The Bottom–Line Caffè.

Σημαντικότερα βρίσκω τα συμπεράσματα δια γεωπολιτικές αναγκαιότητες όσων είχαν –πρώτοι –την ευχέρεια του ολοκληρωμένου Χάρτη.

Αυτό όμως δεν οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Χάρτης είχε σχεδιαστεί από κάτοχο Στιγμιαίας Ολικής Εμπειρίας του Μεγάλου Κάστρου.

Αν μια αναφορά περιέχει ανώτερη από την αναμενόμενη τεχνολογία
–στην περίπτωση μας ας πούμε χημικές αναλύσεις για τοιχώματα, έπιπλα, σκόνη στο αντίστοιχο δωμάτιο εν τη απουσία οργάνων μέτρησης –
αυτό θα άξιζε περαιτέρω διερεύνησης.

Μετά την αποχώρηση, οι μεμονωμένες περιγραφές του καθενός συνθέτουν το Χάρτη του Μεγάλου Κάστρου.

Από τον διάδρομο της εισόδου, το κάθε ένα από τα παιδιά θα κατευθυνθεί μόνο του σε ένα και μόνο δωμάτιο από τα 5 του Μεγάλου Κάστρου. Μπλε, Κόκκινο, Πράσινο, Κίτρινο και… Ριγέ.

Στέλνουμε –σε 5 διαφορετικές και αλληλοσυμπληρούμενες ή/και αλληλεπικαλυπτόμενες περιόδους –5 παιδιά στο Μεγάλο Κάστρο.


Άσκηση:

Όσοι ερμηνεύουν την ακρίβεια του Χάρτη ως απόδειξη τεχνολογίας υψηλότερης της εποχής του, παρακαλώ ελάτε στο Μεγάλο Κάστρο.

Θέμα, ο λεγόμενος • Χάρτης Του Πίρι Ρέις.

Καλά, να εξηγήσω…

του Χάρτη.
για τη Δημιουργία
ιπτάμενης
περί τεχνολογίας
των θεωριών
προσέγγισης
σφάλμα
το παιδιάστικο
Προσπερνούμε


Εσείς, τι νέα;

***

«Να θυμηθώ να μην ξαναγράψω ανάποδα», σκέφτηκε και ρούφηξε λίγο απ τον καφέ του.

Ο Αμμόχωστος Dusty φύλαξε την ανάλυση που ο ίδιος άφησε στον εαυτό του μέσα σε μια χρονοκαψούλα.

Βρισκόταν στην γενέτειρα Νήσο του και συγκεκριμένα στην Πρωτεύουσα ΛευκΑσία. Κατά την συγκεκριμένη στιγμή (αρχές 21ου αιώνα) –όταν δηλαδή οι Κυρίαρχοι ξεκίνησαν την εφαρμογή του προγράμματος DigiMon –άρχισαν να παρουσιάζονται έντονα σημάδια ανόδου των ψυχωτικών επεισοδίων ανάμεσα στους πληθυσμούς όλης της Γηραιάς, με την πρωτοκαθεδρία να ανήκει στη Νήσο.

Καθόταν σε ένα από τα πολλά καφέ που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια –τόσο στα προάστια όσο και στο κέντρο της πόλης.


«Άλλο κόλπο και ετούτο», σκέφτηκε. Οι Δανειστές των Δανειστών, δηλαδή η κυρίαρχη Φράξια ανάμεσα στους Κυρίαρχους, είχαν σκεφτεί ένα εξαιρετικό πλάνο για να επισπεύσουν την οικονομική κατάρρευση. Ενθαρρύνοντας τον δανεισμό, εξασφάλιζαν πως εκατομμύρια θα ξοδεύονταν σε ένα εντελώς μουρλό κύκλο με… πάτο, όπου οι Τράπεζες δάνειζαν βεβιασμένες επιχειρηματικές προσπάθειες που βασίζονταν κυρίως σε εισαγόμενα προϊόντα και «franchises».

Μεγάλο μερίδιο του τζίρου έφευγε λόγω των εισαγωγών –πρώτων υλών, προϊόντων και Εμπορικών Σημάτων –αλλά το ωραιότερο μέρος της απάτης ήταν αλλού! Η ντιρεκτίβα των Ιδιοκτητών της κάθε Φίρμας απαιτούσε όπως η επιλογή τοποθεσίας για το κάθε πρατήριο να γίνεται με βάση –κυρίως –την παρουσία «αντιπάλων» στον συγκεκριμένο χώρο. Το αν η Αγορά της συγκεκριμένης περιοχής σήκωνε ακόμα ένα μαγαζί τους ήταν εντελώς αδιάφορο.

«Μα είναι δυνατόν να μην πιστεύετε πως η Εταιρεία μας είναι η καλύτερη και πως μπορεί να κερδίσει την πελατεία», ρωτούσαν τα ανώτατα διευθυντικά στελέχη τους υφιστάμενους τους, επαναλαμβάνοντας έτσι το «motto» που είχαν διδαχθεί στα σεμινάρια για «Νέους Επιχειρηματίες». Μετά συμπλήρωναν, «εξάλλου, ακόμη και 5 πελάτες να κερδίζουμε από τους αντιπάλους μας, αυτό είναι καλό για τη Φίρμα μας». Όσοι δεν πείθονταν, απολύονταν.

Αποτέλεσμα αυτού του ευφυέστατου πλάνου ήταν μια αλληλουχία καταστάσεων που εξασφάλιζαν το Χάος: μαγαζιά που άνοιγαν και έκλειναν σε 6 μήνες ή το πολύ ένα χρόνο, υπάλληλοι σε διαρκή αβεβαιότητα και μεγάλες περιόδους ανεργίας, επιχειρηματίες που στρέφονταν στο συνεχή δανεισμό, απώλειες των Τραπεζών λόγο μη εξυπηρέτησης των δανείων, σταθερή φθορά για τα λίγα μαγαζιά που είχαν γερές βάσεις λόγω του συνεχούς ανταγωνισμού, και τα λοιπά, και τα λοιπά και τα λοιπά…


Απ’ την μεγάλη οθόνη στο προαύλιο του Kaka Caffè και στο διάλειμμα του ποδοσφαιρικού αγώνα, ο Αμμόχωστος Dusty άκουγε το τελευταίο σύντομο δελτίο ειδήσεων. «Νέα μέτρα για ανάκαμψη της οικονομίας και ενθάρρυνση της ανάπτυξης ανακοίνωσε το Γαλλο–Ισπανικό Κοινοβούλιο σύμφωνα με…»

Μέσα στις 2 μέρες που βρισκόταν στο νησί… είχε ακούσει 4 παρόμοιες ειδήσεις για 4 διαφορετικές χώρες, της γενέτειρας του συμπεριλαμβανομένης. Όλοι οι «εταίροι» υποστήριζαν πως –εντός ενός ανταγωνιστικού πλαισίου –θα κινούνταν όλοι με ρυθμούς αναπτυξιακούς.

«Αααα, αυτοί δεν είναι καλά», μουρμούρισε μέσα στην κούπα καφέ που απολάμβανε.

Εκείνη τη στιγμή ο διπλανός θαμώνας –ένας ρακένδυτος μεσήλικας που βρωμούσε αλκοόλ –στάθηκε όρθιος πάνω στην πλαστική του καρέκλα και άρχισε να εκφωνεί ένα περίεργο λογύδριο:

«The bottom-line is,

πως όλοι οι κώλοι

δεν είναι ίδιοι,

είναι όμως

–όλοι τους –

κώλοι!»

«Εντάξει, αυτός είναι μια χαρά», σκέφτηκε και αφήνοντας χρήματα για το λογαριασμό και των δύο … απομακρύνθηκε σφυρίζοντας ένα ξεχασμένο σκοπό.