Σινεμά Προχώ…
Μέσα απ’ τη πόρτα κοιτάμε το σκοτεινό δωμάτιο. Λίγος κρυφός φωτισμός σε κάποιες εσοχές, μισό μεταλλικό φυλλαράκι ανοιγμένο σε ένα μικρό παράθυρο, ένα σβηστό κερί.
Μαύρο τζην, αμάνικη φανέλα. Το σώμα και –ιδίως –το πρόσωπο του καταφέρνουν με τρόπο σχεδόν μαγικό να μένουν στη σκιά καθ΄ όλη τη διάρκεια της φρενίτιδας.
Όρθιος μπροστά στον μεγάλο καναπέ, πετάει το τηλεκοντρόλ στο παρακείμενο τραπεζάκι ενώ η τηλεόραση μεταδίδει το δορυφορικό πρόγραμμα του ΡΙΚ.
Ειδήσεις. Προς το τέλος τους. «Σύντομη» παρέμβαση πολιτικού από τηλεφώνου.
[Τηλεκοντρόλ. Χαμηλώνει τη φωνή. Το πετάει πίσω].
Ο λόγος του πνιγμένος, βραχνός και με γρυλλίσματα–στολίδια. σαν μεθυσμένου που ακροβατεί μεταξύ ευφορίας και απελπισιάς.
Σκιαμαχίας αρχή.
***
Ρίχνει 2-3 ξε(ρο)γυριστές μπουνιές στη σκιά του, αριστερό-αριστερό-δεξί… και στριφογυρνώντας σωριάζεται στον καναπέ.
«Ανάσα δεν θα μ’ αφήσετε στα πνεμόνια μου μαλάκες.», λέει κοιτώντας την ξύλινη βιβλιοθήκη που περιβάλλει την τηλεόραση.
Αντιδρώντας στης τηλοψίας τα λεγάμενα, μουγκρίζει θυμωμένα μισόλογα, «…ναι, ναι, ο οδυνηρός συμβιβασμός, το επίπεδο του πολιτικού λόγου, η προοπτική της λύσης…»
[ρίχνει χαστούκι στο αριστερό του μάγουλο, δυνατό, «Κωνστανταράτο»] .
Τέλος ειδήσεων. Χαζεύει μια εφημερίδα. Τη βάζει πλάι του, στον καναπέ. Κοιτάει πάλι την τηλεόραση. Άλλο πρόγραμμα.
«Το συζητάμε».
Χαμηλώνει κι’ άλλο τη φωνή.
«Ναι, ναι… απ’ τα κανάλια των άλλων…» [χαστούκι δεξί] «…θα πείσετε τον κόσμο, …γαμώ τις αριστερές μου καταβολές ».
[Πιάνει μα τα δυο χέρια το κούτελο ] «Που γεννήθηκα μαλάκα μου, που;»
Ισιώνει το κεφάλι και κοιτάει την οθόνη. «Ένα κράτος όπου οι οπαδοί της ειρήνης, της επανένωσης…» [τονίζει τις λέξεις με τρόπο ειρωνικό] «… της λύσης, έχουν στο Κρατικό Ίδρυμα σαν ασπίδα και δόρυ τους ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ…» [ζζζπαμ] «…ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ…» [ζζζζζπααάααμ] «…ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ…» [ζζζζπππααααάμμμμ]
[τρία χαστούκια απανωτά, αριστερά, αυξανόμενης έντασης].
«Ω, ρε πούστη μου !»
[Κλείνει τα μάτια με τις παλάμες] [Γελόκλαμα].
[Ανοίγει τις παλάμες, ανοικτές κι’ ενωμένες τις βάζει κάτω απ’ το πηγούνι, δάχτυλα στα μάγουλα].
«Έχουμε ‘μοτέρναν’ δεξιά…» [χαστούκι δεξί] [επαναφορά παλάμης] «…να οπισθοδρομεί παλιμπαιδίζοντας προς την θεοκρατία, έχουμε και ορθόδοξη αριστερά να …»
[δεξί χαστούκι, αριστερό, δεξί, χέρια ψηλά].
Σηκώνεται, ανεβαίνει με το ένα πόδι στο τραπεζάκι, πηδάει απέναντι, σβήνει τηλεόραση.
«…να καταγγέλλει το σύστημα που η ίδια τροφοδοτεί με ενοχικούς εργάτες υψηλού φφφφρρρρρονήματος». [Χέρια ψηλά]. «Γιιιεεεεεςςςςςςς σσσεεερρρρρ». [Χαιρετισμός].
Στριφογυρνά, αρπάζει τον αναπτήρα και ανάβει το κερί στο τραπεζάκι.
Κάπου έξω μια μποτίλια σπάει.
Κάνει τρία βήματα προς το μικρό παράθυρο, ο αναπτήρας στο χέρι, το άλλο ανασύρει στραπατσαρισμένο πακέτο τσιγάρα απ’ την κωλότζεπη . Ανάβει. Φυσάει τον καπνό προς το ανοικτό φυλλαράκι. Έξω ψιχαλίζει.
«Έχουμε οικολόγους που φοβούνται την ανθρώπινη φύση…» [φφφλλλλααααππππ παλάμη ανοικτή στο κούτελο] «…έχουμε αναρχοαυτόνομους προοδευτικούς που καβαλάν’ το σύστημα μόλις τους κάτσει... έχουμε χριστιανούς κήρυκες του μίσους…» [πιάνει τα αχαμνά του πάνω απ’ το ύφασμα].
Κάθεται πάλι στον καναπέ.
«Έχουμε και σοσιαλιστές–εθνικιστές που περιμένουν…» [χαστούκι αριστερό] «…που περιμένουν…» [εναλλαγή τσιγάρου] [χαστούκι δεξί] «…που περιμένουν γένος ξανθό και τρομερό να σπείρει τα Ελληνορθόδοξα Σοβιέτ ! »
Τσιγάρο στο σταχτοδοχείο.
Μια μύγα σουλατσάρει. Αρπάζει αυτός την εφημερίδα απ’ το πλάι του στον καναπέ και την πετυχαίνει στη γωνιά του τραπεζιού.
«Έχουμε και Όργανα της Τάξης να διδάσκουν το έγκλημα, έχουμε και τάξεις που διδάσκουν την τέχνη του να γίνεσαι όργανο, έχουμε … έχουμε… έχουμε Ευρρρρρωώωπη!»
[Αερίζει]
[Τσιγάρου επαναφορά] «Πορνεία χωρίς εκπόρνευση, έγκλημα χωρίς εγκληματίες…» [ρουφηξιά] «…διαπλοκή χωρίς διαπλεκόμενους, συνωμοσίες με ένα ένοχο…» [ρουφηξιά] «…αξιοκρατία μεταξύ ανάξιων, πορίσματα χωρίς ευρήματα α α ααααααααααα…»
[ρουφηξιά].
[Σβήσιμο τσιγάρου, άτσαλο].
Σηκώνεται.
Πάει πρώτα προς το ράδιο. Το ανοίγει. Σταθμός Ελληνικός. Μουσική ξένη.
Κατευθύνεται προς την είσοδο του δωματίου. Μόνο όταν ακουμπά ανοικτά τα δυο χέρια στις δοκούς φαίνεται το πρόσωπο του. Κατακόκκινο, ιδρωμένο και ματωμένο. Δακρυσμένο.
«Νήσος των Αγίων».
[χαστούκι στο κέντρο του στόματος].
«Δεν μ’ αφήνετε …» [ανάσα] «…ανάσα ρε».
Στρέφεται προς το μεγάλο πορτοπαράθυρο. Ανοίγοντας το κάνει έξοδο ηρωική προς μπαλκόνι Αθηναϊκό.
Θάλαμος αερίων: ευρύχωρος.
Ανασαίνει βαθειά καθώς ακουμπά στο κάγκελο…
Labels: Sinema Proho, ΞΕΝΙΤΕΊΑ
1 Comments:
Original repertoire re-embedded here:
http://hlithioagrino.blogspot.com.cy/2016/05/afterparty-reruns.html
Post a Comment
<< Home