ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ

Ω, ρε γλέντιααα…

Καταρχάς να εκφράσω το θαυμασμό μου για τα αντανακλαστικά, την αποτελεσματικότητα και τη διεισδυτικότητα των λειτουργών στα ΜΜΕ μας, ειδικά εκείνων στα έντυπα μέσα που θεωρούνται και «παλιές καραβάνες».

Μα τι ταχύτης, τι οξυδέρκεια!


***

(Οι σύνδεσμοι –links –που ακολουθούν θα σας οδηγήσουν σε αναρτήσεις –κυρίως –των Ιστολογίων μου όπου υπάρχουν ένα ή και δύο ενσωματωμένα podcast, στις ίδιες τις αναρτήσεις ή στο πάτο της σελίδας. Αν δεν επιθυμείτε βραχυκύκλωμα του εγκεφάλου σας, θα πρέπει να τα κλείνετε με το που μπαίνετε).

Προσφάτως εντόπισα σωρεία θεμάτων που οι καλοί μας ΜΜΕτζήδες ανέσυραν εις την επιφάνεια και δεν μπορώ να συγκρατήσω το γελόκλαμα μου, ειδικά με τη πιο πρόσφατη περίπτωση. Εκείνη η επανάληψη του χαρακτηρισμού ως «αναίτιων» των επιθέσεων σε διάφορους περαστικούς από νεαρούς… μου θυμίζει ΞΑΝΑ το πόσο εύκολα η Αστυνομία και οι πολιτικοί / ΜΜΕτζίδικοι της φίλοι καταφέρνουν να περάσουν το όποιο μήνυμα επιθυμούν όταν υπάρχει ανάγκη.

«Χωρίς κανένα λόγο
χωρίς κανένα λόγο
χωρίς κανένα λόγο
δεν μπορώ να κοιμηθώ »
Ο Ανεπρόκοπος, Πουλικάκος / Εξαδάκτυλος.

Το είπα τότε (δέστε τα σχόλια στην άνωθεν ανάρτηση), θα το πω και τώρα:
....«…Η Αστυνομία, τα ΕΔΟΝόπουλα, η Θύρα... όλα αυτά είναι στοιχεία που βοηθούν τις διαδικασίες προπαγάνδας και προσηλυτισμού των Ελληνόψυχων.
...Οι μάζες των "κοινών θνητών" από την άλλη... που μπορεί να προκαλούσαν ως τώρα σύγχυση στα "στρατιωτάκια"... είναι πεδίο προς κατάκτηση. Με τον εκφοβισμό ή την πρόκληση θαυμασμού μέσω επίδειξης δυνάμεων. Η προπόνηση άρχισε…»
Θα επεκταθώ επί του θέματος όμως αργότερα.

Τότε ήταν Ιούλης. Καλημερούδια μας!

***

Είδα επίσης και κάποια ρεπορτάζ για το θέμα της μεθόδου διοχέτευσης παραπόνων από τους κρατούμενους στις Κεντρικές Φυλακές προς την Επίτροπο Διοικήσεως. Κάτι για ένα κιβώτιο παραπόνων και κάτι τροχούς που… φύτρωσαν σε αυτό. Μόνο που… το θέμα της παραβίασης δικαιωμάτων των κρατουμένων, με τρόπο μάλιστα που σχετίζεται άμεσα με την δυνατότητα τους να εκφράσουν παράπονα… είναι κάπως παλιό.

Στην άνωθεν ανάρτηση θα βρείτε σχετικές αναφορές αλλά και συνδέσμους για τις εκθέσεις της Επιτρόπου.

Ήταν τότε Μάης. Άιντε, λέτε να σηκωθούμε απ’ το κρεβάτι;


***

Κάπου έπιασε το μάτι μου (α, ναι, στο «Πολίτη») και ένα ρεπορτάζ δια το ευγενές (όχι τόσο) άθλημα του κατόπιν αμοιβής πήδουκλου. Μάααααλιστα! Μόνο που όταν οι αρμόδιοι ανακοίνωναν μείωση της πορνείας στη Νήσο των Αγίων, κάποιοι απ’ τα ξεφτέρια της Δηλωσιογραφίας (αχ βρε Παπαδόπουλε, είπες και ‘συ μια σωστή κουβέντα τζιαι θα μας μείνει κληρονομιά) έσπευδαν να αναμεταδώσουν, ε;

Ήταν τότε Απρίλης. Καφεδάκι;

***

Όταν είχαμε επισκέψεις από το «Ξανθό Γένος» σχεδόν κανένας δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται για την υπόθεση δισεκατομμυρίων που βρίσκεται ενώπιον της Κυπριακής Δικαιοσύνης και που σχετίζεται με ρωσικά κεφάλαια. Αργότερα, δειλά-δειλά, άρχισαν να εμφανίζονται και κάποια σχόλια, κάποια άρθρα. Τώρα φτάσαμε και στους μεγάλους τίτλους με τις εκτενείς αναφορές.

Κάπου στη μέση της ακόλουθης ανάρτησης, αναμεταξύ άλλων θεμάτων, θα βρείτε σύνδεσμο για άρθρο διαδικτυακής ενημέρωσης … η απλή ανάγνωση του οποίου μπορεί να κάνει και τον πιο αδαή να αντιληφθεί τη σοβαρότητα του θέματος. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Τότε ήταν μόλις Οκτώβρης.

Αφού ξυπνήσαμε λοιπόν, ας ασχοληθούμε λίγο και με το παρόν.

***

Χωρίς κανένα λόγο λοιπόν οι επιθέσεις.

Μόνο που δεν ξεκίνησαν τώρα. Η σύναξη νεαρών με μαύρα ρούχα και κουκούλες κύριοι συμβαίνει εδώ και καιρό. Ένα ταξιτζή να ρωτούσατε, θα σας τα εξηγούσε όλα. Είναι δεκάδες που μαζεύονταν σε εκείνη την περιοχή… (γατί ακριβώς εκεί, το αφήνω να το μαντέψετε) …και είτε προσπαθούσαν να παρασύρουν κανένα ανυποψίαστο που δεν έβλεπε ότι μετά τη γωνία δεν βρισκόταν μόνο οι δυο κοντοπίθαροι που τον προκαλούσαν να τους κυνηγήσει… αλλά πολύ μεγαλύτερος αριθμός «εκδικητών» που εσκεμμένα έμεναν εκτός οπτικού πεδίου. Εκεί να δεις πόσο «θαρραλέοι» γίνονταν οι μονάδες που πάντα χρειάζονται τα νούμερα και την υπεροπλία για να νοιώσουν «δυνατοί». Καλημέρα είπαμε;

Εκεί κοντά άλλωστε γίνονταν και οι συνάξεις των «περιπόλων» πριν ξεκινήσουν τις τσάρκες πέριξ και εντός της Παλιάς Λευκωσίας, μέχρι και τη Φανερωμένη όπου κανείς βρίσκει όχι μόνο αλλοδαπούς αλλά και διάφορα άλλα μη-ελληνόψυχα στοιχεία. Όταν όμως κάποιοι φωνάζαμε πως οι ομάδες αυτές λειτουργούν με τρόπο στρατιωτικό και ότι αργά μα σταθερά «εκπαιδεύονται» επί του εδάφους για μεγαλύτερα κατορθώματα… κανένας αρμόδιος δεν συγκινήθηκε.

Αλλά και να συγκινηθεί τι έγινε; Μήπως θα αναλάμβανε η Αστυνομία μας; Δεν θα μιλήσω καν για τα κατάλοιπα της ακροδεξιάς που βρίσκονται στις τάξεις της. Εδώ πρώην ΕΔΟΝόπουλα… όταν εντάχθηκαν ως Όργανα … δεν είχαν κανένα πρόβλημα να υιοθετήσουν την ξενοφοβική στάση του Σώματος. Τι να κάνουν αυτοί; Αφού για τους ίδιους οι αλλοδαποί και τα παρτσακλά θεωρούνται ως πρόβλημα, αφού και η «Αστυνομία μας είναι αποδυναμωμένη», όπως λεν οι ίδιοι… τι μπορούν να κάμουν τα καημένα;

Ιδού κύριοι η αντίληψη της βάσης του Κόμματος του Εργαζομένου Λαού για την φύση του προβλήματος και για την λύση του. Να δυναμώσουν τα όργανα καταστολής. Αριστερή αντίληψη, δεν μπορείς να πεις…

***

Εγώ δεν πιστεύω πως λύση είναι η ενδυνάμωση των Οργάνων και η καταστολή. Κάτι τέτοιο θα ήταν μόνο «θεραπεία συμπτωμάτων» και όχι θεραπεία της γενεσιουργής αιτίας. Ασπιρίνη για τον καρκίνο δηλαδή.

Όπως ανέφερα εδώ και εδώ οι μηχανισμοί που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των «πιο ελλήνων από τους έλληνες», οι οποίοι παρεμπιπτόντως βρίσκονται και στη συγκυβέρνηση, είναι από καιρό που ετοιμάζουν το πεδίο μάχης.

Μόνο που η πραγματική μάχη δεν είναι με τους αλλοδαπούς ή με το ΑΚΕΛ ή με τα παρτσακλά. Είναι με τα μυαλά μας. Τα μυαλά εκείνων που ήδη τρέφουν συμπάθεια προς τις ιδέες της «καθαρής φυλής», τα μυαλά εκείνων που τέτοιες ιδέες τις απορρίπτουν… ακόμη και τα μυαλά όσων τυγχάνουν αδιάφοροι. Και αυτά τα μυαλά –είτε με τη συμπάθεια, είτε με το φόβο –πρέπει να κατακτηθούν.

Ο δε πόλεμος… δεν περιορίζεται σε αυτή τη μάχη.

***

Κύριοι, το να παραχθεί μια συμφωνία μέσα από τις συνομιλίες το θεωρώ απίθανο. Αλλά ας υποθέσουμε ότι το απίθανο συμβαίνει. Ε, και;

Πως θα πάει ο Χριστόφιας ή ο όποιος Πρόεδρος σε δημοψήφισμα όταν θα έχει απέναντι του… όχι μόνο τους μηχανισμούς προπαγάνδας και παραπληροφόρησης εκείνων που ποτέ δεν αποδέχθηκαν τη ΔΔΟ αλλά… και μια κατάσταση τρόμου στους δρόμους; Αν την προηγούμενη φορά αποφύγαμε το αιματοκύλισμα… τούτο δεν οφείλεται στην όποια απόφαση του ΑΚΕΛ να «τσιμεντώσει» τις ελπίδες μας… οφείλεται κυρίως στο ότι πιαστήκαμε όλοι εξ απροόπτου και δεν υπήρχε χρόνος για να προετοιμαστεί κατάλληλα το απαιτούμενο φοβικό κλίμα σε «επίπεδο δρόμου».

Αρκέστηκαν τότε οι «πατριωτικές δυνάμεις» στα όσα ήδη είχαν έτοιμα. Τους ίδιους δηλαδή μηχανισμούς που τώρα χρησιμοποιούν για τη διάδοση της συνωμοσιολογίας και του ψιθύρου («ο Δημήτρης εκτελεί εντολές των Αγγλοαμερικάνων», ο πιο δημοφιλής ψίθυρος) … αλλά και για να ενθαρρύνουν ένα κλίμα άκρως αρνητικό απέναντι σε οποιονδήποτε επιμένει να σκέφτεται με όρους όπως «συμβίωση», «συνεργασία», «κοινό συμφέρον ΕΚ και ΤΚ».

Τι κάνει λοιπόν το Ανορθωτικό Κόμμα του Εργαζομένου Λαού;

Σκύβει το κεφάλι και προχωρά στις πορείες και τα φεστιβάλ του. Αυτό είναι! Θα νικήσουμε τη μισαλλοδοξία με πορείες, πανηγύρια, φεστιβάλ, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και εμβατήρια. Oh, yes…

Αν το ΑΚΕΛ αδυνατεί να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση, θα έπρεπε να έχει το θάρρος να το πει και να εξηγήσει ξεκάθαρα που βρίσκεται η δυσκολία, ποιοι οι φορείς του προβλήματος (είτε βρίσκονται στη συγκυβέρνηση, είτε «πρόκειται να συναντηθούμε ξανά»), πως επιτυγχάνουν τους σκοπούς τους, ποια λάθη τους επέτρεψαν να λειτουργούν έτσι, κλπ.

Κάτι τέτοιο όμως θα απαιτούσε αυτοκριτική και παραιτήσεις, παραδοχή λαθών και παράδοση της σκυτάλης. Δεν πιστεύει όμως η ηγεσία του ότι υπάρχει προοπτική λύσης… οπόταν… «κάτσε τζιαι σκάσε να περάσουμε».

***

Άμα όμως
αδερφέ μου
λέω τέτοια πράγματα..
τότε είμαι «ισοπεδωτικός».

Και βάζω στην ίδια μοίρα τους «κακούς φασίστες» με τους «καλούς αριστερούς».

Μπορεί να με συγχύζεις με τον «οδοστρωτήρα» του Κόμματος, έχω άραγε τόσο πολύ χοντρύνει ο Ηλίθιος; Δικαιούνται άραγε οι χοντροί να αποδέχονται την ταμπέλα του «αυτόνομου», του «αναρχικού», του «ανεξάρτητου ιντελέξουαλ»; Έχω τις αμφιβολίες μου.

Άμα κοιτάξεις όμως πάνω δεξιά (φτου, φτου) στο προφίλ μου, θα δεις ότι η μόνη ταμπέλα που αποδέχομαι είναι αυτή του Ανένταχτου.

Ευτυχώς που βρέθηκε άλλος ένας (αν)άδελφος να αποκαλύψει την απουσία «κινηματικής παρουσίας» που με χαρακτηρίζει για να μου φύγει η ρετσινιά.

Όταν κάποιος προσπερνά τα όποια σημεία θίγεις… (π.χ. τα 7 που έθεσα στην ανάρτηση «Ατάκτων Φυγή») … με ένα απλό «είσαι ισοπεδωτικός» ή «δεν έχεις κινηματική δράση οπόταν σκάσε» …ο πασιφανής βιασμός των θεμελιωδών αρχών της Λογικής επιφέρει –επιτρέπει ίσως –την αποστροφή του βλέμματος.

Δεν μπορεί όμως να καταφέρει την σιωπή. Τα σημεία και τα θέματα –που ο καθένας τους για δικούς του λόγους αποφεύγει να συζητήσει –μπορώ να τα συζητώ με όσους επιθυμούν πραγματικό διάλογο και βλέπουν –όπως εγώ –το τραγικό αδιέξοδο στο οποίο η Νήσος των Αγίων οδηγείται.

Αν μη τι άλλο, μας το είπε και
ο Καστοριάδης (ιστολόγιο eshie3i3i) κάποτε:
«...Δεν κάνω και δεν έκανα ποτέ καμιά απολογία υπέρ της Αδράνειας, εδώ δράση μας είναι ο Λόγος. Μιλώ εξ ονόματος μου και δίνω στον εαυτό μου το δικαίωμα της Κριτικής και των προτάσεων».

Περαστικά μας. Καληνύχτα.

***

Ας ονειρευτούμε λοιπόν.

Δεν με ενδιαφέρουν πλέον οι «εκτός» ΑΚΕΛ που επιμένουν να λειτουργούν ως δορυφόροι του, ωσάν να έχουν να ξεπληρώσουν κάποιες ενοχές που δεν μπήκαν στο Κόμμα. Δεν με ενδιαφέρουν … είτε αυτοχαρακτηρίζονται ως αριστεροί ή αντιεξουσιαστές ή αναρχικοί ή …


Ούτε με ενδιαφέρουν όσοι έχουν έτοιμη την απάντηση «μα το ΑΚΕΛ είναι η μόνη οργανωμένη δύναμη που αντιστέκεται σε αυτούς». Ναι, αντιστέκεται συνεργαζόμενο και συνεργάζεται αντιστεκόμενο. Όταν σε κάποιες μελλοντικές εκλογές «ξανασυναντηθούν» με πρόσφατους και σημερινούς ετέρους τους, σφυράτε μου κλέφτικα και μάλιστα δις.

Για τις δε επόμενες βουλευτικές, την πραγματική έγνοια Πολιτικών και μη, αποφάσισα ότι είναι καιρός να απαντήσω σε όσους κριτικάρουν την συνήθη προτίμηση μου για Λευκό και Άκυρο. Έτσι κι’ αλλιώς αυτά και η Αποχή έγιναν της μόδας και εγώ –ως ισοπεδωτικός μη κινηματίας –έχω μια αποστροφή προς τη μαζικότητα.

Αφού λοιπόν κύριοι αυτές οι επιλογές είναι «λευκή επιταγή για τους άρχοντες και νερό στο μύλο των μισαλλόδοξων», φαντάζομαι ότι δεν θα σας ενοχλήσει η από τώρα δέσμευση μου να δώσω ψήφο (και να πείσω άλλους να κάμουν το ίδιο) σε όποιο παλιό ή καινούριο σχηματισμό παρουσιαστεί και δεν έχει σχέση με ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟκοκο, ΚΕΑΝΕΦΕΝΕΛΑΜ και τις λοιπές πατριωτικές δυνάμεις.

(Ναι κύριε Περδίκη, εσάς δεν σας βάζω καν στη λίστα)

Δεν βλέπω να μπορεί ένας τέτοιος νέος σχηματισμός να μπορεί να πάρει τις 7500 με 8500 (αναλόγως της επαρχίας) που χρειάζεται για να διεκδικήσει έδρα, πράγμα που αν συνέβαινε θα ήταν πραγματική καταστροφή για την εικόνα των Παντοδύναμων ένθεν και ένθεν γιατί η επιλογή αυτή (και η έδρα) δεν θα χαθεί πίσω από τη χρήση ποσοστών αντί πραγματικών αριθμών αλλά θα κάμει ξεκάθαρη τη δυσφορία του κόσμου γενικά και… πιο συγκεκριμένα, θα κάμει εμφανέστατη τη δυσφορία του κόσμου πέραν από το σκληρό πυρήνα του ΑΚΕΛ (θεωρώ πως είναι περίπου το 25% από το 31.1 των περασμένων βουλευτικών) ή τουλάχιστον της μερίδας αυτού του συνόλου που βαρέθηκε την κοροϊδία.

Δεν βλέπω επίσης πως ο όποιος νέος σχηματισμός θα αποφύγει είτε το καπέλωμα από τους μεγάλους, είτε τον πόλεμο λάσπης. Ας είναι. Αν δω πως δεν υπάρχει προοπτική, το πολύ-πολύ να επιστρέψω στα ισοπεδωτικά, μη-κινηματικά στιχάκια επί του ψηφοδελτίου.

Σαν τις κραυγές του Άσιμου,

να διεκδικούν το δικαίωμα στο Όνειρο.