ΑΕΡΑ !
Δημήτρης Χριστόφιας (προ αρκετών ημερών):
«Δεν μπορώ να πω
ότι έχουμε συγκεκριμένα αποτελέσματα…
αλλά δεν κουβεντιάζουμε και του αέρα…»
Πως το λέει ο Τζιμάκος ο Πανούσης στο
«Αέρα, αέεεεραααα… δεν έχουμε αεέεεραααα…»
Δεν τραβάει η ομάδα Δημήτρη μου, Δημήτρη μου…
Κι’ ας αλλάξαμε
–εκλογικώς –
προπονητή με κριτήριο
…με κριτήριο…. α, ναι…
την εκδίκηση του αδικημένου,
«…να φύγει ο παστός και να ‘ρθει ο πιο γεμάτος…»
Αφού δέχτηκες από καιρό
να γίνει παιχνίδι σε υψόμετρο πατριωτικό
και γήπεδο τσιμέντο,
πως περιμένεις
αι προοδευτικαί δυνάμεις
να μην χαζεύουν το
–ανύπαρκτο –
χορτάρι χασκογελώντας;
Εδώ δεν μπορούμε
να πετύχουμε την Ομόνοια
αναμεταξύ μας Δημήτρη,
με τους άλλους
–και μάλιστα σε συνθήκες υποξίας –
πως θα τα καταφέρουμε;
Κάναμε διαδικασίες συναίνεσης
να μοιάζουν με ποδοσφαιρικό αγώνα
… ποιος θα κερδίσει την εύνοια του διαιτητή,
ποιος θα πανηγυρίσει την απόλυτη ήττα του άλλου.
Γίναμε όλοι οπαδοί,
μάθαμε την (ελληνοπρεπή) αμερικανιά της νίκης,
τώρα
«θα σεβαστούμε τον αντίπαλο»;
Βέβαια, εσύ τους το είχες πει απ’ την
Αν δεν το λύσουμε, τουλάχιστον να φανεί η αδιαλλαξία των άλλων.
Α! Βέβαια…
Αφού δεν μπορούμε να κάνουμε ομάδα μαζί τους,
τότε θα πρέπει να νικήσει η δικιά μας.
Καθαρά.
Μόνο που τώρα
θα έχεις προβλήματα
–εξίσου σοβαρά –
«εντός έδρας».
Το κάθε στραβοπάτημα
των «παικταράδων της ομαδάρας»,
την κάθε τυχαία γκέλα της μπάλας…
τα χουλιγκάνια
–που ανέχτηκες και στήριξες –
θα τα παρουσιάζουν
ως «ξένου διαιτητή δάκτυλο»
ή «απόδειξη ποδοσφαιρικής ανωτερότητας»,
αναλόγως.
Και θα το κάνουν αυτό
ακόμη και αν χρειαστεί
να θυσιάσουν άλλους
–δικούς και ξένους –
οπαδούς.
Έτσι φτιάχνονται οι «θύρες», το ξέχασες;
Ώσπου τελικά να γίνουν
αυτοί η ομάδα
***
Δεν πιστεύω
ότι φτάσαμε στην απόλυτη ξεφτίλα.
Μας κρίνω
ικανούς και πρόθυμους
για χειρότερα.
να φωνάζουν περιχαρείς,
«πάμε γι’ άαααλλλααα,
πάμε γι’ άαααλλλαααααα,
ο-ο-ο…
πάμε γι’ άλλα…»!
Σκουζάτε μου λοιπόν
την –άτσαλης ποπ –ηχητική
αισθητική σήμερα.
Ταιριάζει.
«Αέεεραααα…»
Δεν τραβάει η ομάδα
και τα αποδυτήρια βρώμισαν.
[...P..R..E..S..S......P..L..A..Y...]