An-Ode: …ΕΞΩΘΕΝ

Χαμένοι μες στην μπλε δίνη του χωριού
Αναλίσκουμε εαυτούς και αλλήλους
Μέσα από κοινοβουλευτικές συνήθειες
Και ονειρώξεις προσωπικής ανέλιξης.

Εγκλωβισμένοι σε μανιταρένιο ορίζοντα
Προσπερνάμε απώλειες πραγματικές.
Μέσ’ από ρόλους παραμεθόριους.
Και ερμηνείες-οδηγίες ατάλαντων.

Ψιψινελ
Ω, Ψιψινέλ!
Εγκατέλειψε το ανθρωποφάγο κάστρο του αφέντη σου
Αποδόμησε την ελεεινή του κυριαρχία
Απελευθέρωσε τις λούμπεν δυνάμεις
Και άσε την ξανθιά πλαστικούρα να λειώνει
Στην αποξένωση του επιτηδευμένου
έρωτα της.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΜΙΑΣ ΟΠΗΣ (ΔΙΟΔΟΥ)

(For the English version,

HERE

)

Ο τΑΣΣΟΣ λέει πως δεν πρέπει να μεγαλοποιούμε το θέμα της διάνοιξης του οδοφράγματος στην οδό Λήδρας. Τούτο εγώ το λαμβάνω ως ένδειξη –αν όχι απόδειξη –ότι ακριβώς εκεί πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειες μας.

Κάτι που χρειάζεται να καταλάβουμε είναι πως η σημασία της όλης υπόθεσης ΔΕΝ βρίσκεται στην οπή …στο άνοιγμα δηλαδή του οδοφράγματος …αλλά σε όσα το περιτριγυρίζουν και στον τρόπο που θα τα χειριστούμε. Σε αυτό το έδαφος, όσοι πιστεύουν ότι «Έλληνες και Τούρκοι δεν κάνουν μαζί» πρέπει να υποστούν –την πρώτη, μετά από πολύ καιρό, επί κυπριακού εδάφους –ουσιαστική ήττα τους. Αυτό φοβούνται, αυτό ακριβώς πρέπει να πράξουμε.

Είναι για αυτό το λόγο που όλα τα φερέφωνα της μισαλλοδοξίας, μαζί και όσοι ευκολόπιστοι πείθονται από τα καλέσματά τους, μιλούν για όλα τα θέματα που με αρνητικό τρόπο σχετίζονται με το άνοιγμα (ναρκωτικά, λαθρεμπόριο, φανταστικές υποχωρήσεις, συμφιλίωση με την κατοχή, κλπ.) και αποφεύγουν επιμελώς να αναφερθούν σε όσα θετικά μπορούμε να κάνουμε μαζί, ΕΚ και ΤΚ, σε εκείνο το χώρο. Δεν τα αναφέρουν γιατί τα φοβούνται …επομένως… αυτά ακριβώς πρέπει να πράξουμε.

Τούτη η προσπάθεια μας είναι αναγκαίο να γίνει ανεξαρτήτως της πορείας που θα πάρουν οι όποιες προσπάθειες για επίλυση του κυπριακού και των στάσεων που θα κρατήσουν οι εκατέρωθεν ηγέτες.

Πρώτον, διότι οποιαδήποτε απόπειρα λύσης προνοεί για ένα «μαζί» (είτε σε Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, είτε σε άλλη μορφή)… απαιτεί προλείανση του εδάφους και διεξοδική έρευνα των πιθανών προβλημάτων που δύναται να προκύψουν.

Γίνεται πολύς λόγος για «παρθενογένεση» και άλλα πολλά εμπριμέ, εμένα όμως δεν μου βγάζουν απ’ το μυαλό ότι και Πόρνη να είναι η όποια λύση, το πιο σημαντικό στοιχείο παραμένει ο μετέπειτα έντιμος βίος. Ετούτο τον έντιμο βίο πρέπει να τον ζήσουμε και να τον διαφημίσουμε ακριβώς σε εκείνο το χώρο, στον πυρήνα της πόλης ΜΑΣ… σαν παράδειγμα για το τι θα ακολουθήσει.

Ούτε το ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ, ούτε οι όποιες προτεινόμενες λύσεις//δείκτες/ιδέες για «νέα κοινή αρχή» δεν μπορούν να έχουν νόημα εάν οι δύο κοινότητες δεν νοιώθουν ότι έχουν λόγους να «είναι μαζί». Και ούτε το άνοιγμα της όποιας «Λήδρας» θα προσφέρει το παραμικρό αν δεν συνεισφέρει στο να «αποκτήσουμε» τέτοιους λόγους.

Αντίθετα με τις άλλες περιπτώσεις προτάσεων / πρωτοβουλιών πέριξ του Κυπριακού… το άνοιγμα της Λήδρας προσφέρει μια ευκαιρία «επί τόπου» δοκιμασίας. Αντί δηλαδή να λειτουργεί ως ένα «πλάνο» …μια θεωρητική υπόσχεση Ουτοπίας … μπορεί να γίνει η «εν ζωή» αναζήτηση αλλά και οικοδόμηση τρόπων ανοχής προς –και συμβίωσης με –τον συνάνθρωπο. Μια ουτοπία παραμένει τέτοια μοναχά για όσο καιρό δεν μπορείς να την παρουσιάσεις στον κόσμο. Παύει να είναι τέτοια… όταν την τρίψεις στα μούτρα του κάθε αμφισβητία.

Δεύτερο, γιατί και στην περίπτωση που ο όποιος ηγέτης μας παραμείνει προσκολλημένος σε ιδέες και στάσεις που όζουν διαίρεση… ο μόνος τρόπος άσκησης πίεσης απάνω του θα είναι μια σημαντική μερίδα «των δικών του» που θα επιθυμούν το αντίθετο. … Στη Λήδρας έχουμε την ευκαιρία να ενισχύσουμε μια τέτοια τάση ανάμεσα μας. Ή να την καταστρέψουμε.

Ένα στοιχείο που φαίνεται να κατανοεί –τουλάχιστον λεκτικά –ο κ. Χριστόφιας …είναι πως καμία Τουρκία, καμία Ελλάδα και καμία Ξένη Δύναμη δεν μπορεί να επιβάλει τα δικά της σχέδια ΕΑΝ υπάρχει εκφρασμένη κοινή θέληση και στάση από τους ΕΚ και τους ΤΚ. Στη πράξη όμως, οι πρώτοι που καλούνται να το κατανοήσουν και να το εφαρμόσουν αυτό είμαστε εμείς. Εδώ, στην πόλη μας.

Θεωρώ πως καθήκον μας είναι να μετατραπεί η Λήδρας και ο χώρος γύρω από αυτήν σε ζωντανό κύτταρο συμβίωσης. Όχι απλά "ένα πέρασμα" ... αλλά πέρασμα στην πρακτική αντιμετώπιση των προβλημάτων και προκλήσεων μιας συμβίωσης …… Να γίνει δηλαδή ένας πυρήνας αλληλεπίδρασης, έτσι ώστε να εντοπιστούν τα πιθανά προβλήματα της συνύπαρξης ΕΚ και ΤΚ και να γίνει διερεύνηση για πιθανές λύσεις τέτοιων προβλημάτων… που θα οδηγήσει στην δημιουργία κοινής συνείδησης σε ότι αφορά τον τόπο μας και στο να καταρρεύσουν οι φοβίες μας μέσα από μια διαδικασία κοινών αγώνων.

Είναι αρκετοί που θα δοκιμάσουν να γεμίσουν την περιοχή της Λήδρας με δηλητήριο. Εμείς οφείλουμε να κάνουμε αντίδοτο την πράξη, πράξη το αντίδοτο.


ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ-ΥΠΟΔΟΜΗ

Μήπως δεν άνοιξαν άλλα οδοφράγματα; Άνοιξαν. Τότε που η διαφορά; Η διαφορά έγκειται στη δυνατότητα ο συγκεκριμένος χώρος να ΜΗΝ είναι απλώς μια δίοδος, ένα πέρασμα … αλλά ένας κοινός χώρος αλληλεπίδρασης.

Και τι χρειάζεται για να λειτουργήσει ως τέτοιος;

Χρειάζεται προετοιμασία και υποδομές. Χρειάζεται δηλαδή εκείνα τα στοιχεία που θα ενθαρρύνουν τις μάζες και των δύο κοινοτήτων να ΜΕΙΝΟΥΝ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΜΑΖΙ ΕΚΕΙ αντί απλώς να περνάν και να φεύγουν.

Ερωτήματα που σχετίζονται με μια τέτοια προσπάθεια είναι τα ακόλουθα:

"Πως φτιάχνουμε μαζί δουλειές;"

"Πως καθόμαστε μαζί στο ίδιο τραπέζι;"

"Πως θα αλληλοδιδαχτούμε τους τροπισμούς και τις συνήθειες τις κάθε κοινότητας;"

"Πως χτίζουμε οικογένειες μαζί;"

"Πως θα σταθούμε μαζί στην Ενωμένη Ευρώπη; Πως θα παράξουμε προϊόντα του τόπου μας μαζί και πως θα τα προωθήσουμε στην Ευρώπη;"

"Πως θα εκμεταλλευτούμε μαζί τις επιχορηγήσεις της Ε.Ε.;"

"Πως θα κάνουμε μαζί τη ζωή στην πόλη μας πιο ανθρώπινη;"

Τούτα τα ερωτήματα υπήρχαν και πριν. Μόνο που τώρα μπορούμε να αποπειραθούμε μια πρακτικής φύσεως απάντηση σε συγκεκριμένο χώρο, ακριβώς στο κέντρο της πόλης ΜΑΣ. Ένα σημαντικό, επιπρόσθετο πλεονέκτημα του συγκεκριμένου χώρου… είναι η άμεση δυνατότητα αλλαγής παραστάσεων που προσφέρει στους ανθρώπους της πόλης μας, ανθρώπους που ως τώρα είχαν διαγράψει βορρά και νότο στο νοητό χάρτη του μυαλού τους …ακόμη και σε καθημερινές τους δραστηριότητες όπως μια βόλτα στους δρόμους της Λευκωσίας. Τα άλλα οδοφράγματα, ως τώρα, λειτούργησαν ως απλές δίοδοι… τούτο το οδόφραγμα… ή μάλλον ο χώρος γύρω του μπορεί να λειτουργήσει ως ενιαίος χώρος…. που θα είναι και γνώριμος μα και καινούριος για όλους μας.

Το Οδόφραγμα της Οδού Λήδρας αφορά όλους τους Κύπριους γενικά, αφορά όμως και τους Λευκωσιάτες ειδικά. Έχει δικαίωμα ο κάθε δημότης αλλά και ο ίδιος ο Δήμος να έχει λόγο στον τρόπο χειρισμού της όποιας πολιτικής απόφασης για άνοιγμα. Όπως έχει δικαίωμα και η κάθε άλλη Αρχή να επιλαμβάνεται θεμάτων που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες της.

Π.χ. Στην «απ’ εδώ πλευρά»… ισχύει τώρα το εξής σχετικά με το Δήμο Λευκωσίας, έστω και αν θεωρούν οι ΤΚ ότι δεν τους αντιπροσωπεύει:

«…The Service manages important Cultural Centres of the Nicosia Municipality and co-ordinates large cultural events and cultural institutions -as they are defined by the Cultural Committee of the Nicosia Municipality.»

Τούτο το λέει ο ίδιος ο Δήμος στην

ιστοσελίδα

του.


Χρηματοδότηση από την Ε.Ε. δεν υπάρχει για πολιτισμικά θέματα; Ο ίδιος ο Δήμος δεν έχει Γραφείο Ευρωπαϊκών Υποθέσεων; Ποιος μπορεί να μας πληροφορήσει για αυτές τις επιχορηγήσεις; Υπάρχει το

Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Κύπρου; Δεν είναι ανάμεσα στα καθήκοντα του και η πληροφόρηση του κοινού για θέματα Ευρωπαϊκών Χρηματοδοτήσεων; Ποιες πληροφορίες μπορεί να μας δώσει σχετικά με το θέμα αυτό; Θα μπορούσε να δημιουργήσει / αναβαθμίσει ένα όποιο γραφείο / σημείο πληροφόρησης ΣΕ ΧΩΡΟ ΠΕΡΙΞ ΤΗΣ ΛΗΔΡΑΣ; Θα μπορούσε επίσης (και μάλλον θα έπρεπε) να εργοδοτήσει ΕΚ και ΤΚ σε μια τέτοια υπηρεσία; Ο Υπ. Εξ. κ. Μάρκος Κυπριανού, ο ex-officio πρόεδρος του Συμβουλίου Εφόρων του, τι έχει να μας πει σχετικά;



Αναφέρομαι σε δημιουργία τέτοιων υπηρεσιών και σε πιθανή κοινή εργοδότηση… ακριβώς γιατί δεν αφορά μόνο μια περιστασιακή βόλτα στο χώρο της Λήδρας αλλά σε μια μόνιμη συνύπαρξη και μια συνεχή προσπάθεια. Ως τέτοια, θα αναγκάσει ΕΜΑΣ (ΕΚ και ΤΚ) να βρούμε λύσεις στα όποια προβλήματα και να μάθουμε να συνυπάρχουμε.

(Το σημαντικό σημείο εδώ –παρακαλώ δώστε σημασία –δεν είναι οι ευκαιρίες για καλύτερες συνθήκες ζωής από μόνες τους αλλά η από κοινού προσπάθεια για τέτοιες. Λένε πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα μαζί. Έχουμε υποχρέωση να τους αποδείξουμε πως έχουν λάθος)

Μια τέτοια συνύπαρξη μπορεί να υπάρχει ήδη σε εργοτάξια και σε άλλους χώρους, δεν φέρνει όμως μεγάλες μερίδες των μεσοαστικών τάξεων κοντά… στο κέντρο της πόλης… και αφορά όμως κυρίως τα χαμηλότερα στρώματα της εργατικής τάξης… που στην «ΕΚ πλευρά» τείνουν να γίνουν μειοψηφία. Αντιθέτως, το είδος πρωτοβουλιών στις οποίες θα αναφερθώ αφορούν τη μεγάλη μάζα –τουλάχιστον «απ’ εδώ» --την μικρομεσαία αστική μάζα. Αλήθεια, αυτή δεν είναι η κοινωνική τάξη με τις μεγαλύτερες φοβίες;

Παρομοίως, οι όποιες (π.χ.) πολιτιστικές εκδηλώσεις που ανέφερα πριν ΔΕΝ πρέπει να έχουν στιγμιαίο χαρακτήρα αλλά μόνιμο… και πρέπει ταυτόχρονα να δημιουργούν ευκαιρίες κοινής εργοδότησης / απασχόλησης / έκφρασης. Πρέπει δηλαδή να μας αναγκάζουν να βρισκόμαστε εκεί, να παραμένουμε εκεί και να λειτουργούμε μαζί εκεί. Έτσι μόνο θα αποκτούν αληθινή σημασία.

Ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις πολύ-πολιτισμικών έργων υπάρχουν; Αφορούν κάποιες από αυτές τα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα; Στις τελευταίες προεδρικές εκλογές, πρόταση του υποψηφίου της σημερινής αντιπολίτευσης αφορούσε συγκεκριμένα τα θέματα των ΤΚ πανεπιστημίων. Θα μπορούσε να γίνει κάτι σχετικό στο χώρο πλησίον της Λήδρας, είτε στη «μια πλευρά» είτε «στην άλλη» ; Τι έχουν να πουν οι άνωθεν αναφερόμενοι φορείς και το Υπ. Παιδείας;

Τα Υπουργεία Εμπορίου και Βιομηχανίας, Εργασίας, τα Γραφεία Eξυπηρέτησης του Πολίτη, κλπ. τι έχουν να προτείνουν; Στον τομέα της επιχειρηματικής δραστηριότητας τι μπορεί να γίνει; Υπάρχουν ευρωπαϊκά κονδύλια και για τέτοια;

Τα ΜΜΕ μας πότε θα δεήσουν να ασχοληθούν με αυτά τα θέματα; Γιατί δεν έχουν ως τώρα αναφέρει τίποτα σχετικό; Γιατί μας στερούν το δικαίωμα της πληροφόρησης; Μήπως δεν είναι ταγμένοι στην υπεράσπιση αυτού του δικαιώματος;

Γίνεται νομίζω φανερό πως οι ευκαιρίες για δημιουργία των συνθηκών που περιέγραψα (πυρήνας αλληλεπίδρασης, κοινή προσπάθεια, συμβίωση και συνεργασία, κοινοί αγώνες, διερεύνηση προβλημάτων και λύσεων, ) υπάρχουν. Είναι στο κέντρο της πόλης μας. Όποιος μπορεί να κοιτάξει πέραν από την «τρύπα στον τοίχο» μπορεί να τις δει.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 1

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να απευθυνθώ ειδικά στους ΤΚ αδελφούς μας. Να με συγχωρήσετε που αναφέρομαι περισσότερο στα «της δικής μας πλευράς». Το κάνω διότι θεωρώ πως οι γνώσεις μου για το τι γίνεται «εκεί, στην πλευρά σας» είναι ανεπαρκείς. Θεωρώ έτσι ότι καλύτερα είναι να αφήσω εσάς –όσους από εσάς συμμερίζεστε το όραμα μιας κοινής πατρίδας –να εκφράσετε της δικές σας σχετικές απόψεις.

Ξέρω πως η αναφορά στα Υπουργεία και στις Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας ίσως να ενοχλήσουν. Ακόμη και αν δεν ενοχλούν εσάς, θα δώσουν τη δικαιολογία στους «απ’ εκεί» εραστές ενός «αιώνιου ΟΧΙ» να προτάξουν επιχειρήματα που θα αποσκοπούν στο να αποδυναμώσουν μια τέτοια κοινή προσπάθεια. Το ίδιο θα συνέβαινε και με τους αντίστοιχους, ανάξιους εραστές «απ’ εδώ» αν μιλούσα ευθαρσώς για «δικές σας αρμόδιες Αρχές». Υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης τέτοιων επιχειρημάτων. Η Ευρώπη.

Είναι γνωστό πως το

Ευρωπαϊκό Κεκτημένο θεωρείται ως να είναι «σε αναστολή» στην περιοχή όπου δικαιοδοσία έχουν τα τουρκικά στρατεύματα. Όμως, ΔΕΝ είναι στο πνεύμα της Ευρώπης να εμποδίζονται οι κάτοικοι αυτού του τόπου, ΕΚ και ΤΚ, όταν από κοινού προσπαθούν και επιτυγχάνουν την εφαρμογή του. Αυτή είναι η απάντηση. Η προστασία και η βοήθεια από μέρους της Ευρώπης μπορεί να κλείσει πολλά από τα στόματα των άτυχων «εραστών της διαίρεσης». Τουλάχιστον στη «απ’ εδώ πλευρά», η συχνότερη δικαιολογία τους είναι πως θέλουν «ευρωπαϊκή λύση του κυπριακού προβλήματος».



Πίσω τώρα στο «εμείς».

ΕΜΠΛΟΚΗ-ΔΙΑΧΥΣΗ

Καμία από αυτές τις προσπάθειες δεν θα έχει αποτέλεσμα εάν δεν περιλαμβάνει την εμπλοκή των ιδιωτών σε βαθύτατα προσωπικό επίπεδο.

Είσαι μέλος πολιτικού κόμματος; Σπρώξε την ηγεσία του προς τη σωστή κατεύθυνση. Εργάζεσαι στα ΜΜΕ; Κάνε τη δουλειά σου σωστά, ενημέρωσε τον κόσμο για αυτές τις δυνατότητες, βοήθα με δημοσιογραφική κάλυψη όσες προσπάθειες γίνουν σε αυτό το χώρο. Είσαι απλός πολίτης; Ζήτα από τις σχετικές υπηρεσίες να σε πληροφορήσουν για τα ερωτήματα που αναπτυχθήκαν πιο πάνω, ειδικά σε σχέση με θέματα κοινής εργοδότησης και ευρωπαϊκής επιχορήγησης… αλλά και του ίδιου του δικαιώματος πληροφόρησης.

Είσαι νεαρός επιστήμονας; Ζήτα να μάθεις πως μπορείς να εμπλακείς σε κοινές προσπάθειες. Γνωρίζεις τη γλώσσα της «άλλης πλευράς»; Ρώτα για ευκαιρίες εργοδότησης στο χώρο πέριξ της Λήδρας. Είσαι νεαρός επιχειρηματίας; Άρπαξε την ευκαιρία και δοκίμασε την τύχη σου στο συγκεκριμένο χώρο, σε επιχειρηματικές προσπάθειες που θα απευθύνονται και στις δύο κοινότητες… τόσο σε σχέση με τους καταναλωτές αλλά πολύ περισσότερο ως προς τους εργαζόμενους.

Έχεις την λογοτεχνία ως επάγγελμα ή χόμπι; Έλα σε επαφή με παρόμοιους σου… χρειαζόμαστε στην Λήδρας μια βιβλιοθήκη / ένα βιβλιοπωλείο που να ειδικεύεται στην κυπριακή (ΕΚ και ΤΚ) λογοτεχνία. Έχεις την τεχνολογία σαν επάγγελμα ή χόμπι; Ψάξε να δεις αν μπορεί να γίνει κάτι από κοινού με παρόμοιους σου κάπου εκεί κοντά. Είσαι μάγειρας / ιδιοκτήτης εστιατορίου; Θέλουμε εστιατόρια / ταβέρνες / καφέ σε εκείνο το χώρο που να απευθύνονται στις μαγειρικές/ γευστικές συνήθειες και των δύο κοινοτήτων.

Παράγεις κάτι που μπορεί να θεωρηθεί «κυπριακό προϊόν»; Οι χώροι γύρω από τη Λήδρας και γύρω από τα παλιά τείχη προσφέρονται για από κοινού προώθηση αυτών των προϊόντων. Χειροτέχνες και αγρότες μπορούν –υπό την προστασία της Ε.Ε. –να κάνουν τη δουλειά τους καλύτερα μαζί.

Είσαι αρχιτέκτονας / πολιτικός μηχανικός; Μπορείς να παράξεις ιδέες για από κοινού προσπάθειες σε σχέση με τα διατηρητέα κτίρια της περιοχής αλλά και με την καλυτέρευση της ζωής μας στην πόλη μας.

Είναι «πιασμένα» τα κτίρια στην περιοχή από μεγαλοκαρχαρίες; Να ζητήσουμε να μάθουμε ποιοι είναι, να ασκήσουμε πιέσεις για να βοηθήσουν οι «αρμόδιες αρχές», να βρεθούν χώροι και να παραχθούν ευκαιρίες.

Υπάρχουν ήδη τέτοιες επιχειρήσεις εκεί; Είσαι νέος που συχνάζει στα μπαράκια / καφέ / καφεστιατόρια της περιοχής; Να ζητήσουμε ως πελάτες αλλά και ως εργαζόμενοι να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, προς την δυνατότητα κοινής χρήσης και κοινής εργοδότησης. Δεν δέχονται; Διώχνουν τους «κακούς άλλους»; Να τους ονομάσουμε και να τους εγκαταλείψουμε. Μπορείς ως καταναλωτής αλλά και ως εργοδότης / εργοδοτούμενος να προσπαθήσεις … όσοι αντιτίθενται στο κοινό μας όραμα να εκτοπιστούν από τους χώρους όπου ΕΜΕΙΣ συχνάζουμε και να αντικατασταθούν από πιο πρόθυμους συμπατριώτες μας.

Οι δυνατότητες είναι απεριόριστες.

Και δεν χρειάζεται να μείνουμε εκεί. Σιγά-σιγά, όταν στεριώσει αυτή η προσπάθεια στο κέντρο της πόλης μας… μπορούμε να πετύχουμε τη διάχυση του οράματος μας. Όχι για να πετύχουμε προσωπικό κέρδος… αλλά για να κάνουμε ζωντανή πράξη την συνύπαρξη.

Ο συγκεκριμένος χώρος μπορεί να γίνει η αφετηρία για περαιτέρω ανάπτυξη μιας τέτοιας προσπάθειας και στην υπόλοιπη Κύπρο. Αν πετύχει εκεί… θα υπάρχει η αναγκαία βάση … και σε επίπεδο ανταγωνισμού… για να πετύχει και αλλού. Όσοι δεν γουστάρουν αυτή την προοπτική, δεν χρειάζεται να έρθουν αν δεν θέλουν. Όταν θα δυναμώσουμε θα έρθουμε να τους βρούμε εκεί που θα είναι.

Τη σημασία όμως της προσπάθειας αυτής δεν θα τη βρει κανείς στο προσωπικό / εταιρικό κέρδος… αλλά στο ότι μια τέτοια διαδικασία θα μας αναγκάσει να εξερευνήσουμε ο ένας τον άλλο… και –αυτό είναι το πιο σημαντικό –να μάθουμε πώς να ζούμε μαζί.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2

Αυτή τη φορά απευθύνομαι προς τους αδελφούς ΕΚ. Ή τουλάχιστον προς αυτούς που ασπάζονται το όραμα μιας Ενωμένης Κύπρου. Δεν ξέρω αν είναι πολύ αργά για μια τέτοια προσπάθεια. Ξέρω όμως πως αν μια τέτοια προσπάθεια αποτύχει τώρα… θα επιστρέψουν δυνατότερες οι δυνάμεις που στην καρδιά τους και στα αυτιά τους αντηχεί ένα παντοτινό ΟΧΙ.

Αυτά είχα υπόψη μου όταν είχα εκφράσει ανησυχίες για τον τρόπο που και οι δύο υποψήφιοι του δευτέρου γύρου στις πρόσφατες εκλογές απέτυχαν να περιορίσουν το ρόλο των δυνάμεων που –παραδοσιακά –απέφευγαν κάθε προσπάθεια τέτοιου είδους.

Οι δυνάμεις αυτές ανέκαθεν –φανερά υ κρυφά –απεύχονταν την όποια πιθανότητα κοινής ζωής, κοινής προσπάθειας. Η σημασία της Λήδρας δεν βρίσκεται στο άνοιγμα καθαυτό… αλλά στο χώρο γύρω από αυτόν και στα όσα –από κοινού –μπορούμε να κάνουμε εκεί..

Αν αυτά τα πράγματα δεν τα κάνουμε πράξεις τώρα… τότε τίποτα δεν έχει επιτευχθεί. Θα έχουμε ανοίξει απλώς μια τρύπα. Μια τρύπα στο νερό.

..........................BEYOND

ARTHUR C. CLARKE R.I.P (LINK)

@ACERAS ANTHROPOPHORUM

Ως απάντηση στο σχόλιο σου:

(Link).

Σε συντομότερη μορφή, μαζί με άλλα κείμενα πολιτικού περιεχομένου θα το βρείτε

ΕΔΩ, στον πολιτικό μας καφενέ.

@Πολίτης Πήττας: στην προαναφερθείσα συλλογή κειμένων μου –στον καφενέ μας –υπάρχει και κείμενο σχετικό με τα όσα συζητήσαμε στο CROSSROADS… με τίτλο «η Κύπρος είναι Ελληνική»)


Τι άλλαξε Ανθρωποφόρον μου;

Έχουμε προεδρικό σύστημα, επομένως… άμα βγει ο πρόεδρος και μετά… πράττει όπως θέλει, είναι παντοκράτορας.

Για όνομα του … τΑΣΣΟΥ!!! Αν ήταν έτσι τα πράγματα… τότε στο δημοψήφισμα το κάλεσμα Του θα λάμβανε 99.9% και όχι 76.

Το μοίρασμα υπουργείων σε κόμματα που την ύστατη στιγμή έσπευσαν να υποστηρίξουν τον Α ή Β υποψήφιο έχει τη σημασία του … αλλά πάλιν δεν βρίσκεται εκεί η ουσία του συστήματος. Ούτε βέβαια και οι θριαμβολογίες των διάφορων «ρυθμιστών» δεν είναι το πρόβλημα, είναι μάλλον το σύμπτωμα.

Σε παλιότερη ανάρτηση μου (της 28ης Οκτωβρίου 2007,

Link) είπα «…Και να που τώρα θα δρέψετε τους καρπούς των πράξεων και των παραλήψεων σας, εσάς προσωπικά αλλά και των παρατάξεων σας. Το πρόβλημα για σας ΔΕΝ είναι το αν θα παραμείνει ο τΑΣΣΟΣ στην εξουσία. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για σας τώρα είναι πως –και να κερδίσετε –θα παραμείνει η περιρρέουσα και τα παρελκόμενα της, θα παραμείνετε δηλαδή εσείς δέσμιοι της. Επομένως, θα πρέπει οι όποιες προσπάθειες σας για λύση του κυπριακού και για αναβάθμιση της κοινωνίας μας να υπερβούν ένα βουνό από κοπριά, σκατοβουνό δηλαδή, που εσείς αφήσατε να δημιουργηθεί, συντηρώντας τις ιερές αγελάδες της πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικής ιστορίας του τόπου μας…»

Τότε σχολίασες, «…Πέστα τζαι ξαναπέστα. Εφαντάστης τι θα γινεί μετά τες εκλογές αν η αμυδρή ελπίδα που μας διούν εμάς τους ευκολόπιστους αποτύχει; Εάν το καινούριον όχι, το καινούριον σκότωμαν του χρόνου με ξικανναούρισμαν, τον καινούριον διορισμόν ελληνορθόδοξου υπουργού παιδείας θα είναι ένας μή Τάσσος που θα φέρει σε πέρας; Μακάρι να έχεις λάθος. Αυτόν έυχομαι και θα κάμω ότι μπόρω να αποδείξω ότι είναι δυνατόν να έχεις λάθος. Αλλά έχω μιαν προαίσθησην ότι έχεις δίκαιον…».

Τι άλλαξε από τότε Ανθρωποφόρον μου; Επειδή δεν μπήκε Υπουργός παιδί του κατηχητικού; Αυτό άλλαξε; Πάρακάτω; Λένε θα ανοίξουν την Λήδρας. Φτάνει αυτό;

Μήπως δεν μπορεί αυτό ακριβώς να αποβεί ζημιογόνο για την προσπάθεια μας αν εξακολουθούν να λειτουργούν οι ίδιες δυνάμεις που την κρατούσαν τόσο καιρό κλειστή; Πως θα λυθεί το Κυπριακό και πως θα επιτευχθεί η αναβάθμιση της κοινωνίας μας με τους ίδιους πρωταγωνιστές;

Για να βγει στην προεδρία ο Δημήτρης, απέφυγε να μιλήσει αλλά και να πράξει ενάντια στις μεθόδους που οι πιθανοί, νεοφώτιστοι υποστηρικτές του είχαν κάνει ευαγγέλιο (ανάλυση τους δεν νομίζω να χρειάζεσαι να ακούσεις τώρα). Έγινε κάτι τέτοιο και δεν το κατάλαβα; Για να βγει ο Δημήτρης, διέσωσε κομματικές ηγεσίες που θα έπρεπε να χάσουν κάθε επιρροή τους αν είναι να βρεθεί λύση με την οποία θα συμφωνούν και οι ΤΚ. Έγινε κάτι τέτοιο και δεν το κατάλαβα; Εγώ είδα ότι ασπάστηκε –ηλιθιωδέστατα –πάλιν του Κέντρου το Μέτωπο, έκανε το σταυρό του και σταύρωσε την όποια Ελπίδα με την απορριπτική συνεπαρτζιά σε ρόλο Βαραββά. Για να μπορέσει μετά ο Υιός του Πατρός να διεκδικήσει κληρονομιά αδρή.

Αυτά βέβαια δεν τα κατάφερε ολομόναχος. Είχε και τη βοήθεια του ανθυποψήφιου του.

Θέλοντας να βγει ο Γιαννάκης, νεκρανάστησε τον βραχνά που η παράταξη του ήταν έτοιμη να αποβάλει ως κακοχωνεμένο «σουβλάκι με σημαιούδες». Μήπως δεν είναι έτσι που έγιναν τα πράγματα; Θέλοντας να βγει ο Γιαννάκης, ασπάστηκε –ηλιθιωδέστατα –πάλιν την Δεξιάν των Ζηλωτών, έκανε το σταυρό του και σταύρωσε την όποια Ελπίδα με τον αντικομουνιστικό θίασο σε ρόλο Βαραββά. Για να μπορέσει μετά ο Υιός του Πατρός να διεκδικήσει κληρονομιά αδρή.

Την ημέρα του Ασώτου … έγινε το θαύμα. Ωσάν προειλημμένη απόφαση, επιστρέφουν τα λογής-λογής άσωτα και ξανά-μανά η Αγία Τριάς καμώνεται την αθώα περιστερά. Αυτό άλλαξε ψυχή μου;

Για να προωθήσει λύση του Κυπριακού ο -όποιος –«δικός μας» χρειάζεται να πράξει πολλά. Αφορούν νομοθεσίες, νοοτροπίες, τάσεις της κοινής γνώμης. Πρέπει να ψηφιστούν νόμοι (π.χ. που αφορούν την Παιδεία ή το Εμπόριο), πρέπει να εφαρμοστούν πιλοτικά προγράμματα συνύπαρξης (δες εδώ, ΠΥΡΗΝΕΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ), πρέπει να διαμορφωθούν χαρακτήρες και να ενθαρρυνθούν συγκεκριμένες τάσεις μέσα από όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Χρειάζονται για την εφαρμογή τους δηλαδή… πλειοψηφίες κοινοβουλευτικές και πραγματικές. Πούντες; Αφού ο ίδιος φρόντισε να παραμείνουν αυτές οι πλειοψηφίες δέσμιες στα χέρια εκείνων των κομματικών ηγεσιών που σε κάθε του απόπειρα να μιλήσει για κοινά αποδεκτά λύση (αποδεκτή μεταξύ μας και με τους ΤΚ)… ανέμιζαν φλάμπουρο ελληνοπρεπέστατο, βαφτίζοντας κάθε τέτοια σκέψη ως ξενοκίνητη, ξενο-πληρωμένη και υποχθόνια, ζητούσαν από τους Ιούδες να κρεμαστούν στες πλατέες και έψαχναν τα τριάκοντα κάτω από κάθε πέτρα που δεν τους φαινόταν αρκετά πατριωτική.

Πως θα εφαρμόσει τα όσα χρειάζονται να γίνουν ο «δικός μας»; Με τον Ομήρου και τον Κάρογιαν «βοηθούς»; Ή με τους ίδιους να συνεργάζονται πάλιν με την κακούργα Δεξια του ΔΗΣΥ, όποτε αυτοί αποφασίσουν να γίνουν πάλι ρυθμιστές;

Την αισιοδοξία σου να την κρατήσεις Ανθρωποφόρον μου. Μόνο που εσύ ζεις αλλού και … αν τυχόν αυτή η αισιοδοξία αποδειχθεί άκαρπη… είναι εμείς που ζούμε εδώ που θα την φάμεν πόπαστον. Εσύ καλά την έχεις στην Ελβετία. Εμείς;

***

Εμείς είδαμε κα την δεκαετία του 80 το ΑΚΕΛ να υποχωρεί μπρος στα καμώματα του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ. Και όσοι τότε μίλησαν για την ανάγκη να δημιουργηθούν πλειοψηφίες σε συνεργασία με την μετριοπαθή δεξιά και να απομονωθούν οι μισαλλόδοξοι και οι ψευδοπατριώτες… όσοι τότε ψέλλισαν τον κίνδυνο η όποια λύση να καταστεί θνησιγενής με το πέρασμα του χρόνου, με την εδραίωση του εποικισμού και της κατοχής από τη μια και των σχολών του απορριπτισμού / μακροχρόνιου αγώνα από την άλλη… ονομάστηκαν οπορτουνιστές και «εχθροί του Λαού»… και κυνηγήθηκαν μέχρι να βγάλουν τον σκασμό.

Εμείς είδαμε τους διάφορους προοδευτικούς, όπως ο Εν Ιορδάνη Γεώργιος (link), να υποστηρίζουν πως δεν είναι όλος ο κόσμος της ΕΔΕΚ και του ΔΗΚΟ «έτσι όπως οι ηγεσίες τους». Αυτό που δεν είδαμε είναι τους ίδιους να έχουν το θάρρος να παρακούσουν τις ηγεσίες τους ή να τις αλλάξουν. Που ήταν αυτοί να μας προστατεύσουν όταν οι ομόσταβλοι τους ήθελαν να μας κρεμάσουν; Ποια κριτική άσκησαν δημόσια προς τις ηγεσίες τους για την περιρρέουσα; Ποιόν ηγέτη τους έπεισαν να αλλάξει στάση; Ηγέτες που ακόμα και με το ένα πόδι στον τάφο… καταφέρνουν να πνίγεται η όποια «προοδευτικότητα». Στα ΜΜΕ, στους καφενέδες, στη δημόσια υπηρεσία, στη βουλή… ζει ακόμη και βασιλεύει ο Μεγαλέξανδρος της Φακής, οι ηγεσίες δηλαδή που μας ταΐσανε περιρρέουσα και λάχανα σπουδαία. Τι άλλαξε ψυχή μου;

Και ο Δημήτρης και ο Γιαννάκης, φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Αντί να… αερίσουν μεγαλοπρέπως αυτές τις ηγεσίες… έσπευσαν και οι δύο, επίσημα ή ανεπίσημα, να τους πετάξουν το σωσίβιο του ρυθμιστή, διασώζοντας μια σχολή πολιτικής σκέψης που θα έπρεπε να την αφήναμε ναυαγό σε παρανοϊκό, τηλεοπτικό Survivor με τον Καρεκλά –με σάνταλα και βερμούδα –για παρουσιαστή.

Άμα οι προσπάθειες να αλλάξει η νοοτροπία δεν ξεκινούν με πολιτικές πράξεις… και μάλιστα «την ώρα που κρούζει το σίδερο».. πως περιμένεις να πετύχουν; Θα μείνουν εκείνοι αφέντες του μεριδίου κοινής γνώμης που τους αναλογεί αλλά ο «δικός» μας θα τους «γελάσει»; Μα τούτο ακριβώς προσπάθησε και ο Κληρίδης, αφήνοντας τόσα χρόνια την παράταξη του και το κέντρο έρμαια των μισαλλόδοξων, των εμπόρων πατριωτισμού, των διασπορέων φόβου και παράνοιας … ευελπιστώντας ο Καραβοκύρης πως οι μούτσοι δεν θα χαμπάριζαν τη Μεγάλη Στροφή.

Για να αλλάξουμε τον κόσμο Ανθρωποφόρε μου, για να αλλάξουμε τα μυαλά της μάζας (τα ίδια τα δικά μας δηλαδή)… πρέπει να διαφοροποιήσουμε γνωσιακά σχήματα που ριζώθηκαν στις κούτρες μας απ’ τον καιρό που ήμασταν «αρνάκια άσπρα και παχυά, της μάνας τους καμάρι». Με τους ίδιους τσοπάνους να ορίζουν χώρους βοσκής δεν γίνεται.

Αυτό τον κίνδυνο είχα επισημάνει πριν τις εκλογές. Τότε καταλάβαινες. Τον ίδιο κίνδυνο προσπαθούσα να ξορκίσω στην μεταγενέστερη, «αμαρτωλή» ανάρτηση μου … για την οποία είπες «…τωρά δηλώνω εντελώς ανίκανος να σε παρακολουθήσω…»

Τι άλλαξε μάτια μου; Βγήκε ο «δικός μας»;