Louie Louie, We Gotta Go!

(Χαβάη-Τζαμάικα-Γιοκ)

Μήνας Απρίλης… και η σκόνη στα πνεμόνια σου σε κάνει να νοιώθεις σαν εκείνο τον εγκλωβισμένο «αντάρτη πόλεων». Θυμάσαι πως ένοιωσες την ανάγκη να τον «αιχμαλωτίσεις» … όταν τον είδες «έξω από το δίχτυ»;

Μήνας Φλεβάρης, προσπαθούσες να αποφύγεις τις ανακυκλωμένες πορδές όλων των Φαραώ –που αναβαθμίστηκαν σε «αιωρούμενα σωματίδια» –και λαμβάνεις πρόσκληση για ταξιδάκι. «Να αξίζει τουλάχιστον η σκόνη που θα φάμε», σκέφτεσαι και έτσι βρίσκεσαι στους φιλόξενους δρόμους της Ορεινής Νήσου Κύπρου.
Σοβαρά τώρα, αν όντως οι καθαρισμοί των δασικών δρόμων γίνονται πιο συχνά ΜΕΤΑ την περίοδο των βροχών & κατολισθήσεων… και με δεδομένη τη στενότητα των δρόμων αυτών… μόνο με κατάλληλο όχημα και έμπειρο οδηγό κάνει να πας. Αν δεν υπάρχουν και τα δύο, δύσκολα προλαβαίνεις να ρίξεις ένα «…μω τα Υπουργεία σας» πριν το μοιραίο.

Καλό θα ήταν, το Τμήμα Δασών που διατηρεί και διαχειρίζεται διάφορους
Εκδρομικούς Χώρους

(ΕΔΩ)

...αλλά και Κατασκηνωτικούς

(ΕΔΩ)

… και όσοι άλλοι αρμόδιοι ...να δώσουν λίγη περισσότερη προσοχή.

Δεν γίνεται να μεριμνούμε ΜΟΝΟ εκεί που η ανάμειξη ιδιωτών και το ιδιωτικό κέρδος ευνοούν και ευνοούνται από τις κατάλληλες υποδομές. Π.χ., όταν λέτε πως υπάρχουν και αποχωρητήρια … δεν θα ήταν καλύτερο αν μπορούσατε να παρουσιάσετε κάτι παραπάνω από ένα τσιμεντένιο δάπεδο με μια τρύπα στη μέση; Δεν χρειάζονται υπερβολές, δεν πρέπει –απαραίτητα –να ασκημίζει το τοπίο με τσιμέντο και τσίγκους, φτάνουν το ξύλο, η πέτρα (αν γίνεται, ντόπιας προέλευσης) και η δέουσα αισθητική … και θα μπορεί ο καθένας να «αποχωρίζεται» χωρίς να ακροβατεί υποβασταζόμενος ή να κινδυνεύει ο ίδιος να μας «αποχαιρετήσει» όλους και δια παντός. (Φώτο δεν βάζω, αχχχάααα).

Κάποιοι θα πουν πως τέτοιοι χώροι αντέχουν ελάχιστη «ανάπτυξη» …είτε από το ίδιο το κράτος, είτε από υπενοικιαστές ιδιώτες. Κατανοητό, εάν ως ανάπτυξη εννοούμε μόνο τις ασήκωτες και ξένες προς το χώρο οικοδομές... και όσα άλλα στοιχεία θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά το φυσικό περιβάλλον. Σε μια «Ευρωπαϊκή Κύπρο» όμως… θα έπρεπε να ενθαρρύνονται και να δοκιμάζονται όσες ιδέες και προτάσεις μπορούν να βοηθήσουν στο να γίνει ο χώρος βατός και φιλόξενος. Δεν φτάνει ο χώρος για απόρριψη κάρβουνων …ή η γούρνα με το τρεχούμενο νεράκι, χωρίς στρόφιγγα και –υποθέτω –από φυσική πηγή. Αλήθεια, πάνε στα φράγματα αυτά τα νερά;
Θα μπορούσε π.χ. να χρησιμοποιηθεί αυτό το νερό για κανονικούς «αποχωριστήρες», ε;
Θα μπορούσαν να προσληφθούν 1-2 ντόπιοι για την επίβλεψη & συντήρηση του χώρου. Θα μπορούσαν ακόμη … είτε ντόπια παιδιά … είτε άνεργα αστόπαιδα με ποικιλία πτυχίων (από γεωπόνοι μέχρι τοπιοτέχνες) να αξιοποιηθούν για σκοπούς μελέτης και παραγωγής προτάσεων. Θα μπορούσαν … να ενθαρρυνθούν / διάφορες πρωτοβουλίες (ακόμη και ημερήσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις) με μόνη προϋπόθεση … όσα στηθούν εκεί να μην έχουν μόνιμο χαρακτήρα ή μόνιμη επίδραση στο περιβάλλον. Ακόμη και για ρευματοδότηση μπορεί να υπάρχουν λύσεις «φιλικές». Για να τις βρεις όμως πρέπει να τις ψάξεις.

Νομικές κατευθυντήριες γραμμές –για το τι μπορεί να γίνει και τι όχι –υπάρχουν:

(ΕΔΩ)

και

(ΕΔΩ).

Μήπως μας λείπει μόνο η θέληση;

Μήπως, λέω μήπως… ενδιαφέρον υπάρχει μόνο για όσες δραστηριότητες μας οδηγούν στα …«αποχωριστήρια» των ξενοδόχων, των εστιατόρων, των ντιβέλοπερς και …στη Χαβάη; Και αν εγώ δε γουστάρω να …ταΐσω αυτούς και τη Χαβάη τους;


Μια παραγωγή "Φάτε Μάτια Ψάρια (Χοιρινά) "

ΥΓ:
Πρόσμιξη, Locomondo, "Ghetto Tourist".
Αναφορά ευχάριστη δια το άλλο γνωστό άσμα
και πηγή έμπνευσης
στου κυρίου

Πιτσιρίκου.