Up in Smoke

Μπλέξαμε αδερφέ μου, κατάλαβες;

Τους εξηγώ:

«Εμείς βρε, γουστάρουμε φιλιά μπαρουτοκαπνισμένα.
.
.
.
Καπνισμένα και στη μπάρρα.
.
.
.
Το θέμα υγείας σας κατανοητό…
και ας μας καταπιέζει τους τρόπους
που κοινωνικοποιούμαστε,
που χτίζουμε φιλίες πάνω από ένα stool,
που φλερτάρουμε και τα βιολιά ήδη παίζουν,
που ζούμε τον έρωτα μας πιωμένο,
που δενόμαστε και δένουμε σε σχέσεις …
που …
πώς να σας το πω ευγενικά βρε παιδιά …
που φροντίζουμε
για την ευχαρίστηση
αλλά
και την δυνατότητα διαιώνισης μας …

Δικαίωμα αναγνωρισμένο
στον κάθε ένα μας, έτσι;»

( Ναι, είμαι εγωιστής…
αλλά αφού θέλουν
να έχουν καθαρό πεδίο
ή τουλάχιστον
να με στέλνουν κάθε λίγο έξω…
χάρισμα τους ο χώρος που ζητάν. )

Τους λέω μετά:

«Οκ. Απλά…
εγώ και κάτι άλλα παιδιά,
όλοι ενήλικες …

…θα πάμε να παίξουμε αλλού…».

Και το παίρνουν κατάκαρδα:

«Μα έτσι βλάπτετε την υγεία μας.
Θα μείνετε εδώ
με τον δικό μας τρόπο
ή θα βγαίνετε έξω
τιμωρία.
Και θα το πούμε στη μαμά, ε;

Αλλά δεν μπορείτε να πάτε αλλού».

Κατάλαβες αδελφέ μου;

Να θέλουνε σαν νόμιμο
το δικό τους party με τα ούζα
και να μην σ’ αφήνουνε χώρο
να απολαύσεις μια πίπα.