RADIO SILENCE

Δεν υπάρχει φόρμα σήμερα,
δεν υπάρχει δομή.
Μεταμεσονύκτιο παραλήρημα, σαν να γυρνάς το

ρυθμιστή επιλογής σταθμών στο ράδιο μανιωδώς.

Είναι κι εκείνη
η αστεία εικόνα απελπισιάς
που ο

Στρατής

φύτεψε μες τη κούτρα μου,
εκείνη που με ώθησε να ξεστομίσω
αυτό που μέρες περιπολεί
από τη μια άκρη του μετώπου στην άλλη…

«Δεν απολυθήκαμε ποτές.»
Είμαστε ακόμη στο στρατό, στη μέση του στρατοπέδου, εκτελώντας ανάποδες μεταβολές, πειθήνια στρατιωτάκια–παιχνίδια στα χέρια των λοχίων ΜΜΕτζήδων, βορρά α-δόκιμων αστέρων, αναλώσιμο υλικό πολιτικής κακοδιοίκησης, στατιστικές απώλειες που πρέπει να τραφούν, να μετακινηθούν, να θάψουν και να θαφτούν κάτω από σωρούς αλλοπρόσαλλων κελευσμάτων.

Μετά… Βολή!

Πήγες διακοπές. Ε, και;

Το κυπριακό. Οι ακραίοι. Οι εθνικιστές και οι διεθνιστές. Οι σεξιστές που πήγαν; Μα πως είναι έτσι άσκημος αυτός/αυτή; Η αίγια η κότσhινη. Τα παιδιά. Τι θα φάμε; Χάλια το φαγητό του εστιατορίου. Έλειψε ο πάγος, δεν πάει κανείς να φέρει; Θα αγοράσουμε φαγητό από το εστιατόριο. Πήγαν ο Τάδε με τη Δείνα μόνοι σε απόμερη παραλία, όχι πως με νοιάζει αλλά … Κοτούλα θα φάμε. Με γλώσσα. Χωρίς πατάτες αντιναχτές. Ο τΑΣΣΟΣ. Ο Δημήτρης. Η Γρίπη. Ρε ‘συ, δεν βλέπω τουρίστριες. Έγνοια σου, άκουσα γερμανικά. Βάρτεν-μπήχτεν, θα βολευτείς κι εφέτος. Λύσσα. Μαλακισμένο σκυλί. Λύσσα και στα νιάτα που θέλουν να φάνε τους πρώτους για να ‘ρθούν (οι) τελευταίοι. Καταναλωτικός Αναρχοχριστιανισμός για γέλια. Και πολύς πιπινο-σαυρισμός. Μουχλιασμένα βαμπίρ να διψάνε για νεαρές παρθένες. Όχι στην παρθενογένεση. Can you say «a red line»…«Two red lines»…«Three…»? Οι τιμές στα ακίνητα. Now, there’s a fine line! Τώρα που φεύγουνε οι ξένοι βρίσκεις και πιο φτηνά. A Bargain! Ναι, ρε ‘συ, αυτοί που θέλαμε να φέρουμε. Να φεύγουν. Δεν θα υπηρετήσουμε τα συμφέροντα τους. Δεν θα τα ονομάσουμε όμως. Αν τα ονομάσουμε μπορεί να τα χάσουμε. Θα • εφεύρουμε συνωμοσίες. Στην ανάγκη μπορούμε να • πλέξουμε πολλές θεωρίες συνωμοσίας. Ζουρλομανδύας. Ήρθε το καινούριο μοντέλο; Πόσα κυβικά; Μετά θα οριοθετήσουμε δεξιά και αριστερά, θα τραβάμε κέντρο, θα κλείσουμε τρύπες διαφυγής. Όχι στο ξένο δάκτυλο, ο ντόπιος είναι πιο γλυκός. Ειδικά άμα μπορείς να υποδείξεις ότι ο δικός σου είναι μεγαλύτερος από του γείτονα. Όπως με τα σπίτια, έτσι και με κάθε άλλη μαϊμουνιά. Να είναι οι συμπεριφορές όλο και πιο φωνακτές, να είναι τα ηχεία μας δυνατότερα από του διπλανού, ακόμη και η σιγή μας να είναι εκκωφαντική. Να πλαισιώνουμε εαυτούς και αλλήλους με τους ίδιους περιορισμούς, να σπρωχνόμαστε και να πιανόμαστε με δίχτυα τις επαναλαμβανόμενες αυτιστικές συμπεριφορές μας, να ακολουθούμε συνταγές που υπόσχονται τον ελιτισμό του ενός μέσα από το μαζικό. Έχει πολλή κίνηση. Ωραία. Έπεσε η κίνηση. Πάλι ωραία. Μα σε κανένα άκρο και σε καμιά ενδιάμεση στάση δεν σε βλέπω να βολεύεσαι.

Πως στο είπε η Αγία και τσαντίστηκες; «Ζεις σε ένα προσωπικό κόσμο όπου δεν χωράνε άλλοι άνθρωποι».

Μετά… Βολή! Διπλή. 360° αγάπη μου.

Ζούμε σε μια εποχή με πραγματικούς κινδύνους όπου όμως κύριος τροφοδότης τους είναι ο –κατά Καστοριάδη –φαντασιακός μας κόσμος. Εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε αρχαιοελληνική μυθολογία, ένα βυζαντινό θεοκρατικό δογματισμό, μια θνησιγενή αριστερή παράδοση που κάποτε σκόπευε να αποκοπεί από τις παραδόσεις και το πτώμα ενός Διαφωτισμού πάνω στο οποίο φύτρωσε μια δυτικότροπη αποθέωση του ενός ως μηχανισμού ελέγχου των πολλών … ακολουθούμε τις ονειρώξεις του Α΄ ή Β΄ κακεκτύπου ήρωα του Τρωικού πολέμου ή της Επανάστασης του 21 ή της Οκτωβριανής ή του Ισπανικού Εμφυλίου ή της μετέπειτα αριστερής μυθολογίας των ανταρτών ή του αγαπημένου μας cartoon ή … αδυνατώντας να αναγνωρίσουμε τις ανεπάρκειες τους... τις ανεπάρκειές μας. Και το χειρότερο … οι περισσότεροι από τους λίγους που δεν ακολουθούν … ανίκανοι για όποια άλλου είδους ευτυχία …τρέχουν για να ξεπεράσουν τους «καπεταναίους» για χάρη της δικιάς τους ονείρωξης. Έτσι θα θρηνήσουμε θύματα. Χωρίς να παίρνουμε χαμπάρι, εμείς οι γκράντε συνωμότες, ότι είμεθα χρονίως • ξεβράκωτοι. ......................Από κούρσες ονειρώξεων!

Οι λίγοι που δεν ενδιαφέρονται να προσπεράσουν, κάααατσαμεεε.

Κίνηση πρώτη:

Κίνηση δεύτερη:

Να κοιτάς προς τη Δύση κρατώντας ανατολίτικο χαβά.

Μην τα παίρνεις όλα τόσο σοβαρά.

Χαλάρωσε.

Μετά… Βολή!

Παραμυθάκι λοιπόν:

Κείμενο για την παρουσίαση
στους πρωτοετείς φοιτητές,
δείγμα # 69.

Η περίπτωση του επόμενου δείγματος που μεταφέραμε χωρο-χρονικά στα εργαστήρια μας είναι μοναδική. Το δείγμα αυτό προέρχεται από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, από το κομμάτι εκείνο της ανατολικής μεσογείου που λίγο μετά καταστράφηκε από τους λεγόμενους «εθνοφυλετικούς πολέμους»… ακριβώς πριν από τη μεγάλη άνοδο των υδάτων και την ολοκληρωτική βύθιση των νησιωτικών μονάδων και των παραλιακών περιοχών. Το δείγμα παρουσίασε κάποια μορφή νοητικών βλαβών, χωρίς να έχει εξακριβωθεί 100% αν αυτές ήταν αποτέλεσμα της χωρο-χρονικής μεταβίβασης ή αν υπήρχαν από πριν. Συγκεκριμένα, πέραν από την κατατονική διάθεση του δείγματος, διαπιστώσαμε έντονη λεκτική προσκόλληση σε συγκεκριμένο σλόγκαν –πολιτικής υποθέτουμε φύσεως –της τότε εποχής. Το δείγμα επαναλάμβανε σε τακτά χρονικά διαστήματα την ατάκα «THELETE PRΙKIA ME CHARI POU NA TA SHETE KAMARI ? MANIHA POU TO PATARI»*. Οι ακριβείς πολιτικές έννοιες που συσχετίζονται με τη φράση ακόμη διερευνώνται. Ακολούθησαν εντατικές θεραπείες με ηλεκτροσόκ, προγράμματα αναδιαμόρφωσης γνωσιακών σχημάτων, φαρμακευτική αγωγή και αυστηρά ελεγχόμενη διατροφή. Η μόνη «βελτίωση» που παρατηρήθηκε ήταν η προσθήκη μιας ακόμη ατάκας:

«…INTA PEFKIA, INTA KOURTINES…»**.

Scultura Natura: When the Levee Breaks

Μια παραγωγή Φάτε-Μάτια-Ψάρια
Αιωρά-μενα

* και **: Δημοφιλείς ατάκες από ραδιο-φονικές διαφημίσεις περασμένων δεκαετιών στη Νήσο Κύπρο.
«…Θέλετε προικιά με χάρη που να τα ‘χετε καμάρι; Μοναχά που το ‘Πατάρι’…»
« …Ίντα κουρτίνες! Ίντα πεύτζια!...»

Soundtrack:
The Doors
Active Member
Παύλος
CCR
Led Zeppelin
Chomsky interviewed by Alex Jones
George Carlin interviewed by Art Bell.

ROAD TO NOWHERE

Την τελευταία φορά στο τιμόνι
ήταν ένας Νάβαχο και εσύ
–το Μοϊκάνι –
μόνιμα συνοδηγός.
Κινήσατε για
ηρεμίας χώρα μα έλα που όλα τα μονοπάτια
–ακόμη και τα εντός μας –
ανήκουν πια σε πολεμοχαρή αγκάθια.
“…There’s a Killer on the Road…”

Τους φταίει λένε ο
καπνός στην πίπα της ειρήνης του πολέμου.
Όχι τα προσθετικά που κάνουν το εμπόριο τους πιο εύκολο. Τι κάθεσαι και χολοσκάς με όσους δεν καταλαβαίνουν
πως λειτουργεί η κρεάτινη Umami
γεύση σε κινέζικα χορτοφαγικά εδέσματα;
Είναι λένε ασφαλής για το κοινό.

Μπουμπούνες! Η λαιμαργία που ενθαρρύνει είναι ίδια και απαράλλαχτη με αυτήν του καπνού.
Την έγνοια της υγείας σας νομίσατε πως έχουν;
Όχι μικρά μου παιδάκια,
θέμα διαχείρισης του πόπολου
είναι μόνο.
Που, πως και με ποιους
θα εξυπηρετείς τις ανάγκες τους.
«Απαγορεύεται το επιβλαβές φυσικό μαύρισμα,
η δημόσια υγεία απαιτεί
σολάριουμ».
Μπουμπούνες!


Βγήκες λοιπόν στους δρόμους με ένα Ιερώνυμο Απάτσι για εμπροσθοφυλακή και
χαιρετούσες τις διακοσμημένες
απαγορευτικές πινακίδες σαν παλιούς, καλούς φίλους.

«Ας σπρώξουν τον κόσμο μακριά από τα μαγαζιά,
στις παραλίες και τα δάση.
Να δούμε τι έλεγχο θα έχουν στα παιδιά τους τότε»,
είπε ένας μάγος μιας
αλλόκοτης φυλής.

Τούτη τη φορά
εμπροσθοφυλακή θα βάλεις
ξόρκια τσιγγανο-πριγκηπέσων.
Πού ξέρεις…
μπορεί το φως στην άκρη του τούνελ να σε οδηγήσει…

…σε ένα όμορφο σκότος.


Μία παραγωγή Φάτε-Μάτια-Ψάρια
καπνιστά
Ουγκ!

ΚΟΝΤΡΑΜΠΑΝΤΟ

Επικηρυγμένος καπνός

μπουκάρει καβάλα

σε νότα διαρκείας,

ασθμαίνοντας

τα όργανα παρακολούθησης

σπέρνουν παρτιτούρες

σιωπής στην αίθουσα

την ώρα ακριβώς που η φλόγα

αργοπεθαίνει στις ματιές

των θαμώνων.


Ανάβουμε.


Αφιερωμένο στην και εξ αφορμής της

Ερυθροκύανης Κλεμεντίνης.

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΚΥΝΗΓΙ

Από την

αφαιρετική

περάσαμε στη

θεωρία των συνόλων.
Τώρα ήρθε η ώρα για διαίρεση.

Η βο(υ)λευτίνα κυρία Μαυρονικόλα, περιγράφοντας τους σκοπούς της νέας νομοθεσίας για το κάπνισμα, ορίζει ως πρώτιστη ανάγκη «…να έχουμε πιο υγιείς πολίτες, να έχουμε καλύτερους νέους». Δια Νόμου! Και κανένας δεν αντιλαμβάνεται πόσο αυτό ομοιάζει με τις προσταγές της ευγονικής.

Η «δημόσια υγεία» χρησιμοποιείται για να μηδενίσει τις ατομικές ελευθερίες και τα πρόβατα υπνώττουν.

Όταν αύριο ο κίνδυνος δεν θα είναι το κάπνισμα αλλά κάποια άλλη «κακή συνήθεια» … τότε αυτοί που πανηγυρίζουν τώρα θα ψάχνουν για στήριξη από τους «κακούς καπνιστές». Τότε θα ανακαλύψουν ότι υπάρχει καταπίεση, τότε θα αντιληφθούν ότι υπάρχει θέμα ατομικών ελευθεριών, τότε θα θυμώνουν με το χαιρέκακο γέλιο των καταπιεστών τους.

Τότε θα ανάψω το

αγγουράκι

μου και θα τους φυσήξω τον καπνό στο πρόσωπο.

Γυρίζοντας την πλάτη θα τους πω,
«μα δεν είναι εμένα
που κυνηγούν τώρα».

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ, ΠΙΟ ΑΠΛΑ...

Υπάρχουν μπλε και κόκκινοι.

Οι μπλε ισχυρίζονται ότι είναι πλειοψηφία και πως έχουν τη στήριξη ακόμη και ορισμένων κόκκινων. Λαμπρά. Λαμπρότατα.

Βλάπτει λένε η Κοκκινίλα των άλλων τρίτους αλλά και τους ίδιους τους Κόκκινους. Σε σημείο που τίθεται θέμα κινδύνου για τη δημόσια υγεία.

Για χάρη της ατομικής ελευθερίας επιτρέπουν την Αγορά Κόκκινης Βαφής αλλά όχι και τη σύναξη Κόκκινων για σκοπούς διασκέδασης.

Πανηγυρίζουν για τη Δημοκρατία τους επειδή ο δημόσιος κίνδυνος της Κοκκινίλας … με επιτρεπόμενο τον επικερδή (και για την ίδια) κοκκινισμό … γίνεται αιτία απαγόρευσης συνεύρεσης.

Ε, τότε ας απαγορεύσουν και την «άλλη συνεύρεση» μεταξύ ομοιοπαθών Κοκκίνων για να εφαρμόσουν έτσι και την επιλεγμένη ανατροφή αποδοτικότερου ποιμνίου. Άκαπνου.

Όταν θα ορίσουν ως κίνδυνο για τη δημόσια υγεία τη σύζευξη ελαττωματικών γονιδίων... των Πορτοκαλί … και την ρυθμίσουν με απαγόρευση αντί με δυνατότητα επιλογής …

σφυρίξατε μου δις

με ύφος βοσκού

προς το σκυλί του.

Εγώ θα (αλ)λάξω. Εγώ δεν θα (αλ)λάξω.

ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ένας καπνιστής διασκεδάζει μόνος σπίτι του –εν τη απουσία ανήλικων –με ποτό, μουσική και τσιγάρο.

Δύο καπνιστές διασκεδάζουν μαζί σε ένα σπίτι –εν τη απουσία ανήλικων –με ποτό, μουσική και τσιγάρο.

Τρεις καπνιστές…
.

.

.

.

.
.
.
Έ, στο τέλος γίνονται πολλοί και εθελοντικά (από ανάγκη, το ίδιο κάνει) μεταβαίνουν εις καπνιστών χώρο μεγαλύτερο και διασκεδάζουν μέχρι πρωίας. Μισθώνουν και οινοχόους καπνιστές με τον εξής όρο από μέρους των μισθωτών, να μην τους ενοχλούν με παραγγελίες στις στιγμές εκείνες που θα κάνουν διάλειμμα στρίβοντας ένα τσιγαράκι.

***

ΑΝ το εθελοντικό της υπόθεσης στην τελευταία περίπτωση το απορρίπτεις… πως θα το κάνεις αποδεκτό στην πρώτη και στη δεύτερη;

Απλά μαθηματικά: οι νόμοι που ψηφίζονται για να αναιρούν ελευθερίες των πολλών… σύντομα θα επισκεφτούν και τους δύο… τον ένα… τον καθένα.

***

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους με απάθεια (που είναι δήθεν ένδειξη πολιτισμού) αποδέχονται άλλοι να ορίζουν τον τρόπο διασκέδασης του καθενός.

Και για εκείνους που φασιστικά και χαιρέκακα θέλουν να επιβάλουν τις ηθικολογίες τους, μια ολόκαρδη ευχή:

Τα παιδιά σας να θάψετε ρε !

Πίσω...

...στη Λευκωσία.

Πάω για τεκίλα και κάπνισμα.

Ετούτη η πόλη με σκοτώνει.

....................Avanti o Popolo

alla Riscossa

(Πρόβλεψη για σποραδικές καταιγίδες.
Την ημέρα της επιστροφής
ο καιρός θα είναι αίθριος)

ΑΓΓΟΥΡΑΚΙΑ ΚΡΕΤΙΝΟΙ

Αγαπητοί συμπολίτες,

Για όσους εύκολα ξεχνάν
πως το μόνο πιο ιερό
από το δικαίωμα του ανθρώπου
να επιλέγει
είναι το δικαίωμα του
να κάνει την λάθος επιλογή.

Πληροφορήθηκα προσφάτως από τηλεοράσεως ότι –εκφράζοντας τη θέληση σας… για εσάς, πριν από εσάς –οι προικισμένοι μας άρχοντες εγκαταλείπουν το διάλογο για νέα νομοθεσία περί καπνίσματος σε δημόσιους χώρους (συμπεριλαμβανομένων και χώρων εθελοντικής προσέλευσης όπως κέντρα διασκεδάσεως). Δεν σηκώνει άλλη καθυστέρηση λεν και επειδή αυτοί είναι ανίκανοι να φτιάξουν καλούς νόμους… θα αποφασίσουν και θα διατάξουν πλήρη απαγόρευση.

Κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί εάν οι πληροφορίες που από χρόνια αναμεταδίδονται σε σχέση με το κάπνισμα … είναι αληθινές. Εάν δεν έχεις ακούσει / παρακολουθήσει / πληροφορηθεί ποτέ συγκεκριμένα στοιχεία από έγκυρες πηγές, λογικό είναι να έχεις την απορία.

Ασήμαντο όμως.

Η πολιτεία, εφόσον είναι νόμιμο το προϊόν, μας αφήνει να επιλέγουμε. Παίρνεις, δεν παίρνεις. Από τη στιγμή που η πολιτεία όμως έκανε νόμο την χρήση προειδοποιήσεων για τέτοιους κινδύνους… έγινε συνιδιοκτήτης της γνώσης μαζί με τον καθένα μας. Οποιαδήποτε απαγόρευση του προϊόντος, της χρήσης του ή του τρόπου χρήσης … αλλά περίμενε… ας πούμε ότι ξεχνάμε ότι είναι τσιγάρο και το ονομάζουμε… χμμμ ας πούμε Αγγούρι, που είναι και καλοκαιρινό.

Πάμε λοιπόν:

Ανακαλύπτει η πολιτεία το Αγγούρι.
Εμμ…

Πάμε ξανά:

Ανακαλύπτει η πολιτεία ότι το Αγγούρι κάνει την Α ή Β ζημιά στην υγεία. Ανακαλύπτει επίσης ότι ζημιά μπορεί να πάθουν και οι μη Αγγουρολάτρεις όταν βρίσκονται σε χώρους όπου γίνεται η κατανάλωση του δροσερού ζαρζαβατικού.

Κολλάει και μια προειδοποίηση, «Το Αγγούρι ετούτο μπορεί να σας βλάψει στο έντερο / να σας κάνει στείρους / να φράξει την κυκλοφορία του αίματος / να σας σκοτώσει».

Μήπως χτες έμαθε η πολιτεία ότι το Αγγούρι βλάπτει;
Όχι.
Σε αφήνει όμως να κάνεις μόνος την ζημιά
… εεε…
την επιλογή…
με το αζημίωτο (φόρος).

Χρειάζεται –για χάρη των δικαιωμάτων όσων δεν λατρεύουν το Αγγούρι –να σε περιορίσει λιγάκι
στο που και πως να το τρως.
Το Αγγούρι...
Δεν είναι της μόδας πια.
Το Αγγούρι.

Δεκτό!
Προσωπικά, δεν θα ήθελα κανένα άτομο να φάει –έστω δια της πλαγίας –το Αγγούρι μου εφόσον δεν το επιθυμεί. Δεν μου δίνει χαρά. Προτιμώ να το φάω μόνος ή με παρέα άλλων οπαδών της δροσιάς. Το ίδιο και ‘σεις φαντάζομαι για όποιο ζαρζαβατικό σας κάνει κούκου.
Όλα καλά ως εδώ;

Θέλεις κάποιος όμως να διασκεδάζει τις νύχτες του… με ποτό, μουσική και… Αγγούρι. Αντιλαμβάνεται τις ανησυχίες όσων το Αγγούρι φοβούνται… και ευγενικά αποχωρεί από χώρους όπου ο επιχειρηματίας δεν επιθυμεί να του ικανοποιήσει τις ορέξεις. Δεν μπορεί ο καθένας να επιβάλει την παρέα του και τις συνήθειες του στους άλλους…
όσο χαριτωμένο και αν είναι το αγγούρι του.
Κολοκυθόπιτα.
Κανένα πρόβλημα.
Πάμε πάρακάτω.

Σε σκοτεινό υπόγειο κακόφημης συνοικίας… ανακαλύπτει άπληστο επιχειρηματία που θέλει να διευκολύνει εκείνον / εκείνη και το Αγγούρι τους μαζί. Είναι κι’ άλλα ζα –όμοιων διατροφικών συνηθειών –εκεί… Μια χαρά θα περάσουνε όλοι με
τ’ Αγγούρια
τους ανά χείρας.

Τότε … έρχεται άλλο –βαρύ –μηρυκαστικό με προτίμηση στα Πεπόνια. Και λέει… δεν θα μου επιβάλετε τα Αγγούρια σας. Ούτε εδώ μπορείτε.

Εσένα μωρή βαρύ πεπόνι… γιατί πρέπει να σε ανεχτούν επιχειρηματίας-ταβερνιάρης και Αγγουροεθισμένοι πελάτες; Εσύ γιατί να μου επιβάλεις ότι πρέπει να ανεχτώ τις δικές σου συνήθειες; Επειδή το πεπόνι δεν κάνει ζημιά; Μπράβο. Να το τρως, να το χαίρεσαι.
Εμείς γουστάρουμε αλλιώς.
Γιατί να μας επιβάλετε την παρέα σας;
Δεν τη θέλουμε.
Πόσο στερημένοι αγάπης είσαστε;
Πήγαινε εσύ στα χωράφια με τα Πεπόνια… εμείς θα πάμε στο Αγγουροχώραφο.
Κολοκυθόπιτα.

Τι; Είστε η πλειοψηφία;
Δεν οίδα τα νούμερα αλλά… να το δεχτούμε πως είστε. Ας δεχτούμε πως τα Πεπόνια κερδίζουν αλλά και ότι
άλλοι περιπατητές στο Αγγουροχώραφο συμφωνούν πως
δεν πρέπει να σας ενοχλεί κανένας με το Αγγούρι του.
Και εγώ συμφωνώ με αυτό.

Εξηγείστε μου παρακαλώ…

Το Αγγούρι μου
που είναι εδώ, σε ετούτο το καταγώγιο…πως θα σας ενοχλήσει στο –άλλο –χώρο διασκέδασης που βρίσκονται του Πεπονιού οι ερασταί; Εεε;
Δεν είναι δα και τόσο μεγάλο.

Δεν σας φτιάχνουν τέτοια μαγαζιά;
Μα πως;

Είστε πλειοψηφία, εσείς
κερδίζετε είπαμε…

και αφού υπάρχει ζήτηση… πως γίνεται να μην υπάρχει αγορά;

Μήπως αυτό είναι δική σας ευθύνη; Αφού κύριοι είναι «καθολική απαίτηση», ε, τότε στηρίξτε το Αγγούρ… το προϊόν και την αγορά που σας εκφράζουν. Ελεύθερα.
Άφησε όμως κι’ εμένα ελεύθερα να διασκεδάζω με το Αγγούρι μου.
Γιατί θέλεις να μου το κόψεις;

Δεν θα προκόψει το Πεπόνι γιατί είναι μεγαλύτερο το κέρδος στο Αγγούρι;

(Εγώ τι φταίω;)

Για τους παραγωγούς του Αγγουριού και για το κράτος… ίσως.

Για τους ιδιοκτήτες κωλοχανείων που βασικά πωλούν ποτό και μουσική –είτε πουλάν Αγγούρι, είτε όχι –αλλά σε αφήνουν να φέρεις το δικό σου Αγγούρι και
να το φας όποτε θες…
το κέρδος δεν είναι πιότερο από το αν απευθύνονταν στην πλειοψηφία που προτιμά το ποτάκι της και τη μουσικούλα της να τα συνοδεύει με Πεπόνι, Καρπούζι, Μπανάνα, κορεσμένα λίπη με πολύ άλας, καφεΐνη με ζάχαρη, ασύδοτη σεξουαλική ζωή, υπερβολική πίστη σε κρετίνους πολιτικούς ή θρησκευτικούς ηγέτες, υπερβολική αυτοπεποίθηση στο οδήγημα ή… ότι άλλη γαμημ… συνήθεια έχουμε όταν διασκεδάζουμε, ασχέτως του αν αυτή μπορεί να βλάψει εμάς τους ίδιους ή το διπλανό μας….


Τι θα κάνουν όσοι δουλεύουν σε μαγαζιά Αγγουρόφιλα; Άμα θέλουν, δουλεύουν σε μαγαζιά με Πεπονόφιλους. Να πάτε όλοι να στηρίξετε τέτοια μαγαζιά, να στηρίξετε και τους εργαζομένους εκεί.

Γιατί μας ζητάτε να υποστούμε εμείς τις συνέπειες για δικές σας επιλογές και δικές σας ευθύνες;

Έτσι ή αλλιώς…
και εγώ προτιμώ να με σερβίρουν
άτομα που το εκτιμούν το Αγγούρι.
Μεταξύ μας τα βρίσκουμε.

Αν πάντως πιστεύεις πως το Αγγούρι μου κάνει τόσο κακό και –ηθικολογώντας –θέλεις να μου το απαγορεύσεις εντελώς… ρώτα πρώτα εκείνη την Πολιτεία που τόσο καιρό κολλάει προειδοποιήσεις για τη μεγάλη συμφορά που θα με βρει. …. Όχι αν νοιώθει αρκετά ισχυρή απέναντι στους αγγουροπαραγωγούς αλλά… αν είναι έτοιμη να παραδεχτεί συνενοχή, κέρδος και επομένως … συνυπευθυνότητα στις ζημιές. Ε;

Αν η Πολιτεία επιτρέπει εν γνώσει της σε παραγωγό χαλασμένων τυριών να τα εμπορεύεται… αλλά μετά αποφασίζει την πλήρη απαγόρευση με βάση τα ίδια ακριβώς στοιχεία και γνώσεις που πριν το επέτρεπε… τότε την μισή ευθύνη για τη ζημιά που έπαθα ως τώρα την έχω εγώ… αλλά... την άλλη μισή ... να θεωρήσω πως την έχει η Πολιτεία;
Ένα Αγγούρι με βρωμοτύρι για μένα παρακαλώ…

Οι αρλούμπες τύπου «ξοδεύουμε πολλά στην νοσηλεία αρρώστων από Αγγούρι» μπορεί να πείθουν όσους πάσχουν από τον πολιτικό κρετινισμό του «όλα οι πολιτικοί θα τα φτιάξουν» … εγώ όμως … ο προβληματικός και μη παραγωγικός πολίτης… έχω κάθε δικαίωμα να στρέψω –ακόμη και δικαστικώς –το αγγούρι προς το χρηματικό κέρδος που είχε η Πολιτεία …όχι για να καλύψω τα της νοσηλείας αλλά για να υποδείξω ενσυνείδητη
συμμετοχή σε
και κέρδος από
πράξεις που τώρα η ίδια καταδικάζει.

Μιας και αναφέρθηκα στην Πολιτεία … χεη… ψιτ … για έλα μωρή να σου πω κάτι. Μη φοβάσαι το Αγγούρι μου, να… το πετάω.

Πες μου:

Ως πολιτεία μου υποδεικνύεις ότι θα πρέπει να μην παραδίδω τόσο εύκολα την ελευθερία μου και το δικαίωμα επιλογής σε έναν παραγωγό
–εθιστικού ναι, επικίνδυνου, ναι –
Αγγουριού
… ενώ ταυτόχρονα …αχχχχ... Πολιτεία …
μου αναιρείς και εσύ
το δικαίωμα επιλογής
στη διασκέδαση μου.

Και όλα αυτά γιατί; Επειδή κάποιοι βο(υ)λευτές μας, καπνιστές και μη καπνιστές … έχουν πικραθεί ο ένας με τη βλακεία του άλλου, μολύνουν την άσκηση πολιτικής με τα προσωπικά τους πάθη και αδυνατούν να πράξουν το αυτονόητο και να φτιάξουν ένα νόμο δίκαιο,
χωρίς υπερβολές και ταλιμπανισμούς.
Αλλά δεν φταίνε αυτοί.
Εμείς

οι Κρετίνοι

φταίμε που τους ανεχόμαστε τόσα χρόνια.

Να τους ψηφίσω;
Έσhει Αγγούρι !

Αφιερωμένο στον Bill Hicks και σε εκείνο

το άλλο καπνισμένο, παρτσακλό.

Άιντε τώρα… βρήκα κάτι λεφτά… πάω να αγοράσω Αγγούρια.