες στα μάτια οι οποίοι με την σειρά τους μένουν με το στόμα ανοιχτό και ρωτούν με γιατί το έχω εκεί. Απαντώ ότι το έχω εκεί για να το ζωγραφίσω με δικά μου σχέδια και να το χρησιμοποιώ σαν μεσαίο τραπεζάκι, απλά δεν έχω βρεί τον χρόνο ακόμα (και γω μια διαρκής ατέλειωτη ιστορία είμαι) οπότε το τραπεζάκι εκτελεί τον λειτουργικό του σκοπό ως μεσαίο τραπεζάκι όπως και να χει. Όλοι ανεξαιρέτως απαντήσαν μου το ίδιο πράμα: "Πήγαινε να αγοράσεις ένα καινούριο, έχει φτηνά τώρα". Κανείς δεν μπορεί να δεί την προοπτική του και να κατανοήσει την ομορφιά του αυτοδημιούργητου. Κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί ότι ο λόγος που δεν αγοράζω άλλο δεν έχει να κάνει με λεφτά. Τουλάχιστον όχι στα πλαίσια της συσκευασμένης και προσεκτικα πακεταρισμενης νεοκυπριακής κουλτούρας. Πέρκει να σιερούμαστεν.

11/10/07 19:30  
Blogger Nobody said...

Ο Λαζόπουλος πιάνει στο στόμα του το σχέδιο Ανάν για να καυτηριάσει την αλαζονεία του Σημίτη και του Γιωργάκη που νομίζουν ότι μπορούν να λύσουν το πρόβλημα ενός τόπου που δεν τους πονάει, για να αποκτήσουν δόξα και εξουσία. Εγώ έτσι το εξέλαβα.

12/10/07 09:58  
Anonymous Anonymous said...

Μαχούμαστε να "ανακαινίσουμε" το σπίτι... με τα χεράκια μας. Είναι ωραία τα έτοιμα designs, αλλά το δικό σου που το κάνεις με μεράκι, έχει άλλην χάρη.

12/10/07 23:18  
Blogger Lexi_penitas said...

Αγρινό σου επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά. Μην ρωτάς εμένα. Ούτε μέλος τους είμαι ούτε περισσότερο απολογητής τους. Ρώτα τα οργανωμένα αριστερά σύνολα. Ίσως να βρίσκεσαι πολύ πιο κοντά τους από μένα.

15/10/07 03:34  
Blogger the Idiot Mouflon said...

Μη κακόν μου!!!

15/10/07 05:04  
Anonymous Anonymous said...

ενόμιζα πως μόνο ο παπάς μου κάμνει κατασκευές μόνος του... ούλλα φκαίνουν ποιο ωραία άμαν εν δικά σου, και χαίρεσαι τα και παραπάνω. (εγώ περιορίζομαι στο βερνίκωμα προς το παρόν).

Αλλά πρώτη φορά είδα homemade πατώματα και σχέδιο πας σε πόρτα. Συγχαρητήρια στο φίλο σου.

16/10/07 17:11  
Anonymous Anonymous said...

Ξέρεις, κάποτε στα σπίτια των ανθρώπων ήταν όλα φτιαγμένα έτσι, handmade-homemade.

Άλλοτε... έφτιαχνες εσύ τη βάση για τον πάγκο με πέτρα και πηλό...και μετά έλεγες στον πελεκάνο / τεχνίτη "θέλω ένα κομμάτι ξύλο τάδε είδους με πάχος Χ, μάκρος Ψ και πλάτος Υ.

Τώρα δεν βρίσκεις τεχνίτες της προκοπής και να θέλεις.

16/10/07 18:27  
Blogger drakouna said...

Έχει και ο φίλος σου πρόστυχα πλακάκια?

Δεν κουτσουφλά?

Καλό το home made, αλλά άμα δεν "πιάννει" το χέρι σου πως να το κάμεις? Πρέπει να υπάρχει ποικιλία για να έχεις επιλογή. Που τζιάμέ τζιαι τζει, στο χέρι σου είναι να διαλέξεις ότι θέλεις.

19/10/07 13:50  
Anonymous Anonymous said...

Το θέμα δεν είναι να κάμνουν όλοι "σπιτίσιμα". Το θέμα είναι να αντιληφθούν ότι υπάρχουν και άλλες επιλογές και ότι ενισχύοντας τους "καμπανάρηδες" βάζουν κλάπα του εαυτού τους... και ως καταναλωτές αλλά και ως πιθανοί ανταγωνιστές με τους "καρχαρίες" μας.

19/10/07 15:00  
Anonymous Anonymous said...

ΥΓ. Πρόστυχος είναι ο ίδιος...

19/10/07 15:01  

Post a Comment

<< Home