RADIO SILENCE

Δεν υπάρχει φόρμα σήμερα,
δεν υπάρχει δομή.
Μεταμεσονύκτιο παραλήρημα, σαν να γυρνάς το

ρυθμιστή επιλογής σταθμών στο ράδιο μανιωδώς.

Είναι κι εκείνη
η αστεία εικόνα απελπισιάς
που ο

Στρατής

φύτεψε μες τη κούτρα μου,
εκείνη που με ώθησε να ξεστομίσω
αυτό που μέρες περιπολεί
από τη μια άκρη του μετώπου στην άλλη…

«Δεν απολυθήκαμε ποτές.»
Είμαστε ακόμη στο στρατό, στη μέση του στρατοπέδου, εκτελώντας ανάποδες μεταβολές, πειθήνια στρατιωτάκια–παιχνίδια στα χέρια των λοχίων ΜΜΕτζήδων, βορρά α-δόκιμων αστέρων, αναλώσιμο υλικό πολιτικής κακοδιοίκησης, στατιστικές απώλειες που πρέπει να τραφούν, να μετακινηθούν, να θάψουν και να θαφτούν κάτω από σωρούς αλλοπρόσαλλων κελευσμάτων.

Μετά… Βολή!

Πήγες διακοπές. Ε, και;

Το κυπριακό. Οι ακραίοι. Οι εθνικιστές και οι διεθνιστές. Οι σεξιστές που πήγαν; Μα πως είναι έτσι άσκημος αυτός/αυτή; Η αίγια η κότσhινη. Τα παιδιά. Τι θα φάμε; Χάλια το φαγητό του εστιατορίου. Έλειψε ο πάγος, δεν πάει κανείς να φέρει; Θα αγοράσουμε φαγητό από το εστιατόριο. Πήγαν ο Τάδε με τη Δείνα μόνοι σε απόμερη παραλία, όχι πως με νοιάζει αλλά … Κοτούλα θα φάμε. Με γλώσσα. Χωρίς πατάτες αντιναχτές. Ο τΑΣΣΟΣ. Ο Δημήτρης. Η Γρίπη. Ρε ‘συ, δεν βλέπω τουρίστριες. Έγνοια σου, άκουσα γερμανικά. Βάρτεν-μπήχτεν, θα βολευτείς κι εφέτος. Λύσσα. Μαλακισμένο σκυλί. Λύσσα και στα νιάτα που θέλουν να φάνε τους πρώτους για να ‘ρθούν (οι) τελευταίοι. Καταναλωτικός Αναρχοχριστιανισμός για γέλια. Και πολύς πιπινο-σαυρισμός. Μουχλιασμένα βαμπίρ να διψάνε για νεαρές παρθένες. Όχι στην παρθενογένεση. Can you say «a red line»…«Two red lines»…«Three…»? Οι τιμές στα ακίνητα. Now, there’s a fine line! Τώρα που φεύγουνε οι ξένοι βρίσκεις και πιο φτηνά. A Bargain! Ναι, ρε ‘συ, αυτοί που θέλαμε να φέρουμε. Να φεύγουν. Δεν θα υπηρετήσουμε τα συμφέροντα τους. Δεν θα τα ονομάσουμε όμως. Αν τα ονομάσουμε μπορεί να τα χάσουμε. Θα • εφεύρουμε συνωμοσίες. Στην ανάγκη μπορούμε να • πλέξουμε πολλές θεωρίες συνωμοσίας. Ζουρλομανδύας. Ήρθε το καινούριο μοντέλο; Πόσα κυβικά; Μετά θα οριοθετήσουμε δεξιά και αριστερά, θα τραβάμε κέντρο, θα κλείσουμε τρύπες διαφυγής. Όχι στο ξένο δάκτυλο, ο ντόπιος είναι πιο γλυκός. Ειδικά άμα μπορείς να υποδείξεις ότι ο δικός σου είναι μεγαλύτερος από του γείτονα. Όπως με τα σπίτια, έτσι και με κάθε άλλη μαϊμουνιά. Να είναι οι συμπεριφορές όλο και πιο φωνακτές, να είναι τα ηχεία μας δυνατότερα από του διπλανού, ακόμη και η σιγή μας να είναι εκκωφαντική. Να πλαισιώνουμε εαυτούς και αλλήλους με τους ίδιους περιορισμούς, να σπρωχνόμαστε και να πιανόμαστε με δίχτυα τις επαναλαμβανόμενες αυτιστικές συμπεριφορές μας, να ακολουθούμε συνταγές που υπόσχονται τον ελιτισμό του ενός μέσα από το μαζικό. Έχει πολλή κίνηση. Ωραία. Έπεσε η κίνηση. Πάλι ωραία. Μα σε κανένα άκρο και σε καμιά ενδιάμεση στάση δεν σε βλέπω να βολεύεσαι.

Πως στο είπε η Αγία και τσαντίστηκες; «Ζεις σε ένα προσωπικό κόσμο όπου δεν χωράνε άλλοι άνθρωποι».

Μετά… Βολή! Διπλή. 360° αγάπη μου.

Ζούμε σε μια εποχή με πραγματικούς κινδύνους όπου όμως κύριος τροφοδότης τους είναι ο –κατά Καστοριάδη –φαντασιακός μας κόσμος. Εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε αρχαιοελληνική μυθολογία, ένα βυζαντινό θεοκρατικό δογματισμό, μια θνησιγενή αριστερή παράδοση που κάποτε σκόπευε να αποκοπεί από τις παραδόσεις και το πτώμα ενός Διαφωτισμού πάνω στο οποίο φύτρωσε μια δυτικότροπη αποθέωση του ενός ως μηχανισμού ελέγχου των πολλών … ακολουθούμε τις ονειρώξεις του Α΄ ή Β΄ κακεκτύπου ήρωα του Τρωικού πολέμου ή της Επανάστασης του 21 ή της Οκτωβριανής ή του Ισπανικού Εμφυλίου ή της μετέπειτα αριστερής μυθολογίας των ανταρτών ή του αγαπημένου μας cartoon ή … αδυνατώντας να αναγνωρίσουμε τις ανεπάρκειες τους... τις ανεπάρκειές μας. Και το χειρότερο … οι περισσότεροι από τους λίγους που δεν ακολουθούν … ανίκανοι για όποια άλλου είδους ευτυχία …τρέχουν για να ξεπεράσουν τους «καπεταναίους» για χάρη της δικιάς τους ονείρωξης. Έτσι θα θρηνήσουμε θύματα. Χωρίς να παίρνουμε χαμπάρι, εμείς οι γκράντε συνωμότες, ότι είμεθα χρονίως • ξεβράκωτοι. ......................Από κούρσες ονειρώξεων!

Οι λίγοι που δεν ενδιαφέρονται να προσπεράσουν, κάααατσαμεεε.

Κίνηση πρώτη:

Κίνηση δεύτερη:

Να κοιτάς προς τη Δύση κρατώντας ανατολίτικο χαβά.

Μην τα παίρνεις όλα τόσο σοβαρά.

Χαλάρωσε.

Μετά… Βολή!

Παραμυθάκι λοιπόν:

Κείμενο για την παρουσίαση
στους πρωτοετείς φοιτητές,
δείγμα # 69.

Η περίπτωση του επόμενου δείγματος που μεταφέραμε χωρο-χρονικά στα εργαστήρια μας είναι μοναδική. Το δείγμα αυτό προέρχεται από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, από το κομμάτι εκείνο της ανατολικής μεσογείου που λίγο μετά καταστράφηκε από τους λεγόμενους «εθνοφυλετικούς πολέμους»… ακριβώς πριν από τη μεγάλη άνοδο των υδάτων και την ολοκληρωτική βύθιση των νησιωτικών μονάδων και των παραλιακών περιοχών. Το δείγμα παρουσίασε κάποια μορφή νοητικών βλαβών, χωρίς να έχει εξακριβωθεί 100% αν αυτές ήταν αποτέλεσμα της χωρο-χρονικής μεταβίβασης ή αν υπήρχαν από πριν. Συγκεκριμένα, πέραν από την κατατονική διάθεση του δείγματος, διαπιστώσαμε έντονη λεκτική προσκόλληση σε συγκεκριμένο σλόγκαν –πολιτικής υποθέτουμε φύσεως –της τότε εποχής. Το δείγμα επαναλάμβανε σε τακτά χρονικά διαστήματα την ατάκα «THELETE PRΙKIA ME CHARI POU NA TA SHETE KAMARI ? MANIHA POU TO PATARI»*. Οι ακριβείς πολιτικές έννοιες που συσχετίζονται με τη φράση ακόμη διερευνώνται. Ακολούθησαν εντατικές θεραπείες με ηλεκτροσόκ, προγράμματα αναδιαμόρφωσης γνωσιακών σχημάτων, φαρμακευτική αγωγή και αυστηρά ελεγχόμενη διατροφή. Η μόνη «βελτίωση» που παρατηρήθηκε ήταν η προσθήκη μιας ακόμη ατάκας:

«…INTA PEFKIA, INTA KOURTINES…»**.

Scultura Natura: When the Levee Breaks

Μια παραγωγή Φάτε-Μάτια-Ψάρια
Αιωρά-μενα

* και **: Δημοφιλείς ατάκες από ραδιο-φονικές διαφημίσεις περασμένων δεκαετιών στη Νήσο Κύπρο.
«…Θέλετε προικιά με χάρη που να τα ‘χετε καμάρι; Μοναχά που το ‘Πατάρι’…»
« …Ίντα κουρτίνες! Ίντα πεύτζια!...»

Soundtrack:
The Doors
Active Member
Παύλος
CCR
Led Zeppelin
Chomsky interviewed by Alex Jones
George Carlin interviewed by Art Bell.