...................THE DAY AFTER

Σήμερα είναι

Ημέρα Γης.
Δεν θα ασχοληθώ. Τη γιόρτασα χθες … εδώ στην Πόλη. Σήμερα θα σας πω για τα

μεθεόρτια.

Η επομένη ήταν η 22η Απριλίου. Αναρωτιέμαι, τι θα έκανε ή τι έκανε ο καθένας μας σε μια τέτοια «επόμενη». Ούτε για τη Γη θα κάνουμε, ούτε για τις εκάστοτε Δικτατορίες Ηλιθίων. Έτσι είμαστε.
Hasta Mañana.

Έρχεται ο Θανάσης.
Θα πάμε να δούμε.
Θα μας δουν.
Και μετά; Αύριο…

Δικαίως λοιπόν μας απευθύνω
αυτό τον
Αναρχοαυτόνομο Χαιρετισμό Δια ΑναποδοΦάσκελου
και ελπίζω ο καλλιτέχνης να μου συγχωρήσει και την (μουσική)
κλοπή και την ύβρη .

P.S.: Ρίξτε μια βλεφαρίδα και ένα τύμπανο στο ΡΑΔΙΟ-BLOG, σύνδεση στο περιθώριο δεξιά, όταν φτάσετε στη σελίδα… το «κουμπί» για Stream πάλι στα δεξιά.

Louie Louie, We Gotta Go!

(Χαβάη-Τζαμάικα-Γιοκ)

Μήνας Απρίλης… και η σκόνη στα πνεμόνια σου σε κάνει να νοιώθεις σαν εκείνο τον εγκλωβισμένο «αντάρτη πόλεων». Θυμάσαι πως ένοιωσες την ανάγκη να τον «αιχμαλωτίσεις» … όταν τον είδες «έξω από το δίχτυ»;

Μήνας Φλεβάρης, προσπαθούσες να αποφύγεις τις ανακυκλωμένες πορδές όλων των Φαραώ –που αναβαθμίστηκαν σε «αιωρούμενα σωματίδια» –και λαμβάνεις πρόσκληση για ταξιδάκι. «Να αξίζει τουλάχιστον η σκόνη που θα φάμε», σκέφτεσαι και έτσι βρίσκεσαι στους φιλόξενους δρόμους της Ορεινής Νήσου Κύπρου.
Σοβαρά τώρα, αν όντως οι καθαρισμοί των δασικών δρόμων γίνονται πιο συχνά ΜΕΤΑ την περίοδο των βροχών & κατολισθήσεων… και με δεδομένη τη στενότητα των δρόμων αυτών… μόνο με κατάλληλο όχημα και έμπειρο οδηγό κάνει να πας. Αν δεν υπάρχουν και τα δύο, δύσκολα προλαβαίνεις να ρίξεις ένα «…μω τα Υπουργεία σας» πριν το μοιραίο.

Καλό θα ήταν, το Τμήμα Δασών που διατηρεί και διαχειρίζεται διάφορους
Εκδρομικούς Χώρους

(ΕΔΩ)

...αλλά και Κατασκηνωτικούς

(ΕΔΩ)

… και όσοι άλλοι αρμόδιοι ...να δώσουν λίγη περισσότερη προσοχή.

Δεν γίνεται να μεριμνούμε ΜΟΝΟ εκεί που η ανάμειξη ιδιωτών και το ιδιωτικό κέρδος ευνοούν και ευνοούνται από τις κατάλληλες υποδομές. Π.χ., όταν λέτε πως υπάρχουν και αποχωρητήρια … δεν θα ήταν καλύτερο αν μπορούσατε να παρουσιάσετε κάτι παραπάνω από ένα τσιμεντένιο δάπεδο με μια τρύπα στη μέση; Δεν χρειάζονται υπερβολές, δεν πρέπει –απαραίτητα –να ασκημίζει το τοπίο με τσιμέντο και τσίγκους, φτάνουν το ξύλο, η πέτρα (αν γίνεται, ντόπιας προέλευσης) και η δέουσα αισθητική … και θα μπορεί ο καθένας να «αποχωρίζεται» χωρίς να ακροβατεί υποβασταζόμενος ή να κινδυνεύει ο ίδιος να μας «αποχαιρετήσει» όλους και δια παντός. (Φώτο δεν βάζω, αχχχάααα).

Κάποιοι θα πουν πως τέτοιοι χώροι αντέχουν ελάχιστη «ανάπτυξη» …είτε από το ίδιο το κράτος, είτε από υπενοικιαστές ιδιώτες. Κατανοητό, εάν ως ανάπτυξη εννοούμε μόνο τις ασήκωτες και ξένες προς το χώρο οικοδομές... και όσα άλλα στοιχεία θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά το φυσικό περιβάλλον. Σε μια «Ευρωπαϊκή Κύπρο» όμως… θα έπρεπε να ενθαρρύνονται και να δοκιμάζονται όσες ιδέες και προτάσεις μπορούν να βοηθήσουν στο να γίνει ο χώρος βατός και φιλόξενος. Δεν φτάνει ο χώρος για απόρριψη κάρβουνων …ή η γούρνα με το τρεχούμενο νεράκι, χωρίς στρόφιγγα και –υποθέτω –από φυσική πηγή. Αλήθεια, πάνε στα φράγματα αυτά τα νερά;
Θα μπορούσε π.χ. να χρησιμοποιηθεί αυτό το νερό για κανονικούς «αποχωριστήρες», ε;
Θα μπορούσαν να προσληφθούν 1-2 ντόπιοι για την επίβλεψη & συντήρηση του χώρου. Θα μπορούσαν ακόμη … είτε ντόπια παιδιά … είτε άνεργα αστόπαιδα με ποικιλία πτυχίων (από γεωπόνοι μέχρι τοπιοτέχνες) να αξιοποιηθούν για σκοπούς μελέτης και παραγωγής προτάσεων. Θα μπορούσαν … να ενθαρρυνθούν / διάφορες πρωτοβουλίες (ακόμη και ημερήσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις) με μόνη προϋπόθεση … όσα στηθούν εκεί να μην έχουν μόνιμο χαρακτήρα ή μόνιμη επίδραση στο περιβάλλον. Ακόμη και για ρευματοδότηση μπορεί να υπάρχουν λύσεις «φιλικές». Για να τις βρεις όμως πρέπει να τις ψάξεις.

Νομικές κατευθυντήριες γραμμές –για το τι μπορεί να γίνει και τι όχι –υπάρχουν:

(ΕΔΩ)

και

(ΕΔΩ).

Μήπως μας λείπει μόνο η θέληση;

Μήπως, λέω μήπως… ενδιαφέρον υπάρχει μόνο για όσες δραστηριότητες μας οδηγούν στα …«αποχωριστήρια» των ξενοδόχων, των εστιατόρων, των ντιβέλοπερς και …στη Χαβάη; Και αν εγώ δε γουστάρω να …ταΐσω αυτούς και τη Χαβάη τους;


Μια παραγωγή "Φάτε Μάτια Ψάρια (Χοιρινά) "

ΥΓ:
Πρόσμιξη, Locomondo, "Ghetto Tourist".
Αναφορά ευχάριστη δια το άλλο γνωστό άσμα
και πηγή έμπνευσης
στου κυρίου

Πιτσιρίκου.

THE ΠΑΠΑΣ HAS BEEN ARRESTED, OVER!

"...You know I'm born to lose
and gambling's for fools
But that's the way I like it baby
I don't wanna live for ever..."

"..Louie Louie-oh baby-we gotta go
-a-Yi-yi-yi-yi-yi-
Louie Louie-oh yeah-we've gotta go..."

Κι’ αν σου αρέσει ο Χειμώνας με βαριά παλτά κι’ εστίας θαλπωρή… κι’ ας βρίζεις τους ιδρωτοποιούς σου αδένες το θέρος… με το που σκάει μύτη ο τρελός (γιατί τόσο καιρό του τραγουδάμε «σίγουρα ναι»), με το που αρχίζουν τα ζουμιά να κυκλοφορούν και οι σάρκες να περιφέρονται… κυρίως… με την επίγνωση της εναλλαγής… ναι, πιότερο απ’ όλα με αυτήν… τρελαίνεσαι κι’ εσύ μωρέ και πιστεύεις ότι μπορείς… πιστεύεις ό,τι μπορείς…

SIEMPRE

… και ...
δεν πιστεύεις μα μπορείς!

"...But it don´t make no difference´cos I ain´t gonna be, easy, easy
the only time I´m easy´s when I´m
Killed by death
Killed by death
Killed by death
Killed by death..."

(Lyrics Kilmister & R. Berry)

ΕΠΕΤΕΙΟΣ

…της βόλτας του

Yuri Gagarin

σε τροχιά.
Να ζήσουν τα UFO.

(Εγώ δεν γιορτάζω…
Δηλώνω

Κοσμοδρόμιο ).

ΕΙΣΗΓΗΣΗ

Επειδή οι φαεινές ιδέες (δες

ΕΔΩ) στη Μητέρα Ελλάδα... αργά η γρήγορα «κατεβαίνουν» και Κύπρο... και επειδή το μίσος και η ανεπαρκής σεξουαλική ζωή ορισμένων «δικών μας» είναι εφάμιλλα με των «απάνω»… εγώ έκαμα ήδη ένα πλήρες αντίγραφο του Ιστολογίου ως «Web Page Complete» αφού πρώτα άλλαξα για όσο χρειαζόταν τα «settings» (formatting, show 500 posts)… για να μου μείνουν τουλάχιστον τα κείμενα στο αυθεντικό τους πλάνο… και να μπορώ να το επανεκδώσω –έστω με κόπο –εάν χρειαστεί. Δεν πήρε πολύ χώρο (1.18 ΜΒ στο Desktop, ακόμη 5.24 ΜΒ για αρχείο εικόνων όταν το μετακίνησα σε άλλο φάκελο).

Επίσης, αποφάσισα να αλλάζω τακτικά τον κωδικό «log in» για το blogger.

Οι γνώσεις μου για το θέμα είναι επιφανειακές, αν κάποιος γνωρίζει καλύτερους τρόπους αυτοπροστασίας… ας μας δώσει πληροφόρηση.

ΡΑΣΟΥΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

«...Μην την ψάχνεις φίλε
θα ελεγχθείς
εδώ είναι ο controller της ψυχής
ούτε μια λέξη, ούτε μια σκέψη
μέχρι να φέξει.
Πάνω στην μπάρα η αλήθεια σου
χορεύει γυμνή
ωραία, υπέροχη, μοιραία, στυγνή...»

Ταγμένος σε ένα ατόφιο Ανθρωπισμό, δεν μπορούσε παρά να αναφερθεί –με συγκεκριμένο τρόπο –στο άνοιγμα της Λήδρας και σε άλλα επίκαιρα, προλογίζοντας τα τραγούδια του. Όταν ο

Ρασούλης

μίλησε για «τείχη που πρέπει να πέσουν», η αντιδιαστολή χειροκροτημάτων και ξινισμένων φατσών τριγύρω έκαναν φανερή τη σύνθεση του ακροατηρίου. Δήμαρχοι και κλητήρες, ηθοποιοί και ηθο-ποιοί (λέγε μας ΜΜΕ-τζήδες), απομεινάρια απ’ τα Εξάρχεια και το 68… contra-lateral με «την αφρόκρεμα του εθνικού κορμού», μαζί… μέλη της ίδιας κυπριακής, σακατεμένης ανατομίας, να μπλέκονται τα μπούτια τόσο στην πίστα όσο και εκτός.

Ομολογώ πως και ο χώρος… και ο τρόπος αντίδρασης του κοινού (που περιμένει να επιδράσει η αλκοόλη και να παιχτούν «τα γνωστά» για να δείξει κέφι, ο κυπριακός γάμος σε ευτελή εκδοχή), εμένα δεν με ενθουσιάζουν. Ήταν όμως τόσο έντονη η μαγεία και της παρουσίας του και του στίχου του… που καμιά κυράτσα και κανένας «καθώς πρέπει» δεν μπόρεσε να με χαλάσει.

Θα προτιμούσα όμως
–σχεδόν μπορούσα να το δω μπροστά μου –
να ήτανε σε μια παραλία, με πιτσιρικαρία και φωτιές (ξ)αναμμένες, κυριολεκτικά και μεταφορικά, να στροβιλίζει στίχους και χορευτές «τρελά κι’ αδέσποτα».

Εγώ πάντως, σας ευχαριστώ.

(Συγχωράτε μου την άνευ άδειας φώτο, τη βρίσκω όμως σωστή στα όσα αποδίδει. Η πρωτότυπη στα 2.78 ΜΒ και στα 12 MP, KODAK EASYSHARE Z1275)

FIND THE ΠΑΠΑΣ

Εδώ Παπάς…

.................

.....................

.........................

..........................

.............................

................................

....................................

..........................................

Εκεί Παπάς…

Που είναι ο Παπάς, οέο;

Από τους ομίλους φώναζα στους ομοιοπαθείς μικρό-τζογαδόρους, στο μπούκικο της γειτονιάς μου, «Ρεεεεεε, η Fenerbahçe θέλει προσοχή». Πέραν από τους βραζιλιάνους και τους άλλους παίκτες εισαγωγής, έχει και μια γέρικη –μα ικανότατη –Αλεπού στο τιμόνι, τον

Ζίκο.

Η Τσέλσυ ξεκίνησε μετριότατα τη φετινή της πορεία, βελτιώθηκε σημαντικά μετά. Στα φόρτε της μπορεί να περάσει αντιπάλους όπως η τούρκικη ομάδα. Άμα όμως επιδεικνύει επιπολαιότητα στην τελική προσπάθεια και στα αμυντικά της (το κάνει συχνά)… τότε μια ομάδα με καπετάνιο ένα παλιό-λυκο όπως τον Λευκό Πελέ… μπορεί να τους αφήσει χάσκοντα.

Το σημερινό ματς με την Τσέλσυ δεν το είδα, μόνο στιγμιότυπα. Έχασαν λένε πολλές ευκαιρίες οι Άγγλοι. Άμα όμως ο παίκτης που βάζει το πρώτο αυτογκόλ… καταφέρνει να βάλει και το νικητήριο… τότε έχεις ακριβώς το υλικό για το οποίο οι «promoters» του αθλήματος ψοφούν. Και συνήθως –ω, τι θαύμα –ότι κάνει καλή τηλεόραση, ευνοείται και από την τύχη. Ίδωμεν.

Όπως και να ΄χει το πράμα, κάτι ο συνδυασμός απενταρίας-απληστίας (άκου να παίζεις σκορ για ισοπαλία με την μια ομάδα να κατεβάζει άμυνα 10 ατόμων και αντί το 1-1 να προτιμάς το 2-2 που "αφήνει πολλά"), κάτι η τρομερή ικανότητα της Άρσεναλ να αποκρούει δικά της τέρματα… πήγα πάλι ως την πηγή και έμεινα απότιστος. Υγεία.